Coheed And Cambria

Οι Coheed And Cambria είναι μια αμερικανική μπάντα που μετρά την τέταρτη studiaκή κυκλοφορία της. To "No World For Tommorow" συνεχίζει την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που σκαρφίστηκε η φωνή του group, Claudio Sanchez, με τον τίτλο "The Amory Wars".

Αν προσπαθήσει κάποιος να απαριθμήσει τις επιρροές του group στη μουσική του ή να περιγράψει επακριβώς το είδος που παίζουν, τότε μάλλον θα φτάσει σε αδιέξοδο. Αν έπρεπε όμως οπωσδήποτε να τους τοποθετήσουμε κάπου, τότε αυτός θα ήταν ο χώρος που κινούνται όλες οι μεγάλες μπάντες των ημερών μας και οι οποίες φέρουν την κληρονομιά του progressive. Οι Rush, λοιπόν, έχουν την τιμητική τους, όπως διακρίνει κανείς λόγω κυρίως των φωνητικών του Sanchez. Αυτό που μου κάνει εντύπωση όμως είναι η όλη αυτή ατμόσφαιρα που επικρατεί στο album. Οι Pink Floyd συναντούν τους Thin Lizzy κάτω από μια φανταστική ιστορία στα πρότυπα του Star Wars.

Οι σύγχρονοι παραμυθάδες θέτουν τα "Feathers" και "The Running Free" στην υπηρεσία του ανώτερου σκοπού της μαζικότερης αποδοχής της ιστορίας τους. Άξιο προσοχής είναι το γεγονός ότι ενώ οι Coheed And Cambria βασίζονται ως επί το πλείστον στις κιθάρες, όλα τα όργανα που έχουν χρησιμοποιηθεί συμβάλλουν ξεχωριστά στην πλοκή και στην εξέλιξη του τελευταίου (;) μέρους της ιστορίας. Όλοι έχουν εξαφανιστεί πλέον από τον μάταιο τούτο κόσμο και το μόνο που μένει είναι οι εξαιρετικές ενορχηστρώσεις που βρίσκουν άξιο συμπαραστάτη τους την πολύ προσεγμένη παραγωγή.

Στα trivia του album έχει ιδιαίτερη σημασία να τονίσουμε τη θέση πίσω από τα drums. Ενώ στο line-up του group συναντούμε στη συγκεκριμένη θέση τον Chris Pennie (The Dillinger Escape Plan), στην ηχογράφηση του "No World For Tomorrow" συμμετείχε ο drummer των Foo Fighters, Taylor Hawkins.

Αν όλα τα παραπάνω συνδυαστούν με την όλη αισθητική επιστημονικής φαντασίας που γίνεται πολύ πιο έντονη στο "No World For Tommorow", σε σχέση με τα προηγούμενα album, λόγω της καταπληκτικής δουλειάς του Ken Kelley στον τομέα του artwork, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για ένα από τα καλύτερα album της χρονιάς που μόλις πέρασε και την επίσημη πλέον αναγνώριση ενός μουσικού ιδιώματος που εξάπτει τη φαντασία του ακροατή και ταξιδεύει το μυαλό του σε κόσμους φανταστικούς, με όχημα τις υπέροχες «προοδευτικές» μελωδίες.