Gorillaz

Τι να σημαίνει άραγε ο όρος "progressive"; Πότε χρησιμοποιείται σωστά και τι περιγράφει ακριβώς; Απ' τις εξωγήινες συνθέσεις των Dream Theater μέχρι την απόλυτα minimal μουσική αισθητική των Tool, όλοι μιλάνε για "progressive" μουσική, "προοδευτικότητα" και για τρελές μουσικές μίξεις, οι οποίες μας παρασέρνουν και μας απογειώνουν σε άλλα επίπεδα... Και τι σημαίνει άραγε πάλι ο όρος "crossover"; Είναι οι REM; Είναι οι System Of A Down; Είναι οτιδήποτε μας αρέσει, αλλά παράλληλα πουλάει (και γι' αυτό ντρεπόμαστε); Είναι όλα τα παραπάνω;

Δεν ξέρω. Δεν ξέρω αν και κανείς από εσάς είναι σίγουρος. Αυτό που ξέρω είναι ότι το "Demon Days", το δεύτερο δισκάκι από το συγκρότημα-έκπληξη που ακούει στο όνομα Gorillaz, είναι και crossover και progressive και rock και pop και ska και, και, και... Ειλικρινά, δεν περίμενα ότι το συγκρότημα-καρτούν-side project του κ. Damon Albarn (τραγουδιστής των Blur) θα μας έδινε κάτι τόσο ζωντανό, τόσο ξεσηκωτικό και τόσο καλοκαιρινό, σε αυτό το μικρό διάστημα...

Η αλήθεια είναι ότι μετά το ντεμπούτο του 2001 και με τα singlάκια από εκείνο το album να μου έχουν πάρει τα αυτιά, είχα υποψιαστεί ότι τελικά η δουλειά θα πήγαινε κάπου εδώ... Λοιπόν . Το "Demon Days" τα έχει όλα και συμφέρει: καλά κομμάτια που σου μένουν, πολύ προσεγμένη και προωθητική παραγωγή, καλές μελωδίες, όμορφα φωνητικά και το κυριότερο: πολλές, μα πάρα πολλές μουσικές! Έχω ακούσει τόσες φορές το album και όσο συνεχίζω να το επεξεργάζομαι, τόσο βρίσκω ακόμα περισσότερα πράγματα να γράψω και να καταθέσω. Οι Gorillaz, με την καρτουνίστικη περιβολή τους, νομίζω κατάφεραν κάτι πολύ δύσκολο: να ανεξαρτητοποιηθούν από τις ταμπέλες, τους όρους του marketing και το ειδικό βάρος των συντελεστών τους, και να γράψουν μουσική για την πάρτη τους και για τα πάρτυ τους. Μουσική ευχάριστη, αλλά όχι χαζοχαρούμενη. Μουσική pop, αλλά με ένα μπασάκι τόσο ska και funky, που σε κάνει να κουνιέσαι, έστω και ασυναίσθητα. Μουσική κινηματογραφική, αλλά παράλληλα εγκεφαλική και υποβλητική. Μουσική για ένα ατελείωτο καλοκαίρι, για μια κατάσταση ευδαιμονίας, καλής διάθεσης και απόλυτης χαλάρωσης. Μουσική για να περνάμε καλά. Μουσική χωρίς πολλά φρου-φρου και αρώματα. Έτσι απλά για να γουστάρουμε...

Αν δε σας χαλάει όλο το παραπάνω τουρλουμπούκι, προσθέστε του κάποια διακριτική rap και ιδού: έχετε μπροστά σας το μεθυστικό ηχητικό τσίρκο του "Demon Days". Το album δεν είναι κολλημένο και δεν απευθύνεται σε κολλημένους και "κολλημένους". Αν θεωρείτε ότι έχετε ανοιχτά αυτιά και γουστάρετε να χαλαρώσετε με groovy μουσικές, που κοιτάνε την ουσία και ξεπερνάνε τις ταμπέλες, πλησιάστε φίλοι μου άφοβα. Σας αφήνω τώρα. Πάω να ξανακούσω το highlight του δίσκου και πεμπτουσία της αίσθησης που μου άφησε, "Feel Good Inc.". Bye!