Cénotaphe

Οι Cénotaphe είναι μια διμελής γαλλική black metal μπάντα που δραστηριοποιείται τα τελευταία τρία χρόνια. Τα μέλη της, Khaosgott (φωνητικά) και Fog (όλα τα μουσικά όργανα), προέρχονται από τους Nécropole που πέρυσι δώσανε έναν ιδιαίτερο underground δίσκο ονόματι "Solarité". Οι Cénotaphe επιδίδονται, σε ένα ωμό και τραχύ black metal με μεγάλες δόσεις ατμόσφαιρας, αξιοποιώντας την χρήση πλήκτρων. Το νέο τους EP, "Empyrée" είναι μια ιδιαίτερη κυκλοφορία διάρκειας 34 σχεδόν λεπτών που χωρίς να πρωτοτυπεί, εντυπωσιάζει με τις συνθέσεις της.

Στην εποχή μας, όταν ένας μουσικόφιλος αναφέρεται σε γαλλικό black metal, το μυαλό πάει στα συγκροτήματα που κυριάρχησαν την προηγούμενη δεκαετία με τον πολύπλοκο και δυσαρμονικό τους ήχο. Οι Cénotaphe, δεν ακολουθούν αυτήν την καλλιτεχνική οδό, και επιμένουν σε ένα πιο παλαιομοδίτικο ήχο. Ευθύς εξαρχής, το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου, “Centaures”, κατευθύνει τον ακροατή προς τον ήχο και την αισθητική του EP. Επιθετικό και lo-fi riffing, καταιγιστικά drums και μελωδίες που φέρνουν στο μυαλό την πρώιμη νορβηγική και την ατμοσφαιρική καναδική σκηνή. Τα φωνητικά, σχιστά και σε υψηλές συχνότητες, εντείνουν το παλαιικό αίσθημα, ενώ τα δεύτερα φωνητικά, πιο οπερετικά, δίνουν μια πιο μεσαιωνική αισθητική.

Το εξώφυλλο, δημιουργία του Πολωνού καλλιτέχνη Jacek Malczewski (1893), ενισχύει αυτήν την αισθητική, όπως και το στιχουργικό περιεχόμενο. Οι Cénotaphe, αντλούν έμπνευση από Γάλλους διανοούμενους του 19ου αιώνα όπως τους Baudelaire, Bertrand, Gautier και τον εικαστικό Odilon Redon. Με κυριότερη όμως στιχουργική εκπροσώπηση τα ποιήματα του Stéphane Mallarmé, οι Cénotaphe στα έξι κομμάτια του δίσκου συνθέτουν παγωμένα και επιθετικά τραγούδια που κάτω από την τυπική μαυρομεταλλική παραγωγή κρύβουν λεπτομέρειες που φανερώνουν ενδιαφέρον και μεράκι, σημάδια που στο underground ανέκαθεν παρουσιάζονταν σε κυκλοφορίες μικρότερης διάρκειας.

Η επίθεση συνεχίζεται με το δεύτερο κομμάτι του δίσκου, "Au Sépulcre Des Astres". H κεντρική του μελωδία μαζί με την διττή χρήση των φωνητικών, συνεχίζει σε πιο ονειρικά μονοπάτια, στην λογική του εναρκτήριου. Η συνέχεια, με το πιο ατμοσφαιρικό, σχεδόν αποκλειστικά ορχηστρικό "Face Aux Feux D'un Soleil Porphyré" ρίχνει τις ταχύτητες προσφέροντας ένα σημείο καμπής στα μισά του δίσκου. Η ικανότητα του συγκροτήματος να συνδυάζει εξαιρετικά τα πλήκτρα, έτσι ώστε η εναλλαγή με τις κιθάρες να προσφέρει παραλλαγές της ίδιας μελωδίας, είναι αξιοπρόσεκτη. Οι Cénotaphe πιστοί στον σκοπό τους, προσεγγίζουν συναισθήματα και ηχοχρώματα με διαφορετικούς τρόπους, καθιστώντας την παρούσα κυκλοφορία άκρως ενδιαφέρουσα.

Ενώ οι ταχύτητες ανεβαίνουν με τα υπόλοιπα κομμάτια, ο διαρκής διάλογος με τα πλήκτρα και τα καθαρά φωνητικά φροντίζει ώστε η έλλειψη ιδιαίτερης πρωτοτυπίας να αντισταθμίζεται από το πάθος και την ποιότητα των συνθέσεων. Το "Empyrée" ολοκληρώνεται με μια διασκευή στο "End Of The World" των Aphrodite's Child. Η αίσθηση που αφήνεται από την προσέγγισή τους, είναι πως η επιλογή δεν ήταν τυχαία, ως ένα είδος tribute. Το ως επί το πλείστον ορχηστρικό αποτέλεσμα της προσπάθειας αυτής, ρίχνει τους ρυθμούς και αφήνει ένα γενικότερο συναίσθημα απαισιοδοξίας με δόσεις μεγαλείου.

Συνολικά, οι Cénotaphe, ακόμη και εάν ανακυκλώνουν σημεία από την black metal παράδοση, ξεχωρίζουν για την προσήλωση τους στο αισθητικό αποτέλεσμα. Τέτοιες μικρές κυκλοφορίες αξίζουν προσοχής από τους οπαδούς του ιδιώματος.

Bandcamp