Pentagram, Dreamlongdead, Automaton @ AN Club, 10/10/13

Οι Pentagram του απίθανου Bobby Liebling προσέφεραν μία ακόμη εξαιρετική συναυλία στους λάτρεις του doom και του retro heavy ήχου

Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 11/10/2013 @ 15:25
Δυόμισι χρόνια μετά την παρθενική τους εμφάνιση στην Αθήνα, οι θρυλικοί Pentagram επέστρεψαν στον τόπο του εγκλήματος για να χαρίσουν στους λάτρεις του doom και του retro heavy ήχου μία ακόμη, αξιομνημόνευτη όπως θα αποδεικνύονταν, συναυλιακή εμπειρία. Μπορεί η σπουδαία μορφή του Victor Griffin αυτή τη φορά να έλειπε, η θρυλική όμως φιγούρα της ψυχής του group, από τα βάθη της δεκαετίας του 1970 μέχρι σήμερα, Bobby Liebling, ήταν σίγουρα ικανή από μόνη της να τραβήξει αρκετό κόσμο στο αγαπημένο υπόγειο των Εξαρχείων. Τη συναυλία θα άνοιγαν οι Automaton και οι Dreamlongdead, δύο εγχώρια συγκροτήματα που κινούνται ηχητικά στα άκρα του doom metal ιδιώματος.

Automaton

Λίγα λεπτά μετά τις εννέα η εξάδα των Automaton εμφανίστηκε στη σκηνή. Η παρατεταμένη θορυβώδης εισαγωγή οδήγησε στο doom όσο δεν πάει πρώτο κομμάτι του set τους. Ο ανεβασμένος σχετικά ρυθμός και οι ψυχεδελικοί ήχοι της συνέχειας μετρίασαν κάπως την αρχική μονοτονία, χωρίς σε καμία περίπτωση να απομακρυνόμαστε από τα doom / drone χωράφια. Ο υπερβολικά βαρύς και καλός για τα δεδομένα σχήματος που άνοιγε τη συναυλία ήχος, τα ακραία καθαρά φωνητικά, η απόλυτα μινιμαλιστική προσέγγιση των μεγάλων σε διάρκεια συνθέσεων και η απλά ικανοποιητική σκηνική παρουσία ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της 35-λεπτης παρουσίας των Automaton.

Τη σκυτάλη πήραν λίγο μετά τις δέκα οι Dreamlongdead παρουσιάζοντας σε λιγότερο από 30 λεπτά δύο μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια. Η εναλλαγή brutal φωνητικών ανάμεσα στον frontman και τον ένα κιθαρίστα και η απόλυτα πειστική σκηνική παρουσία είναι τα στοιχεία που τραβούν καταρχάς τη προσοχή.

Dreamlongdead

Και αν το πρώτο κομμάτι δεν ξεφεύγει από τα τυπικά doom / death πλαίσια, η προσθήκη έκτου μέλους στην ακουστική κιθάρα και τα καθαρά φωνητικά στην εισαγωγή του δευτέρου (το οποίο ήταν όπως ανακάλυψα / διαπίστωσα εκ των υστέρων ήταν το "A Fine Day To Die" των Bathory), σε συνδυασμό με την επική πολεμική διάθεση που επικρατεί μέχρι το τέλος προσφέρουν επιτέλους κάτι διαφορετικό. Οι Dreamlongdead κερδίζουν λοιπόν τις εντυπώσεις ανεβάζοντας την κατάλληλη στιγμή την διάθεσή μας, λίγα λεπτά δηλαδή πριν από την εμφάνιση των Pentagram.

Ακριβώς στις 23:00, τα τρία από τα τέσσερα μέλη των Pentagram έλαβαν υπό τις επευφημίες του κοινού τις θέσεις τους στη σκηνή, για να τους ακολουθήσει μερικές στιγμές αργότερα ο Bobby Liebling, γνωρίζοντας την αποθέωση. Δυναμικό ξεκίνημα με το "Treat Me Right" μέσα από την τελευταία studio δουλειά του group, "Last Rites", και στο καπάκι το απόλυτο "Forever My Queen".

Pentagram

Επιτρέψτε μου να σταθώ για λίγο σε αυτό το σημείο, καθώς κατά τη γνώμη μου το εν λόγω κομμάτι αποτελεί μία από τις συγκλονιστικότερες και πιο αδικημένες συνθέσεις στην ιστορία της σκληρής μουσικής. Το γεγονός ότι ηχογραφήθηκε το 1973 και κυκλοφόρησε 25-30 χρόνια αργότερα, καταδεικνύει το πόσο αδίκησαν οι Pentagram τους εαυτούς τους και πιθανότατα πόσο αδικήθηκαν από τις πράξεις και τις παραλείψεις της βιομηχανίας και των εταιριών. Η θέση των Pentagram ανάμεσα στα ιστορικά doom metal σχήμα των 80s είναι δεδομένη. Όπως καταδεικνύεται από τις συλλογές με το 70s υλικό του group (π.χ. το "First Daze Here")  θα ήταν άδικο να μην θεωρούνται σαν ένα από τα πρωτοπόρα heavy σχήματα των 70s. Σε αυτή τη κατεύθυνση μια νέα γενιά συγκροτημάτων (από τους Witchcraft μέχρι τους Blood Ceremony) τους επαναφέρει στο προσκήνιο, ενώ η διασκευή των Dead Weather του Jack White στο "Forever My Queen" τους έκανε αν μην τι άλλο γνωστούς σε ένα διαφορετικό και αρκετά μεγάλο κοινό.

