Mogwai, Kwoon @ Fuzz Club, 21/01/12

Οι Mogwai αποτελούν δίχως αμφιβολία ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της post-rock σκηνής και είναι υπεύθυνοι για τον ήχο δεκάδων συγκροτημάτων που είτε αποφάσισαν να παίξουν σαν αυτούς, είτε να πατήσουν πάνω στον ήχο τους ώστε να χτίσουν κάτι δικό τους. Όπως και να έχει, έπειτα από χρόνια συνεπούς δισκογραφικής παρουσίας, έχουν καταφέρει να απολαμβάνουν ένα αξιοθαύμαστο status για τα δεδομένα instrumental μπάντας και παρέα με ένα από τα πιο ελπιδοφόρα post-rock ονόματα, τους Γάλλους Kwoon, δε δυσκολεύτηκαν να γεμίσουν το Fuzz Club το βράδυ του Σαββάτου.



Οι Kwoon ανέβηκαν στην σκηνή κατά τις εννιά και κατέβηκαν υπό εντυπωσιακές επευφημίες γύρω στις δέκα το βράδυ. Δεν είναι σύνηθες για ένα support group να περνά τόση ώρα στην σκηνή κι όμως οι Παριζιάνοι άνοιξαν τη βραδιά όπως λίγοι θα μπορούσαν. Εκεί φάνηκε η διαφορά στη διάρκεια και πολύ περισσότερο στην ποιότητά τους. Παρουσίασαν ένα ολοκληρωμένο set, το οποίο μας ταξίδεψε με το γλυκό chamber ύφος του και μας ξεσήκωσε με τα δυνατά post-rock ξεσπάσματά του. Ενώ περίμενες ν' ακούσεις γκρίνια για τη διάρκεια και μια ανυπομονησία ελέω της αναμονής των Σκοτσέζων, τελικά έβλεπες τον κόσμο να παρακολουθεί και ν' ακούει με ευχαρίστηση, να απολαμβάνει το set και να χειροκροτεί με την καρδιά του στο τελείωμα. Αρκετά δυνατοί σκηνικά, με ύφος όπως θα ταίριαζε σε Γάλλους και ιδιαίτερα καλοί σε κομμάτια όπως τα "Wark", "Schizophrenic", "Emily Was A Queen", "Blue Melody" και "Bird", αν διέκρινα καλά. Απέδειξαν περίτρανα ότι είναι πλέον μια ενεργή και κραταιά μπάντα στο χώρο της για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και διακρίνονται από ρομαντικότητα, μελωδία και ένταση που προσαρμόζονται σε μια αξιοζήλευτη εξέλιξη που ελάχιστοι έχουν. Merci beaucoup Kwoon!



Το διάλειμμα ανάμεσα στην εμφάνιση των δύο συγκροτημάτων ήταν κάπως μεγαλύτερο απ' ό,τι αναμενόταν, αλλά μικρό το κακό. Ο κόσμος, συνωστισμένος μα ευδιάθετος, περίμενε καρτερικά την ώρα που θα έσκαγαν μύτη οι Σκοτσέζοι. Όταν επιτέλους τελείωσε η διαδικασία στησίματος του εξοπλισμού και ένα τελευταίο soundcheck, εμφανίστηκαν οι Mogwai με το "White Noise" από τον τελευταίο τους δίσκο, πάνω στον οποίο στηρίχτηκε και η πλειονότητα του set τους. Η αλήθεια είναι ότι το "Hardcore Will Never Die, But You Will" είναι δίσκος που ουδέποτε έπιασε τις προσδοκίες που είχα γι' αυτόν και πέραν των "Rano Pano" και "San Pedro", που όντως είναι κομματάρες (το πρώτο εκ των οποίων ακούσαμε σε μια φανταστική εκτέλεση, ενώ το δεύτερο όχι), κομμάτια όπως το "How To Be A Werewolf" θα μπορούσαν άνετα να λείπουν από το set και να δώσουν τη θέση τους σε κάποιο "Like Herod" φερ' ειπείν... Ωστόσο, το να στηρίζει ένα συγκρότημα το καινούριο του υλικό είναι κάτι το απόλυτα θεμιτό, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια μπάντα που κάνει σημαντικό rotation τραγουδιών από συναυλία σε συναυλία.



Αν έπρεπε να χαρακτηρίσουμε την εμφάνιση των Mogwai με μια λέξη, αυτή θα ήταν «επαγγελματική». Έδωσαν στο κοινό τα απολύτως απαραίτητα. Τίποτα περισσότερο, αλλά και τίποτα λιγότερο. Πολύ λιγότερο επικοινωνιακοί απ' ό,τι θα περιμέναμε από ένα συγκρότημα του βεληνεκούς τους, απέδωσαν στην εντέλεια τα κομμάτια τους, ενώ και η παρουσία τους στη σκηνή ήταν αεράτη μεν, νωχελική δε. Ο ήχος της συναυλίας ξεκίνησε τραγικά στο πρώτο κομμάτι, για να φτιάξει αμέσως μετά και να διατηρηθεί σε ανεκτά επίπεδα.



Κορυφαίες στιγμές της εμφάνισης των Mogwai ήταν οι κομματάρες "Killing All The Flies", "I'm Jim Morrison, I'm Dead", "Hunted By A Freak", καθώς επίσης και ολόκληρο το encore, το οποίο έκλεισε με ιδανικό τρόπο τη συναυλία, αφήνοντας ένα ευχάριστο συναίσθημα και ένα φίδι από τη Γλασκώβη δώρο για κάθε παρευρισκόμενο στο Fuzz Club.

Setlist:

White Noise
Killing All The Flies
Rano Pano
I Know You Are, But What Am I?
Death Rays
New Paths To Helicon part 1
I'm Jim Morrison, I'm Dead
How To Be A Werewolf
Mexican Grand Prox
Lionel Richie
Hunted By A Freak
Mogwai Fear Satan
--------------------------
2 Rights Make 1 Wrong
Auto Rock
Glasgow Mega-Snake

Φωτογραφίες: Χρήστος Κισατζεκιάν



  • SHARE
  • TWEET