Broken Social Scene

Για χρόνια ολόκληρα οι Broken Social Scene βρισκόταν στη σκιά των συμπατριωτών τους, Arcade Fire, με πολλούς να θεωρούν πως κόπιαραν τους δεύτερους όσο δεν πάει. Τι κι αν οι Broken Social Scene ενώθηκαν ως μουσική κολεκτίβα λίγο πριν την άφιξη του millennium και κυκλοφόρησαν  τις πρώτες δουλειές τους το 2001 και 2002, δύο τρία χρονάκια πριν το ντεμπούτο των Arcade Fire δηλαδή, οι κακές γλώσσες συνέχιζαν να τους υποτιμούν. Λίγο ο θρίαμβος του "Funeral", λίγο η στροφή προς πιο rock και χαλαρές δομικά μελωδίες με το "Broken Social Scene", τελικά οι δύο Καναδικές μπάντες πέρασαν στη συλλογική συνείδηση ως συγκοινωνούντα δοχεία.

Ένα χρόνο μετά το "Forgiveness Rock Record", ξεκίνησε ένα αδιευκρίνιστης διάρκειας hiatus που έσπασε για λίγο κάποιες ζωντανές εμφανίσεις, αλλά κουβέντα για νέο υλικό δεν υπήρχε. Μέχρι που μέσα στο τρέχον έτος συνέβη το αναπάντεχο: η κυκλοφορία του πέμπτου δίσκου, με τη συμμετοχή δεκαοκτώ καλλιτεχνών, πρώην και νυν συνεργατών αυτού του περιέργου κράματος μουσικών υπό την ταμπέλα Broken Social Scene. Αφορμή για την επανένωση, σύμφωνα με διάσπαρτες δηλώσεις μελών του συγκροτήματος, αποτέλεσαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις στα μεγάλα Ευρωπαϊκά αστικά κέντρα και το γενικότερο αίσθημα ήττας. Μία αφετηρία παρόμοια με εκείνη των Arcade Fire, που όμως προσεγγίστηκε με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, γεμίζοντας το κενό βάθρο των καλύτερων indie κυκλοφοριών για το τρέχον έτος.

Το "Hug Of Thunder" έχει μαζέψει όλες τις ανησυχίες και φιλοδοξίες της παλιοπαρέας από το Τορόντο και τις απόσταξε στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Είναι μία δουλειά συνεκτική, γεμάτη ακριβείς συνθέσεις, μη σκέφτεστε τη μαθηματική αναλογία του ακριβούς - αψεγάδιαστου. Εδώ υπάρχει ένα βαθύ δέσιμο, όπως σε κάποιες ομάδες που οι συμμετέχοντες μπορούν πλέον και συμπληρώνουν ο ένας τις προτάσεις του άλλου. Ο καθένας από τους δεκαοκτώ μουσικούς (μεταξύ των οποίων η Feist, η Emily Haines των Metric και ο Kevin Drew) έφερε την τέχνη του, τα ακούσματα, την προσωπικότητα του κι όλα μαζί αναμείχθηκαν σε ένα χαρμάνι, ακριβές ως προς το τι αντιπροσωπεύει η κολεκτίβα των Broken Social Scene: μία ομάδα ανθρώπων που δημιουργούν ό,τι τους αρέσει χωρίς κάποιος να επιβάλει διαθέσεις ή τάσεις.

Το άλμπουμ ανοίγει το αφαιρετικό ορχηστρικό του "Sol Luna" για να ακολουθήσει η επέλαση του "Halfway Home", μία υπενθύμιση της ικανότητας των Broken Social Scene να φτιάχνουν δυνατά, ανθεμικά rock κομμάτια. Στο ίδιο tempo βρίσκουμε και το "Protest Song", γεμάτο ειρωνικά υπονοούμενα δίπλα στη μαγευτική φωνή της Emily Haines αλλά και το ηχητικό χάος του "Vanity Pail Kids", το οποίο συμπυκνώνει μέσα σε λίγα λεπτά μία γενική εικόνα ολόκληρου του άλμπουμ. Το αρχικό μισό συμπληρώνουν τα "Skyline" και "Stay Happy". Στο πρώτο, κατεβάζοντας τους ρυθμούς με καλοφτιαγμένη folk, δοκιμάζεται ένα μεγάλο εύρος μελωδιών, κι ας διατηρούνται οι ίδιοι στίχοι, ενώ το δεύτερο ρίχνει ελαφρώς τον εξαιρετικό μέσο όρο που έχτισαν τα πρώτα πέντε κομμάτια.

