Paul Weller @ Θέατρο Βράχων, 15/07/09

Θα μπορούσε εκείνο το mod να βρεθεί εκτός μοδός; Τρίτη βράδυ και ο «Modfather» απέδειξε πως όχι. Λίγο μετά τις δέκα, ο Paul Weller αντίκρισε, για πρώτη φορά στην ιστορία των εν Ελλάδι συναυλιών, το πλήθος των Ελλήνων οπαδών του, περί τις δυόμιση χιλιάδες, να γεμίζει το Θέατρο Βράχων. Δηλώνοντας -δι' αντιπροσώπου- ότι είναι περήφανος που παίζει στην Αθήνα, έδωσε το έναυσμα για μία ώρα και σαράντα λεπτά γοητευτικού νοθευμένου rock.

Με την επιβλητική σκεπαστή σκηνή να στριμώχνει ολίγον τί το χώρο των ορθίων, προς τέρψη των καθημένων, η εκλεκτή πενταμελής μπάντα ξεκίνησε την ιστορική αυτή εμφάνιση με το γλυκό ταξίδι του "Wild Blue Yonder". Ο Weller, με soul νεύρο και rock πάθος, δεν ξεκούρασε τη σκανδάλη και απέφυγε τις φλυαρίες. Σύντομα τραγούδια, διαλεγμένα τραγούδια, λατρεμένα τραγούδια, εναλλαγές κιθαρών χωρίς ανάσα και ένα κοινό σκλαβωμένο. Μετά το τραχύ "The Changingman" και τον φευγάτο τερματισμό του αγαπησιάρικου "All I Wanna Do (Is Be With You)", δύο από τις ομορφότερες και πιο «μυστικές» συνθέσεις της πρόσφατης καριέρας του τόλμησαν να διαδεχτούν η μια την άλλη: "From The Floorboards Up" και "Sea Spray".



Ακολούθησε μια ένδοξη βουτιά στο βαθύ παρελθόν, με την πιο rock εκδοχή του "Shout To The Top!" των The Style Council και το φλεγόμενο "The Eton Rifles" των The Jam, και ο ενθουσιασμός του κόσμου έφτασε σε θεαματικό ζενίθ, το οποίο όμως ξεπεράστηκε μόνο λίγο αργότερα, όταν πίσω από τα πλήκτρα ο καλοχτενισμένος Βρετανός τραγουδούσε το λαοφιλέστατο "You Do Something To Me".

Ομολογουμένως τα τραγούδια του καταπληκτικού τελευταίου του δίσκου, "22 Dreams", δεν έχουν «χωνευτεί» ακόμη. Παρά ταύτα, μια σειρά από δαύτα υπήρξε καλοδεχούμενη και οδήγησε ευπρεπώς στο ξεσάλωμα του "That's Entertainment" - αποδεικνύοντας, για άλλη μια φορά, πως οι The Jam έχουν αφήσει ανεξίτηλο το «punk 'n' roll» σημάδι τους, ακόμη και στη χώρα μας. Μια γουλιά κι ένα τσιγαράκι τσίγκλησαν το λαιμό του ερμηνευτή και το "Wild Wood" μάτωσε το βράχο πίσω του. Αψεγάδιαστη η ένταση του "Echoes Round The Sun", εκνευρισμένο το "Come On / Let's Go" και, σα να υπάκουγε στους στίχους, η μπάντα εγκατέλειψε βιαστικά τη σκηνή.



Το πρώτο «encore» έφερε δύο ακόμη διαμάντια του "Stanley Road" από το καλοκαίρι του 1995, "Broken Stones" και "Whirlpool's End", ενώ εξαιτίας της δεύτερης επιστροφής στη σκηνή το κοινό εξεράγη, χάρη στο ζηλευτό δώρο του "Town Called Malice" των The Jam. Η συναυλία αυτή ήταν πράγματι μοναδική. Ενώ η δίψα του πλήθους δεν έσβηνε, παρά το χορταστικό κατάλογο των δωρικών ασμάτων, σκεφτόμουν πως η κατάλληλη επιλογή του καλλιτέχνη μπορεί να ξεκουνήσει οποιαδήποτε γενιά ή «τάξη μουσικόφιλων» και να τη φέρει μπροστά σε μια σκηνή, για να απολαύσει τη μουσική ζωντανά. Όπως πρέπει. Μα πού πήγε το εικοστό δεύτερο όνειρο;

Setlist:
Wild Blue Yonder
Out Of The Sinking
22 Dreams
The Changingman
All I Wanna Do (Is Be With You)
From The Floorboards Up
Sea Spray
Shout To The Top!
The Eton Rifles
Porcelain Gods
You Do Something To Me
One Bright Star
Empty Ring
Push It Along
That’s Entertainment
Wild Wood
Echoes Round The Sun
Come On / Let's Go
----------------------------
Broken Stones
Whirlpool’s End
----------------------------
Town Called Malice