Alcest

Les Voyages De L'Ame

Prophecy (2012)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 09/01/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Για τους φανατικούς φίλους του black metal τούτοι εδώ οι Γάλλοι παίζουν pop. H αλήθεια είναι ότι όντως οι Alcest παίζουν πλέον κάτι μεταξύ shoegaze και dream pop. Ο τίτλος του δίσκου σημαίνει "Ταξίδια της Ψυχής" και η ουσία είναι ότι παραδίδει μαθήματα μουσικής , η οποία μιλάει κατευθείαν στο συναίσθημα. Ο δίσκος είναι πιο γεμάτος και ολοκληρωμένος από τον παρόλαυτά υπέροχο προκάτοχο του "Écailles De Lune" του 2010. Σου κεντρίζει το ενδιαφέρον εξ αρχής και σε αφήνει ικανοποιημένο μετά από μερικές ακροάσεις. Θέλει το χρόνο του και απαιτεί προσοχή. Πενήντα λεπτά μελαγχολίας και σκοτεινής ατμόσφαιρας που τόσο όμορφα μπολιάζουν μεταξύ τους οι Alcest.

Έχω ξαναγράψει, ότι το 2007 με το ντεμπούτο τους "Souvenirs D' Un Autre Monde" ήταν από τους πρωτεργάτες σε αυτό το παράξενο και μερικές φορές παρεξηγήσιμο παρακλάδι ονόματι post-black και αντικειμενικά έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση. Τώρα αφήνουν αρκετά στοιχεία αυτού του είδους στο περιθώριο και διαμορφώνουν συνθέσεις που θα χαρακτήριζα αιθέριες, με κιθάρες που μαυρίζουν τον πίνακα και πλήκτρα που χρωματίζουν πιτσιλωτά τις άκρες αυτού. Τα τύμπανα με τα blastbeat περάσματα τους και οι κραυγές που εναλλάσσονται με γλυκά γυναικεία και «ταξιδιάρικα» φωνητικά χαρίζουν μια ιδιαιτερότητα. Ακούγοντας την σύνθεση "Faiseurs De Mondes" νομίζω μπορούμε να συνοψίσουμε την δημιουργία ολόκληρη  και την εξέλιξη της μπάντας μέσα στα χρόνια. Είναι κατ' εμέ το καλύτερο κομμάτι συνθετικά και δείχνει τον δρόμο σε μπάντες που θέλουν ν' ακολουθήσουν. Ο Niege, κατά κόσμο Stéphane Paut, φαίνεται να μαζεύει ότι προσπαθεί να δημιουργήσει από το 2000 και να τα τοποθετεί με τέλειο τρόπο στις συνθέσεις αυτής της δημιουργίας του. Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που χωρίς αμφιβολία θα ικανοποιήσει τους οπαδούς της μπάντας και πιστεύω θα προσηλυτίσει στην σκοτεινή του παρέα πολλούς καινούργιους φίλους. Δεν είναι ανάγκη να το κατατάξουμε σε κάποιο νέο είδος, αλλά επιβάλλεται να πούμε ότι τα κομμάτια διαθέτουν μια χάρη και μια φινέτσα που τα καθιστούν αριστουργήματα.  

Υπερβολικά όμορφο και μακράν το καλύτερο άλμπουμ από τους Γάλλους μέχρι στιγμής. Χάνεσαι και δεν βρίσκεις τον δρόμο του γυρισμού, μαζί του. Ξεκίνα το ταξίδι και μην πετάς ψίχουλα στο διάβα σου. Καλυτέρα να χαθείς εκεί μέσα με δική σου θέληση, παρά να στεναχωριέσαι μετά ότι δεν βρίσκεις τον γυρισμό. Καλό «χάσιμο»...

  • SHARE
  • TWEET