Conception

State Of Deception

Conception Sound Factory (2020)
Από τον Νίκο Καταπίδη, 02/04/2020
Καλωσήρθατε. Πάει καιρός. Μας λείψατε
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

To ότι θα έβγαζαν οι Conception νέο δίσκο εν έτει 2020 νομίζω ελάχιστοι το περιμέναμε. Με τον Roy Khan να έχει αποσυρθεί από τα μουσικά δρώμενα μετά την αποχώρησή του από τους Kamelot, υπήρχε η εντύπωση πως ίσως έκλεισε οριστικά τη σελίδα του metal. Το "My Dark Symphony" του 2018 βέβαια ξύπνησε μνήμες, και ήταν μια δήλωση πως η μπάντα επέστρεψε και μπορεί να ακουστεί με ενδιαφέρον μετά από τόσα χρόνια απουσίας. Στο "State Of Deception" καλούνται να βρουν τα πατήματά τους και να δείξουν πως δεν είναι απλά μια προσπάθεια εκμετάλλευσης της νοσταλγίας μας. Το γεγονός πως όπως και το EP είναι μια αυτοχρηματοδοτούμενη κυκλοφορία, σίγουρα προδιαθέτει θετικά.

Από την αρχή του άλμπουμ, υπάρχει μια διάχυτη θεατρικότητα, με σκοτεινό και απειλητικό χαρακτήρα, με το ορχηστρικό "In Deception" να θυμίζει στρατιωτικό εμβατήριο, και το "Of Raven And Pigs" να κλείνει το μάτι στη "Φάρμα των ζώων" του George Orwell θεματικά, με τον Khan να δίνει ρεσιτάλ. Πόσο μου έλειψε αυτή φωνή, αυτή η ερμηνεία. Ένα πολύ ρυθμικό riff και πολύ groov-άτο drumming χαρακτηρίζουν όλο το κομμάτι, ενώ η σχετικά οργανική παραγωγή και βρώμικη κιθάρα βοηθούν στο να μην ακούγεται σαν ένα ακόμη prog άλμπουμ από αυτά που βρίσκουμε με το κιλό και δυσκολευόμαστε να ξεχωρίσουμε.

Η σκοτεινή διάθεση της μπάντας συνεχίζεται με το "Waywardly Broken" που είναι πιο χαλαρό κομμάτι με μια όμορφη κιθαριστική μελωδία στο κουπλέ, ενώ το "No Rewind" επανέρχεται στη βαρύτητα και τη θεατρικότητα, με μπολιασμένες ανατολίτικες επιρροές. Το "Τhe Mansion" είναι μια πιο παραδοσιακή μπαλάντα που θα μπορούσε άνετα να είναι σε ένα δίσκο των Kamelot, με guest από την Elize Ryd των Amaranthe.

Μια ελαφρύτερη συναισθηματικά σύνθεση είναι το "By The Blues" που έχει ένα πολύ πιασάρικο ρεφραίν, και μπόλικα απλοϊκά μεν, ρυθμικότατα δε riffs. Συνέχεια με μια ακόμη μπαλάντα, το "Anybody Out There" που και πάλι δεν πρωτοτυπεί, αλλά έχοντας μια φωνή σαν του Khan ανεβαίνει δέκα σκαλοπάτια. Αρκετά συμφωνικό κομμάτι και αυτό, με τη θύμηση των Kamelot να επανέρχεται.

Tα γκάζια ξανανεβαίνουν στο "She Dragoon" που μου κόλλησε για τα καλά στο μυαλό τόσο για τις μελωδίες του όσο και με τα prog περάσματα του πριν το τέλος του τραγουδιού. Mια ενδιαφέρουσα μίξη των "παλιών" Conception και των υπέροχων Ark. Ο επίλογος στο "State Of Deception" έρχεται με ένα κομμάτι που είχαμε ξανακούσει, το "Feather Moves". Τα λόγια είναι περιττά για μια τόσο όμορφη σύνθεση, με το rhythm section να πρωταγωνιστεί και τις μελωδίες να δημιουργούν έντονη συναισθηματική φόρτιση.

Μπορεί να ανταποκριθεί αυτός ο δίσκος σε υψηλές προσδοκίες, που έχουν μεγαλώσει λόγω της παρόδου των ετών αλλά και της νοσταλγίας που αναμφίβολα σχηματίζει τις μνήμες μας; Νομίζω πως ναι. Μια τελείως "do-it-yourself" προσέγγιση, ένα αυθεντικό καλλιτεχνικά όραμα, όμορφα τραγούδια. Οι Conception επέστρεψαν, με χαμηλό προφίλ αλλά έντονα συναισθήματα. Όπως πάντα. Μας λείψατε.

  • SHARE
  • TWEET