Powerwolf: «Ο αυτοσαρκασμός είναι απαραίτητος στη δημιουργική διαδικασία»

Μιλήσαμε με τον Charles Greywolf για όλα όσα αφορούν τους λαοφιλείς Γερμανούς power metallers

Από τον Σπύρο Κούκα, 04/11/2019 @ 13:04

Μια από τις πιο καυτές heavy metal μπάντες από άποψη δημοφιλίας αυτήν τη στιγμή, οι Γερμανοί Powerwolf, προετοιμάζονται για τις πρώτες επισκέψεις τους στη χώρα μας, δίνοντας μας την καλύτερη αφορμή για να επικοινωνήσουμε μαζί τους για κάθε δευκρίνιση και λεπτομέρεια που τους αφορά. Έτσι, ο Charles Greywolf, ιδρυτικό μέλος τους και εκ των βασικών συνθετών του συγκροτήματος έλυσε κάθε μας απορία για τα έργα και τις ημέρες του, σε μια απολαυστική συζήτηση.

Powerwolf

Καλωσήλθατε στις σελίδες του Rocking! Χαίρομαι πραγματικά που έχουμε την ευκαιρία γι' αυτήν την κουβέντα, μιας και, προσωπικά, σας ακολουθώ από τα πρώτα σας βήματα, κιόλας, και το "Return In Bloodred". Πώς πάνε, λοιπόν, τα πράγματα στο στρατόπεδο των Powerwolf αυτήν την περίοδο κι έπειτα από τη δημιουργία και την εδώ κι ένα χρόνιο κυκλοφορία του πολύ επιτυχημένου "The Sacrament Of Sin";

Τα πράγματα πηγαίνουν υπέροχα εδώ! Είμαστε ετοιμοι να ξεκινήσουμε το τρίτο σκέλος της περιοδείας μας για το τελευταίο μας άλμπουμ, η οποία είναι η πιο επιτυχημένη που έχουμε πραγματοποιήσει ποτέ, αλλά κι εκείνη που παρουσιάζει τα πιο εντυπωσιακά σκηνικά και το πιο «γεμάτο» Powerwolf show που είχαμε σε όλη μας τη μέχρι τώρα πορεία.

Το "Sacrament Of Sin" υπήρξε το έβδομο κατά σειρά άλμπουμ σας και έρχομαι να ρωτήσω, υπάρχει κάποιο κρυφό ή βαθύτερο νόημα σχετικά με τον τίτλο του; Ίσως κάποια σύνδεση του με τα «εφτά θανάσιμα αμαρτήματα» που αναφέρει η καθολική εκκλησία ή με τον αριθμό εφτά και τη σημασία που έχει εκείνος στη Βίβλο;

Όχι, δεν θα έλεγα πως υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ του αριθμού εφτά και του τίτλου του δίσκου, αν και είναι μια ενδιαφέρουσα σκέψη. Η πραγματικότητα είναι, όμως, πως αναφέρεται στην αντίφαση που υπάρχει στον καθολικισμό πως κάθε άνθρωπος γεννιέται αμαρτωλός. Τα θρησκευτικά μυστήρια είναι κατ’ ουσίαν τελετουργίες που καθορίζουν το άτομο εντός της θρησκευτικής κοινωνίας που ανήκει. Οπότε, αν ο πρώτος ορισμός που δίνεται σε έναν άνθρωπο με το που γεννιέται είναι εκείνος του αμαρτωλού, τότε κατά κάποιον τρόπο αυτό μπορεί να παραλληλιστεί με ένα τελετουργικό. Έτσι κι αλλιώς, πάντα μας άρεσε να παίζουμε με πράγματα σαν κι αυτά, οπότε θεωρώ πως ο τίτλος είναι τέλειος για ένα άλμπουμ των Powerwolf.

Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα δίσκο με τραγούδια που σου μένουν με την πρώτη ακρόαση, αλλά συγχρόνως να μπορούν να έχουν λεπτομέρειες που θα ανακαλύψει κάποιος όταν τα ακούσει για εικοστή φορά

Μιλώντας για το πιο πρόσφατο άλμπουμ σας, είναι γεγονός πως κατέληξε να έχει ένα, όχι ακριβώς πιο επικό, αλλά σίγουρα πιο «σινεματικό» χαρακτήρα απ’ ό,τι οι παλιότερες δουλειές σας. Δουλέψατε διαφορετικά αυτή τη φορά για τη δημιουργία του, αλλάζοντας κάτι στη συνηθισμένη σας δημιουργική διαδικασία;

Για πρώτη φορά, επιτρέψαμε στους εαυτούς μας περισσότερο χρόνο για τη συνθετική διαδικασία. Στο παρελθόν, πάντοτε γράφαμε εντός συγκεκριμένων, πολύ έντονων περιόδων για να κρατήσουμε τα πράγματα αυθόρμητα και να διατηρήσουμε την ενέργεια που έχει μια ιδέα όταν εκτελείται για πρώτη φορά. Αυτή τη φορά, όμως, γράφαμε για περίπου εννέα μήνες και αυτό μας επέτρεψε να έχουμε περισσότερο χρόνο για μικρά πράγματα ενδιάμεσα, όπως για παράδειγμα η περισσότερο πολυστρωματική ηχητικά ρποσέγγιση και οι πιο πολύπλοκες ενορχηστρώσεις. Θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα δίσκο με τραγούδια που σου μένουν με την πρώτη ακρόαση τους, αλλά συγχρόνως να μπορούν να έχουν λεπτομέρειες και πιο μικρά «πραγματάκια» που θα ανακαλύψει κάποιος όταν τα ακούσει για εικοστή φορά. Επιπλέον, η συνεισφορά του Joost van den Broek (των Ayreon), ο οποίος είχε αναλάβει τις ενορχηστρώσεις του άλμπουμ, πρόσθεσε πολλά στο τελικό αποτέλεσμα.

Είστε, πάντως, μια μπάντα με πληθώρα καλών κυκλοφοριών, που όλες τους από λίγο έως πολύ ικανοποιούν το συνεχώς αυξανόμενο κοινό σας. αναρωτιέμαι, βέβαια, πόσο δύσκολο είναι να παραμείνετε πιστοί στον κλασικό σας ήχο, για τον οποίο σας έχουν μάθει και σας έχουν αγαπήσει οι οπαδοί σας, παραμερίζοντας τη διαδικασία εξερεύνησης νέων ήχων και διαφοροποιημένων συνθετικών ιδεών στην οποία κάθε μουσικός ωθείται κάποια στιγμή;

Βασικά, είναι ιδαιίτερα εύκολο, καθώς αυτός δεν είναι απλώς ο ήχος και τα τραγούδια που το κοινό μας προτιμά, αλλά, το σημαντικότερο, είναι ο ήχος που εμείς αγαπάμε. Ποτέ δεν προγραμματίσαμε να κάνουμε κάτι συγκεκριμένο, έχοντας κάποιον απώτερο σκοπό από πίσω, οπότε η μουσική που δημιουργούμε είναι το αποτέλεσμα του πώς θέλουμε και πως μπορούμε να παίξουμε. Δεν νιώθουμε την ανάγκη για δραστικές αλλαγές ή πειραματισμούς και θα ήταν λάθος να παραμερίσουμε τον ήχο που γουστάρουμε και βγαίνει φυσικά όταν εμείς οι πέντε παίζουμε μαζί μουσική, απλώς για να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Φυσικά, από καιρό σε καιρό, οι συνθετικοί μας ορίζοντες επεκτείνονται και προσθέτουμε μερικά νέα συστατικά στον ήχο μας, αλλά αυτό είναι κάτι που συμβαίνει φυσικά.

Powerwolf

Μιας κι αναφέρθηκες σε αυτά τα νέα στοιχεία, κατά τη γνώμη μου υπάρχουν δύο συγκεκριμένες συνθέσεις στο πιο πρόσφατο σας πόνημα που δείχνουν αυτήν τη φυσική εξέλιξη σας σαν δημιουργοί. Αναφέρομαι, προφανώς, στο heavy "Nightside Of Siberia" και την μπαλάντα "Where The Wild Wolves Have Gone", με το δεύτερο να είναι ίσως το πρώτο ξεκάθαρα μπαλαντοειδές τραγούδι σας. θέλω να σε ρωτήσω, λοιπόν, προοικονομείται κάποια συγκεκριμένη μουσική κατεύθυνση μέσω αυτών των δύο συνθέσεων, δείχνοντας τον πιθανό προσανατολισμό της επόμενης δουλειάς σας; επίσης, θα μπορούσες να μας πεις λίγα λόγια για τις δύο αυτές συνθέσεις;

