Hate Eternal

I, Monarch

Earache (2005)
Από τον Παναγιώτη Λουκά, 05/08/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τα δύο πρώτα album των Hate Eternal (1999 - "Conquering The Throne" και 2002 - "King Of All Kings") ήταν μια προσπάθεια, αρκετά επιτυχημένη, του Erik Rutan να αποδείξει στους οπαδούς του death metal τη μουσική του υπόσταση, καθώς και το ότι το group δεν είναι ένα κακέκτυπο των Morbid Angel , αλλά ένα σχήμα το οποίο πατώντας από τη μια στα βήματα των πρωτοπόρων του είδους και από την άλλη ενσωματώνοντας μερικά καινούρια στοιχεία μπορεί να σταθεί με τον καλύτερο τρόπο στον δύσκολο τομέα του death metal.

Η τρίτη τους δουλειά, "I, Monarch", ηχογραφήθηκε στο προσωπικό studio του Rutan, ενώ το artwork του δίσκου έχει αναλάβει ο Paul Romano (Mastodon). Η κινητήριος δύναμη του album είναι ο drummer Derek Roddy (ex- Nile). Τα κομμάτια είναι πολύ γρήγορα, όχι λόγω της κιθάρας αλλά των drums. Ειδικότερα σε κομμάτια όπως το "Behold Judas" το drumming του είναι τόσο γρήγορο, σε σημείο που αναρωτιέσαι αν το συγκεκριμένο κομμάτι μπορεί να παιχτεί live. Σε ορισμένα κομμάτια όπως το "Sons Of Darkness", "To Know Our Enemies", "I, Monarch" χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές / φυσικά όργανα στα drums όπως tabla και didgeridoo και τους προσδίδουν μια ιδιαίτερη χροιά.

Η απόδοση επίσης των Rutan και Rico (bass-guitar) είναι εντυπωσιακή. Το ομώνυμο κομμάτι είναι χαρακτηριστικό της δομής που ακολουθούν. Αργό, επιβλητικό riff από τον Rutan, πολύ γρήγορα bass/drums από τους Rico/Roddy, μικρό αλλά ουσιαστικό solo από το Rutan και πάλι από την αρχή.

To τελευταίο κομμάτι του album, "Faceless One", είναι instrumental με τα drums για άλλη μια φορά να κρατάνε τα ηνία, φανερώνοντας έναν progressive αέρα στη σύνθεση και κλείνοντας με τον καλύτερο τρόπο το album.

Σε γενικές γραμμές το "I, Monarch" αποτελεί μια αρκετά καλή δουλειά. Η πολύ καλή παραγωγή από τον ίδιο τον Erik Rutan καθώς και η τεχνική αρτιότητα των μουσικών συμβάλλουν στο πολύ καλό αποτέλεσμα. Θα μπορούσαμε ωστόσο να επισημάνουμε ότι από το album λείπει το κομμάτι εκείνο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κλασικό στο είδος του, δίχως αυτό να σημαίνει ότι το album στο σύνολο του δεν είναι καλό.

  • SHARE
  • TWEET