Testament, Dying Fetus @ Gagarin 205, 07/06/08

Από τον Φίλιππο Αλέκου, 11/06/2008 @ 02:48
Μήνας των δυναμικών live ο Ιούνιος και μια βδομάδα μετά τους Obituary, παίρνουμε και πάλι το δρόμο για το Gagarin. Σε περιοδεία οι Testament, σε περιοδεία και οι Dying Fetus και το ελληνικό κοινό έχει τη χαρά να τους απολαύσει πακέτο.

Οι αφίσες έλεγαν ότι το live θα αρχίσει στις οκτώ και πράγματι η ώρα τηρήθηκε απολύτως. Το ότι οι Dying Fetus ξεκίνησαν και έπαιζαν ενώ εγώ λόγω ασυνεννοησίας ήμουν ακόμα απ' έξω και έχανα την πρώτη μου επαφή με μία αγαπημένη μπάντα δε θα το σχολιάσω, γιατί θα επανέλθει η απόλυτη ξενέρα που βίωσα εκείνη τη στιγμή. Σημασία έχει ότι τελικά μπήκα στο χώρο όταν από τα ηχεία άρχισαν να ξεχύνονται οι πρώτες νότες του "Streaks Of Blood". Κάπου εκεί παραδόθηκα στη δύναμη και τη βαρβαρότητα των Αμερικανών.

Παρά τις αλλεπάλληλες αλλαγές στο line up τους, οι Dying Fetus παρουσιάστηκαν σφιχτοδεμένοι σα μπάντα (power trio πλέον) και με απόδοση για σεμινάριο. Με σχεδόν τέλειο ήχο για σύμμαχο τους, η εμφάνιση τους ήταν ομολογουμένως ισοπεδωτική, τουλάχιστον για μένα και τους λίγους φίλους τους που προκαλούσαν αναταραχή με το mosh pit τους. Και το γράφω αυτό γιατί το 90% του κοινού κοιτούσε απαθές και νωθρό, οι περισσότεροι χωρίς να κουνάνε έστω και ελαφρά το κεφάλι τους. Μία ώρα στιβαρού death / grind μετά, μας αποχαιρέτησαν ευχαριστώντας τον κόσμο και τους Testament που τους έβαλαν να παίξουν μαζί και μας αποτελείωσαν με τo καταιγιστικό "Praise The Lord (Opium Of The Masses)".

Set list:
"Schematics" / "In Times Of War" / "Homicidal Retribution" / "We Are Your Enemy" / "Streaks Of Blood" / "Born In Sodom" / "Kill Your Mother/Rape Your Dog" / "Bringing Back The Glory" (διασκευή Next Step Up) / "Unadulterated Hatred" / "Pissing In The Mainstream" / "Blunt Force Trauma" / "Killing On Adrenaline" / "Grotesque Impalement" / "Insidious Repression" / "Raped On The Altar" / "Praise the Lord (Opium of the Masses)"



«Show us that you can practice what you preach!». Αυτά ήταν τα λόγια εκ στόματος Chuck Billy πριν μπει το ομώνυμο κομμάτι του εν λόγω δίσκου. Μία ατάκα που ήχησε τόσο όμορφα στ' αυτιά όλων -ή μάλλον τόσο πωρωτικά- κάπου στην τέταρτη επιλογή του set list. Και ναι, οι επιλογές ήταν τόσο εύστοχες, κάτι που φάνηκε απ' το ξεκίνημα κιόλας. Η εμφάνιση άνοιξε με το "Over The Wall" και τον κόσμο σα μία αεικίνητη γροθιά να στρέφεται άλλοτε στα πρόσωπα του Chuck και των συντρόφων του κι άλλοτε στα αγαπητά thrash αθλήματα του circle (και μη) pit και crowdsurfing.



