Madrugada, Sunny Μπαλτζή & Santa Fila @ Gagarin 205

Από τον Γιάννη Κουτρούλη, 20/12/2005 @ 11:15

17/12/05, Gagarin 205, Αθήνα

Η ταμπέλα sold out που αντίκρισα στο ταμείο του Gagarin καθώς περνούσα με το αυτοκίνητο μπροστά από τον συναυλιακό χώρο της οδού Λιοσίων, ψάχνοντας εναγωνίως να βρω την πολυπόθητη θέση για parking, με έκανε να συνειδητοποιήσω τη δυναμική που ασκούν στο ελληνικό κοινό οι Madrugada. Πως αλλιώς άλλωστε θα μπορούσε να εξηγηθεί η τόσο μεγάλη προσέλευση κόσμου, χωρίς να έχει περάσει ούτε καν χρόνος από την προηγούμενη επίσκεψη του συγκροτήματος από τη μακρινή Νορβηγία στην Αθήνα, στα πλαίσια της παρουσίασης του "Deep End". Ο συνειρμός της σκέψης μου τακτοποιήθηκε όταν συνειδητοποίησα πως οι Madrugada απολαμβάνουν όλες τις ανέσεις που τους παρέχει η περίοπτη θέση που κατέχουν ανάμεσα σε ένα μικρό αριθμό συγκροτημάτων, στα οποία το ελληνικό κοινό έχει επιφυλάξει -εξ αρχής- ιδιαίτερη υποδοχή, συντηρώντας μοναδικά το μύθο τους, βοηθώντας, κατ' αυτόν τον τρόπο, σε σημαντικό βαθμό την εξέλιξη τους.

 

 


Από την είσοδο του Gagarin γινόταν αισθητή η έξαψη του κόσμου που ήταν έτοιμος να υποδεχτεί τα opening acts της βραδιάς η οποία θα κατέληγε στην εμφάνιση των Madrugada. Γύρω στις 21.45 η Sunny Μπαλτζή με τους Santa Fila ανέβηκαν στη σκηνή του χώρου, τυγχάνοντας της θερμής υποδοχής των παραβρισκόμενων. Το 6μελές σχήμα της Μπαλτζή παρουσίασε στο χρόνο της εμφάνισης του μερικά από τα κομμάτια της επερχόμενης δισκογραφικής του δουλειάς, ηλεκτρίζοντας την ατμόσφαιρα. Οι ηλεκτρονικοί ήχοι του laptop έδειξαν να δένουν αρμονικά με τα κιθαριστικά περάσματα και σε ορισμένες συνθέσεις -όπως το "Again"- να φλερτάρουν με το νεωτερισμό, χρησιμοποιώντας industrial στοιχεία και αποσπώντας τις θερμές αντιδράσεις του κοινού. Πολύ καλή και η σκηνική παρουσία της Sunny Μπαλτζή ως frontwoman των Santa Fila, οι οποίοι ακούγονταν και απέδιδαν σαφώς καλλίτερα στις συνθέσεις που χρησιμοποίησαν αγγλικό στίχο.

Η αποχώρηση των Santa Fila από τη σκηνή ανέβασε στα ύψη την προσμονή του κόσμου που ανυποψίαστος περίμενε υπομονετικά την εμφάνιση των Madrugada. Αντί όμως για τους Νορβηγούς, στη σκηνή του Gagarin την εμφάνιση του έκανε ένας -χωρίς καμία αμφιβολία- Αμερικάνος. Ο άγνωστος X ανέλαβε, από το κάθισμα του και με τη συνοδεία της 12χορδης ακουστικής του κιθάρας, να ξεναγήσει τον κόσμο στο ηχητικό τοπίο της αμερικανικής μουσικής παράδοσης. Για το επόμενο 40λεπτο η country έσμιξε με τους hillbilly ρυθμούς, με το εμβρόντητο κοινό των πρώτων λεπτών να αφήνεται στους περίτεχνους κιθαριστικούς αυτοσχεδιασμούς αλλά και στην εκφραστικότατη φωνή του καλλιτέχνη, δίνοντας του το πιο θερμό του χειροκρότημα στο τέλος της acappella εξόδου του. Ο άγνωστος Χ συστήθηκε ως Tim Scott, ευχαρίστησε τον κόσμο και αποχώρησε, σηματοδοτώντας την -χωρίς αμφιβολία πλέον- επερχόμενη κατάληψη της σκηνής από τους Madrugada.

