Aethyrick

Πριν τρία χρόνια, οι Φινλανδοί Aethyrick ολοκλήρωσαν την πρώτη τριλογία από full lengths τους με το "Apotheosis", ένα πειστικό δείγμα φορτισμένου, μελωδικού black metal. Έπειτα από μια περιπλάνηση ολίγων κυκλοφοριών, η μπάντα κατέληξε στη σκέπη της NoEvDia, και μέσω της περιβόητης θυγατρικής της, EAL Productions, κυκλοφορεί αυτές τις ημέρες το πέμπτο του άλμπουμ. Αυτόματα, για μερικούς βλαμμένους σαν και του λόγου μου, αυτό αποτελεί λόγο να αναθερμανθούν οι σχέσεις μου με τη μουσική της μπάντας, καθώς το εκλεκτικό, στα όρια του ελιτισμού, ρόστερ της δισκογραφικής, εγγυάται για μεγάλα πράγματα.

Το πέμπτο άλμπουμ των Φινλανδών, με logo που θυμίζει υπερβολικά πολύ βέβαια τους Nechros Christos, αποτελεί εν τέλει την κορυφαία τους στιγμή. Το "Death Is Absent" βρίσκει το ντουέτο των Gall και Exile να επιμένει στα ατμοσφαιρικά, υπνωτικά μαύρα ηχοτοπία που περιπλανώνται, αυτή τη φορά όμως πραγματοποιώντας μια πιο τελετουργική, και φυσιολατρική (από την σκοπιά του παγανισμού), τροπή. Τα έξι κομμάτια που απαρτίζουν το νέο δίσκο της μπάντας κινούνται σε πομπώδη και εξόχως μελωδικά ηχοτοπία, όπως αποδεικνύει και το χαρακτηριστικό "Beyond All Death", με το συγκρότημα να ωθεί σε μια ολιστική προσέγγιση του έργου του.

Το "Death Is Absent" αποκαλύπτει τις αρετές του σταδιακά. Εκκινεί με το οκτάλεπτο "The Fire That Sires The Sun", μια από τις πιο φιλόδοξες συνθέσεις στην πορεία των Φινλανδών, και δεν συστήνεται ομαλά στο ακροατήριο. Οι Aethyrick, μέχρι να αποκαλύψουν τις ευθείες και αποτελεσματικές πτυχές του ήχου τους που ριζώνουν στις επαναλήψεις των ακροάσεων, όπως στο, σχεδόν ονειρικό, βγαλμένο από το 1994, "Midwinter Masks", απαιτούν προσήλωση και επιμονή. Πίσω από την φωνητική προσέγγιση, τους τυμπανιστικούς καλπασμούς και τις κιθαριστικές διαστρωματώσεις κρύβεται η θέληση της μπάντας να συνθέτει κορυφώσεις δίχως να υποπίπτει σε post παγίδες.

Το τελευταίο, αποτελεί και ένα από τα μεγαλύτερα προνόμια του "Death Is Absent". Ακόμη και στην αναζήτηση μιας μεγάλης και ατμοσφαιρικής εξόδου όπως συμβαίνει στο καταληκτικό, επίσης οκτάλεπτο, "Only Junipers Grow On My Grave", με την εντυπωσιακή folk ηλεκτρακουστική του εναλλαγή στα μέσα, αλλά και τα synths που προσδίδουν στην οικοδόμηση της ατμόσφαιρας, δεν ξεφεύγει από τις παραδοσιακές διδαχές του ήχου, θυμίζοντας μπάντες όπως οι Crimson Moon. Το φινάλε με τον καλπασμό και το χλιμίντρισμα πάνω από το πιάνο, αποδεικνύει του λόγου το αληθές, αποτίοντας φόρο τιμής στον Μέγιστο.

Εν ολίγοις, με το "Death Is Absent" οι Aethyrick εμβάθυναν στην πνευματική πτυχή της μουσικής τους, επιχειρώντας να ξεφύγουν από μια άσκηση ύφους παραδοσιακού black metal. Όμως, η άσκηση ενυπάρχει σε κάθε τελετουργική πρακτική, και έτσι ο χώρος που δίνουν στα μεγάλα black metal leads, όπως στο "The Hands Of Fate", αξιοποιείται προς όφελος της συνθετικής διαδικασίας. Τα 43 λεπτά του δίσκου αποτελούν το πιο συμπαγές και περιπετειώδες υλικό που έχουν κυκλοφορήσει οι Φινλανδοί, γεγονός που μάλλον οδήγησε, πέραν της occult και γενικότερα μουσικής τους άποψης, στην ένταξη στο δυναμικό της NoEvDia. Ομολογουμένως όμως, το "Death Is Absent" αν και σκορπά τον θάνατο, δεν αγγίζει το αιώνιο της θέωσης. Όσο διαρκεί όμως, σε μαγνητίζει.

Bandcamp
Youtube