Cénotaphe

«Συνολικά, οι Cénotaphe, ακόμη και εάν ανακυκλώνουν σημεία από την black metal παράδοση, ξεχωρίζουν για την προσήλωση τους στο αισθητικό αποτέλεσμα. Τέτοιες μικρές κυκλοφορίες αξίζουν προσοχής από τους οπαδούς του ιδιώματος.» 

Έτσι ολοκλήρωνα πριν από περίπου ένα χρόνο την κριτική του "Empyrée" EP του Γαλλικού ντουέτου. Πράγματι, η κυκλοφορία αυτή, παρά την έλλειψη πρωτοτυπίας της, μου είχε κάνει αίσθηση, λόγω του συναισθήματος και των μικρών αισθητικών ψηγμάτων που της επέτρεπαν να διαφοροποιηθεί. Πλέον, κυκλοφορώντας το ντεμπούτο τους "Monte Verita", οι Cénotaphe εμφανίζουν το προσωπείο το οποίο αρτιμελώς καθυστερούσαν να ολοκληρώσουν.

Αν κάποιος είχε έρθει σε επαφή με το περσινό EP ή γενικότερα με το project των Necropole, όπου συμμετάσχουν και τα δυο μέλη της μπάντας, τότε δεν θα συναντήσει ιδιαίτερες ηχητικές διαφοροποιήσεις. Οι Γάλλοι, επιδίδονται σε ένα ωμό, παλιακό black metal, το οποίο, μέσω της αξιοποίησης των πλήκτρων αλλά κυρίως της παρουσίας του Khaosgott, αποπνέει μια αίσθηση ρομαντικού, μεσαιωνικού μεγαλείου. Συγκεκριμένα, δεν θα βρείτε κάποια αξιοποίηση παραδοσιακών οργάνων ή folk φωνητικών, αλλά η παρουσία των Khaosgott (φωνητικά) και Fog (μουσική) κρύβει ιδιαίτερη επιμέλεια, επιτυγχάνοντας μια αισθητική αναβίωση, πνευματικής φύσεως, που παρά τις αντιφάσεις της καθίσταται ξεκάθαρη και μάλιστα πιο αυτόνομη στο ντεμπούτο της μπάντας.

Η αξιοποίηση των πλήκτρων, λειτουργεί ως ονειρικό ηχητικό χαλί, ξυπνώντας αισθήματα μεγαλείου και πνευματικού ατομισμού, θυμίζοντας κάτι από τη σκανδιναβική σκηνή των μέσων της δεκαετίας του ’90. Τα φωνητικά του Khaosgott, ψυχωμένα, και συχνά συναποτελούμενα από διπλά στρώματα, σηκώνουν το φορτίο της ανάδειξης προσωπικού χαρακτήρα. Tα σχιστά φωνητικά του, συχνά με πιο καθαρή άρθρωση, δημιουργούν έναν αέρα επιβλητικότητας πάνω στις διδαχές των Darkthrone (κυρίως) και των πρώιμων Gorgoroth τις οποίες ακολουθεί κατά γράμμα ο Fog. 

Το στοιχείο όμως που καθοριστικά αναδεικνύει το ντεμπούτο των Γάλλων ως μια κυκλοφορία άξια προσοχής, πέραν των πολύ στενών ορίων του lo-fi underground black metal, είναι για ακόμη μια φορά το concept. Από το αριστουργηματικό εξώφυλλο, μέχρι τον τίτλο και τους στίχους των συνθέσεων, οι Cénotaphe διαφοροποιούνται ακόμη μια φορά. Αν, πέρυσι, οι στιχουργικές επιρροές είχαν αυταπόδεικτα πειστήρια καλλιτεχνικής αξίας, τώρα, οι Γάλλοι πραγματοποιούν το επόμενο βήμα στην κλίμακα ανάδειξης. Μεταφερόμαστε στην ελβετική Ascona, σε ένα «σοφό» βουνό, το οποίο έγινε πόλος έλξης τον 19ο αιώνα διαφόρων ανθρώπων των γραμμάτων και των τεχνών, οι οποίοι συχνά θεωρούνταν κοινωνικοί παρίες. Ο Khaosgott, εκμεταλλεύεται τις ρομαντικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις αυτής της ιδιόμορφης ιστορικής λεπτομέρειας, στιχουργώντας πάνω σε μια εξελισσόμενη θεματική, τα πνευματικά και ψυχολογικά στάδια από τα οποία περνάει ένας τέτοιος παρίας, επιλέγοντας την απομόνωση, φιλοσοφώντας πάνω στο νόημα της ζωής.

Συνεπώς, είναι απολύτως ταιριαστό τα ψυχωμένα και παγωμένα κιθαριστικά riffs, να συγκρούονται όπως οι άνεμοι στις αιχμηρές βουνοπλαγιές που είναι οι ερμηνευτικές στροφές του Khaosgott. Μάλιστα, η βαθιά ανθρωπιά την οποία εκπέμπει ο δίσκος, μόνο να ταιριάξει μπορεί, σε ένα νέο πλαίσιο αλλά με κοινό διαλεκτικό υπόβαθρο, με την εύθραυστη, αντιφατική αποξένωση που επιζητούσε το δεύτερο κύμα του black metal. Ο Άνθρωπος, βαθιά κοινωνικό ον, αναζητεί την επιφοίτηση, τη σοφία, μακριά από την κοινωνία, την οποία επιφανειακά αποτάσσεται. Αν, υπερβάλλοντας εαυτόν, επιχειρούσα να πραγματοποιήσω μια διαλεκτική αντιπαραβολή, αυτή θα ήταν ο περσινός εντυπωσιακός δίσκος των Misthyrming, που προσεγγίζει, από το εξώφυλλο μέχρι τις θεματικές του, μια διαφορετική όψη του ιδίου νομίσματος, έχοντας ως αφετηρία διαφορετικά υλικοτεχνικά μέσα.

To ντεμπούτο των Cénotaphe, ταγμένο στους ηχητικούς περιορισμούς της τέχνης που επέλεξε να υπηρετεί, πιθανώς θα παραμείνει ένα κρυμμένο «υπόγειο» μυστικό. Μερικά πράγματα όμως, υπάρχουν κρυμμένα γιατί η ανακάλυψη, το ταξίδι, είναι το στοιχείο που τους προσδίδει αξία. Κάπως έτσι, με τις τελευταίες συνθέσεις του δίσκου, να είναι ανατριχιαστικά επικές, το "Monte Verita", είναι το ίδιο του το μήνυμα. Η θεματική διαφοροποίηση των Γάλλων, σε συνδυασμό με τη λεπτομερή, σε όλα τα επίπεδα, προσήλωση στην παλαιομοδίτικη αισθητική, τους επιτρέπει να περηφανεύονται πως είναι ένα από τα συγκροτήματα που αξίζει να ασχοληθούν οι μουσικόφιλοι του lo-fi underground extreme metal.

Bandcamp