 

 

 

 


Η ώρα είχε πλέον φτάσει 23.30 όταν τα 5 μέλη της νορβηγικής μπάντας έκαναν την παρουσία τους στη σκηνή, με τον κόσμο να τους δείχνει απλόχερα τα συναισθήματα του, παρά την, στα όρια του εκνευρισμού, εκ νέου αργοπορία της εμφάνισης τους (κάτι που αν θυμάμαι καλά οι Madrugada συνηθίζουν). Οι πρώτες νότες που βγήκαν από τους ενισχυτές ήταν βγαλμένες από το "Deep End", την τελευταία κυκλοφορία των Madrugada, που παρ' ότι δε φάνηκε αντάξιο των προσδοκιών που είχαν δημιουργηθεί από τα προηγούμενα album, έγινε δεκτό με αρκετό ενθουσιασμό από το ελληνικό κοινό. Αυτό άλλωστε φάνηκε και από την έξαρση με την οποία έγιναν δεκτά τα "Running Out Of Time" και "Stories From The Street", με τον γεμάτο αυτοπεποίθηση Sivert να ξεκινάει την αφήγηση, με άνεση star που επιστρέφει στα μέρη του, των ποτισμένων με αλκοόλ ιστοριών του. Το ακυκλοφόρητο "You 'D Better Leave" που ακολούθησε κινήθηκε στα παραπάνω πλαίσια, προμηνύοντας παράλληλα και την επερχόμενη κυκλοφορία του "Live Αt Tralfamadore". Το υπνωτικό "Black Μambo" με τις επιτηδευμένες εξάρσεις του ενθουσίασε το κοινό, το οποίο στη συνέχεια "υπέκυψε" στις διαθέσεις της πιο σκοτεινής διασκευής που έχει επιχειρηθεί από συγκρότημα στο traditional "Sometimes I Feel Like A Motherless Child". Το παθιασμένο "Vocal" ξεδίπλωσε τη γοητεία του, θυμίζοντας σε όλους τις εποχές που οι μεταμεσονύκτιες ραδιοφωνικές εκπομπές υποδέχονταν το εκπληκτικό "Industrial Silence" στα πλατό τους, κάνοντας τους ακροατές να σπεύδουν στα δισκοπωλεία.

Η βαθιά και άλλοτε ψυχρή, αναλόγως με τις απαιτήσεις, φωνή του Sivert καθήλωσε το Gagarin, καθώς οι Madrugada ξεδίπλωναν τις ιστορίες των "Deadend Mind", "Majesty" και "I don't Fit", με το κιθαριστικό ξέσπασμα του τελευταίου να κλέβει, έστω και για λίγο, την προσοχή του κόσμου από τις διαθέσεις του χαρισματικού frontman. Στο "Strange Color Blue" o φωτισμός έπεσε, δίνοντας στον Sivert τη δυνατότητα, εκμεταλλευόμενος το σκοτάδι και με τη βοήθεια ενός φακού, να δημιουργήσει το industrial τοπίο που οι Madrugada είχαν στο νου τους. Μετά από αυτό... Ο καθένας, μέσα στο Gagarin, μπορούσε να νιώσει το έδαφος να μετακινείται κάτω απ' τα πόδια του, καθώς το εκκωφαντικό riff του "Blood Shot Adult Commitment" ήχησε στο χώρο, σε μια εκτέλεση της οποίας η ένταση δύσκολα θα διαγραφεί από το μυαλό των παραβρισκόμενων.

 

 

 

 


Το encore που επιχείρησαν οι Madrugada σημαδεύτηκε από το "The Kids Are On High Street", σε μια εκτέλεση που τραγουδήθηκε από όλο τον κόσμο, στίχο προς στίχο, πράγμα που σε συνδυασμό με τη ρίψη πολύχρωμων κορδελών σε όλα τα μήκη και πλάτη του χώρου, δημιούργησε ένα κλίμα γιορτής, γεμίζοντας τους πάντες με ευφορία. Κάπως έτσι η βραδιά πλησίαζε στο τέλος της με τον Sivert, με άνεση crooner άλλων εποχών, να απευθύνεται προς το κοινό τραγουδώντας το "Hold On To You", εκδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο την ευγνωμοσύνη του. Είπαμε... Η σχέση που έχει δημιουργηθεί μεταξύ των Madrugada και του ελληνικού κοινού βασίζεται στην αλληλοεξάρτηση και το πάθος. Το Σαββατόβραδο τα συναισθήματα των δύο απλώς επιβεβαιώθηκαν για μια ακόμη φορά.

 

 

 

 

 

 

  • SHARE
  • TWEET