SepticFlesh, W.Ε.Β., Lloth @ Fuzz Club, 05/03/16

Αν ο ένας πυλώνας του ελληνικού ακραίου metal είναι οι Rotting Christ, ο έτερος πυλώνας ασφαλώς είναι οι μεγάλοι Septicflesh (ή Septic Flesh, για τους παλαιότερους), οι οποίοι τα τελευταία χρόνια απολαμβάνουν μεγάλης δημοτικότητας και εμπορικής επιτυχίας, εντός και εκτός συνόρων. Η συναυλία τους το περασμένο Σάββατο, στο σχεδόν κατάμεστο Fuzz Club, ήταν αντάξια του ονόματος που έχουν χτίσει, αν και δεν είχαν μαζί τους στις lead κιθάρες τον βασικό συνθέτη και ηγέτη τους, Σωτήρη Βαγενά, ο οποίος λόγω προβλήματος υγείας (όπως μας πληροφόρησε ο Seth), δε μπόρεσε να ακολουθήσει και μολονότι, για άλλη μια φορά, αδιαφόρησαν για τις προ του 2003 κυκλοφορίες τους... Σε αυτό το event, τους Flesh πλαισίωσαν δύο αξιόλογες εγχώριες μπάντες, οι μελωδικοί deathsters Lloth και οι ατμοσφαιρικοί blackmetalάδες W.E.B.

Οι Lloth, είναι η μπάντα την οποία ίδρυσε η Tristessa (RIP) των Astarte, και κατά κάποιο τρόπο, οι σύντροφοί της συνεχίζουν το συγκρότημα και μετά το θάνατό της, ως φόρο τιμής προς εκείνη (της αφιέρωσαν και ένα κομμάτι). Τα παιδιά το κάνουν με εξαιρετικό τρόπο και μπορώ να πω πως κατά τη διάρκεια του σχεδόν 35λεπτου set τους, οι Lloth κέρδισαν όλο τον κόσμο του Fuzz, παίζοντας σοβαρά και επαγγελματικά (με την καλή έννοια) το death metal τους, με τα super brutal φωνητικά (άξιος ο τραγουδιστής τους και στη φωνή και στη σκηνική παρουσία) και τα όμορφα μελωδικά solo (προσωπικά, οι lead κιθάρες τους μου θύμισαν τους παλιούς Rotting Christ). Αν και δεν παίζουν το είδος metal που προτιμώ, οφείλω να παραδεχτώ ότι οι Lloth πήραν κεφάλια, είχαν εξαιρετικό ήχο (αρχικά δεν ήταν πολύ ευκρινής η lead κιθάρα, σιγά-σιγά όμως αποκαταστάθηκε) και είχαν την τύχη να παίξουν μπροστά σε αρκετό, για την ώρα, κόσμο.

Γύρω στις 20:50, από τα ηχεία ακούστηκε το επιβλητικό intro των majestic black metallers W.E.B., οι οποίοι, μπροστά σε ένα σχεδόν γεμάτο πια Fuzz, μας «διαόλισαν» για περίπου 40 λεπτά. Και τα τέσσερα μέλη της μπάντας ήταν βαμμένοι με corpsepaint, ο δε τραγουδιστής τους έκανε εντυπωσιακή είσοδο, κρατώντας ένα σκήπτρο με νεκροκεφαλή και γενικώς θύμιζε στη σκηνική παρουσία τον Dani των Cradle Of Filth (στο πιο γεμάτο...). Αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κόσμου, οι W.E.B. τα πήγαν εξαιρετικά, ενώ ο frontman τους αποδείχτηκε μεγάλος γητευτής, παρασύροντας με τα «παραγγέλματά» του το νεανικό κοινό, που έμοιαζε ενθουσιασμένο με αυτό που έβλεπε. Αρκετά ήταν τα προηχογραφημένα μέρη κατά τη διάρκεια του show τους, κάτι που μάλλον είναι αναπόφευκτο κατά τις ζωντανές εμφανίσεις των συγκροτημάτων αυτού του ιδιώματος. Δεν φάνηκε όμως αυτό ικανό να επηρεάσει αρνητικά τη live αίσθηση και το κέφι του κοινού.

