Bloodywood

Rakshak

Self Released (2022)
Από τον Αντώνη Μαρίνη, 29/03/2022
Σύγχρονο, τσιτωμένο metal με μυρωδιές από τα βάθη της Ασίας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Για όλα τα στραβά που κουβαλάει το διαδίκτυο, υπάρχει κάτι που κανείς δεν μπορεί να μην του δώσει· την πραγματική ελευθέρια πρόσβασης στην πληροφορία. Με κάμποσους αστερίσκους που φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού κι άλλους τόσους καλύτερα κρυμμένους, σίγουρα. Το γεγονός όμως παραμένει. Το ότι ένα συγκρότημα από την Ινδία κατάφερε να δει τραγούδια από το ντεμπούτο του να αγγίζουν εκατομμύρια προβολές μέσα σε εβδομάδες, συνδυάζοντας ήχους από την παράδοση της χώρας του με σκισμένα φωνητικά, χωρίς καν την υποτυπώδη υποστήριξη δισκογραφικής, είναι από μόνο του ικανή απόδειξη.

Σε αυτό το σημείο λογικά θα βγουν από τη γωνία σκεπτικιστές, ελιτιστές και λοιποί παράξενοι με θεωρίες, αναλύσεις και προβοκατόρικες αποψάρες επί του θέματος. Γιατί όπως είναι γνωστό, στον ψηφιακό κόσμο υπάρχουν μόνο το τέλειο, το απόλυτο μηδέν και συνομωσίες. Τίποτε άλλο. Ακόμα περισσότερο όταν μιλάμε για κάτι που απευθύνθηκε γρήγορα σε μεγάλο κοινό, παίρνοντας σφραγίδα εμπιστοσύνης από επιφανή ονόματα. Κόντρα στην καχυποψία και τον αρνητισμό, μία ψύχραιμη ακρόαση στο "Rakshak" φτάνει και περισσεύει για να γειώσει κάθε κακοπροαίρετο σχόλιο. Η ενέργεια και τα hooks δεν αφήνουν περιθώρια.

Βαρύ, μοντέρνο μέταλ κυκλοφορεί με το τσουβάλι εκεί έξω. Βαρύ, μοντέρνο μέταλ που με το ένα πόδι να πατάει γερά στην ινδική χερσόνησο όχι και τόσο. Η δουλειά που έχει γίνει στο στήσιμο των ενορχηστρώσεων είναι εντυπωσιακή. Στον τρόπο που ξεδιπλώνονται μελωδίες και στίχοι παρομοίως. Σε σημεία έρχεται συνειρμικά στο μυαλό η εικόνα των Sepultura του "Roots", με την καλή έννοια. Και με προφανή σημείωση ότι στη θέση του παλαιάς κοπής nü υπάρχει πολύ metalcore με ολίγη από djent. Η λογική είναι κοντά, αλλά τρεις δεκαετίες μετά και κάμποσα χιλιόμετρα μακριά το παράξενο θα ήταν η παρέα από το Νέο Δελχί να είχε μείνει εκεί.

Οι ταμπέλες, ακόμα και συνδυαστικά, δύσκολα μπορούν να απεικονίσουν το σύνολο. Το πάντρεμα ανατολίτικων ηχοχρωμάτων με δυτικότροπες φόρμες λειτουργεί τόσο ιδιαίτερα στην πράξη όσο και στο χαρτί. Ανάμεσα στα πνευστά, τα tribal κρουστά, τις ηλεκτρικές και τις εναλλαγές από ραπ σε φωνακλάδικες γραμμές, οι ισορροπίες είναι λεπτές. Όταν επιτυγχάνονται πλήρως, το αποτέλεσμα είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Το γύρισμα στο μήνυμα του "Gaddaar" είναι φύσει αδύνατο να μην κεράσει χαμόγελα. Οι Bloodywood δίνουν μία πνοή διαφορετικότητας, φρεσκάδας κι οργής στον σκληρό ήχο. Ένα viral sensation με λόγο και ουσία.

  • SHARE
  • TWEET