Ashes Of Ares

Και μόνο η επανεμφάνιση του Matt Barlow σε επίσημη κυκλοφορία αποτελεί λόγο να ασχοληθεί κάποιος με τον ντεμπούτο άλμπουμ των Ashes Of Ares και αυτό το λέω χωρίς να θέλω να μειώσω την παρουσία των Van Williams (ex-Nevermore) και Freddie Vidales (ex-Iced Earth). Αυτό από μόνο του δεν σημαίνει πως η ποιότητα του αποτελέσματος θα ήταν εξασφαλισμένη, αλλά τελικά οι απανωτές ακροάσεις έκαναν σαφές πως πρόκειται για μια δουλειά με την οποία αξίζει να ασχοληθεί κάποιος.

Η πρώτη σκέψη η οποία έκανε λόγο για έναν ήχο μεταξύ Nevermore και Iced Earth αποδείχτηκε σωστή αλλά δεν τον οριοθετεί επακριβώς. Ναι μεν τα στοιχεία από τις προαναφερόμενες μπάντες, λόγω της εμπλοκής των πρώην μελών τους, είναι ευδιάκριτα, αλλά οι συνθέσεις δεν εγκλωβίζονται απλά σε ένα αναμάσημα αυτών των επιρροών, οι οποίες έως ένα σημείο είναι λογικό να υπάρχουν. Από την άλλη όμως η ύπαρξη της επιβλητικής φωνής του Barlow κάνει αναπόφευκτη τη σύνδεση με τους Iced Earth, αλλά ...who gives a shit? Αυτή η φωνή είναι κρίμα και άδικο να μην ακούγεται πόσο μάλλον όταν στον συγκεκριμένο δίσκο θα απολαύσουμε πραγματικά μεγαλειώδεις ερμηνείες, από έναν άνθρωπο ο οποίος -τουλάχιστον φωνητικά- δεν έχει να αποδείξει τίποτα.

Ο δίσκος δείχνει να κινείται σε heavy / power μονοπάτια. Έχει λίγη από την σκοτεινιά των Nevermore (αλλά όχι την ευρηματικότητα), την δύναμη των Iced Earth (αλλά όχι τα killer riff του Schaffer) και Maiden-ίζει σε επίπεδο μελωδιών ανά στιγμές. Οι συνθέσεις είναι κυρίως mid tempo και δίνουν χώρο στον Barlow, ο οποίος πραγματικά έχει γράψει φοβερές και κολλητικές μελωδικές γραμμές, να ξεδιπλώσει το φοβερό του ταλέντο. Το μεγάλο εύρος της φωνής του του δίνει τη δυνατότητα να τις εκμεταλλευτεί στο έπακρο με τις διπλές (ακόμη και τριπλές) στρώσεις φωνητικών. Ο Williams παραμένει «σεμνός» σε όλη τη διάρκεια του δίσκου και δε θυμίζει σε τίποτα το κτήνος πίσω από το drum set των Nevermore, ενώ ο Vidales παίζει τίμια τα ρυθμικά μέρη αλλά τα solo του αφήνουν μια υπόνοια πως ο δίσκος θα ανέβαινε επίπεδο με έναν περισσότερο βιρτουόζο κιθαρίστα.

Κάποια filler υπάρχουν σκόρπια εδώ και εκεί, αλλά δεν μπορείς να μην υποκλιθείς σε συνθέσεις όπως τα "On Warrior's Wings", "This Is My Hell" και "The Answer", στις οποίες τα πάντα κυλούν αρμονικά. Δείχνουν να έχουν "αυτό το κάτι" που σε κάνουν να τις ακούς ξανά και ξανά. Σωστή κλιμάκωση και εξέλιξη, όμορφες μελωδίες και φοβερές και εξόχως συναισθηματικές ερμηνείες. Δεν χωρά καμία αμφιβολία πάντως πως ο απόλυτος πρωταγωνιστής στον δίσκο είναι ο Barlow ο οποίος είναι απλά απολαυστικός. Ίσως μιλούσαμε διαφορετικά αν συνθετικά τραβούσαν προς πιο περιπετειώδη μονοπάτια αλλά με δεδομένη την «απλότητα» των τραγουδιών, αυτός λάμπει περισσότερο.

Αυτό που μπορεί να πει κάποιος είναι πως οι Ashes Of Ares παίξανε στα σίγουρα και δεν ψάχτηκαν ιδιαίτερα στην δημιουργία κάποιου ίσως περισσότερο προσωπικού ήχου. Η αίσθησή μου είναι πως στο μέλλον θα προσπαθήσουν να διαφοροποιηθούν και αυτός είναι ο λόγος που θα περιμένω με ενδιαφέρον την επόμενή τους δουλειά. Η αλήθεια, πάντως παραμένει πως σαν ντεμπούτο στέκεται αξιοπρεπέστατα και χρίζει της προσοχής όλων των οπαδών του ήχου.