FIDLAR

Γνώρισα τους FIDLAR το 2013, σαν μία παρέα κάφρων από το Λος Άντζελες που έπαιζε skate punk μουσική με θέματα: ναρκωτικά, skate, γκόμενες, αφραγκία και αλκοόλ. Η πρώτη μας γνωριμία ήταν επεισοδιακή, σε ένα ατυχές φοιτητικό πάρτυ, ξέρεις, από αυτά που πέφτουν πάνω σου ιδρωμένοι, μεθυσμένοι φωνακλάδες και σε ραίνουν με άφθονη φτηνή, κακής ποιότητας, μπύρα. Αυτό ήταν και το πρώτο τους γνωστό κομμάτι, "Cheap Beer". Μέσα σε λίγους μήνες από την κυκλοφορία του πρώτου -ομώνυμου- άλμπουμ, οι FIDLAR έγιναν η πιο hyped μπάντα της πανκομάνας Καλιφόρνια και συνέχισαν να σαρώνουν τις ΗΠΑ, εμπλουτίζοντας τον μακροσκελή κατάλογο των εμπειριών- εν δυνάμει τραγουδιών τους.

Το 2015 κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ των FIDLAR (σημείωση: το όνομα της μπάντας είναι αρκτικόλεξο της έκφρασης «Fuck It Dog, Life's A Risk») με τίτλο "Too" και έστρεψε το μουσικό ενδιαφέρον προς τη μπάντα, αφού μετά τον τελευταίο μετριότατο δίσκο των Black Lips, "Underneath The Rainbow", ο garage χώρος έψαχνε το νέο μεγάλο όνομα. Την περίοδο ανάμεσα στο 2013 και πέρυσι, ο τραγουδιστής Zac Carper πέρασε ένα διάστημα σε κέντρο απεξάρτησης, αφήνοντας πίσω τις καταχρήσεις που τόσο τον είχαν εμπνεύσει. Punk χωρίς ντρόγκια, τραγούδι δίχως λόγια που λέγαμε και στο χωριό μου.

Οι μελωδίες και στο δεύτερο δίσκο είναι το ίδιο κολλητικές, upbeat και επιθετικές όπως και εκείνες του FIDLAR, στο γνώριμο skate punk μοτίβο τους που εδώ μπλέκεται με πιο pop νότες σε τρίλεπτα κομμάτια.  Στο "Too" όμως θα έλεγα πως η παραγωγή είναι πιο «καθαρή» και το αποτέλεσμα πιο pop - λιγότερο τσαπατσούλικο και χαωτικό συγκρητικά με το πρώτο άλμπουμ. Οι στίχοι παραμένουν απλοϊκοί, κωμικοί, χωρίς κάποια βαθιά φιλοσοφημένη αλήθεια κρυμμένη ανάμεσα στις λέξεις. Κλασικά τα θέματα της ανιαρής ανέμελης 20-something ηλικίας στην πάντα ηλιόλουστη Καλιφόρνια - με μία μόνο εξαίρεση: μετά την απεξάρτηση από τις ουσίες, ο Carper συνειδητοποίησε αυτό που όλοι προσπαθούμε να αποφύγουμε να δεχτούμε: «I figured out as I got sober that life just sucks when you get older». Μέσα από τους ανώριμους στίχους ξεπηδούν στιγμές απόλυτης διαύγειας και συνειδητοποίησης της ενήλικης ζωής και αποδίδονται με σατιρικό τρόπο, ισορροπώντας ανάμεσα στην τυπική εικόνα των FIDLAR και τη νηφάλια ζωή -και την ενηλικίωση που αυτή συνεπάγεται.

Highlights του δίσκου είναι το "West Coast", μελωδικό pop punk σχετικά με ένα road trip, που θυμίζει Blink-182, το "Leave Me Alone", όπου ξεχωρίζουν τα σχεδόν nu-wave τύμπανα και έχει να κάνει με την πορεία του Carper προς την απεξάρτηση, το τέλειο sing-along του "Stupid Decisions" και το rock and rollish "Bad Habits".

Συνολικά το "Too" είναι ένα ιδανικό δεύτερο άλμπουμ για μία μπάντα όπως οι FIDLAR, που ακροβατούν πλέον ανάμεσα στον ήχο των Wavves και των Black Lips. Είναι ένας δίσκος μεταβατικός για το συγκρότημα, από την έξαλλη punk ζωή στην αποδοχή του ότι η νιότη δεν κρατά για πάντα. Όμως το τραμπούκικο θράσος των FIDLAR είναι ακόμα εδώ, διηγούνται ξανά ιστορίες από μεθύσια, άσχημα trips και αστεία καθημερινά περιστατικά, με φανερή όμως την μετάνοια - ή μήπως τη νοσταλγία;