Flying Colors

Πιστοί στο ραντεβού μετά από κάθε στούντιο άλμπουμ, οι Flying Colors απαθανατίζουν μια από τις λίγες εμφανίσεις που πραγματοποιούν στην περιοδεία που το ακολουθεί και την κυκλοφορούν ένα αντίστοιχο live άλμπουμ/DVD. Έτσι, μετά το περσινό "Third Degree" έρχεται τώρα το "Third Stage: Live In London" να μας προσφέρει την εμφάνιση της μπάντας τον περασμένο Δεκέμβριο, στην τελευταία της συναυλία επί ευρωπαϊκού εδάφους. Με αυτήν την κυκλοφορία το supergroup των Mike Portnoy, Steve Morse, Neal Morse, Dave LaRue και Casey McPherson έχει πλέον να επιδείξει τρεις στούντιο και τρεις ζωντανές κυκλοφορίες σε οκτώ χρόνια ύπαρξης, αριθμοί διόλου άσχημοι για μια μπάντα που τα μέλη τους πασχίζουν να βρουν ελεύθερο χρόνο να γράψουν συνεργατικά μουσική ή να περιοδεύσουν και που δεν κάνουν εκπτώσεις στα στάνταρ τους.

Παρόλο που θα επιμείνω στην αρχική μου άποψη ότι - παρά την αδιαμφισβήτητη ποιότητά του - το "Third Degree" βρίσκεται ένα σκαλί κάτω από τους δυο προκατόχους του, αντιθέτως μπορώ να ισχυριστώ ότι το "Third Stage" βρίσκεται ένα σκαλί πάνω από τις δυο προηγούμενες live κυκλοφορίες που έχει κυκλοφορήσει το συγκρότημα. Αυτό προκύπτει ως αποτέλεσμα της ομοιογένειας που έχει αποκτήσει η μπάντα επί σκηνής και κυρίως από το πόσο πιο άνετα φαίνεται να νιώθει στο ρόλο του ο Casey McPherson. Επίσης, πλέον οι Flying Colors υποστηρίζουν ένα γεμάτο δίωρο σετ μόνο με δικά τους τραγούδια και γενικότερα δίνουν πολύ περισσότερο την εικόνα ενός κανονικού συγκροτήματος αντί ενός project.

Το μόνο σχετικά αρνητικό στοιχείο που μπορώ να βρω στο οπτικό κομμάτι του DVD είναι πως το κοινό είναι καθήμενο, κάτι που αφαιρεί λίγο από την ανταλλαγή μεταξύ κοινού και μπάντας, αλλά πέραν τούτου το venue γενικά είναι πολύ ωραίο και η διάθεση των μουσικών δεν δείχνει να επηρεάζεται ιδιαίτερα. Κατά τα άλλα, ήχος, εικόνα, σκηνοθεσία και λοιπά βρίσκονται σε επίπεδα που αρμόζουν στο γενικότερο status της μπάντας.

Ένα σημαντικό στοιχείο που συνεισφέρει στο θετικό πρόσημο είναι το στήσιμο του σετ, το οποίο έχει επιμεληθεί φυσικά ο Mike Portnoy. Στο πρώτο μισό του βρίσκουμε περισσότερο την πιο εμπορική, radio friendly και groovy πλευρά της μπάντας με τραγούδια όπως το "A Place In Your World", το "More", το "Kayla", το pop "Love Letter" με τα ενδιαφέροντα πολυφωνικά μέρη και την μπαλάντα "You Are Not Alone" πριν από την οποία ο Casey εξιστορεί το πως βρέθηκε να βοηθάει πληγέντες μετά την καταστροφή που άφησε ο τυφώνας στο Houston το 2017 και πως αυτό του άλλαξε τον τρόπο που βλέπει κάποια πράγματα στη ζωή και τον ενέπνευσε για τους στίχους του εν λόγω τραγουδιού. Επίσης, τον χρόνο τους για να πουν τις δικές τους ιστορίες έχουν τόσο ο Neal Morse, ο οποίος θυμήθηκε όταν είχε ξαναπαίξει στο ίδιο venue πριν πολλά χρόνια με τους Spock’s Beard ανοίγοντας για τους Dream Theater και φυσικά ο Mike Portnoy. Οι δυο τους ξεσαλώνουν στη «γαλαρία» της σκηνής, απελευθερωμένοι και με μια μοναδική σύνδεση που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους. Μια παρόμοια σπουδαία χημεία μοιάζουν να μοιράζονται και Steve Morse με τον Dave LaRue, αλλά αυτοί μετά βίας σηκώνουν το κεφάλι για να κοιτάξουν κάτι άλλο από την ταστιέρα τους, παίζουν απίστευτα και μοιάζοντας να έχουν ένα συνεχές χαμόγελο στο πρόσωπό τους.

Η πραγματική απογείωση της συναυλίας έρχεται από το μέσο και μετά όταν αποφασίζουν να παίξουν σερί μερικά από τα πιο μακροσκελή, επικά και καλύτερα τραγούδια τους: "Peaceful Harbor", "Crawl", "Infinite Fire" και "Cosmic Soul" στη σειρά αθροίζονται σε πάνω από 40 λεπτά μουσικής πανδαισίας. Ακόμα πιο ξεχωριστό highlight απότελεί το "Cosmic Soul" - το καλύτερο τραγούδι που έχουν γράψει οι Flying Colors κι ένα από τα ωραιότερα που άκουσα την προηγούμενη δεκαετία - με τον Casey να δίνει καταπληκτική ερμηνεία, κατεβαίνοντας στο κοινό και μετά πηγαίνοντας στο πίσω μέρος της σκηνής με τον Neal παρέα να δίνουν την ψυχή τους. Κι ως κερασάκι στην τούρτα έρχεται το encore με τα υπέροχα "The Storm" και "Mask Machine" να κλείνουν μια εμφάνιση που με έκανε να μετανιώσω ξανά που δεν φρόντισα να τους δω από κοντά ούτε αυτή τη φορά.

Το DVD κομμάτι της κυκλοφορία περιλαμβάνει ως επιπλέον bonus υλικό περίπου μια ώρα από την εμφάνιση των Flying Colors στο MorseFest του 2019, λίγο πριν την κυκλοφορία του τρίτου δίσκου τους. Πρόκειται για ένα ετήσιο φεστιβάλ που διοργανώνει ο Neal Morse στο Nashville, με τη συγκεκριμένη εκδοχή του - όπως λέει κι ο ίδιος αστειευόμενος στην αρχή του - να είναι το πιο MorseFest από όλα λόγω της παρουσίας και του Steve. Εδώ την μπάντα συνοδεύει κουαρτέτο εγχόρδων και χορωδία, κάτι που κάνει τραγούδια όπως το "Fury Of My Love", το "More" ή το "Peaceful Harbor" ακόμα πιο γεμάτα και απολαυστικά. Ως εκ τούτου, δεν είναι απλά έξτρα υλικό συμπληρωματικού χαρακτήρα, αλλά μια πολύ δυνατή προσθήκη.

Συνολικά, όπως προανέφερα πρόκειται για την καλύτερη ως τώρα ζωντανή κυκλοφορία των Flying Colors, πολύ γεμάτη και χορταστική σε περιεχόμενο κυκλοφορία. Το "Third Stage" αποτυπώνει με πολύ ωραίο τρόπο την εξέλιξη του σχήματος και πως η χημεία των μελών του έχει γίνει ακόμα καλύτερη με τα χρόνια, καθιστώντας τους ως μια από τις καλύτερες και πιο ενδιαφέρουσες μπάντες του σύγχρονου progressive (κι όχι μόνο) ήχου.