Hypnotic Nausea: «Αν η μουσική ήταν θεός, θα την είχαμε εγκαταλείψει»

Το συγκρότημα από το Αγρίνιο παρουσιάζει μια ιδιαίτερη καλλιτεχνική πρόταση, ένα αναπάντεχο άλμπουμ με κόμικς, αθεϊστικά samples και riff που γκρεμίζουν τοίχους

Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 04/06/2019 @ 17:17

Η ελληνική σκηνή διαπρέπει. Τόσο που ορισμένοι αργούν να πάρουν πρέφα μερικά από τα διαμάντια της. Οι Hypnotic Nausea επέστρεψαν με τον δεύτερο δίσκο τους, που φέρει τον εντυπωσιακό τίτλο "The Death Of All Religions", που ντύνεται με το ακόμα εντυπωσιακότερο artwork με ένθετο κόμικ στο βινύλιο που έχει γίνει ανάρπαστο, και ιδίως με μια πανέμορφη μουσική πρόταση. Τα τέσσερα μέλη της μπάντας, ο Γιώργος (φωνή/κιθάρα), ο Φώτης (φωτισμός/samples/βίντεο), ο Monkey (μπάσο/φωνή) και ο Νίκος (ντραμς), απάντησαν σε ό,τι τους ρώτησε ο Μανώλης Γεωργακάκης και δεν δίστασαν ούτε απέναντι στη σκανδάλη!

Hypnotic Nausea

Πώς ξεκίνησε η ιστορία των Hypnotic Nausea;

Γιώργος: Τον Σεπτέμβρη του '13 στο Αγρίνιο, από μια παρέα. Για να αντέξουμε την καθημερινότητα της άχαρης φάσης της επιστροφής από σπουδές και στρατιωτικά στη γενέτειρά μας, αρχίσαμε να συζητάμε ιδέες για το στήσιμο μιας μπάντας.

Φώτης: Όλοι παίζαμε σε μπάντες από μαθητές. Μετά το τέλος της φοιτητικής περιόδου ο Γιώργος, ο Monkey και ο Νίκος βρεθήκαν και αυτό που έβγαινε από τις πρόβες είχε ενδιαφέρον. Μετά από εναλλαγές μελών στα πλήκτρα και στα samples, η σύνθεση κατέληξε στη σημερινή τριάδα. Πάντα θέλαμε, όταν παίζαμε live, να υπάρχει ένα άτομο off stage που να επιμελείται τα video projections και τα φώτα. Αυτό το μέλος έγινα εγώ. Θεωρούμε απαραίτητη την απόδοση της αισθητικής του συγκροτήματος όσο πιο πιστά γίνεται σε ένα live show.

Monkey: Πιστεύω πως οι Nausea ήταν τελικός προορισμός και των τεσσάρων. Από νωρίς συνειδητοποιήσαμε πως η σύνδεση που είχαμε μεταφραζόταν σε ιδέες, μελωδίες και εικόνες.

Νίκος: Αρχικοί στόχοι ήταν η μουσική ελευθερία όσον αφορά στο είδος και στις μουσικές φόρμες αλλά και ο συνδυασμός εικόνας και ήχου. Αρχίσαμε να παίζουμε και να γράφουμε για περίπου έναν χρόνο. Από όλο αυτό το διάστημα προέκυψε το πρώτο μας άλμπουμ, το "Hypnosis" του 2015.

Πώς είναι η ζωή του ροκά στην ελληνική επαρχία της περασμένης δεκαετίας;

Φώτης: Δύσκολη. Και αυτό σε βοηθάει να παθιαστείς περισσότερο με την εσωτερική σου ανάγκη για έκφραση και δημιουργία.

Νίκος: Είναι πολύ όμορφο ότι άνθρωποι που μεγαλώνουν σε τέτοια πλαίσια δημιουργούν τόσο ιδιαίτερα πράγματα, π.χ. 1000mods, Tuber, Naxatras, Hidden In The Basement, Instant Boner, Vermingod, Sense of Insanity.

Γιώργος: Πιστεύω πως ήμασταν τυχεροί. Το μπάσιμό μας στη μουσική συνέπεσε με το άνοιγμα του πρώτου studio ηχογράφησης στο Αγρίνιο από τον Νίκο Καλαμπαλίκη.

Monkey: Υπήρχε ένας χώρος που συγκροτήματα έκαναν πρόβες και ηχογραφούσαν το υλικό τους. Γεννήθηκε μια μικρή σκηνή από μπάντες.

