Michael Schenker Group

Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2004 και αυτό που ξεκίνησε σαν φήμη επιβεβαιώθηκε. Σε μερικά λεπτά θα βλέπαμε στη σκηνή το θρυλό της ηλεκρικής κιθάρας, πρώην μέλος των Scorpions και των UFO και ιδρυτή των MSG, Michael Schenker. Η μπάντα, έχοντας περάσει αρκετές αλλαγές και με πλέον πρόσφατο δίσκο το αμφιλεγόμενο "Arachnophobiac" ήρθε στη Θεσσαλονίκη και στην Υδρόγειο, και όλοι περιμέναμε μία αξέχαστη εμφάνιση.

Ας ξεκινήσουμε από τη διοργάνωση, που δεν παρουσίασε κανένα απολύτως πρόβλημα. Η σωστή προώθηση έκανε καλά τη δουλειά της και η Υδρόγειος ήταν γεμάτη ασφυκτικά από τις 9, όταν και άνοιξαν οι πόρτες. Μία ώρα αναμονής και οι MSG βγήκαν στη σκηνή. Όλοι ήμασταν περίεργοι για το ποιός θα ήταν στα φωνητικά. Αυτό συνέβη επειδή λίγες μέρες πριν (14 Νοεμβρίου) ο Chris Logan δέχτηκε (άνανδρη και από πίσω, όπως είπε ο ίδιος) επίθεση από ένα μέλος του συγκροτήματος και κατέληξε με μερικά σπασμένα δόντια, με αποτέλεσμα το ίδιο βράδυ να εγκαταλείψει τη μπάντα. Ερώτηση: πώς έσπασαν τα δόντια του από πίσω; Πάντως ανεπιβεβαίωτες φήμες λένε πως ο μπασίστας ήταν αυτός που χτύπησε το Logan. Εν πάσει περιπτώσει, ο αντικαταστάτης του τελικά ήταν ένα πρώην μέλος των MSG (στο δίσκο "Written in the Sand") ο οποίος είναι Σουηδός και ακούει στο όνομα Leif Sundin. Η προφανής του φυσιογνωμική ομοιότητα με τον Axl Rose έκανε μεγάλη εντύπωση στο κοινό.

Ανεξάρτητα από αυτό, η συναυλία ξεκίνησε καλά, με τρία κομμάτια των MSG, μεταξύ των οποίων τα "Ready to Rock" και "Assault Attack". Ο Schenker μας έβγαζε τα μάτια από την αρχή του show και μέναμε να χοροπηδάμε και να χειροκροτάμε, ανήμποροι να αντιδράσουμε με άλλο τρόπο, ενώ ο Sundin μας ευχαριστούσε και μας καλησπέριζε στα Ελληνικά. Ακολούθησε το απίστευτό instrumental "Into the Arena", κατά τη διάρκεια του οποίου είχαμε (εκτός από το Michael Schenker να μεγαλουργεί) δύο solo από τον φοβερό μπασίστα με την punk εμφάνιση και τον drummer. Ο τελευταίος ήταν πολύ καλός, δεν ήταν φυσικά Jason Bonham (UFO) ή Tommy Aldridge (Whitesnake), οι οποίοι μας είχαν βάλει τα γυαλιά, αλλά ήταν κάτι περισσότερο από αξιοπρεπής.

Στη συνέχεια του live ακούσαμε δυνατά κομμάτια από UFO και MSG. Ενδεικτικά θα αναφέρω τα "Lights Out", "Only You Can Rock Me", "Too Hot To Handle", "Let it Roll" από UFO και "Attack Of The Mad Axeman", "Rock And Roll Believer" από MSG. Όλα κομματάρες και σε άψογες εκτελέσεις, με τον τραγουδιστή να είναι (και με λύπη το παραδέχομαι αυτό) μία κλάση ανώτερος από το Phil Mogg που είχαμε δει πέρυσι. Δυστυχώς είναι καλύτερο να καίγεσαι απότομα παρά να σιγοσβήνεις.

Για το encore οι MSG άφησαν τα "Doctor, Doctor", "Armed And Ready" και φυσικά το "Rock Bottom". Έτσι ο κόσμος έμεινε απόλυτα ευχαριστημένος, ακούγοντας κομμάτια που ζητούσε από την αρχή του show. Στο σημείο αυτό άρχισα να μπαίνω σε ακόμα πιο θλιβερές συκρίσεις με εκείνο που θύμιζε UFO πριν ένα χρόνο. Ο Vinnie Moore δεν έπιασε σε καμία περίπτωση το feeling που έβγαλε την Παρασκευή ο μεγάλος Michael Schenker. Η εισάγωγη του "Doctor, Doctor" μας έκανε να ανατριχιάσουμε (έρχεται, έρχεται ο οργασμός), αν και ο Sundin είπε ανάποδα το δεύτερο και το τρίτο κουπλέ, ηθελημένα ή όχι δεν γνωρίζω, πάντως εγώ ψιλομπερδέυτηκα... Στο δε "Rock Bottom" έμεινα να κοιτάω το Schenker σα χαζός, τη στιμή μάλιστα που το ίδιο τραγούδι είχε βιαστεί οικτρά και άπονα από τους "επίσημους" εκφραστές του. Τι να κάνουμε, ο Vinnie είναι metal κιθαρίστας.

Καμιά μπαλάντα δεν ακούστηκε. Κάποιοι ακόμα το φυσάνε και δεν κρυώνει που δεν άκουσαν "Nightmare" και "Anytime" (παλιοκαψούρηδες). Μερικούς άλλους δε μας πείραξε καθόλου. Αντιθέτως, μείναμε απόλυτα ικανοποιημένοι από τον Michael Schenker, που έπαιξε αυτό που είναι προορισμένος να παίζει, δηλαδή Rock 'n' Roll. Κρατάμε τη μοναδική εμπειρία, να βρισκόμαστε εκεί όταν ο Schenker επισκέφτηκε τη χώρα μας. Και ίσως μια μέρα κάποιοι να μας κοιτούν με το φθόνο που εμείς κοιτάμε εκείνους που είχαν δει το Rory Gallagher και το B.B. King...

Γιώγος Τράκας