Enslaved

Riitiir

Nuclear Blast (2012)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 18/09/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η καινούρια δουλειά των Enslaved ήταν για μένα μια από τις πλέον αναμενόμενες κυκλοφορίες της χρονιάς. Έχοντας στο ενεργητικό τους μια σειρά από εκπληκτικά άλμπουμ και μια αδιάκοπη πορεία συνεχούς εξέλιξης, οι Νορβηγοί δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια να τους αγνοήσεις. Παρακολουθώντας την μπάντα την τελευταία εικοσαετία, μπορώ ανεπιφύλακτα να πω ότι είναι το συγκρότημα της νορβηγικής σκηνής που έχει ωριμάσει και εξελιχθεί με τον πιο όμορφο και εντυπωσιακό τρόπο αυτά τα χρόνια.

Με την πρώτη ακρόαση του άλμπουμ αισθάνθηκα ένα αρχικό μούδιασμα, το οποίο ξεκάθαρα οφείλεται σε ένα συντηρητικό κομμάτι του εαυτού μου που ήθελε να ακούσει κάτι παρεμφερές με αυτό που μας παρουσίασαν στο "Axioma Ethica Odini". Τα πράγματα όμως ευτυχώς είναι διαφορετικά. Όσο και αν πιστεύω ότι κάποια στιγμή νομοτελειακά θα σκοντάψουν με κάποιο μέτριο δίσκο, οι Enslaved επιμένουν να με διαψεύδουν. Το "Riitiir" είναι ένα ακόμα αριστουργηματικό άλμπουμ από τους Νορβηγούς. Από το πανέμορφο εξώφυλλο, τις μελωδίες, τους όποιους πειραματισμούς, τον συγκερασμό διάφορων στοιχείων και πολλά άλλα, ο δίσκος αποπνέει μια αυθεντικότητα, μια υπερηφάνεια και μια ομορφιά μοναδική.

Η εισαγωγή του εναρκτήριου "Thoughts Like Hammers" μάλλον σε παρασύρει, καθώς το θορυβώδες μπάσιμο σε κάνει στιγμιαία να πιστέψεις ότι θα έχουμε να κάνουμε με πιο ακραία προσέγγιση στον ήχο. Ωστόσο, η αργόσυρτη μελωδία και εν συνεχεία η αλλαγή σε ένα μαγευτικό πέρασμα δηλώνουν ότι το ταξίδι των Νορβηγών ξεκινάει.

Σε σύγκριση με το "Axioma Ethica Odini" είναι λιγότερο περιπετειώδες ως προς το αίσθημα, πιο μελωδικό, θα έλεγα πιο progressive, αλλά εξίσου ίσως και περισσότερο μαγευτικό. Ενώ στον προκάτοχο του η μπάντα είχε φέρει το progressive στο ίδιο επίπεδο με το black metal, στο "Riitiir" νομίζω ότι το prog στοιχείο έχει ξεπεράσει το μαυρομεταλλικό. Οι επιρροές από το progressive rock των 70s είναι για μια ακόμη φορά εμφανής, αλλά, οι Νορβηγοί έχουν το ταλέντο να τις ενσωματώνουν υπέροχα στον ήχο τους χωρίς να αλλοιώνουν την ταυτότητά τους.

Ένα χαρακτηριστικό του δίσκου είναι ότι παρά την πολύπλοκη δομή των κομματιών, αυτά παραμένουν ευκολομνημόνευτα, καθώς τα riff και οι μελωδίες σού κολλάνε στο μυαλό. Η εναλλαγή ακραίων και καθαρών φωνητικών είναι συνεχής σαν να ξετυλίγεται ένας διάλογος κατά τη διάρκεια των κομματιών. Αν και τα ακραία είναι κάτι που το ξέρουμε από παλιά, υπάρχουν στιγμές που τα καθαρά (άκρως δουλεμένα) φωνητικά φτάνουν σε σημείο να σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν όντως αυτή η μπάντα προέρχεται από τον ακραίο χώρο.

Η συνύπαρξη ακουστικών σημείων και βάρβαρων φωνητικών στο "Death In The Eyes Of Dawn", οι ηλεκτρονικοί πειραματισμοί στο "Forsaken", οι μαγευτικές μελωδικές γραμμές στο "Roots Of The Mountain" ή στο "Materal", τα καλπάζοντα σε κάποιες στιγμές riff, το μεθυστικό και ασύγκριτο "Storm Of Memories" και διάφορα άλλα στοιχεία συνθέτουν ένα άλμπουμ πολυσυλλεκτικό. Αυτή είναι η λέξη που χαρακτηρίζει το "Riitiir" και γι' αυτόν τον λόγο αποφεύγω διακριτικά μια πιο λεπτομερή ανάλυση του άλμπουμ, γιατί θα χαθούμε σε μια ανούσια φλυαρία.

Όσο και αν το ψάχνω διαχρονικά με δυσκολία βρίσκω άλλα συγκροτήματα, τα οποία σε κάθε νέα τους κυκλοφορία, όχι μόνο σε συνεπαίρνουν, αλλά αρνούνται να επαναπαυτούν σε ασφαλή και δοκιμασμένα για αυτούς μονοπάτια, προσφέροντας καινούριες ιδέες και συναρπαστικές μουσικές στιγμές. Το στοίχημα για αυτές τις μπάντες παραμένει εάν και στο επόμενο τους άλμπουμ συνεχίσουν σε αυτό το ρυθμό υψηλής δημιουργικότητας. Για εμάς το στοίχημα είναι να μπορέσουμε να τους δικαιώσουμε για αυτήν την προσπάθεια και ασφαλώς για το μαγευτικό αποτέλεσμα.

Με το δωδέκατό τους άλμπουμ οι Enslaved μας προσφέρουν ένα ακόμα διαμάντι. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι βρισκόμαστε μπροστά σε έναν από τους κορυφαίους δίσκους του 2012.

  • SHARE
  • TWEET