Πόσο σημαντικό είναι η μπάντα σου να είναι η εφηβική σου παρέα;

Monkey: Αρκετά! Μοιράζεσαι εμπειρίες και βιώματα και με τα χρόνια διαμορφώνεις κοινή οπτική.

Νίκος: Tο συγκρότημα είναι συνδεδεμένο άμεσα με την καθημερινότητά μας. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω αν η σχέση αυτή τελείωνε μετά την πρόβα ή το live. Είμαστε μια παρέα που παίζει μουσική.

Φώτης: Η μακροχρόνια τριβή με τους ίδιους ανθρώπους από τα εφηβικά χρόνια είναι ένα σημάδι που μας θυμίζει τα παιδικά όνειρα που είχαμε.

Γιώργος: Μεγαλώνουμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια, ο καθένας έχει τα δικά του προσωπικά «ups and downs» όμως καταλαβαίνουμε το πόσο ζωτικό είναι για τον καθένα μας αυτό που κάνουμε.

Πού βρέθηκαν τα πρώτα εναύσματα για να καταλήξετε σε μια τόσο πλήρη καλλιτεχνική πρόταση;

Γιώργος: Από δίσκους, συναυλίες, ταινίες, ντοκιμαντέρ, βιβλία, θέατρο. Σε όλα προσπαθούσαμε να βρούμε μια σύνδεση και να δώσουμε τη δική μας πρόταση.

Φώτης: Σε μπάντες και καλλιτέχνες που είχαν τόσο όμορφη και μοναδική αισθητική σε όλα. Πέρα από τη μουσική, στους στίχους, στο artwork στα βίντεο κλιπ - στα live τους, οι φωτογραφίες τους, όλα συνδέονται κάπως σα να έχουν το ίδιο άρωμα/χρώμα.

Ποιες ήταν οι πρώτες καταβάσεις στην πρωτεύουσα για συναυλίες;

Γιώργος: Εμένα νομίζω πως ήταν στο Ρόδον στη Μάρνης για να δω Anathema. Μιλάμε για ένα venue πιο μυθικό από τις μπάντες που έπαιζαν εκεί. Από την πρώτη στιγμή που μπήκα σε αυτό τον χώρο ένιωσα δέος.

Νίκος: Αυτές που θυμάμαι με σιγουριά είναι Iced Earth στο Ρόδον και Mercyful Fate στο Rockwave το ’99.

Hypnotic Nausea

Ποια συναυλία δεν θα ξεχάσετε ποτέ;

Φώτης: Kraftwerk στο Taekwondo και Sigur Ros στο Release το ’16. Πολύ έντονη εμπειρία…

Νίκος: Slipknot στον Λυκαβηττό και Mayhem στο Fuzz πρόπερσι.

Γιώργος: Roger Waters στο ΟΑΚΑ, Tiger Lillies στο Mountains Of Madness στο Gagarin. Ιδιαίτερα ξεχωριστή ήταν η πρώτη φορά που είδα παράσταση των Dirty Granny Tales!

Monkey: The Black Angels στη Μαλακάσα το '15 και All Them Witches στο Gagarin το '17.

Από ποιες μπάντες που σας επηρέασαν ανιχνεύετε στοιχεία μέσα στη μουσική σας;

Monkey: Από πολλές και διαφορετικές μεταξύ τους όπως Tool, All Them Witches, System Of A Down, Archive, Russian Circles, Isis, Black Hill & Silent Island’s, Monkey3, Witchcraft…

Γιώργος: Επιπλέον νιώθουμε μεγάλη σύνδεση με την ατμόσφαιρα αρκετών soundtrack.

Θέλει προσπάθεια να μην κλέψεις τους ήρωές σου;

Φώτης: Σίγουρα! Το θέμα είναι οι ήρωές σου να σε εμπνέουν να δημιουργήσεις και όχι να είναι μία τράπεζα ιδεών. Δε θεωρούμε κακό να προδίδονται οι επιρροές σου μουσικά, οπτικά, αισθητικά. Το θέμα είναι να βρεις τη συνταγή που όλες αυτές οι επιρροές και βιώματα θα ακουστούν με την προσωπική σου χροιά.

Πώς βλέπεις την εξέλιξη του συγκροτήματος από το πρώτο στο δεύτερο άλμπουμ;

Νίκος: Θέλω να πιστεύω ανοδική. Προσπαθούμε να κάνουμε όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένα άλμπουμ.

Φώτης: Κάθε άλμπουμ είναι ένα ξεχωριστό ταξίδι. Στο πρώτο δεν γνωρίζεις αρκετά πράγματα όσο καλά κι αν έχεις προετοιμαστεί γι' αυτό. Στο δεύτερο έχεις καλύτερη γνώση της διαδικασίας. Προσέχεις λεπτομέρειες που στο πρώτο μπορεί να μην είχες σκεφτεί καν.

