Cannibal Corpse, Dying Fetus, Burnt By The Sun, Obscura, Evocation @ Gagarin 205, 16/10/09

H Παρασκευή είναι μία σχετικά δύσκολη μέρα για τον Έλληνα. Μπορεί από την μία να είναι προπομπός του Σαββατοκύριακου, από την άλλη όμως, πολύς κόσμος δουλεύει και το Σάββατο, ενώ φαντάζομαι ότι αρκετοί θα παρευρέθησαν στο live αμέσως μετά το σχόλασμα. Ε, όταν αυτή η μέρα ξεκινά και με μπουρίνι τότε κάπου εκεί ψάχνεις για έλεος.

Με ευχαρίστηση όμως διαπίστωσα, ότι παρά τις όποιες αντιξοότητες εκείνη την Παρασκευή, οι Αθηναίοι δεν πτοήθηκαν και κατά τις οκτώ και τέταρτο που έφτασα έξω από τον παλιό κινηματογράφο της Λιοσίων, ένα σεβαστό πλήθος κόσμου περίμενε υπομονετικά να ανοίξουν οι πόρτες. Ο καιρός έδειξε το έλεος του και δεν μας δρόσισε τελικά και σαν κερασάκι στην τούρτα, λίγα λεπτά πριν το ρολόι δείξει 8.30 οι πόρτες του Γκαγκάριν άνοιξαν για να μας υποδεχτούν οι Evocation.



Έχοντας γνωρίσει τους Σουηδούς με το πρώτο full length δισκάκι τους το 2007 ήξερα πάνω κάτω τι να περιμένω. Καλοπαιγμένη σουηδίλα στο στυλ της σκηνής της Στοκχόλμης. Ναι, της σκηνής που έβγαλε στο προσκήνιο μπαντάρες θρύλους, όπως οι Entombed, οι Dismember και οι Carnage. Καταλαβαίνετε τι θέλω να πω. Οι Evocation σε καμία περίπτωση δεν πρωτοτυπούν, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, αλλά εμένα προσωπικά μου έβγαλαν μια ζωντάνια, είχαν όρεξη και ομολογώ ότι ευχαριστήθηκα ακούγοντας τραγούδια όπως τα “Feed the Fire”, “Razored To The Bone” και “Angel Of Torment”. Μπορεί τα σένια πουκαμισάκια που φόραγαν και το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά του τραγουδιστή να μην ταίριαζαν πολύ στη σαπίλα που θα έπρεπε να αποπνέει η μουσική τους αλλά συγχωρούνται, προς χάριν της καλής τους απόδοσης. Τριάντα λεπτά και πέντε τραγούδια αργότερα η μπάντα εγκατέλειψε την σκηνή. Δεν μπόρεσα να μην χαμογελάσω και εγώ με την σειρά μου, όταν σε λιγότερο από ένα τέταρτο αργότερα, τη σκυτάλη σε αυτόν τον death metal μαραθώνιο πήραν οι Obscura.



Oι ταλαντούχοι Γερμανοί, έχοντας στις αποσκευές τους ένα πολύ καλό και επιτυχημένο album - υπόδειγμα του τεχνικού death metal που υπηρετούν - σαν το “Cosmogenesis”, συστήθηκαν στο ελληνικό κοινό. Ο καλός ήχος τους βοήθησε να αποδώσουν παλιά και καινούργια τραγούδια όπως τα “The Anticosmic Overload” και “ Centric Flow”, καθώς και μία διασκευή των Death, με μπόλικη ενέργεια (όσο τους το επέτρεπε η φύση των τραγουδιών)και χειρουργική ακρίβεια για αυτό και εισέπραξαν θερμές αντιδράσεις από το κοινό. Ο τραγουδιστής - κιθαρίστας Kummerer έδειξε ότι είναι  ο ηγέτης της μπάντας και με λίγη παραπάνω τριβή με τα live,  θα εξελιχθεί σε έναν χαρισματικό frontman. Πολλά μπράβο αξίζουν και στον απίθανο μπασίστα που αντικατέστησε επάξια τον Paul Thesseling και ακολουθούσε πιστά αυτά που έπαιζαν οι κιθάρες. Η εμφάνιση κρίθηκε επιτυχημένη και άφησε ικανοποιημένους όλους όσους είχαν την περιέργεια να δουν πως θα έφερναν σε πέρας τα δύσκολα και απαιτητικά τους κομμάτια.



Και από το τεχνικό death metal των Γερμανών, περνάμε εν τάχει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τους metalcore ήχους των Burnt By The Sun. Η πιο αταίριαστη μπάντα του billing και σε πολύ διαφορετικά μουσικά μονοπάτια από τους υπόλοιπους, θα μπορούσα να πω ότι ήταν άτυχη που χώθηκε σφήνα σε αυτό το πακέτο και δεν έπαιξε κάπου αλλού ένα headline show. Όπως άτυχοι ήταν και οι αρκετοί οπαδοί της, που βρέθηκαν στο Γκαγκάριν, και θα προτιμούσαν κάτι παραπάνω από ένα σαρανταπεντάλεπτο σετ. Αν και οι Burnt By The Sun δεν είναι my cup of tea (που λένε και στο χωριό μου) τους παρακολούθησα με αρκετό ενδιαφέρον. Στην αρχή τουλάχιστον. Δεν ξέρω αν είχα σχηματίσει λάθος εντύπωση στο μυαλό μου από πριν, αλλά τους περίμενα ιδιαίτερα τσιτωμένους και ενεργητικούς επί σκηνής. Δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μου. Αν εξαιρέσουμε τον «σβούρα» τραγουδιστή που μας χόρεψε και μία «ζεϊμπεκιά» σε κάποια φάση παραπατώντας, οι υπόλοιποι ήταν μάλλον στατικοί, άνευροι και δεν έβγαζαν την πώρωση που επιθυμούσα. Ένα respect πάει πάντως στον μπασίστα που ήταν μεγάλη μορφή πάνω στη σκηνή. Και επειδή κάποιοι μπορεί να έφυγαν μετά το live με την απορία. Ο Dave Witte, drummer του γκρουπ και γνωστός από την θητεία του στους ρετρό thrashers Municipal Waste έφυγε από την συναυλία σώος και αβλαβής.



Για όση πώρωση δεν κατάφεραν να μεταδώσουν οι Burnt By The Sun, φρόντισαν να αναπληρώσουν και με τόκο οι συμπατριώτες τους που ακολούθησαν. Οι Dying Fetus ανέβηκαν στο σανίδι με σκοπό να τα ισοπεδώσουν όλα από τα πρώτα λεπτά. Δυστυχώς για τον κόσμο από κάτω, το μόνο που κατάφεραν να ισοπεδώσουν αρχικά ήταν τα τύμπανα μας. Χάρη στις φανταστικές ρυθμίσεις του ήχου, από το εναρκτήριο τραγούδι το μόνο που ακούσαμε ήταν το μπάσο και η μπότα των drums. Ευτυχώς οι Dying Fetus δεν πτοηθήκανε και με τον ήχο να βελτιώνεται σταδιακά, επιδόθηκαν σε ένα αδυσώπητο μπαράζ από brutal death metal hits. Παρότι ήρθαν στην Αθήνα με ένα απίστευτο νέο δίσκο - που, προσωπικά μιλώντας, δεν θα με ενοχλούσε καθόλου να τον ακούσω ολόκληρο live - μας βομβάρδισαν με κομμάτια από όλη τη δισκογραφία τους. Όσα μπορούσαν να χωρέσουν στον περιορισμένο χρόνο που είχανε τουλάχιστον.

Ο κόσμος εκτίμησε και ανταπέδωσε την ενέργεια που προσέφερε η μπάντα, σχηματίζοντας ξέφρενα mosh pit ή σερφάροντας στα κεφάλια των παρευρισκόμενων στις πρώτες σειρές και γενικά φάνηκε οικείος με τον ήχο της μπάντας και τα τραγούδια της. Οικειότητα που δυστυχώς έλαμψε δια της απουσίας της στην τελευταία εμφάνιση των Dying Fetus στον ίδιο χώρο, πέρυσι παρέα με τους Testament. Η απόδοση της μπάντας άγγιξε το τέλειο, ως συνήθως, παρουσιάζοντας ένα ιδιαίτερα σφιχτοδεμένο μουσικό trio, που παρά την αναπόφευκτη στατικότητα του επί σκηνής, μετέδιδε έντονο παλμό στον κόσμο από κάτω, καταφέρνοντας να συνεπάρει ακόμα και όσους δεν είχαν προηγούμενη επαφή μαζί του. Νομίζω όλοι οι παρευρισκόμενοι θα ήθελαν να ακούσουν λίγα κομμάτια ακόμα και να γίνουν «κομμάτια», αλλά δεδομένων των χρονικών περιορισμών θα έλεγα ότι η εμφάνιση των Αμερικανών ήταν ότι καλύτερο βιώσαμε εκείνο το βράδυ.