Pentagram

Περισσότερο doom καταστάσεις στο "The Ghoul" και το "Ask No More" (με το φοβερό riff στο μέσο του κομματιού) οδηγούν σε μια τριάδα κλασικών κομματιών των Pentagram ("Sign Of The Wolf", "Review Your Choices", "When The Screams Come"). Ειδικά στο "Sign Of The Wolf" επικρατεί ο κακός χαμός!

Pentagram

Όγδοο κομμάτι κατά σειρά, συμπτωματικά ή όχι, είναι το υπέροχο ψυχεδελικό "8". Ο κόσμος ανταποδίδει την «You can never win, pay for all your sins» προειδοποίηση στον Bobby και το "Petrified" σε αντιδιαστολή με το γρήγορο "Dying World" οδηγεί στο «αμείλικτο» κλείσιμο του κύριου set.

Με ελάχιστη καθυστέρηση η τετράδα επανεμφανίζεται και ο Liebling παραδίδει μια συγκλονιστική ερμηνεία στο "Be Forewarned", για να κλείσει η βραδιά με το μεγαλειώδες riff και το ατέλειωτο σολάρισμα του "20 Buck Spin".

Pentagram

Κρίνοντας συνολικά την εμφάνιση των Pentagram και συγκρίνοντάς την με την πρώτη φορά που ευτυχίσαμε να τους δούμε ζωντανά στην χώρα μας, προχωρώ επιγραμματικά στις εξής παρατηρήσεις:

Πρώτον, ο Bobby φάνηκε να βρίσκεται σε αρκετά καλή κατάσταση, τουλάχιστον όσον αφορά τις φωνητικές επιδόσεις του. Η επαναδραστηριοποίηση των Pentagram τα τελευταία χρόνια σίγουρα έχει δώσει πνοή στη πολυτάραχη ζωή και καριέρα του. Φυσικά δύσκολα καταλάβαινες τι ήθελε να πει ανάμεσα στα κομμάτια, η εμβληματική παρουσία του όμως και η απίστευτη φιγούρα του αρκούσαν.

Δεύτερον, η αντικατάσταση του πολύπειρου Victor Griffin από τον άσημο και νεαρότερο Matt Goldborough έχει προσδώσει στον ήχο του σχήματος έναν περισσότερο vintage και λιγότερο μεταλλικό χαρακτήρα. Χωρίς να υποεκτιμώ την κιθαριστική δεινότητα του Griffin, προτιμώ σίγουρα την περισσότερο παλιακή προσέγγιση στο παίξιμο του Matt.

Τρίτον, παρότι λίγο χρόνο μαζί, το σχήμα παρουσιάστηκε αρκετά δεμένο. Ο ήχος ήταν πολύ καλός και η φοβερή μπασογραμμή του Turley κέρδισε τις εντυπώσεις. Βέβαια σε αρκετά σημεία το πολύ δυνατό μπάσο σε συνδυασμό με τα drums μπούκωνε τον ήχο, πράγμα που θεωρείται λίγο πολύ αναμενόμενο.

Τέταρτον, το περιορισμένο στα 75 λεπτά setlist δικαιολογείται για ευνόητους λόγους και αντισταθμίζεται από την πολύ καλή συνολικά απόδοση. Τη βάση αποτέλεσε αναμενόμενα το full-length ντεμπούτο, με έμφαση στην 70s φάση του group και αναφορές στο “Be Forewarned” και το πρόσφατο “Last Rites”.  

Όσον αφορά την κατά τα άλλα πολύ καλή διοργάνωση, ο προγραμματισμός να ολοκληρωθεί η συναυλία πριν τα μεσάνυχτα δυστυχώς δεν τηρήθηκε, ενώ κατά τη γνώμη μου η επιλογή λιγότερο ακραίων support σχημάτων θα ταίριαζαν μουσικά περισσότερο με τους Pentragram.

Pentagram

Όπως και να έχει όμως, αυτό που θα μείνει σε όσους τυχερούς γέμισαν κατά το μεγαλύτερο μέρος του το An είναι μία ακόμη εξαιρετική εμφάνιση των Pentragram, δεδομένων των περιορισμών που θέτει η κλονισμένη υγεία του Bobby. Στο ερώτημα αν ήταν καλύτερη ή όχι από τη πρώτη, θα έλεγα απλά ότι ήταν εξίσου πολύ καλή. Το μόνο που μπορούμε να ευχηθούμε είναι καταρχάς το συγκρότημα να συνεχίσει να υφίσταται και σύντομα αν είναι δυνατόν να μας ξαναεπισκεφθεί.
SETLIST

Treat Me Right
Forever My Queen
The Ghoul
Ask No More
Sign Of The Wolf (Pentagram)
Review Your Choices
When the Screams Come
8
All Your Sins
Dying World
Petrified
Relentless

Encore:
Be Forewarned
20 Buck Spin

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν / www.livephotographs.com
  • SHARE
  • TWEET