Δεν θα έλεγα πως αυτά τα τραγούδια δείχνουν κάτι σχετικά με τη μελλοντική μας κατεύθυνση, τουλάχιστον σε τόσο μεγάλη έκταση. Ξέρεις, τα τραγούδια απλώς προκύπτουν, δεν τα προγραμματίζεις. Ίσως υπάρξει μια μπαλάντα και στο επόμενο άλμπουμ, ίσως και όχι, ειδικά αν δεν υπάρξει κάποια τρομερή ιδέα σχετικά. Πάντως, για τα δύο τραγούδια που προανέφερες, συμφωνώ πως είναι ιδιαίτερα, το καθένα με τον τρόπο του. To "Where The Wild Wolves Have Gone" είναι όντως η πρώτη πραγματική μπαλάντα μας και είναι μια σύνθεση που ήταν συναρπαστική η διαδικασία δημιουργίας της. Όλοι στην μπάντα είμαστε οπαδοί αυτών των κλασικών, μεγάλων rock μπαλαντών, θέλοντας μια μέρα να καταφέρουμε να γράψουμε μια τέτοια, και η ώρα αυτή έφτασε με τη συγκεκριμένη σύνθεση. Από την άλλη, το "Nightside Of Siberia" είναι στην άλλη άκρη, όντας από τα πιο heavy τραγούδια που έχουμε δημιουργήσει ποτέ και, προσωπικά, λατρεύω αυτήν την ενέργεια που βγάζει, μέσω της επιβλητικής του ατμόσφαιρας.

Η πνευματικότητα είναι ένα ιδιωτικό, ευαίσθητο ζήτημα και δεν θα τολμούσαμε να κρίνουμε ή να σχολιάσουμε αρνητικά κάτι τόσο προσωπικό

Οπότε, τι να περιμένουμε από τη νέα σας δουλειά, όταν αυτή έρθει; Υπάρχουν ήδη συνθετικές ιδέες, κάποιος τίτλος τραγουδιού ή οποιαδήποτε λεπτομέρεια που θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας;

Αυτήν τη στιγμή είναι πολύ νωρίς για να συζητήσουμε κάτι τέτοιο. Προφανώς υπάρχουν ιδέες που δουλεύονται όταν υπάρχει χρόνο, αλλά η αλήθεια είναι πως αυτή τη στιγμή επικεντρωνόμαστε 100% στην τρέχουσα περιοδεία μας.

Η αίσθηση του χιούμορ που σας διακατέχει σαν μπάντα είναι κάτι που δεν περνά απαρατήρητο, καθώς μάλιστα έχετε παρουσιάσει αρκετά στιχουργικά δείγματα σε αυτήν την κατεύθυνση, όπως το επικό "Coleus Sanctus", το "Dead Boys Don’t Cry" ή ακόμη και το πιο πρόσφατο "Demons Are A Girl’s Best Friend". Ωστόσο, πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε αυτήν σας την πιο ανάλαφρη και χιουμοριστική πλευρά με τη σίγουρα σοβαρότατη μουσική πρόταση που προσφέρετε;

Για εμάς, το χιούμορ είναι απαραίτητο στη δημιουργική διαδικασία. Η ικανότητα του αυτοσαρκασμού πραγματικά μας βοηθά όταν βρισκόμαστε σε συνθήκες έντονης συνθετικής δημιουργίας. Εκτός αυτού, όμως, είναι σημαντικό να διατηρούμε κάποιες πιο χιουμοριστικές νότες εδώ κι εκεί, καθώς πρέπει να είναι ξεκάθαρο στον καθένα πως μπορεί να αναφερόμαστε στιχουργικά σε θρησκευτικά θέματα, αλλά δεδομένα δεν είμαστε ιεροκήρυκες. Ένας τίτλος όπως, για παράδειγμα, εκείνος του "Resurrection By Erection" κάνει ξεκάθαρο στον καθένα πως είμαστε διασκεδαστές και όχι ιεροκήρυκες. Έτσι, αυτά είναι τα δύο σκέλη που αφορούν τη χιουμοριστική μας πλευρά, η οποία είναι απαραίτητη τόσο για εμάς τους ίδιους, όσο και για το κοινό μας και πως εκείνο μας αντιλαμβάνεται.

