Aosoth

III

Agonia (2011)
Από τον Αντώνη Κονδύλη, 01/12/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Οι Aosoth προέρχονται από τη Γαλλία και δραστηριοποιούνται από το 2002, ωστόσο όλα αυτά τα χρόνια έχουν παραμείνει στη σκιά άλλων συγκροτημάτων της γαλλικής black metal σκηνής, στην οποία ασφαλώς ξεχωρίζουν οι σπουδαίοι Deathspell Omega. Κυκλοφορούν το τρίτο τους άλμπουμ και φιλοδοξούν να προκαλέσουν περισσότερο θόρυβο γύρω από το όνομα τους.

Το παράδοξο με τους Aosoth είναι ότι, σε σχέση με τα προηγούμενα τους άλμπουμ, στο "III"  διαφοροποιούνται σε σημαντικό βαθμό, καθώς το συγκεκριμένο παρουσιάζει ένα πιο σκοτεινό και πρωτόγονο feeling. Συγκεκριμένα, ενώ στο ομώνυμο ντεμπούτο τους επέλεξαν έναν πιο άμεσο, «παραδοσιακό» και σε ένα βαθμό μονοδιάστατο ήχο, στο προηγούμενο τους, "Ashes Of Angels", έχουν μια πιο καθαρή παραγωγή και πιο μοντέρνο ήχο, σε αυτό το άλμπουμ επιλέγουν μια πιο πρωτόγονη και βρώμικη παραγωγή, ενώ σε συνθετικό επίπεδο έχουν προοδεύσει σημαντικά, αφού οι εναλλαγές γρήγορων και αργών μερών στα κομμάτια προσδίδουν ποικιλομορφία στο τελικό αποτέλεσμα, το οποίο ηχητικά είναι σίγουρα λιγότερο φιλικό στον ακροατή.

Οι συνθέσεις είναι κατά βάση απλές, πολλά riff σου κολλάνε στο μυαλό και, σε συνδυασμό με πολλές καλές ιδέες, κάνουν το τελικό αποτέλεσμα ενδιαφέρον. Η τραχύτητα στην παραγωγή, σε συνδυασμό με την ενορχήστρωση, προκαλεί σε πολλά σημεία μια χαοτική αίσθηση, ενώ κάποιες στιγμές εμφανίζονται riff που, λόγω της χροιάς και του ύφους τους, καταφέρνουν να μεταδώσουν ψυχρές μουσικές μάζες. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα πολλά αργά μέρη καθώς και οι κιθάρες που δίνουν περισσότερο βάρος στον ήχο δημιουργούν μια αποκρουστική και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Τονίζεται το πολύ καλό drumming που προσαρμόζεται στις ανάγκες και είτε ακολουθεί τα υπόλοιπα όργανα, είτε «γαζώνει» τα κομμάτια και δίνει την απαραίτητη τραχύτητα, βοηθούμενο βέβαια και από τη γεμάτη βάθος παραγωγή.

Το άλμπουμ ξεκινάει μέσα στο χάος και την τραχύτητα που δημιουργούν τα γρατζουνίσματα του μπάσου του εναρκτήριου "I". Πρόσεξτε επίσης τον πανικό που δημιουργεί ο ηχητικός στροβιλισμός στο "II" όπως και τα κύματα μιας ψυχρής industrial αισθητικής που εκπέμπει το αργόσυτρο riff στο "V". Το "IIΙ" (το ομώνυμο, δηλαδή) ξεκινάει με μια εισαγωγή με πιάνο, ενώ το κομμάτι στη συνέχεια ξεδιπλώνεται μέσα σε ένα αργόσυρτο επαναλαμβανόμενο riff. Το άλμπουμ κλείνει μέσα στα θυελλώδη ξεσπάσματα του "VI".

Το "III" συνολικά είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ που θα πρέπει τουλάχιστον να ακουστεί από τους οπαδούς του ιδιώματος. Το ερώτημα που ωστόσο απομένει να απαντηθεί είναι κατά πόσο θα μπορέσει να συγκινήσει και να δώσει μια περαιτέρω ώθηση στη μπάντα.
  • SHARE
  • TWEET