Η ώρα των αρχόντων του ελληνικού ατμοσφαιρικού/συμφωνικού death metal έφτασε στις 22:00 ακριβώς. Οι Septicflesh εμφανίστηκαν ως κουαρτέτο, δίχως σταθερό πληκτρά και μας σύστησαν και τον καινούριο τους drummer, τον Kerim "Krimh" Lechner (ex Decapitated, Behemoth κ.ά.), με τον οποίο σύντομα θα μπουν στο studio ηχογραφήσεων. Ως αναφέρθηκε, ο Σωτήρης Βαγενάς τελικά δεν έπαιξε μαζί με τη μπάντα, εξαιτίας προβλήματος υγείας, οπότε εξέπνευσαν οι όποιες ελπίδες είχαμε κάποιοι, να ακούσουμε και υλικό της εποχής προ του Sumerian Demons άλμπουμ τους του 2003 (αντικαταστάθηκε από τον Ντίνο - ex Nyne). Για τους δικούς τους λόγους, οι Septicflesh εδώ και αρκετά χρόνια έχουν αποφασίσει να παραμερίσουν την πρώιμη και μεσαία περίοδο της ιστορίας τους από τις ζωντανές τους εμφανίσεις και αυτό είναι μια πραγματικότητα που πρέπει, ευτυχώς ή δυστυχώς, να αποδεχτούμε όλοι οι πρώιμοι οπαδοί τους. Οφείλουμε ωστόσο να αναγνωρίσουμε, ότι το πιο "high octane" στυλ που έχει υιοθετήσει η μπάντα πλέον, τυχαίνει να είναι ιδιαίτερα καλοπαιγμένο και κυρίως επιτυχημένο, ενώ και το κοινό του Fuzz προχτές, αποτελούμενο κατά βάση από νεαρό κόσμο, γούσταρε στο τέρμα τη μουσική των Septicflesh, συμμετείχε ενεργά στο show, φωνάζοντας τους στίχους, συμμετέχοντας στα «χορωδιακά» μέρη, και προβαίνοντας σε αδιάκοπο headbanging.

Tη μερίδα του λέοντος επί σκηνής είχε, ως ήταν αναμενόμενο, το πρόσφατο πόνημα της μπάντας "Titan", από το οποίο ακούστηκαν επτά κομμάτια, με το μεγαλειώδες "Prometheus" να κλείνει κιόλας την εμφάνισή τους με επιβλητικό τρόπο. Ακούσαμε αρκετά προηχογραφημένα μέρη ορχήστρας, χορωδίας και καθαρών φωνητικών, ελλείψει κημπορντίστα, γεγονός που έκανε σε σημεία τον ήχο κάπως «χαοτικό», δεδομένου του ότι όλα ήταν «τσίτα» και παρά το σφιχτοδεμένο παίξιμο της μπάντας. Ο Seth ήταν επιβλητικός στο κέντρο της σκηνής με το μπάσο του και παρακινούσε συνεχώς τον κόσμο να κάνει φασαρία και να φωνάξει και το κατάφερε με ευκολία. Μας έλειψε ασφαλώς ο Σωτήρης, τα καθαρά φωνητικά του και τα solο του, όμως το συγκρότημα έκανε ό,τι μπορούσε καλύτερο για να ελαχιστοποιήσει τις συνέπειες της (ξαφνικής) απουσίας του. O Χρήστος και ο Ντίνος στις κιθάρες ήταν ακριβείς και σοβαροί, ενώ ο νεοεισελθών Κrimh απεδείχθη κτήνος πίσω από τα τύμπανα.

Σε γενικές γραμμές λοιπόν οι SepticFlesh ήταν παραπάνω από ικανοποιητικοί, παίζοντας για μιάμιση ώρα το υλικό που έχουν αποφασίσει πια να παίζουν ζωντανά. Tα καινούρια συναυλιακά έπη του συγκροτήματος είναι πλέον το "War In Heaven", το "Anubis", το "Vampire From Nazareth", το "Unbeliever" και το "Pyramid God" και όχι το "Marble Smiling Face", το "Heaven Below" ή το "Burning Phoenix"... Ελπίζοντας απλά σε μια «επετειακή» συναυλία όπου θα αποδοθούν ξανά ζωντανά κάποια από τα πρώιμα αριστουργήματα της Αθηναϊκής μπάντας, από το Σάββατο που μας πέρασε επιλέγουμε να κρατήσουμε την απόλυτα επαγγελματική και εντυπωσιακή εμφάνιση των SepticFlesh και την ικανοποίηση του να γεμίζει με ευκολία (άλλο) ένα ελληνικό συγκρότημα ένα μεγάλο venue, όπως είναι το Fuzz.