Sylosis: «Δεν ταιριάζουμε με καμία από τις σκηνές εκεί έξω»

Οι Sylosis είναι μια από τις σταθερά πιο ποιοτικές μπάντες στο σύγχρονο metal, με τρομερούς δίσκους στην πορεία τους εδώ και περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια. Φέτος κυκλοφόρησαν το EP "The Path" σε συνέχεια του περσινού φοβερού άλμπουμ με τίτλο "A Sign Of Things To Come", οπότε αρπάξαμε την ευκαιρία και μιλήσαμε με τον Josh Middleton για τους Sylosis, τη συμμετοχή του τα προηγούμενα χρόνια στους Architects αλλά και την αγάπη του για τη βαριά, σκληρή μουσική.

Πρώτα απ' όλα συγχαρητήρια για το νέο σας EP! Ακούγεται πραγματικά φανταστικό και πρέπει να πω ότι σε καμία περίπτωση δεν μοιάζει με ένα άθροισμα υπολειμμάτων από το τελευταίο, επίσης τρομερό, άλμπουμ σας. Τώρα, ας ξεκινήσουμε με το άλμπουμ, το “A Sign Of Things To Come”. Είστε ευχαριστημένοι με την αποδοχή του μέχρι στιγμής;

Ναι, είμαι πολύ χαρούμενος με την ανταπόκριση σε αυτόν τον δίσκο. Αισθάνομαι ότι ο κόσμος μπορούσε πραγματικά να νιώσει την ενέργεια που βάλαμε σε αυτόν τον δίσκο. Θέλαμε να σιγουρευτούμε ότι τα τραγούδια ήταν τα καλύτερα που θα μπορούσαν να είναι και παίζοντας τα live πραγματικά ζωντανεύουν.

Πρέπει να πω ότι από τη μία ο ήχος είναι πολύ βαρύς, αλλά ταυτόχρονα είναι γεμάτος μελωδίες. Ήταν μια απόφαση που πάρθηκε πριν αρχίσετε να γράφετε ή προέκυψε κατά κάποιο τρόπο στην πορεία;

Η εστίαση ήταν να γράψουμε την καλύτερη δυνατή μουσική. Θέλαμε να κάνουμε το άλμπουμ σούπερ βαρύ, αλλά και να έχει κάτι το ανθεμικό. Νομίζω ότι το heaviness ήταν η κύρια εστίαση για μένα. Προσπαθώντας να δώσουμε περισσότερη ζωντάνια στις ηχογραφήσεις μας σε σχέση με ό,τι είχαμε κάνει στο παρελθόν.

Πάντα με τραβούσε η σκοτεινή μουσική

Το δεύτερο πράγμα που παρατήρησα είναι ότι το άλμπουμ μοιάζει να είναι κάπως πιο σκοτεινό. Τι οδήγησε σε αυτό;

Νομίζω ότι πάντα με τραβούσε η σκοτεινή μουσική. Δεν ξέρω αν είναι εσκεμμένο ή απλά κάτι τόσο βαθιά ριζωμένο μέσα μου αυτή την περίοδο.

Το “Deadwood” έχει αυτή τη στιχουργική κορύφωση που ξεκινάει από την απογοήτευση και φτάνει μέχρι την οργή, ένα μοτίβο που φαίνεται να επαναλαμβάνεται και στο επόμενο, ομώνυμο άλμπουμ. Ακούγονται σαν πολιτικά τραγούδια, που καλούν σε αγώνα. Είναι όντως έτσι;

Όχι, δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι που να καλεί κάποιον σε μάχη μέσω των στίχων μας. Είναι τραγούδια που έχουν να κάνουν με την κατάσταση του κόσμου, αλλά δεν είμαι σίγουρος για το πόσο πολιτικοποιημένα είναι πραγματικά.

Θεωρείς ότι η μουσική και η τέχνη γενικότερα είναι στοιχείο της κοινωνίας και ως τέτοιο έχει ρόλο στην εξέλιξή της; Αλλά, από την άλλη πλευρά, ο ίδιος ο μουσικός, όντας μέρος αυτής της κοινωνίας, πολλές φορές αποθαρρύνεται έντονα από τη μορφή που αυτή παίρνει; Θα μπορούσε να είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο οι στίχοι στο τελευταίο σας άλμπουμ κρατούν οργή και θλίψη σε ισορροπία καθ' όλη τη διάρκειά του;

Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος ότι καταλαβαίνω την ερώτηση. Στιχουργικά, νομίζω ότι πάντα με ελκύει μια συγκεκριμένη αισθητική στον τρόπο που γράφω και σε ό,τι ταιριάζει στο vibe της μουσικής μας. Δεν νομίζω ότι αυτό θα άλλαζε ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.