Πραγματικά όμως, πόσο καιρό είχα να βιώσω ένα τέτοιο live με τόσο διψασμένο κοινό! Οι αντιδράσεις ήταν τουλάχιστον φυσικές, μιας κι η παρουσία των μελών στάθηκε άκρως επιβλητική. Ο Alex αποδείχθηκε ένας απ' τους πιο χαρισματικούς axemen που είχα την τύχη να δω έως τώρα, οι Peterson και Christian, ως παλιοί συνοδοιπόροι, φάνηκαν να διασκεδάζουν στο μέγιστο, βάσει απόδοσης, ενώ ο Paul απέδωσε τα μέρη του με μία απίστευτη άνεση, σε σημείο που αναρωτιόσουν αν είχε καλά - καλά ιδρώσει. Ο Chuck απ' τη μεριά του με κάθε κίνηση του χεριού, κάθε μορφασμό του προσώπου και κάθε ατάκα έδειχνε πως «το 'χει» ακόμα - κι ας έχει γίνει σαν τρίφυλλη ντουλάπα. Δεν έχασε μάλιστα ευκαιρία σε μια φάση να βοηθήσει στο «surfing» ενός οπαδού που ανέβηκε στη σκηνή, για να «επιστρέψει» στους φίλους του με την πρώτη ευκαιρία.

Κακά τα ψέματα, όμως, το μεγάλο μείον της συναυλίας ήταν ο -κατά πολύ- μέτριος ήχος. Όσο άψογα και καθαρά έσκαγε το κάθε όργανο κατά το set των Fetus, τόσο «λασπώδης» αποδείχθηκε η συνέχεια. Η μπάντα απ' την άλλη έπαιξε δυναμικά όσο ποτέ, κάτι που βοήθησε καταλυτικά στην έκβαση των τελικών εντυπώσεων. Ο κόσμος δεν πτοήθηκε απ' τις όποιες κακοτυχίες και τα έδωσε όλα, ειδικά σε ξεσπάσματα που ακούνε στο όνομα "The Preacher" και "D.N.R.", δίχως να χάνει την ευκαιρία να τραγουδά τους στίχους ασμάτων τύπου "Practice What You Preach" και "Electric Crown"...



Μοναδικό προσωπικό παράπονο έμεινε η μπαλαντάρα που ακούει στ' όνομα "Trail Of Tears", μιας κι ήταν αδύνατο ν' αποδοθεί σωστά με αυτές τις συνθήκες. Δε σας κρύβω βέβαια πως θα επιθυμούσα μερικά επιπλέον tracks, όπως τα "Down For Life", "The Persecuted Won't Forget", "Burnt Offerings" και πάει λέγοντας. Στη τελική όμως, η πώρωση της εμπειρίας μένει τόσο υπέροχα νωπή στη μνήμη μου που δε μπορώ να κάνω τίποτε άλλο απ' το να δηλώνω ευγνώμων. Δέος κυρίες και κύριοι. Εάν κάποιος δεν ευχαριστήθηκε τη συναυλία λόγω ήχου, μπορώ να το καταλάβω. Ακόμα περισσότερο όμως καταλαβαίνω όσους δεν εγκατέλειψαν λεπτό την ατέλειωτη σφαγή που διαδραματιζόταν στην αρένα.

Στις 7 Ιουνίου ζήσαμε στο Gagarin205 μεγάλες στιγμές. Όσοι δεν ήρθαν πραγματικά έχασαν. Μακάρι φίλοι μου να μη ξαναχρειαστεί μια 8ετής αναμονή για να βιώσουμε κάτι αντίστοιχο. Cause they can still practice what they preach...



Set list:
Over The Wall / Into The Pit / Apocalyptic City / Practice What You Preach / New Order / Electric Crown / More Than Meets The Eye / Low / Trail Of Tears / Henchmen Ride / Souls Of Black / The Preacher / (encore) / D.N.R. / 3 Days In Darkness / Alone In The Dark / Disciples Of The Watch

  • SHARE
  • TWEET