In The Junkyard Fest ...Vol.2
11/12/2005 @ 17:19
02 & 03/12/05, Rodeo, Αθήνα
In The Junkyard Fest ...Vol.2. Το δεύτερο διήμερο φεστιβάλ που διοργάνωσε η Spinalonga Records στο Rodeo ήταν εκ των προτέρων σίγουρο πως θα είχε επιτυχία, καθώς τόσο το πρώτο φετινό live με headliners τους Misuse αλλά και το πάρτυ για την κυκλοφορία της συλλογής "In The Junkyard Vol.2" έδειχναν προς αυτή την κατεύθυνση.
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου
Την πρώτη μέρα άνοιξαν οι Teenage Angst που συμμετέχουν στη συλλογή με το "My Ego's Frozen Mountains". Το μελωδικό «κολλεγιακό» τους ροκ δεν είναι ένα από τα είδη μουσικής που γουστάρω, αλλά η παρουσία τους σίγουρα κρίνεται θετική. Αν και ήταν αρκετά σπασμένοι που δεν άκουγαν από τα μόνιτορ αυτά που έπαιζαν, έδειξαν αρκετά καλά στοιχεία και μου κέντρισαν το ενδιαφέρον για να τους ξαναδώ ώστε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.
Επόμενοι ανέβηκαν στη σκηνή του Rodeo οι The Dive. Πρώτη μετά Ίου εμφάνιση, με καινούργιο κιθαρίστα, τον Τίτο (Misuse). Πραγματικά είχα μεγάλη απορία για το πως θα δέσει η μπάντα με τον νέο κιθαρίστα και για το αν θα μπορέσουν να βγάλουν αυτό το trippy heavy rock συναίσθημα που τους χαρακτηρίζει. Νομίζω πάντως πως ο τραγουδιστής των Dive αποδίδει καλύτερα έχοντας δίπλα του τον Τίτο (ο οποίος κάνει θαυμάσια δουλειά στις ρυθμικές κιθάρες). Αρχικά βέβαια ξεκινήσανε άσχημα, καθώς το σκίσανε το "Zombie Queen". Στην πορεία όμως ανέβηκε η απόδοση όλων των παιδιών με αποτέλεσμα να προσθέσουν στο ενεργητικό τους ακόμα μια καλή εμφάνιση. Αναμφισβήτητα οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ κρίσιμοι για την πορεία της μπάντας. Πάντως αν κρίνω από τη στιβαρότητα της κιθάρας του Πλέτση , η οποία για άλλη μια φορά χτυπήθηκε βάναυσα, νομίζω πως οι Dive(s) έχουν μέλλον.
Χορός, κέφι, ένταση, ρυθμός... Ladies and gents οι Sugah Galore. Από τις καινούργιες Spinalonga μπάντες νομίζω πως είναι η αγαπημένη μου. Τσίμπησα και το demo τους (μέσα στις επόμενες ημέρες θα ανεβεί και η σχετική κριτική στο site) και πλέον είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Αυτό το κράμα metal / rock / funk / soul που παρουσιάζουν είναι τόσο μεθυστικό που πρέπει να είσαι εντελώς άρρυθμος τύπος για να μην το νιώθεις. Μπράβο τους γιατί κατάφεραν να μεταδώσουν την ενέργεια τους στο κοινό. Δείτε τους live...
Και τώρα τι να γράψω για τους Cube. Τα παιδιά, εμφανιζόμενοι πάλι μόνο με έναν κιθαρίστα, τα σπάσανε όλα πραγματοποιώντας την καλύτερη εμφάνιση και των δύο ημερών. Ειδικά στο "Perfect Monkey" (που περιλαμβάνεται στη συλλογή της Buzzville Records "Rock N Roll blvd Vol. 1" δίπλα σε μπάντες όπως οι Kayser, Blind Dog, The Quill) έγινε ο πανικός ο ίδιος. Ο σβέρκος μου πήγε να ακολουθήσει τους heavy / alternative ρυθμούς της μπάντας και κατέληξε τσακισμένος. Νομίζω πως όταν καταφέρουν να ισορροπήσουν τις επιρροές τους και τις προσωπικές τους εμπνεύσεις θα μνημονεύονται ως ένα από τα σημαντικότερα group της εποχής τους. Εύγε.