Το “Monolith” ήταν το άλμπουμ που με έκανε οπαδό των Sylosis. Νομίζω ότι ήταν εμπνευσμένο από τον ελληνικό μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, είναι αλήθεια; Πως προέκυψε το ενδιαφέρον για αυτόν; Νιώθεις ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ αυτού του μύθου και του σημερινού κόσμου;

Έκλεψα, τρόπον τινά, κάποια στοιχεία από αυτή την ιστορία, όσον αφορά ορισμένα από τα θέματα. Αλλά, αυτή είναι περισσότερο μια ιστορία φαντασίας. Τίποτα που να συνδέεται με τον σημερινό κόσμο.

Η heavy μουσική είναι η μόνη μουσική που ακούω και το μόνο που με ενδιαφέρει πραγματικά

Το “The Path” κυκλοφόρησε και οφείλω να πω πως το εναρκτήριο κομμάτι είναι ένα από τα πιο βαριά που έχετε γράψει ποτέ. Πότε γράφτηκε και για τι μιλούν οι στίχοι;

Όλα αυτά τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν όταν γράφαμε το άλμπουμ. Δεν είχαμε ιδέα ποια τραγούδια θα ήταν στην τελική λίστα των κομματιών. Το τραγούδι “The Path” μιλάει απλά για την αγάπη μου και την αφοσίωσή μου στη heavy μουσική. Είναι λίγο πολύ η μόνη μουσική που ακούω και είναι το μόνο που με ενδιαφέρει πραγματικά. Ακόμα έχω την ίδια αγάπη γι' αυτήν όπως όταν την ανακάλυψα για πρώτη φορά ως παιδί.

Όλο το EP μοιάζει σαν κάθε τραγούδι να έχει μια διαφορετική και μοναδική προσέγγιση μουσικά και, ως επί το πλείστον, μου δίνει την εντύπωση ότι οι στίχοι είναι πιο προσωπικοί. Αυτός είναι ο λόγος που κόπηκαν από το άλμπουμ ή ήταν καθαρά θέμα διάρκειας, σε σύγκριση με τα σημαντικά πιο μακροσκελή πρώτα άλμπουμ σας;

Ηχογραφήσαμε όλα αυτά τα τραγούδια μαζί, κιι όταν ήρθε η ώρα να διαλέξουμε ποια τραγούδια θα μπουν στο ολοκληρωμένο άλμπουμ, άφησα την εταιρεία και το μάνατζμεντ μας να διαλέξουν. Έτσι δεν είχε καμία σχέση με τους στίχους.

Δεν ταιριάξαμε πραγματικά με καμία από τις σκηνές εκεί έξω. Αυτό έκανε τις περιοδείες με άλλες μπάντες δύσκολες

Πραγματικά πιστεύω ότι οι Sylosis ήταν πάντα ένα από τα πιο υποτιμημένα συγκροτήματα στο σύγχρονο metal. Πιστεύεις ότι ο λόγος πίσω από αυτό είναι το πόσο δύσκολο είναι να κατηγοριοποιηθεί η μουσική σας ή υπάρχει κάποιος άλλος λόγος γι' αυτό;

Υποθέτω ότι ποτέ δεν ταιριάξαμε πραγματικά με καμία από τις σκηνές εκεί έξω. Αυτό έκανε τις περιοδείες με άλλες μπάντες δύσκολες κατά κάποιο τρόπο. Δεν είμαστε metalcore ή deathcore, δεν είμαστε μια καθαρή thrash μπάντα κλπ. Οπότε ίσως αυτό να είναι μέρος του προβλήματος. Υποθέτω ότι το «ανόθευτό» metal δεν είναι και τόσο συνηθισμένο στις μέρες μας.

Οι Pantera γίνονταν πιο heavy με κάθε δίσκο. Αυτό ήταν πάντα το πιο ωραίο πράγμα για μένα ως παιδί και εξακολουθεί να είναι

Οι Sylosis απομακρύνθηκαν αρκετά νωρίς από το τυπικό metalcore στυλ κινούμενοι προς πιο thrash, groove και melodeath κατευθύνσεις. Θα ήταν αρκετά ασφαλές να υποθέσουμε ότι δεν έχετε σκοπό να ελαφρύνετε τον ήχο σας, ακολουθώντας μια πιο εμπορική διαδρομή σύντομα;

Όχι, σίγουρα όχι! Πάντα θαύμαζα τις μπάντες που γίνονταν πιο βαριές με κάθε άλμπουμ. Αν και δεν θέλω οι οπαδοί μας να απογοητεύονται, αν δω ποτέ σχόλια για το «πού είναι όλα τα μελωδικά στοιχεία, ο νέος δίσκος είναι πιο επικεντρωμένος στη heavy πλευρά» δεν θα μπορούσα να το εκλάβω ως τίποτε άλλο παρά ως κομπλιμέντο. Αν κοιτάξεις τους Pantera, γίνονταν πιο heavy με κάθε δίσκο. Αυτό ήταν πάντα το πιο ωραίο πράγμα για μένα ως παιδί και εξακολουθεί να είναι.

