Nightstalker, Salos @ Brooklyn Live Stage, Καλαμάτα, 20/11/21

Αναζωογονητική εξόρμηση και δυνατή εμφάνιση στην ελληνική περιφέρεια

Από τον Παντελή Κουρέλη, 25/11/2021 @ 15:47

Μπορεί να μη βλέπουμε ακόμα συχνά συναυλίες ξένων ονομάτων, όμως τα εγχώρια συγκροτήματα τινάζουν τη σκόνη από πάνω τους κι έχουν αποκτήσει μια κινητικότητα τον τελευταίο καιρό. Ο συνδυασμός της συναυλίας μιας αγαπημένης μπάντας με μια ωραία εξόρμηση σε μια πόλη κοντινή πια στην Αθήνα, μας έδωσε την ευκαιρία να επισκεφτούμε και να εξερευνήσουμε κι έναν νέο χώρο.

Το Brooklyn Live Stage είναι μια ζωντανή σκηνή η οποία βρίσκεται μέσα στο πεζοδρομημένο κέντρο της Καλαμάτας. Όπως φάνηκε, είναι ένα ωραίο, ψηλοτάβανο και κατάλληλο μαγαζί για συναυλίες τέτοιου βεληνεκούς, το οποίο γέμισε με τον κόσμο ακριβώς που έπρεπε έτσι ώστε η βραδιά να έχει και παλμό και άνεση.

Το ντόπιο support σχήμα των Salos είναι ένα ντουέτο που αποτελείται μόνο από κιθάρα και drums, χωρίς φωνητικά και λίγο πριν τις 22:00 ανέλαβαν να μας ζεστάνουν για περίπου 20-25 λεπτά. Η μουσική τους είναι μια μίξη ας πούμε δυο δόσεων djent με μία δόση metalcore. Ο ήχος τους ακουγόταν αρκετά πιο γεμάτος απ’ ό,τι θα περίμενε κάποιος από δύο μόνο μουσικά όργανα και οι μουσικοί είχαν φουλ ενέργεια στη σκηνή. Μας μετέδωσαν το μήνυμά τους εύστοχα και αποχώρησαν ανοίγοντας χώρο για το κυρίως πιάτο.

Nightstalker

Το τι περιείχε το γεύμα, πάνω-κάτω το ξέρουμε μετά από τόσο καιρό. Οι συναυλίες των Nightstalker έχουν για μένα το χαρακτηριστικό ότι όλα τα τραγούδια είναι γνωστά κι έτσι δεν κάνουν σχεδόν πουθενά κοιλιά. Το ίδιο συνέβη και το συγκεκριμένο Σαββατόβραδο λοιπόν αφού το πιστό crew των Αθηναίων έστησε τα πάντα όπως έπρεπε και ακούστηκε το "Mommy, What’s A Funkadelic?" από τα ηχεία.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το διάστημα του κορωνοϊού είναι σε έναν μεγάλο βαθμό ένα νεκρό διάστημα για τα συγκροτήματα, το "Great Hallucinations" είναι ακόμα ένας φρέσκος δίσκος. Παρ’ όλα αυτά το πρώτο μισό του setlist είχε ένα ανακάτεμα παλιών και νέων κομματιών χωρίς όμως τραγούδια από το τελευταίο. Έτσι, οι Nightstalker κινηθήκανε χρονολογικά από "Use" μέχρι και "As Above, So Below" κι εμείς ακολουθήσαμε με μεγάλη προθυμία, όπως έδειξε το ότι γύρω-γύρω έβλεπες χαρούμενα πρόσωπα να χτυπιούνται ή να τραγουδάνε τους στίχους.

Ο ήχος, όπως πάντα, καταπληκτικός. Το μπάσο του Αντρέα είναι δομικό χαρακτηριστικό του αποτελέσματος που απολαμβάνουμε επί σκηνής και ο Τόλης δεν μπορώ ακόμα να καταλάβω πώς έχει καταφέρει η έλλειψη της δεύτερης κιθάρας να φαίνεται πάρα πολύ σπάνια. Ο Ντίνος είναι πλέον ισότιμο μέλος της μπάντας, η οποία φαίνεται να έχει βρει την ισορροπία της με αυτόν στην καρέκλα του drummer και ο Αργύρης είναι ο γνωστός frontman. Θα του ξεφύγουν ένα-δυο κοκοράκια μέσα στη βραδιά, όμως είναι αυτός που θα πετάξει τις ατάκες και θα σπάσει τον όποιο επικοινωνιακό δισταγμό.

Τα πρόσφατα hits "Forever Stoned" και "Zombie Hour" και το αργόσυρτο "The Dog That No One Wanted" τα ξεχώρισα λίγο παραπάνω στο πρώτο μισό. Το έχω ξαναγράψει, αλλά το "Dead Rock Commandos" είναι τρομερή δισκάρα – ίσως και το καλύτερό τους. Ό,τι παίζουν από εκεί μέσα, είναι πάντα στα highlights της συναυλίας και το ίδιο έγινε και στην Καλαμάτα με "Go Get Some" και το ομότιτλο.

Nightstalker

Το bluesy "This Is U" είνα μια διαχρονική μου αγάπη, ενώ πέρα από τα ήδη γνωστά παλιότερα κομμάτια, πολύ ωραίο ήταν και το "Great Hallucination", το οποίο έκλεισε το κανονικό set. Το encore είχε την κομματάρα "Baby, God Is Dead", μόνο εκπρόσωπο του "Superfreak" και βέβαια τον Εθνικό Ύμνο, ο οποίος έκλεισε τη συναυλία εν μέσω μαζικής συμμετοχής και από τα νεαρότερα και από τα μεγαλύτερα μέλη του κοινού. Θα χαιρόμουν να άκουγα κάποιο κομμάτι που έχει καιρό να παιχτεί ζωντανά, όπως ας πούμε το "My Turn", το "The Underdog" ή κάτι πιο ψυχεδελικό από το "The Ritual". Από την άλλη όμως, πώς να διαμαρτυρηθώ, ιδιαιτέρως για το setlist όταν αυτό είναι «μπετό» και όλα τα τραγούδια κάνουν τόσο εμένα όσο και έναν σωρό άλλο κόσμο να συντονίζεται;

Ένα πλεονέκτημα που έχουν τα μικρά μέρη είναι ότι συνήθως αυτές οι βραδιές δεν τελειώνουν με το εκάστοτε "Hassan I Sabbah", αλλά συνήθως συνεχίζονται. Η δικιά μας συνεχίστηκε σε απόσταση αναπνοής με ποτά και μουσικές. Χάρηκα πολύ που είχα την ευκαιρία να δω ένα αγαπημένο συγκρότημα σε έναν μικρό, ζεστό και άκαπνο χώρο που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από ήχο, φώτα, αλλά και ατμόσφαιρα από ένα μαγαζί της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης. Στηρίξτε!

Φωτογραφίες: Θανάσης Ζακόπουλος, Παντελής Κουρέλης

SETLIST

Give Me
Forever Stoned
Just A Burn
Zombie Hour
Line
The Dog That No-One Wanted
Never Know (Supersonic)
Sweet Knife
Cursed
This Is U
Go Get Some
Dead Rock Commandos
Trigger Happy
Great Hallucinations

Encore:

Baby, God Is Dead
Children Of The Sun

  • SHARE
  • TWEET