Apocalyptica @ Gagarin 205

31/05/2005 @ 16:35

29/05/05, Gagarin 205, Αθήνα

Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε ότι οι Apocalyptica θα έρθουν στη χώρα μας περίμενα πως και πως να βρεθώ στο Gagarin, πιστεύοντας ότι η βραδιά θα μου μείνει αξέχαστη! Κάτι που επιβεβαιώθηκε, αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Έφτασα στο Gagarin ένα δεκάλεπτο πριν την προγραμματισμένη έναρξη της συναυλίας (21:00) με τον περισσότερο κόσμο να είναι ήδη μέσα, αν και πληροφορήθηκα ότι οι πόρτες άνοιξαν στις 20:40, κάτι που εκνεύρισε λίγο τον κόσμο που περίμενε στο δρόμο. Η συναυλία τελικά ξεκίνησε λίγο μετά τις 21.30 με 500-600 άτομα να δίνουν βροντερό παρόν.

Το μαγικό τρίο από την Φινλανδία συνοδευόταν από τέταρτο τσελίστα και τον session drummer τους. Οι πρώτες νότες του "Master Of Puppets" έβαλαν φωτιά αμέσως στο κοινό, το οποίο ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικό καθ' όλη την διάρκεια της συναυλίας. Τόσο παρατεταμένο χειροκρότημα μετά από κάθε τραγούδι δεν είχα ξαναδεί σε τόσα live που έχω παρακολουθήσει! Και από την πλευρά τους οι Apocalyptica ήταν ιδιαίτερα εκδηλωτικοί, έκαναν συχνά - πυκνά headbanging και απευθύνονταν συχνά στο κοινό. O drummer με corpse paint που θύμιζε τον χαρακτήρα "Κοράκι" τα πήγε πολύ καλά, ακόμα και στο απαιτητικό "Betrayal / Forgiveness", ενώ ο session τσελίστας ήταν ντυμένος με κουστούμι και φορούσε γυαλιά ηλίου. Ήταν τόσο ανέκφραστος και βιδωμένος στην καρέκλα του που μου γεννήθηκε η απορία αν είναι τυφλός!

Τα κομμάτια που επέλεξαν ήταν κυρίως από τα δύο τελευταία albums, δηλαδή το "Reflections" (2003) και το φετινό "Apocalyptica" για το οποίο δήλωσαν επί σκηνής ότι το ονόμασαν έτσι γιατί αυτή είναι η μουσική που θέλουν να παίζουν και τους εκφράζει απόλυτα. Μερικά από τα κομμάτια ήταν τα "Somewhere Around Nothing", "Heat", "Life Burns" (χωρίς φωνητικά), "Farewell". Επίσης μας "τιμώρησαν" με το "Bittersweet" (μέσα σε αποθέωση από το γυναικείο κοινό που τραγούδησε και όλους τους στίχους), γιατί "στην Ελλάδα μας γνωρίζουν κυρίως για τις διασκευές μας". Από το "Cult" έπαιξαν το hit "Hope" ενώ από διασκευές έπαιξαν ακόμα (ελπίζω να μην ξεχνάω κανένα) τα "For Whom The Bell Tolls", "Nothing Else Matters", "Enter Sandman", "Fight Fire With Fire", "Creeping Death", "Seek & Destroy", "Refuse / Resist" και "Hall Of The Mountain King".

Για καλύτερες στιγμές μην ψάχνετε! Κάθε τραγούδι ήταν μια μοναδική, μαγική στιγμή! Η ώρα πέρασε χωρίς να το καταλάβω, όπως και για τον υπόλοιπο κόσμο που είχε την κρυφή ελπίδα μήπως επιστρέψουν για πολλοστή φορά στη σκηνή ακόμα και όταν άναψαν τα φώτα! Τα τραγούδια τους ζωντανά απογειώνονται και σε αυτό βοήθησε και ο πολύ καλός ήχος. Μακάρι όσες φορές βάζω να ακούσω δίσκο τους, να τους έβλεπα ζωντανά. Απλά ένα από τα κορυφαία live που έχω παρακολουθήσει!

Μανόλης Βεληβασάκης