Edu Falaschi

Vera Cruz

Nexus (2021)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 11/06/2021
Πατώντας στη συνταγή του σπουδαίου "Temple Of Shadows" και πλαισιωμένος από μουσικούς που εντυπωσιάζουν, ο Edu Falaschi κυκλοφορεί ένα πραγματικό καλό power metal άλμπουμ
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Έχω μια ιδιαίτερη συμπάθεια στον Edu Falaschi, τον τραγουδιστή που ηγήθηκε της 2ης περιόδου των Angra. Οι τέσσερεις δίσκοι που κυκλοφόρησαν οι Βραζιλιάνοι με αυτόν πίσω από το μικρόφωνο είναι από αξιοπρεπείς ("Aqua") ως εκπληκτικοί ("The Temple Of Shadows") και το μόνο που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν ήταν η βαριά σκιά της περιόδου με τον Andre Matos και πιο συγκεκριμένα τις συγκρίσεις του Edu με τον ίδιο, τον αξεπέραστο Andre. Αλλά όποιος έμεινε σε άδικες κι ανούσιες συγκρίσεις έχασε μερικές υπέροχες δουλειές.

Μετά την αποχώρησή του από τους Angra, ο Edu δημιούργησε τους μάλλον αδιάφορους Almah πριν αποφασίσει να ξεκινήσει το προσωπικό του σχήμα, με το οποίο ως τώρα είχε κυκλοφορήσει μόνο το "Moonlight", ένα άλμπουμ με ορχηστρικές διασκευές σε τραγούδια των Angra. Το 2019 ανέβασε επί σκηνής το μεγαλεπήβολο και εντυπωσιακό project του "Temple Of Shadows In Concert" (το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ στην ολότητά του), το οποίο πιθανότατα τον ενέπνευσε να να κυκλοφορήσει την πρώτη δουλειά του με νέο υλικό.

Κι αυτό διότι το "Vera Cruz" είναι όσο πιο κοντά θα μπορούσε να είναι στο "Temple Of Shadows" σε πολλά επίπεδα: concept, ενορχηστρώσεις, κιθαριστικό παίξιμο, ήχος, ατμόσφαιρα, όλα τα επιμέρους στοιχεία παραπέμπουν στο σπουδαίο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 2004. Σε αυτό του εγχείρημα είναι πολύ σημαντικό ότι ο Edu έχει στο πλευρό του τον drummer που είχαν και τότε οι Angra, τον εξαιρετικό Aquiles Priester, ο οποίος εντυπωσιάζει με το μηχανικής ακρίβειας παίξιμό του, ενώ στο δίδυμο των Roberto Barros και Diogo Mafra βρήκε λαβράκια, καθώς υπάρχουν στιγμές στο άλμπουμ που κάνουν τα μάτια να γουρλώνουν με το παίξιμό τους. Μπορεί να μην έχουν τη μοναδικότητα, τον χαρακτήρα και το συναίσθημα των Loureiro/Bittencourt, αλλά σε τεχνικό επίπεδο μοιάζουν να τους κοιτάνε στα μάτια, κι αυτό - πιστέψτε με - είναι από μόνο του σπουδαίο επίτευγμα. Μοναδική μου ένσταση το ότι σε σημεία η υπερβολική ταχύτητα και τεχνική παραπέμπει σε Dragonforce, αλλά σε καμία περίπτωση αυτό δεν αλλάζει τη θετική εικόνα, αφού η ομάδα των μουσικών που πλαισιώνει τον Edu δίνει ξεκάθαρα επιπρόσθετη αξία σε αυτό το άλμπουμ. Ο δε Edu μοιάζει να έχει χάσει λίγη από τη δύναμη και τη φρεσκάδα της φωνής του, αλλά η χροιά και το πάθος παραμένουν σε πολύ καλά επίπεδα.

Τι έχουμε, λοιπόν, στο "Vera Cruz"; Έχουμε εντυπωσιακά παιγμένο power metal, αρκετά τεχνικό για να προσδώσουν κάποιοι και το πρόθεμα prog ενδεχομένως, αλλά σε κάθε περίπτωση ξεκάθαρο power metal. Με πυρακτωμένους ύμνους, όπως το "Ancestry", το "Sea Of Uncertainties" και το "Crosses", αλλά και με (power) μπαλάντες (στις οποίες πάντα διέπρεπε ερμηνευτικά ο Edu), όπως το "Skies In Your Eyes", το "Bonfire Of The Vanities" και το κλείσιμο του "Raihna do Luar" (στο οποίο συμμετέχει η πολύ φημισμένη στη Βραζιλία συνθέτης και τραγουδίστρια Elba Ramalho), το άλμπουμ διαθέτει την απαραίτητη ποικιλία για μην χαρακτηριστεί μονοδιάστατο, αν και η αλήθεια είναι πως η δίκαση έχει την τιμητική της. Πολύ σωστές είναι οι ενορχηστρώσεις, ενώ τα πάντα υπέροχα ντόπια μουσικά στοιχεία είναι παρόντα, διάσπαρτα σε αρκετές συνθέσεις, δίνοντας ακόμα πιο έντονο Angra χαρακτήρα.

Ξεχωριστή μνεία θα γίνει σε δυο συνθέσεις για διαφορετικούς λόγους. Το πιο φουριόζικο "Face The Storm" βρίσκει τον Max Cavalera να προσπαθεί να δώσει επιθετικότητα σε μια power metal σύνθεση, όχι πολύ επιτυχημένα, αλλά παρουσιάζοντας ένα κάποιο ενδιαφέρον, αφού προσδίδει κάτι διαφορετικό. Από την άλλη, το "Land Ahoy" στα σχεδόν 10 λεπτά της διάρκειάς του έχει λίγη από εκείνη τη λατινική αστρόσκονη με την οποία πασπάλιζαν τραγούδια σαν το "The Shadow Hunter" ή το "Unholy Wars" οι Angra. Με πραγματικά ΥΠΕΡΟΧΗ κιθαριστική δουλειά, αποτελεί αδιαμφισβήτητα την πιο εντυπωσιακή στιγμή του δίσκου.

Όσο υγιές και σωστό είναι το να προχωράς μπροστά μουσικά, μερικές φορές είναι προτιμότερο και αποτελεσματικότερο να βρίσκεις αυτό που κάνεις καλύτερα και να επενδύεις σε αυτό. Όπως στην προκειμένη περίπτωση, όπου ο Edu Falaschi επέλεξε να επικεντρωθεί στα στοιχεία που κατέστησαν σπουδαίο και ξεχωριστό το "Temple Of Shadows" και δικαιώνεται από το αποτέλεσμα του "Vera Cruz". Χωρίς να περνάει κόκκινες γραμμές, αναβιώνει πειστικά πολλά τα εν λόγω στοιχεία και παρουσιάζει ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα, έστω κι αν εν τέλει δεν φαίνεται να φτάνει στα ίδια επίπεδα. Ειδικά, όμως, σε έναν χώρο σαν το power metal, που οι πραγματικά καλές κυκλοφορίες τα τελευταία χρόνια είναι όλο και πιο σπάνιες, θα είναι άδικο να μην εκτιμηθεί όπως του αξίζει το "Vera Cruz".

  • SHARE
  • TWEET