Επικεφαλής της πρώτης μέρας οι Echo Tatoo οι οποίοι βρίσκονται στον χώρο ουκ ολίγα χρόνια. Μετά την εμφάνιση των Cube όμως δε μπορούσα με την καμία να επανέλθω στην πραγματικότητα και να παρακολουθήσω συγκεντρωμένος τους headliners. Παρ' όλα αυτά ήταν εύκολο να παρατηρήσω πόσο δεμένη και έμπειρη φαινόταν η μπάντα, που ήξερε και πως να συμπεριφερθεί επί σκηνής. Με αιχμή τα φωνητικά της Εύης, το τετραμελές σχήμα μας ξενάγησε στον μελωδικό, indie rock ήχο του. Με πολύ κέφι επί σκηνής τα παιδιά κλείσανε με τον καλύτερο τρόπο την πρώτη βραδιά.
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου
Πρώτοι για τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ βγήκαν οι Three Way Plane που όπως φανερώνει και το όνομα τους είναι τρίο. Έχω την εντύπωση πως οι χλιαρές αντιδράσεις του κοινού εκνεύρισαν κάπως τον τραγουδιστή / κιθαρίστα τους, γεγονός που μου άφησε περίεργη αίσθηση. Πέρα από αυτό, τα παιδιά απέδωσαν τις τσαμπουκαλεμένες punk / indie / emo (δώσε ταμπέλα ρε παιδί μου!) συνθέσεις τους προσπαθώντας να περάσουν το προσωπικό τους στίγμα άλλοτε θετικά και άλλοτε όχι.
Επόμενοι οι νέο-Spinalongαίοι Bliss, τους οποίους είχα ξαναδεί πριν μερικές μέρες στο ΑΝ. Αυτή τη φορά μου άρεσαν πιο πολύ, ίσως γιατί εξοικειώθηκα κάπως με τον ήχο τους. Οι νέες συνθέσεις τους είναι αναμφισβήτητα ανώτερες και στόχος τους πρέπει να είναι, πλέον, το μεγαλύτερο δέσιμο και η συνθετική εξέλιξη. Μου άρεσε ιδιαίτερα το κομμάτι της συλλογής "Assemble The Temple" αλλά και ένα καινούργιο τους που κινείται προς την σχολή των Tool με τα πιο πειραματικά κρουστά. Μπράβο τους για τη διασκευή στο "Outshined" των θεών Soundgarden (ε, μην ξεχνάμε τις επιρροές μας, έτσι;).
Τρίτοι ανέβηκαν οι, επίσης τρίο, Ζωγράφου heavy (as fuck) rockers Planet Of Zeus. Στην αρχή ξεκίνησαν κάπως χαλαρά καθώς δεν τους πολυβγήκε σωστά το πρώτο κομμάτι. Με το πέρασμα του χρόνου όμως τα παλικάρια βρήκανε τον ρυθμό τους ζεσταίνοντας το κοινό. Όταν, δε, ανέβηκαν επί σκηνής ο Τσαλακός (κιθάρα) των Cube και ο Alex (φωνή) των Potergeist για να συνεισφέρουν στο "Stab Me", όλο το Rodeo χτυπιόταν στον ρυθμό του άκρως κολλητικού riff. Μετά το πέρας της εμφάνισης των Planet, ειδικά μετά την εκτέλεση του "Planet Of Zeus", αισθανόμουν δικαιωμένος φορώντας τη μπλούζα που προμηθεύτηκα από το επίσημο merchandise stand (διαβάστε το με προφορά παρακαλώ...).
