Flying Colors: «Πάντα πάμε εκεί που μας πάει η μουσική»

Ξεκινώντας ως ένα project συνεργασίας μεταξύ των συνεπώνυμων Neal και Steve Morse, οι Flying Colors γρήγορα εξελίχτηκαν σε ένα από τα πιο όμορφα και ουσιώδη supergroup, προσφέροντας ένα ιδιαίτερο μίγμα progressive, alternative και pop rock. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του τρίτου στούντιο άλμπουμ της μπάντας, "Third Degree", ο μπασίστας Dave LaRue μας μίλησε για αυτό, για τη συνθετική προσέγγιση που ακολουθούν, τις δυσκολίες στο να συντονίσουν τα προγράμματά τους, αλλά και για την καριέρα του δίπλα σε σπουδαίους μουσικούς.

Γεια σου, Dave. Πώς είσαι;

Είμαι καλά, ευχαριστώ. Είμαι αρκετά απασχολημένος αυτή την εποχή, καθώς παίζω με μερικούς υπέροχους μουσικούς και μπάντες.

Είναι χαρά μου να έχω την ευκαιρία να μιλάω μαζί σου για πρώτη φορά. Έχεις έρθει ποτέ στην Ελλάδα;

Έπαιξα στην Αθήνα πριν δέκα χρόνια, με τον Joe Satriani. Είχα μια κενή μέρα εκεί και είδα ένα μέρος από την πανέμορφη χώρα σας. Και η συναυλία ήταν υπέροχη, επίσης.

Λίγο πριν πάμε στο νέο άλμπουμ των Flying Colors, ήθελα να σας ρωτήσω για την πρόσφατη εμπειρία του "MorseFest". Πώς ήταν;

Ήταν φοβερά! Είχαμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε το υλικό των Flying Colors με πλήρη παραγωγή, έγχορδα και τραγουδιστές στα δεύτερα φωνητικά. Είναι ένα πραγματικά σπουδαίο event. O Neal έχει κάνει καταπληκτική δουλειά να το στήσει όλο αυτό.

Και καθώς ήταν κι ο Steve εκεί, ήταν ακόμα περισσότερο MorseFest, σωστά;

Απολύτως! Η Steve Morse Band είχε να παίξει μαζί πολλά χρόνια, οπότε ήταν υπέροχο που μπορέσαμε να παίξουμε στο MorseFest. Ο Neal ήταν αυτός που κατέστησε δυνατό να συμβεί, ήθελε πραγματικά να είμαστε μέρος του φεστιβάλ, και έβαλε τον Steve να συμφωνήσει να το κάνει. Επί της ευκαιρίας, ο Steve είχε τρομερή απόδοση...

Το MorseFest είναι μια συγκέντρωση ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική, με μεγάλη αλληλεπίδραση μεταξύ των θαυμαστών και των μουσικών

Όντας μεγάλος θαυμαστής της μουσικής του Neal για περισσότερα από είκοσι χρόνια, το να παρευρεθώ σε ένα MorseFest είναι ένα όνειρο που μάλλον δεν θα επιτευχθεί ποτέ. Κατά την άποψή σου, ως έμπειρος μουσικός, τι το ξεχωριστό έχει;

Λοιπόν, είναι μια συγκέντρωση ανθρώπων που αγαπούν τη μουσική και περιλαμβάνει μια σειρά από υπέροχους μουσικούς. Υπάρχει μεγάλη αλληλεπίδραση μεταξύ των θαυμαστών και των συγκροτημάτων κατά τη διάρκεια αυτών των δυο ημερών.

Τώρα, θα ήθελα να σε συγχαρώ για το "Third Degree". Πρόκειται για ένα ακόμα πολύ καλό άλμπουμ από τους Flying Colors. Πώς νιώθεις γι' αυτό;

Το λατρεύω! Νομίζω πως είναι το καλύτερο άλμπουμ μας μέχρι σήμερα και δείχνει τη συνεχή ανάπτυξη του συγκροτήματος.

Η διαδικασία που ακολουθούμε είναι πολύ οργανική. Πάντα πάμε εκεί που μας πάει η μουσική

Υπήρχαν κάποια πράγματα που αποφασίσατε να προσεγγίσετε διαφορετικά αυτή τη φορά, σε σύγκριση με το "Second Nature";

Δεν νομίζω ότι υπήρχε συνειδητή απόφαση να προσεγγίσουμε κάτι διαφορετικά. Η διαδικασία που ακολουθούμε είναι πολύ οργανική. Πάντα πάμε εκεί που μας πάει η μουσική.

Δεν ξέρω γιατί, αλλά μου φάνηκε πως αυτήν τη φορά ήταν ακόμα πιο δύσκολο να συντονίσετε όλα τα διαφορετικά προγράμματα που έχετε, ώστε να δουλέψετε πάνω στο νέο άλμπουμ. Θεωρείς πως τα θέματα με τα χρονοδιαγράμματα επηρεάζουν και τη συνθετική διαδικασία;

Ναι... Γράφουμε όλοι μαζί, οπότε οι δυσκολίες στο χρονοδιάγραμμα επηρέασαν τις δυνατότητες που είχαμε μας να ολοκληρώσουμε τη σύνθεση της μουσικής για το άλμπουμ. Όταν τελικά καταφέραμε να το συντονίσουμε, η ηχογράφηση υλοποιήθηκε σχετικά γρήγορα.