Η συνέχεια κινείται σε mid-tempo κλίμα, μία ελαφρά κοιλιά ομολογουμένως την οποία ξεκολλάει, αντί για κάποιο γρήγορο και δυναμικό τραγούδι, η λεπτεπίλεπτη ambient σύνθεση του "Please Take Me With You", σαν μία μεθοδευμένη εισαγωγή πριν τα "Gonna Get Better" και "Mouth Guards Of The Apocalypse", που προσφέρουν ό,τι πιο ηλεκτρονικά φτιαγμένο έχεις ακούσει από τους Broken Social Scene. Μέχρι τα τρία τελευταία λεπτά, όταν και το drone χτίσιμο καταλήγει σε ένα μεγαλοπρεπές φινάλε με έντονη αίσθηση post-rock, έναν επίλογο τολμηρό, ευφυέστατο και τρομερά ταιριαστό με το "Hug Of Thunder".

Στην πρώτη ακρόαση τολμώ να πω πως αυτό το άλμπουμ δεν μου άφησε κανένα αποτύπωμα, ούτε θετικό ούτε αρνητικό. «Μα "Hug Of Thunder", τι σαχλός τίτλος είναι αυτός για ένα δίσκο-επιστροφή;» Μετά από κάποιες ακροάσεις, οι Broken Social Scene μάλλον δε φάνηκε να έφτιαξαν ένα δίσκο-επιστροφή. Ή τουλάχιστον δεν είχαν κάτι τέτοιο στο μυαλό τους. Το "Hug Of Thunder" ακούγεται περισσότερο σαν ένας δίσκος-γιορτή, όπου παλιοί γνώριμοι κι αγαπημένοι συναθροίστηκαν, ο καθένας με τα κομμάτια της δικής του αλήθειας, και τα ένωσαν για να δημιουργήσουν κάτι όμορφο, ένα αντίδοτο στον κόσμο που έχει ποτίσει ασχήμια και μιζέρια. Ενώ οι περισσότεροι αυτόκλητοι σωτήρες επιστρατεύουν το σαρκασμό και το άκομψο χιούμορ για να καταδείξουν και να προσβάλουν (ευχαριστούμε, δεν γνωρίζαμε ήδη ότι ζούμε σε έναν αρκετά σάπιο κόσμο), οι Broken Social Scene μας δείχνουν πως φτιάχνεται κάτι πραγματικά αισιόδοξο, με ups and downs (ηχητικά και όχι μόνο), μελωδίες που δίνουν χώρο σε νέες δοκιμές και γλυκόπικρους στίχους ("Things’ll get better/cause they can’t get worse").

Τα έχουμε ξαναπεί, η indie δεν έχει ούτε το μυστικιστικό βαρύ σκότος του black metal, ούτε την σαχλαμαρίζουσα μαζικότητα της pop. Αγγίζει θέματα μη μαζικά, με μία ειρωνική χροιά για να μένει καλύτερα στο μυαλό, ισοζυγίζεται ανάμεσα στην ευφορία και τη θλίψη, κάποιες φορές φτάνοντας σε οριακά σημεία και κάποιες σε τρομακτική αποστασιοποίηση. Κάπως έτσι και το "Hug Of Thunder" αφήνει το στίγμα του σε μία χρονιά με πολλές υποσχέσεις αλλά λίγα αξιόλογα έργα και συμπυκνώνει τη φιλοσοφία των ανθρώπων που το έφτιαξαν για τη μουσική και τον κόσμο μέσα σε πενήντα δύο λεπτά.