Archive, Mad Professor στο Στάδιο Καραϊσκάκη, 13/07/06

Τα Electron Nights ολοκλήρωσαν τη φετινή τους παρουσία στα συναυλιακά δρώμενα του καλοκαιριού με ένα συγκρότημα του οποίου η φήμη των live του, πλέον, προηγείται των εμφανίσεων του. Οι Archive, λοιπόν, έχοντας κυκλοφορήσει μόλις πριν από περίπου ένα μήνα τον καινούργιο τους δίσκο, επισκέφτηκαν για ακόμη μια φορά τη χώρα μας, αντικρίζοντας μια σχετικά μικρή προσέλευση κόσμου, κάτι που προφανώς συνδέεται άμεσα με το σημαντικό αριθμό συναυλιών που προηγήθηκε, αλλά και με τις, σαφώς, ιδιαίτερες καταβολές της μουσικής τους, η οποία απέχει αρκετά από το να θεωρηθεί ευρείας απήχησης.

Το setlist των Archive ισορρόπησε με αξιοθαύμαστο τρόπο ανάμεσα στο νέο τους υλικό και τις κυκλοφορίες του παρελθόντος, διατηρώντας το ενδιαφέρον του κοινού αμείωτο καθ' όλη τη διάρκεια της εμφάνισης τους. Το ατμοσφαιρικό "Lights" -ίσως η πιο καλή στιγμή του ομώνυμου νέου δίσκου τους- εισήγαγε με τον πιο μαγικό τρόπο τη βραδιά, δείχνοντας, για άλλη μια φορά, πως τα μακροσκελή κομμάτια -αντιεμπορικά σύμφωνα με τις επιταγές της μουσικής βιομηχανίας των '00s- ταιριάζουν απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία και το ύφος της μπάντας.

Το "Numb" έφερε στο νου τις μέρες του εκπληκτικού "You All Look The Same To Me" ξεσηκώνοντας τον κόσμο, ενώ τα "Sane" και "System" παρέλαβαν την εντασική σκυτάλη και συνέχισαν στο ίδιο μοτίβο. Η διαρκής εναλλαγή τραγουδιστών θα μπορούσε για άλλα συγκροτήματα να αποτελεί τροχοπέδη σε συνθήκες live εμφάνισης, όχι όμως για τους Archive που η concept αισθητική των συναυλιών τους ακυρώνει οποιοδήποτε τέτοιο πρόβλημα. Maria Q στη σκηνή και "You Make Me Feel", με τη σκέψη να βολτάρει στην πρώτη εποχή των Άγγλων, όταν οι trip hop μελωδίες έσμιξαν δεξιοτεχνικά με τις παραμορφωμένες κιθάρες.

Το "Conscience" αφιερώθηκε στη μνήμη του Syd Barrett -πώς θα μπορούσε μια μπάντα σαν τους Archive να μην υποβάλλει τα σέβη της στον εκλιπόντα- και ενώθηκε με ταχυδακτυλουργικό τρόπο με τη σχιζοφρενική επανάληψη του "Pulse" -εξαιρετικό το φωνητικό ντουέτο του Dave Penney με τον Pollard Berrier-.

Το "Fuck U", όπως αναμενόταν, τραγουδήθηκε από τους πάντες, ενώ το "Again" αποτέλεσε για άλλη μια φορά το συναυλιακό pick των Archive, με την ψυχεδελική του ατμόσφαιρα και την άλλοτε κατατονική, άλλοτε μανιασμένη ερμηνεία του Penney. Η Maria Q ανέλαβε να κλείσει την εμφάνιση και το "I Will Fade" να αποχαιρετήσει το εκστασιασμένο ακροατήριο που για άλλη μια φορά πιστοποίησε με τις αντιδράσεις του τη δυναμική του live των Archive.

Ο Mad Professor, προηγουμένως, φρόντισε με τον πολύ προσωπικό του ήχο να κάνει ένα μεγάλο μέρος του κοινού να προσεγγίσει τη σκηνή και να λικνιστεί στους ήχους και την ανεμελιά της reggae, να αφεθεί στην νωχελικότητα των ρυθμών της dub, μουσικών ιδιωμάτων που επί σειρά ετών τον έχουν αναδείξει ως μια από τις σημαντικότερες μορφές του χώρου. Η αναφορά στον μεγάλο Bob Marley -"Stir It Up"- δε θα μπορούσε να λείπει από το set οποιουδήποτε rastaman σέβεται τις μουσικές του καταβολές, κάτι που για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε προς μεγάλη ευχαρίστηση των παρευρισκομένων.