Επόμενοι οι Liquidust. Αυτά τα παιδιά πάντα κάτι παθαίνουν στα live. Αυτή τη φορά ο τυχερός ήταν ο Berry, που δε μπορούσε να βγάλει με τίποτα τον ήχο που ήθελε. Αν και η εμφάνιση τους ήταν καλή, νομίζω πως αυτή τη φορά κάτι έλειπε. Πάντως στους heavy ύμνους "Hate To Say I Told You So" και "Nu1" δε μπορούσες να κάνεις τίποτα άλλο παρά να αφεθείς στη βαρύτητα. Όπως είπε και ο τραγουδιστής των Dive, οι Liquidust σε σκοτώνουν με τις αλλαγές ρυθμού, εκεί ακριβώς που σε έχουν υποβάλλει σε κάποιο sabbathοriff. Θα ήθελα να τους δω τουλάχιστον κανά μισάωρο ακόμα για να μπορέσω να τους χαρώ με την ησυχία μου, αλλά σε ένα τέτοιο φεστιβάλ δε μπορείς να τα έχεις όλα. Σίγουρα πάντως προτιμώ τη διασκευή στο "Sweet Leaf" παρά στο "Forest" των System Of A Down, γιατί νομίζω πως είναι πιο κοντά στο ύφος τους.
Τελευταίοι ανέβηκαν επί σκηνής οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Lord 13. Αυτό που πάντα μπορείς να περιμένεις από κάθε εμφάνιση αυτής της heavy rock μπάντας είναι η ατμόσφαιρα πάρτυ που μεταδίδει στο κοινό. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τους. Όσο περνάει ο καιρός νομίζω πως βελτιώνουν και τις live εμφανίσεις τους. Περιμένω να δω την απόδοση τους στο live που θα κάνουν στις 30 του Δεκέμβρη μαζί με τους Liquidust, Planet Of Zeus και Semen Of The Sun.
Το φεστιβάλ τελείωσε, πάνω από 400 άτομα έδωσαν το παρόν και πλέον το ερώτημα είναι πιο είναι το επόμενο βήμα. Το διήμερο 2-3 Δεκεμβρίου σίγουρα θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη αυτών που το έζησαν από κοντά. Ζούμε το ιστορικό γεγονός δημιουργίας σκηνής; Δύσκολη ερώτηση, δυσκολότερη η απάντηση, αλλά σίγουρα όσοι παρευρέθηκαν πέρασαν όμορφες στιγμές που ενισχύουν την αγάπη μας για τη μουσική. Cheers!
In The Junkyard Fest ...Vol.2. Το δεύτερο διήμερο φεστιβάλ που διοργάνωσε η Spinalonga Records στο Rodeo ήταν εκ των προτέρων σίγουρο πως θα είχε επιτυχία, καθώς τόσο το πρώτο φετινό live με headliners τους Misuse αλλά και το πάρτυ για την κυκλοφορία της συλλογής "In The Junkyard Vol.2" έδειχναν προς αυτή την κατεύθυνση.
Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου
Την πρώτη μέρα άνοιξαν οι Teenage Angst που συμμετέχουν στη συλλογή με το "My Ego's Frozen Mountains". Το μελωδικό «κολλεγιακό» τους ροκ δεν είναι ένα από τα είδη μουσικής που γουστάρω, αλλά η παρουσία τους σίγουρα κρίνεται θετική. Αν και ήταν αρκετά σπασμένοι που δεν άκουγαν από τα μόνιτορ αυτά που έπαιζαν, έδειξαν αρκετά καλά στοιχεία και μου κέντρισαν το ενδιαφέρον για να τους ξαναδώ ώστε να έχω μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.
Επόμενοι ανέβηκαν στη σκηνή του Rodeo οι The Dive. Πρώτη μετά Ίου εμφάνιση, με καινούργιο κιθαρίστα, τον Τίτο (Misuse). Πραγματικά είχα μεγάλη απορία για το πως θα δέσει η μπάντα με τον νέο κιθαρίστα και για το αν θα μπορέσουν να βγάλουν αυτό το trippy heavy rock συναίσθημα που τους χαρακτηρίζει. Νομίζω πάντως πως ο τραγουδιστής των Dive αποδίδει καλύτερα έχοντας δίπλα του τον Τίτο (ο οποίος κάνει θαυμάσια δουλειά στις ρυθμικές κιθάρες). Αρχικά βέβαια ξεκινήσανε άσχημα, καθώς το σκίσανε το "Zombie Queen". Στην πορεία όμως ανέβηκε η απόδοση όλων των παιδιών με αποτέλεσμα να προσθέσουν στο ενεργητικό τους ακόμα μια καλή εμφάνιση. Αναμφισβήτητα οι επόμενοι μήνες θα είναι πολύ κρίσιμοι για την πορεία της μπάντας. Πάντως αν κρίνω από τη στιβαρότητα της κιθάρας του Πλέτση , η οποία για άλλη μια φορά χτυπήθηκε βάναυσα, νομίζω πως οι Dive(s) έχουν μέλλον.
