Conception

My Dark Symphony (EP)

Conception Sound Factory (2018)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 03/12/2018
Η επιστροφή των Conception αποδεικνύεται ποιοτική και ουσιώδης, όπως αναμενόταν
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Υπάρχουν αρκετές μπάντες που χαρακτηρίζονται ως «αδικημένες» για πολλούς και διάφορους λόγους και οι Conception είναι μια εξ αυτών. Στη βραχύβια - δεκαετή - πορεία τους από το 1989 ως το 1998, πρόλαβαν να κυκλοφορήσουν τέσσερα άλμπουμ, δυο εκ των οποίων ("Parallel Minds" και "Flow") μπορούν να χαρακτηριστούν αβίαστα ως αριστουργήματα, ενώ άφησαν ένα μοναδικό στίγμα στον prog/power ήχο.

Αυτό, σε μεγάλο βαθμό, οφείλεται στο ηγετικό δίπολο της μπάντας, που από τη μία είχε τον συνθετικό οίστρο του κιθαρίστα Tore Ostby κι από την άλλη την, απαράμιλλης ομορφιάς και εκφραστικότητας, φωνή του Roy Khantatat. Ο δεύτερος, αφού περιόρισε το επώνυμό του στο Khan, αποφάσισε να ενταχθεί στους Αμερικανούς Kamelot και παρόλο που δικαιώθηκε σε πολλούς τομείς για την απόφασή του, οδήγησε τους Conception σε έναν άδοξο τερματισμό.

Είκοσι χρόνια μετά, τα έφερε έτσι η ζωή που επιστρέφουν. Μη βιαστεί κάποιος να βγάλει εύκολα συμπεράσματα. Η επιστροφή τους δεν έγινε με τυμπανοκρουσίες, ούτε συνοδεύτηκε από ένα νέο δισκογραφικό συμβόλαιο, ούτε με την ανακοίνωση μιας παγκόσμιας περιοδείας. Μια μπάντα σαν τους Conception, δεν θα μπορούσε να είναι ποτέ τόσο δημοφιλής, ούτε θα έμπαινε ποτέ σε μια τέτοια διαδικασία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Khan από το 2010 έχει αποσυρθεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του (δηλώνοντας πως έφτασε σε επίπεδο burnout), μένοντας όσο πιο μακριά μπορούσε από τα φώτα της δημοσιότητας, ενώ ο Ostby μετά τους Conception πρακτικά έβγαλε μόνο δυο άλμπουμ με τους (επίσης υπέρτατους) Ark. Αν μη τι άλλο, έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία ότι δεν υπήρξαν οι τύποι που θα κυνηγούσαν τη φήμη, το χρήμα ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να τους καταλογίσει κάποιος καχύποπτος ή κακεντρεχής. Ως εκ τούτου, δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια πιο χαρμόσυνη είδηση στον μουσικό χώρο του 2018 από την επανένωσή τους και το γεγονός πως έχουμε τη δυνατότητα να ακούμε νέα μουσική από τους Conception.

Το "My Dark Symphony" EP - που χρηματοδοτήθηκε μέσω crowdfunding - έρχεται να συστήσει εκ νέου τους Νορβηγούς σε ένα κοινό που κόντευε να τους ξεχάσει και σε ένα κοινό που ενδεχομένως δεν τους γνωρίζει. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος πως θα τους υποδεχτούν όσοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, αλλά δύσκολα δεν θα κυριευτούν από μια νοσταλγία αυτοί που ανήκουν στην πρώτη. Ούτε θα χρειαστούν πολύ χρόνο για να αντιληφθούν πως τα στοιχεία που τους έκαναν να ξεχωρίζουν είναι ακόμα παρόντα. Και γιατί να μην είναι; Σταμάτησε ποτέ να είναι καλός τραγουδιστής ο Khan ή μήπως έχασε ποτέ τη μοναδικότητά του ως συνθέτης ο Ostby;

Σίγουρα, το μεγάλο χρονικό κενό δεν μπορεί να κρυφτεί τελείως, ούτε σε συνθετικό, ούτε και σε ηχητικό επίπεδο, όμως καταφέρνουν να μην ακουστούν ούτε «χθεσινοί», ούτε πολύ μακριά από αυτόντον πυρήνα της μουσικής τους. Σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στο ομότιτλο τραγούδι ή στο "The Moment", γίνονται λίγο πιο συμφωνικοί απ' ό,τι τους είχαμε συνηθίσει, ενώ σε σημεία υπάρχει η αίσθηση πως ακούς περισσότερο τον Khan των Kamelot παρά των Conception, αλλά αυτά είναι μάλλον λεπτομέρειες. Διότι, μπορεί το songwriting να μην είναι εκθαμβωτικό, αλλά σίγουρα σφύζει από ποιότητα και είναι αρκούντως διαφοροποιημένο ώστε να χαρακτηρίζεται ενδιαφέρον, ενώ ερμηνευτικά ο Khan συνεχίζει να είναι ένα επίπεδο πάνω από τους μιμητές του. Και τραγούδια σαν τον "Grand Again" ή το "Quite Alright" είναι από αυτά που τα ακούς ξανά και ξανά, έχοντας κάτι από τον μοναδικό χαρακτήρα της μπάντας.

Το σημαντικότερο συμπέρασμα που προκύπτει από τη μουσική επιστροφή των Conception είναι πως έχει ουσία και λόγο ύπαρξης. Αυτό αποτυπώνεται στην προσέγγιση και στην ποιότητα των τραγουδιών του νέου τους EP, μέσα από τα οποία αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η σπουδαία μπάντα έχει ακόμα πράγματα να προσφέρει. Όχι πως θα αποκατασταθεί κάποια αδικία, αλλά και μόνο το να υπάρχουν ζωντανές μπάντες σαν τους Conception εκεί έξω, είναι κάτι που κάνει τον μουσικό κόσμο μας λίγο καλύτερο.

  • SHARE
  • TWEET