Antropomorphia

Σε γενικές γραμμές είμαι αρκετά επιφυλακτικός με κάτι άγνωστα σχήματα που διαλύονται και μετά από χρόνια -από το πουθενά- θυμούνται πόσο αγαπούσανε την τέχνη και επιστρέφουν στην ενεργό δράση. Κάπως έτσι φαίνεται να είναι και η περίπτωση των Ολλανδών Antropomorphia, οι οποίοι από το 1989 που σχηματίστηκαν είχαν κυκλοφορήσει ένα και μοναδικό full length, ονόματι "Pure" (με πραγματικά «μοναδικό» εξώφυλλο - ψάξτε το) και κατόπιν βάρεσαν διάλυση.

Δεκατέσσερα χρόνια μετά το "Pure" επιστρέφουν με το "Evangelivm Nekromantia", ένα εξίσου «δυνατό» εξώφυλλο και συμβόλαιο στην Metal Blade παρακαλώ. Παρότι όλα τα προαναφερθέντα μου φώναζαν «μακριά και αγαπημένοι» τελικά το περιεχόμενο με διέψευσε. Η κακογουστιά της μπάντας ευτυχώς περιορίζεται στα εξώφυλλα και τους τίτλους των τραγουδιών της. Απ' την άλλη η μουσική μοιάζει να τα πηγαίνει πολύ καλύτερα.

Κάνει μπαμ από την νοοτροπία και την δομή της ότι οι τύποι ξεκίνησαν αρχές 90s. Μουντός, λασπώδης death meta ήχος, mid tempo ρυθμοί με ξεσπάσματα «δικασίλας» και doom σημεία δεν αφήνουν περιθώρια λάθους. Χώσε μέσα σε όλα αυτά και μία obscure ατμόσφαιρα ώρες ώρες και μπορείς να πεις ότι, χωρίς μεν να εντυπωσιάζουν, οι τύποι φαίνεται να το κατέχουν το άθλημα και το "Evangelivm Nekromantia" κυλάει νεράκι στα 45 λεπτά της διάρκειάς του. Μόνο μειονέκτημα ο vocalist, ο οποίος ακούγεται λίγο μονότονος, αν και δεν τον λες απαραίτητα κακό. Δεν με ενθουσίασε ιδιαιτέρα, αλλά δεν μπορούμε να τα 'χουμε και όλα δικά μας.

Συνολικά μιλάμε για μία πολύ συμπαθητική πρόταση για φέτος. Οι Antropomorphia σε καμία περίπτωση δεν διεκδικούν δάφνες για μία από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες, αλλά αυτό δεν θα πρέπει να εμποδίσει κανέναν που αρέσκεται σε death metal oldschool-ιές να τους ρίξει μερικές ακροάσεις.