Χορός, κέφι, ένταση, ρυθμός... Ladies and gents οι Sugah Galore. Από τις καινούργιες Spinalonga μπάντες νομίζω πως είναι η αγαπημένη μου. Τσίμπησα και το demo τους (μέσα στις επόμενες ημέρες θα ανεβεί και η σχετική κριτική στο site) και πλέον είμαι ένας χαρούμενος άνθρωπος. Αυτό το κράμα metal / rock / funk / soul που παρουσιάζουν είναι τόσο μεθυστικό που πρέπει να είσαι εντελώς άρρυθμος τύπος για να μην το νιώθεις. Μπράβο τους γιατί κατάφεραν να μεταδώσουν την ενέργεια τους στο κοινό. Δείτε τους live...
Και τώρα τι να γράψω για τους Cube. Τα παιδιά, εμφανιζόμενοι πάλι μόνο με έναν κιθαρίστα, τα σπάσανε όλα πραγματοποιώντας την καλύτερη εμφάνιση και των δύο ημερών. Ειδικά στο "Perfect Monkey" (που περιλαμβάνεται στη συλλογή της Buzzville Records "Rock N Roll blvd Vol. 1" δίπλα σε μπάντες όπως οι Kayser, Blind Dog, The Quill) έγινε ο πανικός ο ίδιος. Ο σβέρκος μου πήγε να ακολουθήσει τους heavy / alternative ρυθμούς της μπάντας και κατέληξε τσακισμένος. Νομίζω πως όταν καταφέρουν να ισορροπήσουν τις επιρροές τους και τις προσωπικές τους εμπνεύσεις θα μνημονεύονται ως ένα από τα σημαντικότερα group της εποχής τους. Εύγε.
Επικεφαλής της πρώτης μέρας οι Echo Tatoo οι οποίοι βρίσκονται στον χώρο ουκ ολίγα χρόνια. Μετά την εμφάνιση των Cube όμως δε μπορούσα με την καμία να επανέλθω στην πραγματικότητα και να παρακολουθήσω συγκεντρωμένος τους headliners. Παρ' όλα αυτά ήταν εύκολο να παρατηρήσω πόσο δεμένη και έμπειρη φαινόταν η μπάντα, που ήξερε και πως να συμπεριφερθεί επί σκηνής. Με αιχμή τα φωνητικά της Εύης, το τετραμελές σχήμα μας ξενάγησε στον μελωδικό, indie rock ήχο του. Με πολύ κέφι επί σκηνής τα παιδιά κλείσανε με τον καλύτερο τρόπο την πρώτη βραδιά.
Σάββατο 3 Δεκεμβρίου
Πρώτοι για τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ βγήκαν οι Three Way Plane που όπως φανερώνει και το όνομα τους είναι τρίο. Έχω την εντύπωση πως οι χλιαρές αντιδράσεις του κοινού εκνεύρισαν κάπως τον τραγουδιστή / κιθαρίστα τους, γεγονός που μου άφησε περίεργη αίσθηση. Πέρα από αυτό, τα παιδιά απέδωσαν τις τσαμπουκαλεμένες punk / indie / emo (δώσε ταμπέλα ρε παιδί μου!) συνθέσεις τους προσπαθώντας να περάσουν το προσωπικό τους στίγμα άλλοτε θετικά και άλλοτε όχι.
