Woven Hand, Trio Balarom @ Gagarin 205, 06/07/12

Σίγουρα οι Woven Hand δεν είναι για καλοκαίρι και δη για Ιούλη εν μέσω καύσωνα. Οι ατμόσφαιρες τις οποίες μόνο αυτός ο Ινδιάνος μύστης ονόματι David Eugene Edwards ξέρει να δημιουργεί είναι αν μη τι άλλο φθινοπωρινές, γίνονται ένα με τη μυρουδιά φρεκοβρεγμένου χώματος και την ανεπαίσθητη αντηλιά που δημιουργούν βαριά σκοτεινιασμένα σύννεφα. Ωστόσο, είναι και από τους καλλιτέχνες στους οποίους το ελληνικό κοινό τρέφει μεγάλη αδυναμία και αυτός είναι ο λόγος γιατί τόσος κόσμος αποφάσισε να περάσει το παρασκευιάτικο καλοκαιρινό του βράδυ παρέα, ουχί με κοκτέηλς, μα με ηλεκτρισμένες παραβολές.



Τη συναυλία άνοιξαν οι Trio Balarom. Προσωπική επιλογή του Edwards, οι Trio Balarom αποτελούνται από τρία (τι μας λες) μέλη που έχουν συμμετάσχει ως session μουσικοί σε πολλές εγχώριες και διεθνείς κυκλοφορίες/συναυλίες. Πρόκειται για τον Παντελή Στόικο στο καβάλ, τα πλήκτρα και την τρομπέτα (πιο συγκεκριμένα στη σαξοφωνική χρήση της τρομπέτας!), τον Κυριάκο Ταπάκη στο ούτι και τον Λουκά Μεταξά στα κρουστά. Ο Μεταξάς είναι μάλιστα και ο σύνδεσμος μεταξύ Trio Balarom και Woven Hand, καθώς είχαν συνεργαστεί στη φετινή live κυκλοφορία των τελευταίων, "Live At Roepaen". Μουσικά μας παρουσιάζουν ένα ιδιαίτερο instrumental μείγμα βαλκανικής jazz, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα κομμάτια που μας έπαιξαν ήταν είτε δικά τους, είτε διασκευές, μεταξύ των οποίων και το "Take Five" των The Dave Brubeck Quartet. Η εμφάνισή τους σίγουρα είχε θετικό πρόσημο και προλόγισε όμορφα το event λίγο πριν σκάσουν μύτη οι ινδιανίζουσες ιαχές του David Eugene Edwards.

Με φτερό στο καπέλο του, όρθιος και όχι καθιστός όπως μας είχε συνηθίσει, ο Edwards πήρε θέση μπροστά από το διχαλωτό stand των μικροφώνων του. Ένα μικρόφωνο για τα καθαρά και ένα για αυτά τα απομακρυσμένα φωνητικά του, τα οποία μοιάζουν να έρχονται από μια δέσμη φωτός που βρήκε χώρο ανάμεσα στα σύννεφα, όπως ακριβώς στις βιβλικές ταινίες πάνω στις οποίες πέφτουμε κάθε Πάσχα όταν κάνουμε ζάπινγκ.



Όποιος περίμενε μυστικιστικές ατμόσφαιρες, λιτανείες και παιχνίδια με την ηρεμία και τις σιωπές ούτως ώστε να παραχθεί κατανυκτικό συναίσθημα πιάστηκε εξ' απήνης. Ο Eugene πήρε αυτό το όμορφο τσεκούρι του και δε νοιάστηκε να είναι προσεκτικός παρά μόνο να ηλεκτρίσει δέκα φορές περισσότερο όλα, σχεδόν, τα κομμάτια του σε μία από τις πιο heavy συναυλίες που έχει δώσει ποτέ. Το αποτέλεσμα ήταν εξαιρετικό, έστω και αν δεν αναγνωρίσαμε το "Sinking Hands" στην αρχή του. Το ευχάριστο ήταν ότι ο ήχος άντεξε τα τιγκαρισμένα reverbs στις κιθάρες και ακόμα και στα ξεσπάσματα (δηλαδή κατά το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της συναυλίας) ακούγαμε τα πάντα.



Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στον επερχόμενο νέο studio δίσκο της μπάντας, "The Laughing Stalk", ο οποίος θα κυκλοφορήσει 7 Σεπτεμβρίου. Το γεγονός ότι το "The Laughing Stalk" κυριάρχησε στο setlist είναι αφενός θετικό γιατί δόθηκε η ευκαιρία στους ανυπόμονους οπαδούς τους να ακούσουν επιτέλους καινούριο υλικό μετά το εξαιρετικό "The Threshingfloor" του 2010, αφετέρου δημιουργούσε το πρόβλημα ότι ο κόσμος δε είχε ακούσει ποτέ τα εν λόγω κομμάτια και ως εκ τούτου δεν μπορούσε να συμμετάσχει όσο θα ήθελε. Βέβαια, το πόσο θα ήθελε να συμμετάσχει είναι προς συζήτηση, καθότι ο κόσμος ήταν παραπάνω καθωσπρέπει απ' όσο επέβαλαν οι άγριες διαθέσεις του Edwards. Όπως και να 'χει, από τον νέο δίσκο ξεχωρίσε το "King O King" σε πρώτη φάση και κάτι μου λέει ότι αναμένουμε ακόμα ένα κόσμημα στη δισκογραφία των Woven Hand, πιθανόν και το πιο heavy τους αν κρίνουμε από την εμφάνιση της Παρασκευής. Από τα παλιά τους, δυνατότερες στιγμές του live αποδείχθηκαν τα "Tin Finger", "Kicking Bird" και το πανέμορφο "His Rest", κατά το οποίο ήταν η μοναδική φορά που έπεσαν τόσο οι ταχύτητες - πάντα με το νεύρο να υποβόσκει στη χροιά του Edwards, κάνοντάς σε να είσαι υπ' ατμόν για ξέσπασμα, ακόμα και αν ξέρεις ότι δεν υπάρχει.



Τελικά, οι Woven Hand έκλεισαν το set τους αρκετά πριν το μιαμισάωρο και δεν θα το κρύψω ...απογοητεύτηκα. Η ελπίδα μου ότι το encore θα ήταν ενδεχομένως τρία τραγούδια διαψεύστηκε, αφού αυτό αποτελέστηκε μόνο από το "As Wool" (από το "The Laughing Stalk" και αυτό), ενώ σίγουρα περιμέναμε κάποιο από τα κλασικά τους ή ακόμα καλύτερα κάποιο 16 Horsepower. Εν γένει, η εμφάνιση των Woven Hand ήταν καταιγιστική -σε αυτό δεν έχουμε κανένα παράπονο- και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα τους ξαναδούμε. Μέχρι τότε, βάζουμε στο δισάκι μας μία πολύ ιδιαίτερη εμφάνιση που δυστυχώς έλαβε τέλος πιο νωρίς απ' όσο θα θέλαμε.

Setlist:

Glistening Black (new song)
Beautiful Axe (from "Ten Stones")
Long Horn (new song)
King O King (new song)
The Speaking Hands (from "Consider The Birds")
Winter Shaker (from "Mosaic")
Sinking Hands (from "The Threshingfloor")
Kingdom Of Ice (from "Ten Stones")
Tin Finger (from "Consider The Birds")
A Holy Measure (from "The Threshingfloor")
In The Temple (new song)
His Rest (from "The Thresingfloor")
Maize (new song)
Kicking Bird (from "Ten Stones")
--------------------
As Wool (new song)

Υ.Γ.: Ο Edwards μας μίλησε δύο φορές. Μία κάπου κοντά στο 20λεπτο για να πει «thank you» και άλλη μία κάπου στο 50λεπτο για να πει ...«thank you».

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν