Skyclad, X-Piral @ AN Club

28/01/06, AN Club, Αθήνα

Η Αγγλία είναι σίγουρα για πολλούς η χώρα που γέννησε το heavy metal. Είναι μάλλον περιττό να αναφερθεί ότι μερικά από τα κολοσσιαία συγκροτήματα κατάγονται από εκεί. Επίσης η χώρα αυτή εξήγε το κίνημα του new wave of british heavy metal που επηρέασε όλη τη μετέπειτα μουσική ιστορία. Ένα από τα καλά χαρτιά της Αγγλίας στη μουσική μας είναι οι Skyclad, οι οποίοι είναι οι πατέρες του λεγόμενου folk metal. Από την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά "Wayward Sons Of Mother Earth" μέχρι και σήμερα η παρέα των Steve Ramsey και Graeme English, ιδρυτικών μελών του group, μας έχει χαρίσει τραγούδια και δίσκους διαμάντια τα οποία έχουν αφήσει το δικό τους σημάδι στον metal χάρτη. Σίγουρα η μουσική μας θα ήταν φτωχότερη αν δεν είχαν βγει album όπως τα "Burnt Offering For The Bone Idol", "Jonah's Ark" και "Prince Of The Poverty Line".

Η επιτυχία του group οφείλεται σε 2 στοιχεία: Πρώτον συνδύασαν αρμονικά τον metal ήχο με το βιολί δημιουργώντας μελωδίες που παραπέμπουν σε άλλες εποχές και δεύτερον είχαν στις τάξεις τους τον χαρισματικό frontman Martin Walkyier ο οποίος έδινε μια αρκετά παγανιστική χροιά στα κομμάτια τους. Δυστυχώς εδώ και κάποια χρόνια ο Walkyier δεν είναι στη μπάντα. Τη θέση του έχει πάρει ο Kevin Ridley. Παρ' όλα αυτά η είδηση της συναυλίας τους μου δημιούργησε τεράστια περιέργεια για το πως θα ήταν το τελικό αποτέλεσμα μια και όπως προαναφέρθηκε ο guru του group δεν υπήρχε πια αλλά και γιατί δεν έχω παρακολουθήσει δισκογραφικά την πορεία τους τα τελευταία χρόνια. Έτσι, συνεπής στο ραντεβού που είχαν με το ελληνικό κοινό, ήμουν λίγο πριν την επίσημη (και αυστηρή σύμφωνα με την αφίσα) ώρα έναρξης στο club. Ο κόσμος ήταν σχετικά λίγος (+/- 100 άτομα) κάτι που εκ πρώτης δεν έδινε και την καλύτερη εικόνα. Το κλίμα ήταν κάπως μουντό. Ίσως και η μουσική από τα ηχεία, άριστα εναρμονισμένη με το μουσικό θέμα της βραδιάς, βοηθούσε στη διατήρηση μιας παράξενης ησυχίας.

Στις 21:30, μισή ώρα μετά την επίσημη (και αυστηρή) ώρα έναρξης, ανέβηκαν στη σκηνή οι X-Piral. Ήταν η πρώτη μου επαφή με τη μουσική τους η οποία στο τέλος ήταν πολύ καλή. Το εξαμελές group μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Heavy / power στα χνάρια των Royal Hunt και Savatage ζέστανε επί 45 περίπου λεπτά το κοινό το οποίο είχε σιγά σιγά αρχίσει να αυξάνεται. Η μπάντα έχει αρκετά καλές συνθέσεις και μέλη που είναι πολύ δεμένα μεταξύ τους. Έπαιξαν κομμάτια και από την πρώτη τους δουλειά αλλά και καινούργιο υλικό. Δυστυχώς ο ήχος δεν τους βοήθησε, μια και αρκετές φορές ακουγόταν ένα βουητό παρά μουσική. Δεν πειράζει όμως. Το group έδειξε ότι έχει και παρόν και μέλλον. Επίσης έδειξε ότι η Ελλάδα αργά αλλά σταθερά αποκτά επιτέλους πολλά αξιόλογα groups. Το κοινό επικρότησε με ένα ζεστό χειροκρότημα την προσπάθεια τους.

Με ένα μισάωρο καθυστέρηση, γύρω στις 22:45, ανέβηκαν ένα ένα στη σκηνή τα μέλη των Skyclad. Ο κόσμος που είχε φτάσει πια περίπου τους 300 φώναζε ρυθμικά το όνομα τους. Την περισσότερη -εκ πρώτης- ένδειξη αγάπης έλαβε η βιολίστρια Georgina Biddle, μια πολύ χαμογελαστή και χαρακτηριστική φιγούρα που σε κερδίζει αμέσως. Το group μετά την τυπική καλησπέρα ξεκίνησε πολύ δυναμικά. Τα κομμάτια "Earth Mother, The Sun And The Furious Host" και "Spinning Jenny" έδωσαν το έναυσμα για μια πολύ καλή βράδια. Από την πρώτη στιγμή το group έδειχνε ότι έχει πολύ κέφι και διάθεση για ένα έξοχο live. Η Georgina πηγαινοερχόταν στη σκηνή σα σίφουνας. Η υπόλοιπη μπάντα έδινε ότι καλύτερο μπορούσε. Ο ήχος ήταν πολύ καλύτερος και καθαρότερος από τους X-Piral, κάτι που σίγουρα βοηθούσε το τελικό αποτέλεσμα. Η απουσία του Walkyier ήταν κάπως εμφανής αλλά ο νέος τους frontman έκανε ότι μπορούσε για να αποδείξει ότι δεν είναι τυχαία η θέση του. Πιστεύω ότι τα κατάφερε. Έπαιζε συνεχώς με το κοινό, έκανε αστεία και μετέδιδε το συναίσθημα του party που υπήρχε στη σκηνή στον κόσμο που συμμετείχε συνεχώς όπως μπορούσε.

Με κομμάτια όπως τα "The Cry Of The Land", "Penny Dreadful", "Just What Nobody Wanted", "Another Fine Mess" και "The Disenchanted Forest" από τα παλιά αλλά και "Another Drinking Song", "A Survival Campaign" και "The Parliament Of Fools" από το τελευταίο πολύ καλό τους album απέδειξαν, όσο τετριμμένο και αν ακούγεται, ότι οι παλιές μπάντες είναι σαν το κρασί: Όσο μεγαλώνουν τόσο ωριμάζουν. Μετά από περίπου 1 ώρα και 20 λεπτά εγκατέλειψαν τη σκηνή. Δεν είχαν όμως πει ακόμα την τελευταία τους λέξη. Πέντε λεπτά αργότερα ξαναβγήκαν στη σκηνή και με ένα 25λεπτο encore του οποίου τα 2 τελευταία κομμάτια ήταν τα "Inequality Street" και "Thinking Aloud" έδωσαν τις τελευταίες δόσεις χαράς στους αρκετά εκδηλωτικούς οπαδούς.

Κάπως έτσι έλαβε τέλος ένα live που αλλιώς περίμενα και αλλιώς κατέληξε (θετικά εννοείται). Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει και στις 2 μπάντες για την υπέροχη βραδιά.