Θα έλεγα ότι είναι ένα πιο ομοιογενές άλμπουμ σας και πιο επικεντρωμένο στην απόδοση και στο φωνητικό στυλ του Casey, ενώ το "Second Nature" ήταν κάπως πιο prog, με τον Casey να πρέπει να προσαρμοστεί στο prog υλικό του. Θεωρείς ότι αληθεύει αυτό.

Συμφωνώ ότι είναι πιο ομοιογενές, αλλά νομίζω ότι είναι οφείλεται κατά κύριο λόγο στο ότι είμαστε μαζί ως μπάντα περισσότερο καιρό...

Στην παρουσίαση που έκανα σε παρουσιάζω ως MVP του άλμπουμ. Νομίζω ότι ο ήχος και το παίξιμό σου πραγματικά ξεχωρίζουν σε κάθε τραγούδι... Συμφωνείς ότι εδώ είναι μια από τις κορυφαίες αποδόσεις σου;

Βασικά, σε ευχαριστώ! Θα πω απλά ότι είμαι ικανοποιημένος με την απόδοσή μου, ειδικά σε μερικά από τα τραγούδια που δεν περιλαμβάνουν απαραίτητα το μπάσο.

Υπάρχουν δύο τραγούδια στα οποία το παίξιμό σου ξεχωρίζει: το "Guardian" και το funky "Geronimo". Πες μου πώς προσέγγισες το παίξιμό σου σε αυτά τα δύο τραγούδια...

Λοιπόν... το "Geronimo" έχει μια διαφορετική αίσθηση από το σύνηθες για εμάς, με το μπάσο να οδηγεί το ρυθμό σε κάποια σημεία του. Ήθελα να κάνω κάτι που να μην είναι τυπικό, να έχει μελωδία και αρμονία, αλλά την ίδια στιγμή να έχει δυνατό groove. Ακολούθησα μια πιο παραδοσιακή rock γραμμή στα choruses, επειδή φαινόταν σωστό από μουσικής πλευράς.

Το "Guardian" ήταν περίεργο λόγω της διάρκειας που έχει το μέρος με το σόλο μπάσο. Όταν παίζω σόλο, πάντα προσπαθώ να παίζω μελωδικά, και να αφήνω το σόλο να αναπτύσσεται, ειδικά σε μια τόσο μεγάλη διάρκεια. Ξεκίνησα (αν θυμάμαι καλά) παίζοντας ένα από τα θέματα του τραγουδιού, το διαφοροποίησα λίγο και στη συνέχεια ξέφυγα από αυτό καθώς έχτιζα το σόλο.

Υπάρχουν δύο μακροσκελή κομμάτια, που διαρκούν πάνω από δέκα λεπτά, στο άλμπουμ, κάτι που δεν είναι νέο για τους Flying Colors. Πόσο διαφορετική είναι η σύνθεση τέτοιων μακροσκελών κομματιών;

Όπως είπα νωρίτερα, θα πάμε εκεί που μας πάει η μουσική. Μερικά τραγούδια είναι μικρά και επί του θέματος, όπως το "Love Letter", και άλλα δεν είναι. Μας είναι συνήθως αρκετά προφανές όταν ένα τραγούδι έχει ολοκληρωθεί και όταν χρειάζεται περισσότερα.

Παρατήρησα, επίσης, μια τρόπον τινά ανακολουθία στο νέο άλμπουμ. Ενώ η μουσική φαίνεται να είναι χαρούμενη και διασκεδαστική (στα περισσότερα τραγούδια), οι στίχοι έχουν λίγο μια πιο στενάχωρη προσέγγιση. Υπάρχει κάποιο κοινό θέμα στους στίχους όπως υπήρχε γύρω από τον καταναλωτισμό στο "Second Nature"; Έχω την αίσθηση πως στα περισσότερα από τα τραγούδια αντιμετωπίζεται η απώλεια με τον ένα ή τον άλλο τρόπο...

Έχω ακούσει άλλους να λένε το ίδιο πράγμα, ότι αυτό το άλμπουμ είναι πιο σκοτεινό από σε σχέση με τα προηγούμενα. Υπάρχουν κάποια θέματα που τρέχουν μέσα από τους στίχους, πολύ οξυδερκές από την πλευρά σου που το παρατήρησες.

