Fuath

II

Season Of Mist (2021)
Από τον Αποστόλη Ζαμπάρα, 10/03/2021
Ουσιώδης αποτύπωση σύγχρονου και ατμοσφαιρικού black metal από ένα απολαυστικό side project
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Andy Marshall κατάφερε την προηγούμενη δεκαετία να αφήσει το στίγμα του στον χώρο του black metal. Εφορμώντας με τους Saor στον πυρήνα του ατμοσφαιρικού/folk παρακλαδιού του ιδιώματος, κυκλοφόρησε εξαιρετικούς δίσκους οι οποίοι, δικαίως, έτυχαν αποδοχής, μιας και προσέδωσαν μια σημαντική, σύγχρονη και ανανεωτική πνοή στον, εν γένει, παραδοσιακό αυτό ήχο. Παράλληλα, ο Marshall έκανε ντεμπούτο αυτή τη δεκαετία και με τους Fuath, ένα side-project στο οποίο, πάλι ως αποκλειστικό μέλος, επιδίδεται σε ακόμη πιο παραδοσιακές black metal φόρμες.

Το ντεμπούτο του, απέδειξε πως μπορούσε να αποκτήσει διακριτή ταυτότητα από το κυρίως όχημα των Saor, προσφέροντας, κατά βάση νοσταλγικό, ατμοσφαιρικό ‘90s black metal. Η ουσία όμως και η στόχευση των συνθέσεων, αδιαμφισβήτητες, μου δημιούργησαν ιδιαίτερη προσμονή για τον διάδοχο, "II". Οι Fuath επέστρεψαν λοιπόν, και σε 41 λεπτά παραδίδουν, πειστικότερα, την οπτική του δημιουργού πάνω στο πως οφείλει να ηχεί, το ατμοσφαιρικό, σύγχρονο black metal. Οι πέντε συνθέσεις του δίσκου, εμφανώς δουλεμένες, λειτουργώντας κυρίως συμπληρωματικά, αποσκοπούν στη δημιουργία μιας μελαγχολικής, παγερής και θυελλώδους ατμόσφαιρας.

Ο, σχεδόν αναχρονιστικός χαρακτήρας των Fuath, δεν τους εμποδίζει από το να έχουν «λόγο» στη σύγχρονη σκηνή. Η παραγωγή, άψογη, προσδίδει ένα πιο άμεσο τόνο στις μακροσκελείς συνθέσεις, ενώ τα ρυθμικά μέρη κυρίως, αντανακλούν αυτά όμοιων ηχητικά μπαντών. Ταυτόχρονα, οι αργόσυρτες μελωδίες και τα, διακριτικά, synths, επιτρέπουν στον ήχο του "II" να αποκτά έναν πιο επικό και επιβλητικό τόνο. Τα φωνητικά, σχεδόν εκλείπουν. Η προσέγγιση, θυμίζει έντονα τους παρεμφερείς ήχους των Blut Aus Nord, ή πλέον πιο συγκεκριμένα, των Forhist. Βέβαια, εδώ οφείλει να αναφερθεί η επίδραση που είχε σε δίσκους όπως αυτόν η δισκογραφία των Windir καθώς και το "Nattens Madrigal" των Ulver. To εναρκτήριο "Prophecies", που αγγίζει ανά σημεία και blackgaze χωρία, λειτουργεί ως πειστήριο προς αυτήν την κατεύθυνση.

Όπως και με τον προκάτοχό του, το "II" αδυνατεί να αναδείξει μεμονωμένες και επιβλητικές συνθέσεις. Η κιθαριστική δουλειά του "The Pyre" φτάνει αρκετά κοντά, μιας και επιτρέπει στη σύνθεση να ισορροπεί ανάμεσα σε ένα καταιγισμό και μια γαλήνη, με τις δύο καταστάσεις να συνυπάρχουν εξαιτίας της ενορχήστρωσης. Κατά αυτόν τον τρόπο, το άλμπουμ φαντάζει ιδιαίτερα προσιτό παρά την απόμακρη φύση του. Το "Into The Forest Of Shadows" αποτελεί την πιο άμεση στιγμή του, δίνοντας παράλληλα τη σκυτάλη στις δύο συνθέσεις-έπη που ολοκληρώνουν τον δίσκο. Οφείλω να ομολογήσω πως το "Essence", με τον νορβηγικό του αέρα, δημιουργεί ένα τεταμένο και επιβλητικό κλίμα, το οποίο, διοχετεύει άκρως αποτελεσματικά, έστω και προσωρινά, τη μεγαλειώδη αίσθηση που μόνο αυτό το ιδίωμα δύναται να μεταδόσει. Το άλμπουμ ολοκληρώνεται με το "Endless Winter". Η κιθαριστική δουλειά, και συγκεκριμένα, η, ας μου επιτραπεί ο χαρακτηρισμός, πωρωτική, επανάληψη των θεμάτων, συνεισφέρει τα μέγιστα στο τελικό αποτύπωμα που αφήνει ο δίσκος. Το φινάλε του "II", φαντάζει ικανό να σηκώσει σχεδόν ολομόναχο στις πλάτες του το συνολικό βάρος του δίσκου.

Η δεύτερη δισκογραφική απόπειρα των Fuath, αισθητά αναβαθμισμένη σε όλους τους τομείς, λειτουργεί συμπληρωματικά σε σχέση με τα κατορθώματα των Saor. Ταυτόχρονα, υπενθυμίζει πως ο Marshall, παραμένει ένας δημιουργός που οφείλουν οι ακροατές του χώρου να παρακολουθούν τα πεπραγμένα του. Πέραν όμως του γενικότερου πλαισίου, το "II" αντηχεί όλες τις βασικές αξίες, υπό ένα νοσταλγικό πρίσμα, του ιδιώματος, σε μια σύγχρονη και προσιτή εκδοχή. Είναι τέτοιοι δίσκοι που μπορούν, χωρίς να είναι απλώς μια πρόσκαιρη ακρόαση, αν «πιάσουν» ακροατές, να λειτουργήσουν ως δούρειοι ίπποι μύησης στον εν λόγω ήχο. Το τελευταίο όμως, δεν είναι ούτε απαραίτητο, ούτε αυτοσκοπός. Είναι παράπλευρη ιδιότητα. Αν επιθυμείτε μια αισθαντική περιπλάνηση σε χιονισμένα τοπία, ενδώστε στο "II".

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET