Μεταξύ «τρέλας» και πραγματικότητας, δίπλα στους Slaine MacRoth, Elric, Jesse Custer και άλλους χάρτινους ήρωες, στέκει ψηλότερα από όλους ο Thomas Forsberg. Εννοείται και ολόκληρη η κληρονομιά του....

Apostle Of Solitude
Until The Darkness Goes
Πένθιμο doom που ακούγεται ανάλογα τα κέφια, αν υπάρχουν
Μόλις ο θάνατος σου καταφέρει διπλό χτύπημα, θα πληγεί και το doom που παίζεις. Θα αποκτήσει μια funeral διάθεση και απ'άκρη σ'άκρη θα ηχεί σχεδόν βασανιστικά αργό. Παλαιάς κοπής δηλαδή, πιο παραδοσιακό πεθαίνεις. Εκτός από ένα θεμελιώδες στοιχείο του, τη διάρκεια. Οι Αμερικάνοι προσφέρουν τον πιο σύντομο δίσκο τους έως τώρα, μόλις τριάντα έξι λεπτά. Ο οποίος, μέσα στο σκότος του, παίζει να είναι και ο πιο προσιτός τους. Λες και ένιωσαν ότι το βάρος που θα έπεφτε και στις πλάτες των ακροατών θα ήταν δυσβάσταχτο, δε μακρυγορούν. Ναι μεν αργοί, σχετικά σύντομοι όμως. Υπάρχουν στιγμές να κρατήσουν το ενδιαφέρον, κυρίως όμως υπάρχουν οι Chuck Brown/Steve Janiak στα φωνητικά (επίσης σε The Gates Of Slumber). Τραγουδούν "we all die alone" και "sail on alone, on and on, alone you will suffer" και παραδόξως ακούγεται ελκυστικό. Μουσική ειδικών συνθηκών, σε έναν δίσκο που ήδη από την αρχή του έχει φτάσει στο πέμπτο στάδιο διαχείρισης του πένθους.