Great Falls

Οι Great Falls από το Seattle ξέρουν πως να φτιάχνουν βαρύ και sludgy post-metal. Τα πρώτα λεπτά του νέου τέταρτου τους άλμπουμ με τίτλο "Objects Without Pain" αρκούν για αυτή την διαπίστωση - το δίδυμο των Demian Johnston (κιθάρα, φωνή) και Shane Mehling (μπάσο) είναι εξάλλου παλιές καραβάνες στον χώρο - και το ερώτημα που ανατέλλει είναι αν καταφέρνουν να αρθρώσουν μια δική τους πρόταση ή αν απλώς διατηρούν τα κεκτημένα του genre.

Η απάντηση δεν είναι ξεκάθαρη. Χωρίς καμία αμφιβολία, αν σου λείπει ο ήχος των Neurosis, οι Great Falls θα σε ενθουσιάσουν. Πραγματικά, η αίσθηση και το συναίσθημα που αποπνέει η μουσική τους είναι πολύ κοντά σε εκείνη των δασκάλων από το Oakland, οι Great Falls όμως ίσως εμπλουτίζουν λίγο περαιτέρω το ύφος τους με κάποιες noise rock αναφορές, ειδικά όταν το αγριωπό μπάσο του Mehling μένει μόνο του με τα τύμπανα του Nickolis Parks. Η μουσική τους μένει λοιπόν να αμφιταλαντεύεται κάπου ανάμεσα στα δύο genres, χωρίς να φαίνεται πως φέρνει κάτι νέο στο τραπέζι. Τουλάχιστον όχι εκ πρώτης όψεως.

Υπάρχει όμως και μια ιδιαιτερότητα στην ταυτότητα τους που αρχίζει να αχνοφαίνεται καθώς σκάβεις κάτω από συνθέσεις όπως το "Spill Into The Aisle" ή "Ceilings Inch Closer". Κάτω από τον θόρυβο και τον όγκο, αρχίζει να γίνεται αισθητή μια - καλώς εννοούμενη - παράνοια και μια ατμόσφαιρα καθαρτική. Οι Great Falls δεν τα πάνε πολύ καλά με την μελωδία κι ο οργανικός in your face ήχος τους, όσο κι αν φανερώνει πολύ καλούς παίχτες, έχει έλλειψη δυναμικών. Ότι λείπει όμως σε μελωδία, περισσεύει σε δύναμη και ψυχή. Το "Objects Without Pain" είναι χωρίς αμφιβολία ένα παθιασμένο άλμπουμ.

Σε αυτό βοηθάει και το πολύ ρεαλιστικό και βαρύ concept. Αφορά το διαζύγιο και τέλος μιας πολύ μακροχρόνιας σχέσης, με το απίστευτο carousel συναισθημάτων που μπορεί μια τέτοια κατάσταση να εμπεριέχει. Από την καταπίεση στην ελπίδα κι από την ενοχή ως την αποφασιστικότητα, το "Objects Without Pain" είναι ένας δίσκος που προϋποθέτει μια κάποια ωριμότητα κι εμπειρίες ζωής κι από τον ακροατή, για να βιωθεί στο μέγιστο. Και μόνο από τον τίτλο του, το εναρκτήριο "Dragged Home Alive" θέτει τις βάσεις για ένα άλμπουμ που πονάει, υποφέρει, ζητάει να λυτρωθεί. Κάτω από αυτό το πρίσμα, οι Great Falls παίζουν ακριβώς με το απαιτούμενο πάθος και κάπου εκεί παραβλέπεις και την όποια έλλειψη πρωτοτυπίας.

Τα οκτώ τραγούδια του "Objects Without Pain" είναι μοιρασμένα ανάμεσα σε μακρόσυρτα αργά κομμάτια και πιο σύντομες γρήγορες συνθέσεις όπως τα "Trap Feeding" και "Born As An Argument". Στις πρώτες ακροάσεις, τα σύντομα τραγούδια μου φάνηκαν πιο λειτουργικά, σταδιακά όμως και οι μακροσκελείς συνθέσεις αποκαλύπτουν τις post χάρες τους. Κορυφαίο όλων, το 13λεπτο "Thrown Against The Waves" που κλείνει τον δίσκο, ένα υπέροχο τραγούδι που αφήνει το συναίσθημα να ξεχειλίσει ελεύθερο, καταφέρνοντας τελικά να υπερκεράσει ακόμα και τα λυσσασμένα, αλλά και αρκετά μονοδιάστατα, φωνητικά του Johnston.

Το "Objects Without Pain" δεν παρουσιάζει λοιπόν τίποτα που δεν έχεις ακούσει ξανά. Για τους φίλους όμως αυτού του post/sludge/noise στυλ, είναι ένα έξοχα φτιαγμένο άλμπουμ που τα κάνει όλα σωστά. Το κυρίως ατού του όμως είναι ο ρεαλισμός και η αλήθεια που αποπνέει, καθώς η θεματική και ο ήχος του σφιχταγκαλιάζονται. Αν η αξία ενός δίσκου βρίσκεται στην επίγευση που αφήνει, οι Great Falls θα σε κεράσουν μια γεύση πικρή μα και λυτρωτική. Είναι η γεύση ενός άξιου έργου.

Bandcamp