Στο μυαλό μου, πάντως, όλες αυτές οι στιχουργικές αναφορές στο Χριστιανισμό μοιάζουν σαν μια καλά καμουφλαρισμένη κριτική πάνω στο θέμα της θρησκείας. Κατά πόσο, αλήθεια, ισχύει αυτό;

Δεν κάνουμε κριτική, όχι. Η θρησκεία, ή καλύτερα η πνευματικότητα είναι ένα ιδιωτικό, ευαίσθητο ζήτημα και δεν θα τολμούσαμε να κρίνουμε ή να σχολιάσουμε αρνητικά κάτι τόσο προσωπικό για τον καθένα. Γράφουμε στίχους για πνευματικά και θρησκευτικά θέματα, αλλά δεν κηρύττουμε ή ασκούμε κριτική. Αντιθέτως, ενδιαφερόμαστε ιδιαίτερα για αυτό το φιλοσοφικό πεδίο κι έτσι μας βγαίνει φυσικά να γράψουμε στίχους σε αυτό το κλίμα, αυτό είναι όλο. Και, σίγουρα, κρατάμε τα προσωπικά μας πιστεύω εκτός των Powerwolf.

Powerwolf

Το "Metallum Nostrum" υπήρξε μια πολύ διασκεδαστική προσθήκη στη δισκογραφία σας, από τη στιγμή που διασκευάζετε σε αυτό μερικά σπουδαία τραγουδια από μπάντες που σας έχουν επηρεάσει σαν ακροατές και μουσικούς. Αλήθεια, πως επιλέξατε τα τραγούδια που θα διασκευάζατε και, το σημνατικότερο, πως καταφέρατε να μην διασκευάσετε κανένα τραγούδι από τους Accept; (γέλια) Νομίζω πως αποτελούν μια από τις πιο ξεκάθαρες κύριες επιρροές σας...

(Γέλια)Τώρα που το αναφέρεις, κι εγώ αναρωτιεμαι πως έμειναν απ’ έξω, από τη στιγμή που είμαστε μεγάλοι οπαδοί τους τόσο σε ό,τι αφορά την κλασική τους περίοδο, όσο και στην πιο πρόσφατη τους μετενσάρκωση. Μάλιστα, μπορείς να φανταστείς πόσο δύσκολο ήταν να διαλέξουμε τραγούδια, όντας πέντε μεταλλάδες, ο καθένας με δικές του λίστες για τα αγαπημένα του τραγούδια. Νομίζω δεν έχουμε ξανατσακωθεί τόσο σε όλη μας την καριέρα. (γέλια) . Αλλά όσο αστείο κι αν φαίνεται, δεν υπήρχε κανένα τραγούδι των Accept στην κορυφή κάποιας λίστας μας. Να είσαι σίγουρος, όμως, αν υπάρξει δεύτερο μέρος του "Metallum Nostrum", θα συμπεριλαμβάνει κάποιο "London Leatherboys" ή "Princess Of The Dawn" σίγουρα!

Ο κόσμος πάντοτε συγκρίνει, είναι φυσικό και ο πιο εύκολος τρόπος για να περιγράψεις μια μουσική

Περνώντας ξανά στα δικά σας τραγούδια, κάποια από αυτά παρουσιάζουν έντονες ομοιότητες σε μελωδίες και δομές, κάτι που θα μπορούσε να μην είναι σύμπτωση. Για παράδειγμα, τα "Cardinal Sin" και "Christ And Combat" ξεκινούν με σχεδόν το ίδιο κιθαριστικό lead κι έτσι, αναρωτιέμαι, είναι κάτι που γίνεται με σκοπό, αποτελώντας κάτι σαν μια κρυφή σύνδεση μεταξύ των τραγουδιών που φέρουν παρεμφερή στοιχεία, ώστε να δημιουργηθεί μια μεγαλύτερη εικόνα, δίσκο με το δίσκο;

Μου αρέσει ο τρόπος που το σκέφτεσαι, αλλά οφείλω να είμαι ειλικρινής. Είναι απλώς σύμπτωση και πιθανόν οφείλεται στον τρόπο που παίζω κιθάρα και συνθέτω. Ωστόσο, είναι γεγονός που μου αρέσει να επαναφέρω κάποια συγκεκριμένα συνθετικά μοτίβα από καιρό σε καιρό, οπότε μάλλον θα το έλεγα τελικά σύμπτωση με μια δόση συνθετικής αυτοαναφορικότητας. Υποθέτω, έτσι κι αλλιώς έχουμε ενα συγκεκριμένο, trademark ύφος οπότε δεν βλέπω κάτι το αρνητικό σε αυτό.

