Free Fall

Το εκ Σουηδίας ορμώμενο κουαρτέτο των Free Fall το μόνο σίγουρο είναι πως δεν δημιουργήθηκε για να φέρει την επανάσταση στη μουσική βιομηχανία. Ξεκάθαρα hard rock παλαιάς κοπής παίζουν οι άνθρωποι (freedom rock το αποκαλούν οι ίδιοι) και η αλήθεια είναι πως το παίζουν πολύ καλά. Οι επιρροές από Led Zeppelin, AC/DC και UFO είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς ενώ μικρές δόσεις από Judas Priest, Nazareth ακόμα και Motörhead δεν μπορούν να μην παρατηρηθούν.

Το συγκρότημα αποτελείται από τον κιθαρίστα Mattias Bärjed (The Soundtrrack Of Our Lives), τον Jan Martens στο μπάσο, τον Ludwig Dahlberg στα τύμπανα και τον τραγουδιστή Kim Fransson. Η παραγωγή του Martin Ehrencrona είναι αρκετά «ακατέργαστη» και σίγουρα ταιριάζει απόλυτα με το μουσικό στυλ που θέλουν να υπηρετήσουν.

Ο δίσκος ανοίγει με το "Power & Volume" και με το γρήγορο του riff ξεκινάει ένα μουσικό κουίζ στο οποίο ο ακροατής θα έρθει αντιμέτωπος καθ' όλη τη διάρκειά του και δεν είναι άλλο από το γνωστό ...βρες τις ομοιότητες. Αυτό δεν σημαίνει πως τα τραγούδια που έχουν γράψει στερούνται έμπνευσης και ομορφιάς, κάθε άλλο. Προσεγμένες συνθέσεις, όμορφα solo και φωνητικά που γρεζάρουν αρκετά στις ψιλές νότες, αλλά είναι και αρκετά μελωδική και «μαλακή» όταν πέφτουν οι τόνοι. Το δεύτερο, "Free Fall", είναι από αυτά τα τραγούδια που νιώθεις τόσο οικείο και καταλήγεις να μην μπορείς να καταλάβεις τι σου θυμίζει όντας μια υπερκλασική και cool 70s σύνθεση. Το "Midnight Vulture" ξεκινώντας θυμίζει λίγο τους The Who, έχει ωραίο κολλητικό refrain και solo ala Angus Young (εντελώς όμως), ενώ με το "Top OF The World" κάνουν την εμφάνισή τους και οι Priest επιρροές ("Leaving After Midnight"). Μια από τις περισσότερο αγαπημένες στιγμές του δίσκου αποτελεί το αργό "Attila", με την ωραία μπασογραμμή και τη mute-αρισμένη κιθάρα στο background. Ο δίσκος κυλάει εξίσου όμορφα και αβίαστα με το "World Domination" και κυρίως με το "Love Bombing" που φέρνει κάτι σε UFO με τον Fransson να δίνει ρεσιτάλ στο refrain. Με την τριάδα "Damnation", "Meriola Blues" και "Meat" κλείνει ο δίσκος, με το τελευταίο να ακούγεται σαν ένα πάντρεμα των UFO με την κιθάρα και τις φράσεις του Angus Young.

Για να μην το παρακουράζουμε λοιπόν, οι Free Fall κυκλοφόρησαν έναν δίσκο γεμάτο με τραγούδια τα οποία θα μπορούσαν άνετα να χωράνε σε διάφορες δουλειές μεγάλων συγκροτημάτων του παρελθόντος. Αυτό είναι το γεγονός. Από εκεί και πέρα, αν είσαι γκρινιάρης και όταν ακούς κάτι που σου θυμίζει πράγματα ξενερώνεις, ασ' το καλύτερα και πήγαινε για άλλα. Από την άλλη όμως, αν είσαι οπαδός του παλιακού hard rock και «διψάς» για λίγη καινούρια μουσική από ένα είδος που -κακά τα ψέματα- οι περισσότεροι δεν το προλάβαμε όταν άνθιζε ...ε, τότε το "Power & Volume" είναι δίσκος που θα γουστάρεις και θα σε ικανοποιήσει πλήρως.