Συνέντευξη: Diary Of Dreams

Αν είχατε μπροστά σας ένα μεγάλο είδωλο της σύγχρονης μουσικής ιστορίας τι θα πρωτορωτούσατε; Ειδικά, αν ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης χαρακτηριζόταν από σεμνότητα και εντασσόταν στην κατηγορία «χαμηλών τόνων»; Αν από πολλούς η επιτυχία του θεωρείτο εμπορικό προϊόν, θα μπαίνατε στον πειρασμό να είστε καυστικοί και άμεσοι; Αυτά και άλλα πολλά «αν», ο Adrian Hates, ιθύνων νους και φωνή των Γερμανών gothic rockers Diary Of Dreams, προκλήθηκε να μας απαντήσει, λίγο μετά την κυκλοφορία του "If", με απόλυτη ειλικρίνεια, αμεσότητα και ευθύτητα, όπως ακριβώς μας έχει συνηθίσει με τις δουλειές του όλα αυτά τα χρόνια. Καλή σας ανάγνωση!

Αρχικά, θα ήθελα να σου πω πως είμαι μεγάλη φαν των Diary Of Dreams και δική σου και πως σε παρακολουθώ από την εποχή που ήσουν στους Garden Of Delight. Είναι μεγάλη μου χαρά που έχω την ευκαιρία να σε ρωτήσω δυο-τρία πραγματάκια και θα ήθελα να απαντήσεις όπως νιώθεις.
Σε ευχαριστώ Μαρία. Θα βάλω τα δυνατά μου.



Πώς σκέφτηκες να ξεκινήσεις τους Diary Of Dreams; Ήταν ανάγκη έκφρασης, στιγμιαία έμπνευση ή κάτι άλλο; Πώς γεννήθηκε ο ήχος των Diary; Επιρροές (αν υπάρχουν);
Στην πραγματικότητα δεν είχα κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου που να με έκανε να ξεκινήσω τους Diary Of Dreams. Ήταν περισσότερο κάτι σαν εσωτερική παρόρμηση. Σε κάποιο βαθμό πραγματικά ένοιωσα την ανάγκη να εκφραστώ μέσω της μουσικής. Ξεκίνησα να μαθαίνω κλασσική κιθάρα από τα 9 μου και πρέπει να παραδεχτώ ότι δε μου άρεσε και πολύ το όργανο στην αρχή, αλλά αργότερα ανακάλυψα μια διαφορετική πλευρά της μουσικής από αυτή που μάθαινα στο σχολείο: ότι υπάρχουν πολλές συναρπαστικές πιθανότητες να εξερευνήσεις. Έτσι, με τον καιρό δημιουργήθηκε η ανάγκη να φτιάξω το δικό μου γκρουπ, να εκπληρώσω τις ιδέες μου. Πράγματα σαν κι αυτό δεν ξεπερνιούνται έτσι εύκολα, ξέρεις, τουλάχιστον για μένα. Δεν υπήρξε μια ξαφνική έμπνευση ή επιρροή. Το μόνο πράγμα που ήξερα είναι ότι ήθελα κάτι σκοτεινό και μελαγχολικό που θα μπορούσε να συνδυάζει επιρροές από την ηλεκτρονική και την κλασσική μουσική. Αυτό ίσως ήταν το πρώτο πράγμα που εφιστούσε την προσοχή μου και, εκτός αυτού, απλά το άφησα να εξελιχτεί από μόνο του - άλλωστε, αυτό είναι που στο τέλος κάνει τη μουσική συναρπαστική και όχι το να σχεδιάζεις και να προγραμματίζεις τα πάντα, σα να ακολουθείς κάποιους κανόνες, βήμα προς βήμα.

Είσαι ικανοποιημένος από τους Diary Of Dreams μέχρι τώρα; Υπάρχει κάτι που να έχεις ή να μην έχεις κάνει στην καριέρα σου και για το οποίο να έχεις μετανιώσει;
Δεν πιστεύω στη μετάνοια πραγματικά, διότι, κατά τη γνώμη μου, αν κάθε βήμα που κάνεις το κάνεις με 100% ικανοποίηση και πίστη, αυτό είναι το σωστό, οπότε δεν πρέπει να επιτρέπεις να μετανιώνεις γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε, ούτως ή άλλως. Απλά κοίτα μπροστά και προσπάθησε να μαθαίνεις από τα λάθη οπωσδήποτε, αλλά μην κοιτάς πίσω και πεις "damn, θα έπρεπε να είχα κάνει αυτό...". Αν κοιτάξω πίσω στα 20 χρόνια των Diary Of Dreams, ναι, ήταν ένα μακρινό ταξίδι, μια περιπέτεια συναρπαστική, διασκεδαστική και φυσικά λυπηρή μερικές φορές, αλλά το παρελθόν χτίστηκε πάνω σε ένα ολόκληρο νέο σύμπαν για μένα όπου δε μπορώ να μιλάω για μετάνοιες κλπ.

Πώς θα χαρακτήριζες τον ήχο των Diary με μια πρόταση;
Πρέπει να ακούσεις Diary Of Dreams μόνος σου κι ελπίζω πως για τον καθένα θα βγάζει και κάτι διαφορετικό.

Δε μπορώ να αντισταθώ και θα ήθελα να μάθω για το νέο σας στούντιο άλμπουμ. Υποθέτω πως είναι μια ερώτηση που θα πρέπει να απαντάς συχνά αυτό τον καιρό. Ποιος είναι ο τίτλος και πώς προέκυψε; Είναι ένα concept άλμπουμ ή όχι; Τι είχες στο νου όταν έγραφες τα κομμάτια; Υπάρχουν ομοιότητες με το προηγούμενο, "Nekrolog 43";
Τα δυο προηγούμενα άλμπουμ, "Negredo" και "Nekrolog 43", ήταν πολύ σφιχτά θεματικά άλμπουμ και πραγματικά μου άρεσε η διαδικασία του να δουλεύω πάνω τους. Είναι συναρπαστικό να θέτεις ένα πλαίσιο στη δουλειά σου, αλλά από την άλλη περιορίζει τον ορίζοντα της δημιουργικότητας. Αυτή τη στιγμή, εξαιτίας του γεγονότος ότι το άλμπουμ είναι πολύ άμεσο, προσωπικό, δε θα μπορούσα να βάλω αυτό τον περιορισμό. Στην πραγματικότητα, μου ήρθε μια συγκεκριμένη ιδέα και κόλλησα μαζί της, αλλά χωρίς να τη βάλω σε κάποιο κουτάκι. Ο τίτλος "If" ήρθε κατά τη διαδικασία της σύνθεσης, όταν κάθισα και κοίταξα τη ζωή μου μέχρι τώρα, που στέκομαι και που θέλω να πάω στο μέλλον. Έτσι τελείωσα με όλες τις "if" ερωτήσεις. Χρησιμοποίησα αυτά τα ερωτήματα και τα έβαλα στους στίχους και τη μουσική.

Πρόσφατα είδα το πρώτο video clip από το νέο άλμπουμ, το "The Wedding", κι εξεπλάγην ευχάριστα. Δεν περίμενα ένα med tempo κομμάτι να είναι το πρώτο single του άλμπουμ. Πώς αποφάσισες να επιλέξεις αυτό το κομμάτι για πρώτο video clip; Είναι ένα εξαιρετικό video, παρεμπιπτόντως.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Πίστεψα σε αυτό το κομμάτι κι έτσι κάθισα κάτω με τη μπάντα και το crew και συζητήσαμε για το άλμπουμ. Το "The Wedding" ήταν εκείνο με το οποίο όλοι ενθουσιάστηκαν, οπότε νομίζω πως ήταν ξεκάθαρο ότι θα ήταν το κατάλληλο για το video. Εκτός αυτού, είχα από την αρχή ξεκάθαρες εικόνες μπροστά στα μάτια μου όταν έγραφα και έπειτα, όταν άκουσα το τραγούδι, τις μοιράστηκα με το σκηνοθέτη κι έτσι ξεκινήσαμε να οπτικοποιούμε αυτό που είχα στο μυαλό μου.

Τι θα πρέπει να περιμένουν οι φαν σας από αυτό το άλμπουμ; Κάτι διαφορετικό από το παρελθόν ή είναι η φυσική εξέλιξή του;
Λοιπόν, νομίζω πως αν ακούσει κανείς τα άλμπουμ από την αρχή, θα παρατηρήσει την εξέλιξη και τις αλλαγές. Αυτό το βήμα φυσικά μπορείς να δεις και σε αυτό το άλμπουμ, αλλά από την άλλη νομίζω ότι πάντα υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που ακολουθείται και ποτέ δεν πρέπει να ξεπερνιέται. Εκτός αυτού, η διαδρομή όλων αυτών των χρόνων επιδρά σε αυτή την εξέλιξη. Μου αρέσει η προοπτική του live, η αμεσότητα. Η διαδικασία του live είναι μια καλή εκπαίδευση για τους μουσικούς, και γιατί γίνεσαι καλύτερος σε αυτό που κάνεις αλλά και γιατί βλέπεις την αντίδραση του κοινού και διδάσκεσαι από αυτή.

Είναι αλήθεια πως η μεγάλη επιτυχία ήρθε με το "Bird Without Wings"; Έχεις κι εσύ αυτό το αίσθημα;
Στην πραγματικότητα... όχι. Δε θα μπορούσα να το πω αυτό. Νομίζω πως το μεγαλύτερο βήμα ήταν το "One Of 18 Angels", μερικά χρόνια αργότερα, δυστυχώς. Το "Bird Without Wings" ήταν το τρίτο άλμπουμ... ίσως οι προσδοκίες ή τα κριτήρια να είναι διαφορετικά αν είσαι φαν, απλός ακροατής και αν δεν είσαι μέσα στα γραφεία και το στούντιο.



