Planet Of Zeus @ Frida, Πάτρα, 14/12/24

Είτε παίζουν για δέκα χιλιάδες είτε για εκατό άτομα, οι Planet Of Zeus πάντα δίνουν το 100%

Από τον Άλκη Κοροβέση, 16/12/2024 @ 13:32

Από τους πρωτοπόρους της ελληνικής σκηνής που κατάφεραν από underground να την κάνουν mainstream, διατηρώντας μια συνέπεια στην ποιότητα του ήχου τους και εξελισσόμενοι διαρκώς, οι Planet Of Zeus δεν ξεχνούν σε καμία περιοδεία τους την επαρχία. Με έναν απολαυστικό δίσκο στις αποσκευές τους, λίγες μέρες μετά την εμφάνισή τους στην Αθήνα, ήρθε η στάση στην Πάτρα και την πάντα φιλόξενη Frida.

Την βραδιά άνοιξαν οι ίδιοι οι Planet Of Zeus είκοσι λεπτά μετά τις δέκα. Προσωπικά, εκτίμησα την απουσία support, αν και θαρρώ πως σίγουρα θα υπήρξαν στο κοινό μέλη - τοπικών και μη - σχημάτων, που θα ήθελαν να προσθέσουν στο βιογραφικό τους μια συναυλία με ένα τέτοιο όνομα. Ωστόσο, το αθηναϊκό κουαρτέτο μας αποζημίωσε και με το παραπάνω, παίζοντας όλο το set που είχαν και στην μεγάλη συναυλία της Αθήνας, σε σαφώς λιγότερο χρόνο. Κίνηση που φανερώνει το σεβασμό της μπάντας στο κοινό και της επαρχίας, αφού δεν είναι λίγες οι φορές που εκτός Αθηνών το set έρχεται πετσοκομμένο.

Την τιμητική του είχε το πολύ πρόσφατο "Afterlife". Ένας εξαιρετικός δίσκος, ο οποίος ανέβηκε και άλλο στην εκτίμηση μου από την ζωντανή του απόδοση. Από το εισαγωγικό "Preview Of An Afterlife", στο instant hit "Baptized In His Death" - το οποίο συγκαταλέγεται στα τοπ 5 κομμάτια τους, και από εκεί στο "Step On, Skin Off" για να μας πάνε για λίγο πίσω στο ‘Vigilante" με το "The Great Dandolos" - η ένταση δεν έπεσε στο ελάχιστο. Δίχως να αγνοήσουν το ντεμπούτο τους, ακούσαμε και από εκεί τo "Woke Up Dead (William H.Bonney)" ενώ και από το "Macho Libre" επιλέχθηκαν το ομώνυμο και τα "Vanity Suit" και "Leftovers" - όπου έγινε και ο μεγαλύτερος χαμός, δικαίως.

Προσωπικά highlights αποτέλεσαν συνθέσεις από το "Afterlife" και δη το εντυπωσιακά εκτελεσμένο "State Of Non-Existence" με την διάχυτη μελαγχολία του να μου φέρνει λίγο στο μυαλό τους Alice In Chains, και τα "The Song You Misunderstand" και "Bad Milk" για τo πιο alternative rock ύφος τους. Από τα παλιά, θα αποφύγω να αναφέρω τα στάνταρ, επιλέγοντας το "Them Nights" και "Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself", αμφότερα από το "Loyal To The Pack". Στην πλειοψηφία τους, τα κομμάτια είχαν έρθει πιο κοντά στον ήχο του τελευταίου δίσκου, προσθέτοντας τους μια διαφορετική πινελιά.

Και αν η μπάντα δια του αντιπροσώπου της, Μπάμπη Παπανικολάου, φάνηκε και να γουστάρει αρκετά και να αποδίδει άκρως επαγγελματικά το σετ της, το κοινό υπήρξε μοιρασμένο. Όπως διαπίστωσε και ο Μπάμπης, από τη μέση και μπροστά τα πράγματα ήταν πιο ένθερμα, ενώ από τη μέση και πίσω - όπου μάλλον βρεθήκαμε οι πιο «βετεράνοι» - η απόλαυση ήταν μια μάλλον πιο προσωπική και λιγότερο εξωστρεφής υπόθεση. Σίγουρα, υπήρξαν τα κλασικά mosh-pit - όσο το επέτρεπε ο χώρος - αλλά και crowd-surfing, έστω και μετά από παράκληση της μπάντας.Ο ήχος καθ’όλη την διάρκεια του σετ ήταν σχεδόν άψογος, ίσως αν ήταν λίγο πιο χαμηλά σε ένταση να ήταν ιδανικός.

Παρά τα 25 τους χρόνια ως σχήμα, ο Μπάμπης, ο Στέλιος, ο Γιάννης και ο Σεραφείμ φαντάζουν πιο ακμαίοι από ποτέ. Όποιος τους έβλεπε στην σκηνή θα νόμιζε πως βρίσκονται λίγο πριν τα τέλη της πρώτης τους δεκαετίας. Με μια εξαιρετικά πολύπλευρη δισκογραφία και μπόλικη όρεξη να εξελίσσονται διαρκώς, έχοντας παίξει μπροστα σε σκηνές των δεκάδων χιλιάδων αλλά και σε venues των 100 και 150 - όπως είναι η περίπτωση της Πάτρας - η αντιμετώπισή τους δεν έχει διαφορά. Πάντα επαγγελματίες, πάντα στο 100%, πάντα loyal to the pack.

Φωτογραφίες: Χρήστος Σωτηρόπουλος

SETLIST

Intro: Preview Of An Afterlife
Baptized In His Death
Step On, Skin Off
The Great Dandolos
No Ordinary Life
Vanity Suit
Gasoline
All These Happy People
The Song You Misunderstand
Your Love Makes Me Wanna Hurt Myself
Bad Milk
Your Song
Let’s Call It Even
Woke Up Dead (William H. Bonney)
The Vixen
Them Nights
Loyal To The Pack
State Of Non-Existence
Macho Libre
Leftovers
Five To One (διασκευή The Doors) 
Vigilante

  • SHARE
  • TWEET