Επόμενοι οι νέο-Spinalongαίοι Bliss, τους οποίους είχα ξαναδεί πριν μερικές μέρες στο ΑΝ. Αυτή τη φορά μου άρεσαν πιο πολύ, ίσως γιατί εξοικειώθηκα κάπως με τον ήχο τους. Οι νέες συνθέσεις τους είναι αναμφισβήτητα ανώτερες και στόχος τους πρέπει να είναι, πλέον, το μεγαλύτερο δέσιμο και η συνθετική εξέλιξη. Μου άρεσε ιδιαίτερα το κομμάτι της συλλογής "Assemble The Temple" αλλά και ένα καινούργιο τους που κινείται προς την σχολή των Tool με τα πιο πειραματικά κρουστά. Μπράβο τους για τη διασκευή στο "Outshined" των θεών Soundgarden (ε, μην ξεχνάμε τις επιρροές μας, έτσι;).
Τρίτοι ανέβηκαν οι, επίσης τρίο, Ζωγράφου heavy (as fuck) rockers Planet Of Zeus. Στην αρχή ξεκίνησαν κάπως χαλαρά καθώς δεν τους πολυβγήκε σωστά το πρώτο κομμάτι. Με το πέρασμα του χρόνου όμως τα παλικάρια βρήκανε τον ρυθμό τους ζεσταίνοντας το κοινό. Όταν, δε, ανέβηκαν επί σκηνής ο Τσαλακός (κιθάρα) των Cube και ο Alex (φωνή) των Potergeist για να συνεισφέρουν στο "Stab Me", όλο το Rodeo χτυπιόταν στον ρυθμό του άκρως κολλητικού riff. Μετά το πέρας της εμφάνισης των Planet, ειδικά μετά την εκτέλεση του "Planet Of Zeus", αισθανόμουν δικαιωμένος φορώντας τη μπλούζα που προμηθεύτηκα από το επίσημο merchandise stand (διαβάστε το με προφορά παρακαλώ...).
Επόμενοι οι Liquidust. Αυτά τα παιδιά πάντα κάτι παθαίνουν στα live. Αυτή τη φορά ο τυχερός ήταν ο Berry, που δε μπορούσε να βγάλει με τίποτα τον ήχο που ήθελε. Αν και η εμφάνιση τους ήταν καλή, νομίζω πως αυτή τη φορά κάτι έλειπε. Πάντως στους heavy ύμνους "Hate To Say I Told You So" και "Nu1" δε μπορούσες να κάνεις τίποτα άλλο παρά να αφεθείς στη βαρύτητα. Όπως είπε και ο τραγουδιστής των Dive, οι Liquidust σε σκοτώνουν με τις αλλαγές ρυθμού, εκεί ακριβώς που σε έχουν υποβάλλει σε κάποιο sabbathοriff. Θα ήθελα να τους δω τουλάχιστον κανά μισάωρο ακόμα για να μπορέσω να τους χαρώ με την ησυχία μου, αλλά σε ένα τέτοιο φεστιβάλ δε μπορείς να τα έχεις όλα. Σίγουρα πάντως προτιμώ τη διασκευή στο "Sweet Leaf" παρά στο "Forest" των System Of A Down, γιατί νομίζω πως είναι πιο κοντά στο ύφος τους.
Τελευταίοι ανέβηκαν επί σκηνής οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι Lord 13. Αυτό που πάντα μπορείς να περιμένεις από κάθε εμφάνιση αυτής της heavy rock μπάντας είναι η ατμόσφαιρα πάρτυ που μεταδίδει στο κοινό. Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τους. Όσο περνάει ο καιρός νομίζω πως βελτιώνουν και τις live εμφανίσεις τους. Περιμένω να δω την απόδοση τους στο live που θα κάνουν στις 30 του Δεκέμβρη μαζί με τους Liquidust, Planet Of Zeus και Semen Of The Sun.
Το φεστιβάλ τελείωσε, πάνω από 400 άτομα έδωσαν το παρόν και πλέον το ερώτημα είναι πιο είναι το επόμενο βήμα. Το διήμερο 2-3 Δεκεμβρίου σίγουρα θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη αυτών που το έζησαν από κοντά. Ζούμε το ιστορικό γεγονός δημιουργίας σκηνής; Δύσκολη ερώτηση, δυσκολότερη η απάντηση, αλλά σίγουρα όσοι παρευρέθηκαν πέρασαν όμορφες στιγμές που ενισχύουν την αγάπη μας για τη μουσική. Cheers!
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
