Gorguts

Colored Sands

Season Of Mist (2013)
Από τον Τόλη Δόση, 13/11/2013
Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι Gorguts δημιουργούν, το death metal (και όχι μόνο) σείεται
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ακούσαμε για επαναδραστηριοποίηση των Gorguts και αρχικά δεν θα θέλαμε να το πιστέψουμε. Μάθαμε για καινούργιο άλμπουμ και κρατήσαμε τις επιφυλάξεις μας. Πολύ καλό για να είναι αληθινό, σκεφτήκαμε. Κι όμως, παρ' όλη την δυσπιστία ορισμένων, εν τέλει η ημερομηνία δόθηκε όπως και ο τίτλος αυτού: "Colored Sands". Το μόνο που απέμενε πλέον ήταν αυτή η προσμονή να πάρει τη μορφή μουσικής και να φτάσει στα στερεοφωνικά μας. Όπως και έγινε. Το πέμπτο full-length άλμπουμ των Καναδών αρχόντων του death metal είναι γεγονός. Δώδεκα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την τελευταία τους δισκογραφική απόπειρα και ο Luc Lemay παίρνει την απόφαση και επίσημα να δώσει ξανά ζωή σε ένα συγκρότημα το οποίο, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, έδωσε κλωτσιά στο death metal για να προχωρήσει και αυτό ακόμα σβουρίζει από τα φάλτσα της.

Για να πιστοποιήσω την παραπάνω πρόταση δεν θα παραπέμψω μονάχα στο μνημειώδες "Obscura" του 1998, αλλά σε ολόκληρη την αλληλουχία δίσκων του συγκροτήματος, στην οποία αντανακλάται η ψυχή του death metal σε όλες του τις μεταπτώσεις, με τον πλέον εμπνευσμένο τρόπο. Τόσο μεγάλη μπάντα είναι η συγκεκριμένη, με την προσφορά της ειδικότερα στον χώρο του τεχνικού death metal να είναι ανυπολόγιστη.

Καλά όλα αυτά όμως και πάνω κάτω τα γνωρίζατε ήδη, με το "Colored Sands" τι γίνεται; Καταφέρνει να προσεγγίσει το τεράστιο «εκτόπισμα» των παλαιότερων δισκογραφικών τους δουλειών; Υπάρχει πλέον χώρος για αυτούς σε έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο χάρτη του death metal; Η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι βροντερή και λέει ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα από τα καλύτερα death metal άλμπουμ των τελευταίων ετών που βάζει νέες σταθερές σε ό,τι έχουμε ακούσει καιρό τώρα σ' αυτό το ιδίωμα. Δεν υπερβάλω καθόλου, οι Gorguts παραδίδουν μαθήματα σκεπτόμενου ακραίου μεταλλικού ήχου που παρασέρνει στο διάβα του ταμπέλες, ευφυολογήματα ηχητικών προσδιορισμών που γίνονται από διαφόρους ειδήμονες του είδους, παροτρύνοντάς τους να σωπάσουν και να αφήσουν την υπέροχη μουσική που λαμβάνει χώρα εδώ να κάνει όλη τη δουλειά.

Η επιστροφή των Gorguts είναι κάτι παραπάνω από εντυπωσιακή. Η σύμπραξη του mastermind Lemay με τον Kevin Hufnagel των Dysrhythmia, τον Colin Marston των Dysrhythmia / Krallice και τον John Longstreth των Origin μόνο τυχαία δεν είναι. Εξαιρετικοί μουσικοί όλοι τους, βάζουν πλάτη εκτελεστικά και συνθετικά και όλοι μαζί δίνουν ένα αποτέλεσμα που εσωκλείει τρομακτική ποιότητα συνθέσεων σε πλήρη εναρμόνιση με παροιμιώδη τρόπο απόδοσής τους. Το τεχνικό death metal τους πατάει στις φόρμες που οι ίδιοι δημιούργησαν και κάνει το εξής εκπληκτικό. Αφουγκράζεται κάποιες από τις καλύτερες εκφάνσεις του ακραίου ήχου των τελευταίων ετών, τις επεξεργάζεται και τις ενσωματώνει στη μουσική του με τον πλέον πειστικό τρόπο. Επηρεάζεται εμφανώς κιόλας (θα ήταν αστείο αν κάποιος ισχυριζόταν ότι αντιγράφει) δηλαδή, από τα συγκροτήματα που το ίδιο εμφανώς και πάλι, έχει επηρεάσει. Μπαντάρες του σήμερα όπως οι Deathspell Omega και οι Ulcerate βλέπουν την εξέλιξη που οι ίδιοι προσέδωσαν στη μουσική τους να τιμάται από τους πατέρες Gorguts και να διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο σ' αυτό το μουσικό έργο.

Το "Colored Sands" αντικατοπτρίζει τη δυναμική του death metal με απαστράπτοντα τρόπο. Η συνδεσμολογία των συνθέσεών του επιδεικνύει οξυδέρκεια και εξαιρετική ικανότητα διαχείρισης ιδεών, κάνοντας τα μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια του δίσκου να πίνονται μονορούφι. Τα δαιδαλώδη riff είναι βουτηγμένα σε ελάσσονα τονικότητα και η πανίσχυρη προσωπικότητά τους χτίζει συναισθηματικά φορτισμένες ατμόσφαιρες. Τα άρρυθμα τερτίπια του ήχου τους  αναδεικνύουν μελωδίες δύσμορφες που μετά τις πρώτες ακροάσεις μεταλλάσσονται σε άκρως θελκτικές, τραβηχτικές ακόμα και για κάποιον που τα πολύπλοκα θέματα τον ζαλίζουν. Να το ξεκαθαρίσουμε όμως. Δεν είναι το ευκολότερο άκουσμα του κόσμου το συγκεκριμένο άλμπουμ. Ο πομπώδης avant-garde χαρακτήρας του, οι jazzy αναφορές του, οι post metal παραλληλισμοί του αναπνέουν μέσα σε ένα χαλιναγωγημένο χάος και μπορεί να ξενίζουν κάποιον. Από την άλλη όμως, εκεί κρύβεται και η μαγεία του. Σε αυτήν την πολυπρισματικότητά του.

Το βέλτιστο θα είναι να εξεταστεί και στιχουργικά τούτο εδώ το πόνημα. Ο Lemay ποτέ δεν στρογγυλοκάθισε σε μονοδιάστατο γράψιμο και στο "Colored Sands" τον παρατηρούμε να καταπιάνεται με την θιβετιανή παράδοση και ιστορία. Ο πολέμος με την Κίνα (χωρίς λόγια, τέσσερα έγχορδα τον αφηγούνται καταπληκτικά στο ορχηστρικό "The Battle Of Chamdo"), ο μύθος του λιονταριού του χιονιού και η εκεί υπάρχουσα πνευματικότητα προσεγγίζονται με δέος και εκφράζονται με καλογραμμένους εσωτερικούς στίχους. Σίγουρα αξίζει να δώσετε την δέουσα προσοχή.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Οι Gorguts δημιουργούν, το death metal (και όχι μόνο) σείεται. Η τέχνη τους θα ευδοκιμήσει για πολλά χρόνια ακόμα και θα δίνει θρεπτικά συστατικά στους υπολοίπους με έναν ακόμα τρόπο. Τον τρόπο του "Colored Sands". Του δίσκου που κάνει περίπου ό,τι έκανε το "Obscura". Επανάσταση.

  • SHARE
  • TWEET