Cemetery Skyline

Όταν σου λένε ότι σχηματίστηκε καινούργια μπάντα με μέλη τους Mikael Stanne (Dark Tranquility, The Halo Effect, ο τύπος παίζει να έχει αλλεργία στις διακοπές), Markus Vanhala (Insomnium, Omnium Gatherum, δεν πήγε διακοπές ποτέ), Santieri Kallio (Amorphis), Vesa Ranta (Sentenced), Victor Brandt (Entombed, Satyricon, πέρασμα από Dimmu Borgir και άλλα πολλά) γουρλώνεις μάτια, σηκώνεις το ένα φρύδι και κρατάς διακριτικά με το χεράκι το πηγούνι, γιατί αν το αφήσεις ελεύθερο τείνει να κινηθεί αυτόνομα προς τα κάτω. Όταν βέβαια η περιγραφή του ήχου λέει ότι θα ακούσεις goth/dark rock με έμφαση στις μελωδίες, ένα αυθόρμητο "γιατί" ξεφεύγει ως πρώτη αντίδραση. Σε δεύτερο χρόνο βέβαια το ξανασκέφτεσαι και λες, να σου πω κάτι, έχουμε τους Dark Tranquility για μελαγχολικό melodeath, τους The Halo Effect για το καθαρό, το ατόφιο Γκέτεμποργκ, τους Insomnium για το παγωμένο ατμοσφαιρικό μελωδικό death και τους Amorphis για το.. ότι παίζουν οι Amorphis τέλος πάντων, δε θα τα βρούμε ούτε καν εγώ με τον εαυτό μου εκεί. Οπότε είχε πραγματικά νόημα να δούμε άλλο ένα melodic death metal σχήμα; Ναι είναι η απάντηση, αλλά θα προσποιηθούμε ότι είπαμε όχι.

Από το "Torn Away" που ανοίγει το δίσκο γίνεται ξεκάθαρο ότι θα ακούσεις, ένα μείγμα από Sisters Of Mercy, Type O Negative, Paradise Lost (της πιο πληκτροκρατούμενης goth εποχής), 69 Eyes και HIM, πολύ HIM. Ο ήχος είναι άλλοτε στημένος γύρω από τα synthια, όπως στο single "Violent Storm", ενώ αλλού οι κιθάρες έχουν πιο κεντρικό, βασικό ρόλο, όπως στο "Behind The Line". Πουθενά όμως ο δισκος δε βαραίνει πραγματικά, δεν υπάρχουν καθόλου πολύπλοκες ή αναπάντεχες στροφές και αλλαγές στα τραγούδια και όλα κυλάνε υπερβολικά ομαλά και αναμενόμενα. Εξαίρεση είναι το "The Coldest Heart", όπου το μπάσο παίρνει την κατάσταση στα χέρια του φτιάχνοντας μια πιο σαγηνευτική ατμόσφαιρα στο ύφος των αξεπέραστων Type O Negative.

Ο γκοθομορφονιός της καρδιάς μας ερμηνεύει άψογα ένα μουσικό στυλ που του ταιριάζει απόλυτα. Στο "Anomalie" μάλιστα συνειδητοποίησα ότι πιθανότατα απ' όταν ακόμα έγραφε το ρεφρέν του "Therein", περίμενε τη στιγμή που θα μπορούσε να ηχογραφήσει ένα άλμπουμ σαν το "Nordic Gothic".

Γενικά, για τους οπαδούς του γκόθικ ροκ των 90’s - 00’s ο δίσκος θα χτυπήσει πολλά νοσταλγικά καμπανάκια και θα ακουστεί αρκετά ευχάριστα. Έχει το σαφές πλεονέκτημα ότι οι μουσικοί που συμμετέχουν ξέρουν καλύτερα από τους περισσότερους πως να γράφουν πιασάρικες μελωδίες, αλλά και πως να τις ενσωματώνουν σε τραγούδια με κατάλληλη δομή και εκτέλεση ώστε να πάρουν τη μορφή του χιτ. Στο σήμερα βέβαια δεν ξέρω πόσους ακροατές προσεγγίζει αυτός ο ήχος, και νομίζω ότι όποιος δεν κινείται εκεί θα το προσπεράσει γρήγορα, άντε να κρατήσει το "The Coldest Heart" που είναι το ωραιότερο κομμάτι του.