Devin Townsend

«Αγαπάμε τη μουσική του Devin Townsend, αγαπάμε τη μουσική των Strapping Young Lad». Αυτή η δήλωση ακολουθούσε τις αξιόλογες δουλειές του τρελού Καναδού ο οποίος αδιάκοπα για κάμποσα χρόνια μας χάριζε στιγμές συγκίνησης, με κάθε νέο του album. Κάποια στιγμή όμως κατά τα τέλη του 2006, ο Devin γίνεται πατέρας, πράγμα που αποτελεί σημαντική στιγμή της ζωής του. Το γεγονός αυτό μάλιστα εικάζεται πως τον ώθησε στο να διαλύσει τους Strapping Young Lad και τους The Devin Townsend Band. Τον Μάιο του 2007 δηλώνει ότι θα σταματήσει τις περιοδείες και θα κυκλοφορεί μουσική ως solo καλλιτέχνης, πράγμα που έδωσε σάρκα και οστά στις ανησυχίες μας.

Το αποτέλεσμα έμελλε να είναι ο Ziltoid, το 15ο σε σειρά δημιούργημά του σε διάστημα 12 ετών. Ο δίσκος είναι βασισμένος σε ένα αρκετά αλλόκοτο και ενδιαφέρον concept όπου ο εξωγήινος Ziltoid αναζητά καφέ (σκέτο), κάτι που αποτελεί γι' αυτόν ένα «καύσιμο» που θα του δώσει τη δυνατότητα να ελέγξει τις δυνάμεις του χρόνου. Η ουσία αυτή βρίσκεται μόνο σε έναν πλανήτη στο σύμπαν: τη Γη. Από εκεί και πέρα λοιπόν διαδραματίζεται η αρκετά πρωτότυπη ιστορία, που σίγουρα ως αντίληψη έχει και το «κωμικό» στοιχείο στις βάσεις της. Από την άλλη, μιλώντας για τον μουσικό τομέα, θα έλεγα πως τα κομμάτια γράφτηκαν έτσι ώστε να κολλήσουν στο concept (όπως ένα soundtrack είναι κατάλληλη υπόκρουση για μία ταινία) και όχι με το σκεπτικό να γίνει μία ολοκληρωμένη δουλειά. Βέβαια, ο στόχος σίγουρα ήταν η δεύτερη περίπτωση, αλλά άλλο τι προσπαθείς να πετύχεις, και άλλο τι σου βγαίνει ως αποτέλεσμα.

Οι ακροάσεις αυξήθηκαν, αλλά τα συναισθήματά μου δεν άλλαξαν. Παρέμειναν ανάμεικτα. Λατρεύω τη δουλειά του ως Devin Townsend και εννοείται γουστάρω τους Strapping Young Lad, αλλά όταν αυτά τα δύο συναντιούνται μαζί... κάτι δε μου κάθεται καλά. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει στο δίσκο. Ο Devin μας παρουσιάζει μία αρκετά καλή μίξη των δύο πλευρών του, στηριγμένος στο «drum kit from Ηell», το οποίο χρησιμοποιήθηκε από τους Meshuggah για τον δίσκο "Catch 33". Ενώ λοιπόν από τη μία γουστάρω αρκετά tracks του δίσκου, από την άλλη ακούγεται λίγο «αχταρμάς» η όλη φάση. Είναι σα να προσπαθεί να βάλει σε ένα τσουβάλι ίσως υπερβολικά πολλές επιρροές.

Πραγματικά δεν ήξερα τι να γράψω σε αυτό το κείμενο. Τελικά αποφάσισα να πω απλά τη γνώμη μου, η οποία σίγουρα δεν είναι σύμφωνη με αρκετούς (πιθανούς) αναγνώστες. Όσο cool άτομο κι αν μου φαίνεται ο αγαπητός «Ziltoid», δυστυχώς τα κοινά μας ενδιαφέροντα είναι λίγα. Μακάρι να μπορούσα να πω για άλλη μία φορά ότι «είναι τρελός ο Καναδός» (τρελή «γηπεδική» ατάκα για live, ε;), αλλά προσωπικά δε μου βγαίνει. Πρόκειται για μία αρκετά ενδιαφέρουσα κυκλοφορία που σίγουρα είναι πάνω από το μέσο όρο, αλλά μέχρι εκεί πάει το πράγμα. Αν ήδη είστε οπαδοί του κυρίου, παίζει σοβαρά να σας αρέσει περισσότερο ή και λιγότερο από μένα. Αν όμως δεν έχετε πολυασχοληθεί με τον εν λόγω καλλιτέχνη, καλύτερα να τσεκάρετε πρώτα τα "Terria" και "Infinity". Όσο για μένα, κάτι μου λέει ότι θα τοποθετηθεί σε γνωστή θέση του ραφιού μου, από την οποία ανά καιρούς ανασύρω παρεξηγημένα και μη έργα. Ίδωμεν...