Πιστεύεις πως είστε στούντιο ή live μπάντα; Τι προτιμάς περισσότερο: να γράφεις τραγούδια ή να παίζετε live;
Αυτή είναι μια ερώτηση που με ρωτούν αρκετά συχνά και πάντα μπερδεύομαι πώς μπορεί ο κόσμος να πιστεύει πως θα έχουμε κάποια προτίμηση. Στην πραγματικότητα ξέρω πολλούς ανθρώπους που το κάνουν και δε μπορώ να το καταλάβω αυτό. Πώς γίνεται να αγαπάς το στούντιο αλλά να μη σου αρέσει να παίζεις live; Μπορεί ένας μουσικός να είναι τόσο εσωστρεφής; Τα αγαπώ και τα δυο, να γράφω στο στούντιο και να παίζω live. Γράφεις μουσική μόνος, για τον εαυτό σου, και μετά, όταν είναι έτοιμο, βγαίνεις και το μοιράζεσαι με άλλους και παίρνεις την ανταπόκριση, έχεις αυτή την τεράστια γιορτή κάθε φορά που ανεβαίνεις στη σκηνή... Δε θα ήθελα να χάσω κάποια από αυτές τις στιγμές, έτσι δεν έχω συγκεκριμένη προτίμηση.

Ήσουν ποτέ επί σκηνής και το κοινό να είναι αδρανές; Πώς αντέδρασες σε μια τέτοια περίπτωση;
Και βέβαια αυτό έχει συμβεί. Κάναμε ελάχιστα shows στο παρελθόν και μερικές φορές έχεις μπροστά σου ένα κοινό που δεν αντιδρά σε τίποτα. Ειδικά όταν παίζεις σε festival που οι περισσότεροι έχουν έρθει για να δουν κάποιον άλλο που παίζει μετά από σένα. Τι κάνεις; Βγαίνεις και προσπαθείς να κάνεις το πάρτι σου όπως και να 'χει. Δε μπορείς να είσαι εκεί και να αντανακλάς κακή διάθεση, αλλά πρέπει να τους δείξεις αυτό που έχεις, αυτό που είσαι.

Θα έχουμε την ευκαιρία να είμαστε στην τωρινή σας περιοδεία; Έχετε πολλούς φαν εδώ στην Ελλάδα, ξέρεις, και θέλουν να μας επισκέπτεστε πιο συχνά.
Είμαι πολύ σίγουρος πως θα έρθουμε στην Ελλάδα φέτος! Δε μπορώ να σου πω ακριβώς πότε αλλά και βέβαια θέλουμε να έρθουμε. Έχω τόσους πολλούς καλούς φίλους από τα πρώτα κιόλας shows μας εκεί, πίσω στο '98, και είναι πάντα μεγάλη μου χαρά να σας επισκέπτομαι. Είναι μια από εκείνες τις χώρες που η καρδιά σου ανοίγει κάθε φορά που έχεις την ευκαιρία να γυρίζεις πίσω... Και στην κορυφή αυτού, το φαγητό είναι καταπληκτικό, τι άλλο να ζητήσει κανείς;

Πιστεύεις πως τα φωνητικά στη gothic σκηνή είναι επαναλήψιμα / προβλέψιμα και το κοινό ενδιαφέρεται μόνο για τη μελωδία; Ή αυτό είναι απλά μύθος;
Θα ήθελα να πιστεύω πως τα φωνητικά μου δεν είναι μια από τα ίδια. Δουλεύω σκληρά για αυτό. Ναι, υπάρχει ένα στερεότυπο στις goth μπάντες που θέλει τα φωνητικά να είναι βαθιά και είμαι περισσότερο ευέλικτος σε αυτό. Εννοώ, μου αρέσουν τα βαθιά φωνητικά, αλλά μόνο αν καταφέρνεις να τραγουδάς έτσι, όχι μόνο επειδή το θέλεις. Μου αρέσει η ποικιλία στα φωνητικά... Νομίζω πως πολλά γκρουπ αυτού του είδους τείνουν να είναι το ίδιο, ένας όμοιος ήχος φωνητικών, ένα όμοιο φαινόμενο κι έπειτα το χρησιμοποιούν για 150 χρόνια. Για μένα θα ήταν πολύ κουραστικό και βαρετό... Ναι, πολλές μπάντες, αν όχι όλες, έχουν μια συνταγή. Και η δική μου συνταγή είναι απλά να ΜΗΝ έχεις καμία.

Πες μου μια νέα μπάντα που πιστεύεις ότι αξίζει ο κόσμος να ψάξει και να ακούσει.
Οι Sinine είναι καλοί. Είναι από την Λετονία και πρόκειται να κυκλοφορήσουν το πρώτο τους άλμπουμ. Είναι νέο αίμα και νομίζω πως είναι καλοί. Τσέκαρέ τους!

Το top 5 σου αυτή την εποχή (Diary κομμάτια ή όχι).
Θεέ μου, ποτέ δεν μου αρέσει να το κάνω αυτό! Δεν έχω top5! Εννοώ, δεν είμαι «the fucking charts!» :)

Adrian, σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο σας άλμπουμ. Κάτι που θα ήθελες να προσθέσεις; Ελπίζω να σας δούμε σύντομα σε κάποιο live στην Ελλάδα.
Euxaristw και yeia mas και σας ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη. Ελπίζω κι εγώ να σας δω σύντομα!