Πότε θα πρέπει να περιμένουμε ένα νέο ολοκληρωμένο άλμπουμ από τους Sylosis; Ποια νέα στοιχεία θα πρέπει να περιμένουμε να βρούμε σε αυτό, αν πρόκειται να υπάρχουν;

Γράφουμε πάντα, αλλά δεν είμαι σίγουρος πότε θα επιστρέψουμε στο στούντιο. Νομίζω ότι το να προχωράμε όλο και πιο μπροστά στο βάρος του ήχου μας είναι το πιο σημαντικό για μένα.

Αν δεν ήμουν ποτέ στους Architects, δεν νομίζω ότι κάποιος θα έκανε ποτέ αυτή τη σύγκριση

Επιστρέφοντας στο τελευταίο ολοκληρωμένο άλμπουμ, το “Descent” ακούγεται σαν ένα τραγούδι που θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε μια πιο heavy κυκλοφορία των Architects. Γράφτηκε με αυτή την προοπτική στο μυαλό σου, ή απλά το γεγονός ότι ήσουν μέλος αυτής της μπάντας είχε κάποια επίδραση στη σύνθεση των τραγουδιών σου;

Όχι, το riff σε αυτό το τραγούδι είναι εμπνευσμένο από τους Decapitated και τους Pantera. Απλά, ήθελα να φέρω λίγο περισσότερο groove σε αυτό που κάναμε. Αν δεν ήμουν ποτέ σε αυτό το συγκρότημα, δεν νομίζω ότι κάποιος θα έκανε ποτέ αυτή τη σύγκριση.

Τα “Holy Hell” και “For Those That Wish To Exist” τα γράψαμε μόνο εγώ και ο Dan

Ησουν μέλος των Architects σχεδόν για επτά χρόνια και μπορώ να αναγνωρίσω την επίδρασή σου στη σύνθεση των τραγουδιών του “Holy Hell” και του “For Those That Wish To Exist”, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι στο “The Classic Symptoms Of A Broken Spirit” δεν μπόρεσα να εντοπίσω το στυλ σου. Συνέβαλες στη σύνθεση των τραγουδιών και στα τρία άλμπουμ;

Ναι, αυτά τα άλμπουμ τα γράψαμε μόνο εγώ και ο Dan. Ήμουν το μόνο άτομο που συνεισέφερε riffs στη μπάντα. Ήταν απλά μια περίπτωση που τα παιδιά ήθελαν να δοκιμάσουν διαφορετικά πράγματα, οπότε άλλαξα τον τρόπο που έγραφα στιλιστικά για να ικανοποιήσω την πιο «industrial» ατμόσφαιρα. Το οποίο δεν ήταν δύσκολο για μένα, καθώς αγαπώ τους Nine Inch Nails κλπ…

Έχω την εντύπωση ότι έφυγες από τους Architects λόγω μουσικών διαφορών. Ακούς πολύ heavy πράγματα και αυτό δεν ταίριαζε με την κατεύθυνση που πήγαινε η μπάντα. Ήταν όντως αυτός ο λόγος ή ήθελες να επικεντρωθείς περισσότερο στους Sylosis, ένιωθες ότι άφηνες πίσω σου το συγκρότημά σου όλα αυτά τα χρόνια;

Ήταν μουσικές διαφορές, ναι. Ακούω μόνο thrash και death metal για να είμαι ειλικρινής.

Με τους Architects παίζατε σε υψηλές θέσεις σε τεράστια φεστιβάλ και σε πολύ μεγαλύτερες αρένες από ότι με τους Sylosis. Πόσο εύκολο είναι τώρα να παίζετε ζωντανά σε μικρότερους, πιο οικείους χώρους; Σας λείπουν τα μεγάλης κλίμακας live των Architects;

Απλά μου αρέσει να παίζω αυτό το είδος μουσικής. Δεν με νοιάζει πραγματικά ο χώρος διεξαγωγής. Εξακολουθούμε να παίζουμε σε μεγάλες σκηνές σε ορισμένα φεστιβάλ, οπότε είμαι πραγματικά χαρούμενος με το πού βρίσκονται οι Sylosis.