Όλοι στους Flying Colors είναι πολύ παραγωγικοί και όλη την ώρα προκύπτουν νέες ιδέες

Περιέγραψε μου πώς λειτουργείτε όταν συνθέτετε ένα τραγούδι για τους Flying Colors. Αποτελεί περισσότερο συλλογική προσπάθεια ή ο καθένας φέρνει έτοιμες τις δικές του ιδέες γύρω από τα τραγούδια και εν συνεχεία οι υπόλοιποι απλά βάζετε πινελιές σε αυτά;

Όλοι φέρνουν ιδέες, αλλά όχι ολοκληρωμένα τραγούδια. Αρχίζουμε δουλεύοντας πάνω στις ιδέες που μας αρέσουν και συνεχίζουμε δουλεύοντας πάνω σε νέα μέρη γύρω από αυτή την ιδέα, ώστε να δημιουργήσουμε ένα πλήρες τραγούδι. Είναι μια καταπληκτική διαδικασία, καθώς όλοι οι συμπαίκτες μου είναι πολύ παραγωγικοί και όλη την ώρα προκύπτουν νέες ιδέες..

Ποιο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο που προσφέρει ο κάθε ένας από εσάς όταν συνθέτετε μουσική;

Ο καθένας έχει κάτι διαφορετικό να προσφέρει. Μερικοί από εμάς είμαστε περισσότερο εστιασμένοι στο μουσικό κομμάτι, άλλοι είναι πιο επικεντρωμένοι στα φωνητικά, αλλά όλοι έχουν τόσα πολλά να προσφέρουν που αυτές οι γραμμές γίνονται θολές όταν αρχίζουμε να δουλεύουμε μαζί.

Αποτέλεσες μέλος των Dixie Dregs για πάνω από είκοσι χρόνια και έχεις παίξει σε μια μεγάλη λίστα δίσκων με διαφορετικούς καλλιτέχνες. Αν σου ζητούσα να επιλέξεις τα τρία άλμπουμ που καθορίζουν την καριέρα σου, ποια θα ήταν αυτά και γιατί;

Αυτό είναι δύσκολη ερώτηση. Το "Third Degree" είναι ολοκαίνουργιο οπότε είμαι ενθουσιασμένος γι' αυτό, και νομίζω ότι είναι μια ωραία αναπαράσταση αυτού που κάνω, τουλάχιστον σε αυτό το σημείο της καριέρας μου.

Μου αρέσει πολύ ο δίσκος "Coast To Coast" που έκανα με τους Steve Morse Band και το "Full Circle" με τους Dregs. Επίσης, το "Suspended Animation" του John Petrucci είναι ένας ακόμα πολύ καλός δίσκος. Υπάρχουν πάρα πολλοί για να τους κατονομάσω όλους και δεν θέλω να αφήσω κάποιον έξω.

Steve Morse, John Petrucci, Joe Satriani, Vinnie Moore... Ποιος από αυτούς τους εκπληκτικούς κιθαρίστες σε εξέπληξε περισσότερο όταν έπαιξες μαζί του για πρώτη φορά;

Κάθε ένας από τους τύπους που ανέφερες είναι καταπληκτικός, και ο τρόπος που παίζουν και εργάζονται στη μουσική σε εμπνέει. Όταν έπαιξα με όλους αυτούς για πρώτη φορά ήμουν σε δέος και λίγο νευρικός!

Όλοι στην μπάντα θα θέλαμε να περιοδεύουμε περισσότερο

Ξέρω ότι είναι μια δύσκολη ερώτηση, αλλά τώρα που οι Deep Purple συνταξιοδοτούνται και περιοδεύουν λιγότερο, υπάρχει ίσως μια πιθανότητα πως οι Flying Colors θα περιοδεύουν περισσότερο;

Θα το ήθελα αυτό, και νομίζω ότι θα άρεσε και σε όλους στην μπάντα, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε και να δούμε.

Η συνέπεια - τόσο σε δισκογραφικό επίπεδο όσο και στο κομμάτι των περιοδειών - φαίνεται να αποτελεί κρίσιμο παράγοντα επιτυχίας στη μουσική βιομηχανία των ημερών μας. Φυσικά, για ένα supergroup σαν το δικό σας ίσως να μην έχουν απόλυτη εφαρμογή τέτοιοι κανόνες, αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ πως αν οι Flying Colors κυκλοφορούσαν άλμπουμ και περιόδευαν πιο συχνά θα μπορούσατε να εξελιχτείτε σε κάτι σημαντικά μεγαλύτερο από αυτό που έχετε ήδη πετύχει. Τι σκέψεις έχεις πάνω σε αυτό;

Νομίζω ότι έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι κάτι για το οποίο μιλάμε την ώρα, ειδικά όταν βρισκόμαστε μαζί.

Τι μουσική ακούς τελευταία; Ακολουθείς τις νέες κυκλοφορίες ή προτιμάς να μένεις σε παλιά πράγματα;

Μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα εκτός μουσική. Έτσι ακούω κυρίως τα πράγματα πάνω στα οποία δουλεύω ή παλαιότερη μουσική ή κλασική μουσική για να ηρεμώ. Μου αρέσει να χαλαρώνω και να ακούω δίσκους των The Beatles μερικές φορές.

Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο σου Dave.

Ευχαρίστησή μου! Και σε ευχαριστώ για τα ευγενικά σου λόγια!

Διαβάστε εδώ την κριτική του δίσκου "Third Degree" από τον Χρήστο Καραδημήτρη.