Μιας και μιλάμε για trademark ύφος, ποιες είναι οι σκέψεις σου για τις συνεχιζόμενες συγκρίσεις σας με τους Sabaton; Είναι κάτι που βλέπεις ως ευχή ή κατάρα και γιατί πιστεύεις πως ο κόσμος ακόμη σας συγκρίνει με εκείνους, μιας και πλέον είναι αρκετά εμφανές πως οι διαφορές σας είναι ίσως περισσότερες απ’ ότι οι ομοιότητες;

Ο κόσμος πάντοτε συγκρίνει, είναι φυσικό και ο πιο εύκολος τρόπος για να περιγράψεις μια μουσική, οπότε δεν ένιωσα ποτέ άσχημα για αυτό. Μιλώντας για τους Sabaton, θεωρώ βασικό πως και οι δύο μας μεγαλώσαμε με λίγο-πολύ τους ίδιους μουσικούς ήρωες, οπότε και το γούστο μας κατέληξε παρεμφερές. Όταν, αρκετά χρόνια πριν, είχαμε περιοδεύσει μαζί, μιλούσαμε σχετικά με τη μουσική και ανακαλύψαμε πως έχουμε πολλά κοινά αγαπημένα άλμπουμ, συνεπώς οι όποιες ομοιότητες έχουν εκεί τη βάση τους. Έπειτα, φυσικά και οι δύο μπάντες έχουν κοινή προσέγγιση, παίζοντας αυτό το είδος μελωδικού και πιασάρικου metal κι έχοντας, ας πούμε, μη τυπικούς τραγουδιστές για αυτό το είδος. Κοινώς, όχι κάποιον τραγουδιστή στα πρότυπα του Michael Kiske, κάτι που οι περισσότερες power metal μπάντες έχουν, αλλά ερμηνευτές με μικρότερο εύρος μεν, αλλά πιο βαθιά φωνή και πιο ωμή και έντονη ερμηνευτική προσέγγιση. Οπότε, αυτό αλλάζει πολλά και ταυτίζει κατά κάποιο τρόπο τα δύο σχήματα. Εκτός αυτού, όμως, πιστεύω πως κι εμείς και οι Sabaton, η καθεμιά μπάντα τραβά το δικό της δρόμο. Άλλωστε, μιλώντας για ομοιότητες, πάμπολλες death metal μπάντες έχουν πολύ περισσότερα κοινά και ηχητικές ομοιότητες μεταξύτους απ’ ότι εμείς με τους Sabaton, αλλά σχεδόν κανείς δεν τις συγκρίνει.

Powerwolf

Σε μια απορία που είχα πάντοτε σχετικά με τη χρήση εκκλησιαστικού οργάνου εντός μιας πραγματικής εκκλησίας για τα πιο ατμοσφαιρικά και keyboard driven σημεία της μουσικής σας, τι πλεονεκτήματα πιστεύεις σας προσφέρει η όλη διαδικασία;

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι πως μπορείς να αιχμαλωτήσεις μια μοναδική, αυθεντική ατμόσφαιρα, η οποία είναι πολύ δύσκολο να αναπαραχθεί στουντιακά. Σίγουρα, στο στούντιο μπορείς να κάνεις χρήση του reverb σε όποια κλίμακα θέλεις, αλλά δεν συγκρίνεται με το φυσικό reverb που σου προσφέρει μια ηχογράφηση σε εκκλησία – είναι κάτι το πραγματικό. Άλλωστε, είναι και πραγματικά σπουδαίο γεγονός το να ηχογραφείς σε εκκλησία, αποτελεί πάντοτε μια σπουδαία εμπειρία.

Για το τέλος, και αφού σε ευχαριστήσω για το χρόνο και τις απαντήσεις σου, τι μπορούμε να περιμένουμε από τις πρώτες εμφανίσεις των Powerwolf στην Ελλάδα και ποιες οι δικές σας προσδοκίες για το εδώ κοινό σας;

Δεν περιμένουμε τίποτα λιγότερο από δύο έντονες νύχτες γεμάτες από πάθος για τη heavy metal μουσική - έχουμε ακούσει, αλλωστε, ότι οι Έλληνες οπαδοί μπορείτε να είστε από τους πιο εκδηλωτικούς που υπάρχουν και αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε κι εμείς για να βιώσουμε όλοι μαζί μια σπουδαία metal βραδιά!

  • SHARE
  • TWEET