Μετά τους Dying Fetus και την τρομερή τους εμφάνιση, η ώρα κόντευε δώδεκα όταν οι Cannibal Corpse πάτησαν την σκηνή του Gagarin. Χωρίς πολλές κουβέντες μπήκαν κατευθείαν στο ψητό με το “Evisceration Plague” από την ομώνυμη τελευταία τους δισκογραφική δουλειά. Ο ήχος είναι καλός, λίγο μπουκωμένος βέβαια αλλά αυτό δεν δείχνει να τους πτοεί ιδιαίτερα, όπως και το κοινό βέβαια που έχει ήδη ξεκινήσει το mosh pit. Η συνέχεια δεν αργεί να έρθει και τα “Time To Kill Is Now” και “Disfigured” ξεχύνονται από τα ηχεία με εμφανώς βελτιωμένο ήχο πλέον. Το πάρτι έδειχνε να έχει ξεκινήσει για τα καλά πλέον, αλλά ο Mazurkiewicz δεν έχει την ίδια γνώμη, καθώς δείχνει να αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα με τα monitor στα τύμπανα, γεγονός που καθυστέρησε για περίπου δέκα λεπτά την επόμενη φονική επίθεση των κανίβαλων που περιλάμβανε μόνο κλασσικές κομματάρες όπως τα “I Cum Blood”, “Fucked With A Knife” και “The Wreched Spawn” από το ομώνυμο album.



Η συμμετοχή του κόσμου ήταν πολύ έντονη, το ίδιο και η σκηνική παρουσία της μπάντας, με την επιβλητική παρουσία του Fisher και το χαρακτηριστικό, «είμαι στο πλυντήριο και δεν μπορώ να βγω» κυκλικό κούνημα του κεφαλιού του, να τραβάει τα περισσότερα βλέμματα. Ζεσταμένοι για τα καλά, έπαιξαν κυρίως  τραγούδια της τελευταίας περιόδου συμπεριλαμβανομένων των “Make Them Suffer” και “Pit Of Zombies” πριν οι πρώτες νότες του φοβερού “Vomit The Soul” οδηγήσουν το κοινό να πάρει την πρωτοβουλία να στήσει ένα ωραιότατο wall of death. Κάπου εκεί η λαχτάρα για τα πιο παλιά και κλασσικά κομμάτια είχε μεγαλώσει και Cannibal Corpse έδειξαν να το καταλαβαίνουν. Τέσσερα σημαντικά κομμάτια όχι μόνο για τους ίδιους αλλά και για ολόκληρο το death metal, το ένα μετά το άλλο παιγμένα με την δύναμη και τον τσαμπουκά που μόνο μεγάλες μπάντες έχουν, ολοκληρώνουν την εμφάνιση τους. Ποια έιναι αυτά; ”Unleashing The Bloodthirsty”, “A Skull Full Of Maggots”, “Hammer Smashed Face” και “Stripped, Raped & Strangled”. Δυστυχώς οι λίγοι που έφυγαν δικαιολογημένα (μάλλον), μιας και η ώρα πλησίαζε δύο και η συναυλία είχε ξεπεράσει τις πέντε ώρες διάρκεια, ίσως έχασαν κάποιο από τα τελευταία τραγούδια και το κρίμα πάει στο λαιμό τους.



Με είκοσι περίπου χρόνια στο σανίδι, οι Cannibal Corpse είναι σε θέση να γνωρίζουν  πως να παίζουν αλλά και να κινούνται όταν είναι πάνω σε αυτό. Η επιβλητική minimal νοοτροπία που έχουν τους ταιριάζει γάντι και το απέδειξαν για άλλη μια φορά. Αν και μου έλειψαν τραγούδια όπως τα “Staring Through The Eyes Of Dead” και “Gutted”, το setlist μου φάνηκε επαρκές καλύπτοντες όλες τους τις περιόδους, αφήνοντας άπαντες ικανοποιημένους και ευγνώμονες για αυτήν  την τρομερή εμφάνιση. Όπως και να έχει πάντως τα πάντα κύλησαν ομαλά και αν έλειπαν και τα αρκετά προβλήματα ήχου θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μία απόλυτα πετυχημένη μέρα ακραίου ήχου. Όλα τα συγκροτήματα κινήθηκαν σε υψηλό επίπεδο απόδοσης και θεωρώ ότι κανένας δεν έφυγε παραπονεμένος. Ίσως λίγο αργοπορημένος μόνο.



Burnt By The Sun Setlist (incomplete):
Dracula With Glasses / Forlani / Boston Tea Bag Party / Inner Station / F-Unit / Famke / You Will Move

Dying Fetus Setlist:
Homicidal Retribution / Your Treachery Will Die With You / Grotesque Impalement / Intentional Manslaughter / Justifiable Homicide / One Shot One Kill / Shepherd's Commandment / Raped on the Altar / Pissing in the Mainstream / Praise the Lord (Opium of the Masses)


Cannibal Corpse Setlist:

Evisceration Plague
Time To Kill Is Now
Disfigured
Death Walking Terror
I Cum Blood
Fucked With A Knife
Sentenced To Burn
Evidence In The Furnace
The Wreched Spawn
Scalding Hail
Make Them Suffer
Pit Of Zombies
Shatter Their Bones
Vomit The Soul
Priests Of Sodom
Unleashing The Bloodthirsty
A Skull Full Of Maggots
Hammer Smashed Face
Stripped, Raped & Strangled