Daniel Knox

H μουσική του Daniel Knox είναι φτιαγμένη από πιάνο, σαξόφωνο, bars, καμπαρέ, ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή, ποίηση, Broadway. Θα μπορούσε κανείς άνετα να τον συγκρίνει με τον Tom Waits, τον Leonard Cohen ή τον Nick Cave. Αν η μουσική του αποτυπωνόταν στον κινηματογράφο θα ήταν αυτή η σκηνή στην οποία ο προβληματισμένος πρωταγωνιστής πηγαίνει προς το ξεχασμένο πιάνο του μπαρ, αφήνει το τσιγάρο μισοτελειωμένο πάνω σε αυτό, πίνει την τελευταία του γουλιά ουίσκι και ξεκινά να αυτοσχεδιάζει με είκοσι θαμώνες να συμμετέχουν στην τελετουργία του όλου δράματος. Αν ο Elliot Smith τραγουδούσε για τις ρομαντικές στιγμές "... between the bars", o Knox τραγουδά για τις ατελείωτες συζητήσεις μέσα σε αυτά.

Τα κομμάτια χαρακτηρίζονται κυρίως από τη βαρύτονη φωνή του και από το πιάνο που συνοδεύει το σύνολο αυτών. Τα δύο πρώτα "King of The Ball" και "Vinegar Hill" έχουν ένα άκρως θεατρικό, στομφώδες στυλ, ενώ έντονη είναι η συμβολή του σαξοφώνου και του βιολιού. Οι στίχοι του έχουν μία ενεργητική τάση και μοιάζουν να απευθύνονται στον πρώτο τυχόντα που θα συναντήσει στο διάβα του. Απειλεί, προσβάλλει, επιθυμεί, προστάζει… είναι «ζωντανός» με όλη τη σημασία της λέξης.

Μετά από αυτά τα δύο κομμάτια ο δίσκος αλλάζει ύφος σε μουσικό επίπεδο, αλλά και σε στιχουργικό. Η μουσική αποκτά μία μοναχικότητα, η φωνή του Knox χαλαρώνει, ενώ οι στίχοι μέσω του αφηγηματικού τους χαρακτήρα, μαρτυρούν μία ειλικρινή κατάθεση ψυχής. Η αρχή αυτής της αλλαγής γίνεται με το "Fall Apart", μία μπαλάντα χωρισμού, όπου οι θύμησες κατακλύζουν το μυαλό του καλλιτέχνη. Το "Girl From Carbondale" είναι μία λυπητερή ιστορία για ένα κορίτσι από τη μικρή αυτή πόλη της Αμερικής, ενώ στο "Look At me" ακούμε για πρώτη και τελευταία φορά τραχείς ήχους ηλεκτρικής κιθάρας, οι οποίοι προσδίδουν ένα χαώδες σκηνικό που μας παροτρύνει να σκοτώσoυμε το αγγελάκι στους ώμους μας. Τα τελευταία τρία κομμάτια συνεχίζουν την ήρεμη «μπαλαντοειδή» λογική, ολοκληρώνοντας κάπως άψυχα τον δίσκο.

Μετά το τέλος του δίσκου ο ακροατής δεν ξέρω αν θα συγκρατήσει μία συγκεκριμένη μελωδία ή θα πει ότι ότι το "τάδε" τραγούδι ήταν το αγαπημένο του. Το σίγουρο είναι πως ο Daniel Knox μας αφηγήθηκε μία υπέροχη ιστορία, με μία σπουδαία μουσική επένδυση. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως τον είχε επιλέξει κι ο κορυφαίος αφηγητής της έβδομης τέχνης David Lynch, για να περιοδεύσουν μαζί με σκοπό της προώθηση της ταινίας Inland Empire. Δεν είναι τυχαίο.