Επιστρέφοντας στο “A Sign Of Things To Come”, κυκλοφόρησε πέρυσι αλλά δεν βγήγατε σε εκτεταμένη περιοδεία αμέσως με αυτό, ενώ τώρα βλέπω ότι έχετε κλείσει ένα αρκετά φορτωμένο πρόγραμμα για τους επόμενους μήνες. Γιατί αφήσατε τέτοιο κενό μεταξύ της κυκλοφορίας και μιας πλήρους περιοδείας για την υποστήριξη και την προώθησή του;

Έτσι συμβαίνει μερικές φορές. Εξαρτάται από τις προτάσεις που θα μας κάνουν για περιοδεία. Δεν νομίζω ότι η αναμονή ήταν τόσο μεγάλη. Ο δίσκος κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο και δυο μήνες αργότερα κάναμε μια πλήρη περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο και την Ευρώπη.

Από το δεύτερο άλμπουμ σας, όταν ανέλαβες για πρώτη φορά τα φωνητικά, έχεις διανύσει πολύ δρόμο όσον αφορά το επίπεδο της ερμηνείας και της τεχνικής σου. Έκανες μαθήματα; Πώς αποφάσισες να αναλάβεις τον ρόλο τραγουδιστή του συγκροτήματος;

Σε ευχαριστώ! Έκανα κάποια μαθήματα κατά τη διάρκεια της πανδημίας, αλλά αυτό ήταν περισσότερο για να καταλάβω κάποια προβλήματα σχετικά με την τεχνική μου. Τα μελωδικά φωνητικά μου ήταν κάτι πάνω στο οποίο δούλευα τα τελευταία χρόνια. Αποφάσισα να αναλάβω φωνητικά γιατί δεν θέλαμε να περάσουμε πολύ χρόνο ψάχνοντας για αντικαταστάτη και να χάσουμε όλη τη δυναμική που είχαμε χτίσει τότε.

Ποια είναι η διαδικασία σύνθεσης για τους Sylosis; Γράφεις τα πάντα μόνος σου ή συνεισφέρουν όλα τα μέλη σε κάποιο βαθμό;

Το μεγαλύτερο μέρος της σύνθεσης το κάνω μόνος μου, αλλά πραγματικά προσπαθώ να συμπεριλάβω και τα υπόλοιπα παιδιά. Υπάρχει πολύ περισσότερη συνεργασία και συνεισφορά από τους υπόλοιπους πλέον. Πάντα πιέζω τους άλλους να μου δώσουν riffs. Ο Ali επίσης σίγουρα έβαλε τη δική του σφραγίδα στα drums.

Αν έπρεπε να διαλέξεις πέντε μπάντες που έχουν επηρεάσει τη μουσική των Sylosis ποιες θα ήταν αυτές;

Death, Metallica, Pantera, Slipknot και Morbid Angel.

Οι πρώτοι σας δίσκοι είναι πραγματικά δύσκολο να βρεθούν σε βινύλιο και είναι αρκετά ακριβοί. Για να το πάω παραπέρα έχω την εντύπωση ότι το “Monolith” δεν κυκλοφόρησε ποτέ σε βινύλιο. Έχετε κάποιο σχέδιο να τα επανεκδώσετε ή μήπως σας φαίνεται αρκετά άσκοπο από τη στιγμή που η βασική πηγή ακρόασης στις μέρες μας είναι οι streaming πλατφόρμες;

Νομίζω ότι μας ζητάει πολύς κόσμος τους δίσκους μας σε βινύλιο, οπότε είμαι σίγουρος ότι στο τέλος θα τους βγάλουμε όλους.

Δεν είναι οι μπάντες που βγαίνουν και αποφασίζουν πού θα παίξουν. Αν μας προσφερθεί μια συναυλία στην Ελλάδα, θα ήθελα πολύ να έρθω

Δεν έχεις εμφανιστεί ποτέ στην Ελλάδα, ούτε με τους Sylosis ούτε με τους Architects, και βλέπω ότι δεν έχετε προγραμματίσει κάποια ημερομηνία εδώ ούτε με την επερχόμενη ευρωπαϊκή περιοδεία. Θα πρέπει να ανησυχώ ότι μας αποφεύγετε επίτηδες; Νομίζω ότι το ελληνικό κοινό θα λάτρευε μια συναυλία εδώ!

Σίγουρα δεν γίνεται επίτηδες. Απλά ποτέ δεν μας έχουν γίνει πρόσφορές για συναυλίες εκεί. Έτσι λειτουργεί η περιοδεία. Δεν είναι οι μπάντες που βγαίνουν και αποφασίζουν πού θα παίξουν. Αν μας προσφερθεί μια συναυλία στην Ελλάδα, θα ήθελα πολύ να έρθω!