Insomnium

Anno 1696

Century Media Records (2023)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 29/03/2023
Ας μην ξημερώσει ποτέ
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Είναι οι Insomnium και παίζουν μελωδικό death metal. Περίμενες κάτι διαφορετικό; Είκοσι χρόνια από το ντεμπούτο δεν είχαν δώσει μισό δικαίωμα. Δεν το κάνουν ούτε αυτή τη φορά. Ο συνδυασμός σκανδιναβικών κιθαριστικών θεμάτων με άμεσες, λιτές γραμμές πασπαλισμένες με μελαγχολία παραμένει σήμα κατατεθέν. Στις ιστορίες τους πάντα βάζουν το απαραίτητο φως, όσο χρειάζεται για να σπάσει το σκοτάδι και να σε κουρδίσουν ώστε να περιμένεις τις μικρές ανατροπές. Η μαστοριά τους βρίσκεται στο ότι θα σε κάνουν να χαμογελάσεις όταν σου τις δώσουν, ακόμα κι αν είχες καταλάβει ακριβώς πώς και πότε θα έρθουν αυτές.

Προς έκπληξη κανενός, ο ένατος δίσκος των Φινλανδών συνεχίζει ακριβώς από εκεί που είχαν αφήσει τέσσερα χρόνια πίσω με το "Heart Like A Grave". Η μικρού μήκους παρέμβαση του "Argent Moon", χωρίς απαραίτητα να έβγαλε αρνητικό πρόσημο, ξεμακραίνει στον καθρέφτη. Η κατάμαυρη κανονικότητα επανέρχεται σε πλήρη δράση. Οι εισαγωγικές συγχορδίες και το ανέβασμα με τις πρώτες κραυγές του "1696" διαγράφουν με συνοπτικές τις όποιες αμφιβολίες μπορεί να υπάρχουν. Ο καταιγισμός από blast beats με το απαραίτητο μεγαλειώδες αργκ αντί καλησπέρας και τα σιδηροδρομικά riff που ακολουθούν, ολοκληρώνουν το πακέτο.

Οι πιο ήπιες πινελιές που είχαν κάνει μπροστά στις αρχές της περασμένης δεκαετίας βρίσκονται ακόμα εδώ. Ο τρόπος που χρησιμοποιούνται είναι μετρημένος και ουσιώδης, ως συνήθως. Το κουιντέτο δεν υπεραπλουστεύει την προσέγγισή του, ούτε προσπαθεί να ανοιχτεί σε μεγάλα ακροατήρια. Το βλέμμα μένει καρφωμένο στο παλιό, καλό, χιονισμένο μονοπάτι. Η συνεργασία με τον Σάκη (τα γνωστά, ένας είναι ο Σάκης) στο "White Christ" ξεχειλίζει ψυχή. Τα χτυπήματα του "Starless Paths" σκάνε μανιασμένα, το ένα μετά το άλλο. Η εναλλαγές συναισθημάτων στα "The Unrest" και "The Rapids" έρχονται σαν τέλεια σύνοψη πριν το σβήσιμο σε μαύρο.

Το "Anno 1696" συνεχίζει το αλάνθαστο σερί των δημιουργών του, διατηρώντας την καρδιά της μουσικής τους άθικτη. Τα όποια σχόλια για ζώνες άνεσης και έλλειψη πρωτοτυπίας φεύγουν βερεσέ. Το κατόρθωμά τους είναι τόσο μεγάλο και το επίπεδο στέκεται ακόμα τόσο ψηλά. Η παγωνιά του "Godforsaken" λέει την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Αν είχες έστω ελάχιστη επαφή στο παρελθόν, ξέρεις σε ικανοποιητικό βαθμό τι θα συναντήσεις απέναντί σου, υφολογικά και ποιοτικά. Αν με κάποιο παράλογο τρόπο σου έχουν ξεφύγει ενώ δεν σου είναι ξένη η μεγάλη του Γκέτεμποργκ σχολή, παρακαλείσαι επιβάλλεται να διορθώσεις άμεσα το σφάλμα.

  • SHARE
  • TWEET