Τι σημαίνει "The Death Of All Religions";

Monkey: Πνευματική ελευθερία. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε περαιτέρω.

Ο αθεϊσμός είναι κάτι διαφορετικό από τον αντικληρικαλισμό;

Γιώργος: Σαφώς. Ο αθεϊσμός δεν δέχεται την ύπαρξη του θεού ή αρνείται την πίστη σε αυτόν ακόμη και όταν δεν διαφωνεί ανοιχτά για την ύπαρξή του. Από την άλλη ο κλήρος όντας ο επίγειος εκπρόσωπος του κάθε δόγματος έχει καταφέρει να είναι ο μεγαλύτερος εχθρός τους, ιδίως σε σκεπτόμενους ανθρώπους. Για παράδειγμα ο χριστιανισμός, όπως κάθε θρησκεία, φιλοσοφικά έχει πολύ ωραίες διδαχές. Η πλειοψηφία του κλήρου ζει και εξουσιάζει αντίθετα με τα όσα θεωρητικά πιστεύει. Έχει να κάνει με το πού εντοπίζεις το πρόβλημα σε όλο αυτό.

Monkey: Το βασικό πρόβλημα δεν είναι η ανάγκη κάποιων να αποζητούν στήριγμα σε κάτι ανώτερο αλλά η εκμετάλλευση αυτής της ανάγκης σε τρομακτικό βαθμό.

Ο αθεϊσμός είναι πολιτική θέση;

Γιώργος: Όσο οι εκπρόσωποι των θρησκευτικών δογμάτων θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που είναι φτιαγμένοι και να διεκδικούν δύναμη και εξουσία σε όλους τους τομείς είναι αυτονόητο πως ό,τι έρχεται σε κόντρα με την επικράτησή τους δηλώνει πολιτική θέση.

Η μουσική είναι θεός;

Γιώργος: Αν η μουσική ήτανε θεός, θα την είχαμε εγκαταλείψει.

Το καινούριο άλμπουμ φέρει ένα εντυπωσιακό εξώφυλλο και το βινύλιο συνοδεύεται από ένα εξωφρενικά όμορφο κόμικ, που δεν είμαι όμως ακριβώς προσιτό στην ερμηνεία του... Εξηγήστε μου πώς το συλλάβατε και τι θέλετε να πείτε μέσα από αυτό.

Monkey: Όλο το artwork είναι βασισμένο σε αντιθέσεις. Από τα έντονα και ποικίλα χρώματα μέχρι τις γκροτέσκες φιγούρες και τον πυκνό σχεδιασμό του εξωφύλλου, μέλημά μου ήταν να δημιουργήσω ένα ασφυκτικό έργο. Με την ιστορία του κόμικ χρησιμοποιήσαμε ένα επιπλέον αφηγηματικό όχημα για τον ακροατή πέρα από τους στίχους, τα samples και τη μουσική.

Γιώργος: Βρισκόμαστε σε μια κοινωνία πρωτόγονων που ζουν σε αρμονία με τη φύση. Κάποιοι ανακαλύπτουν μια πηγή γνώσης και αφού πιούν από αυτή αποκτούν αντίληψη και σοφία. Μόνο ένας από αυτούς θα θελήσει να μοιραστεί με τον λαό αυτή τη γνώση. Οι υπόλοιποι, βλέποντας τη δυνατότητα εκμετάλλευσης του απαίδευτου λαού, τον καταδικάζουν σε θάνατο εξορίζοντάς τον στην έρημο, ενώ ταυτόχρονα τον παρουσιάζουν ως θεϊκή μορφή που θυσιάστηκε για τη σωτηρία του λαού. Εύκολα επιβάλλουν το δόγμα τους. Όλοι πλέον υποδουλωμένοι, ζουν σε υπόγειες στοές, υπηρετούν τους αρχιερείς, χτίζουν ναούς και στον ελεύθερο χρόνο τους προσεύχονται. Τα σχέδια της θρησκευτικής ηγεσίας θα διακοπούν απότομα από την επιστροφή του επινοημένου θεού στην Ιερή Πόλη. Όλα πλέον βρίσκονται στα χέρια του λαού. Θα ξεπεράσει τις φοβίες του και θα ελευθερωθεί ή θα παραδοθεί στην πλάνη που του επέβαλαν;

Πες μου κάτι που έχετε κρύψει στο εξώφυλλο.

Monkey: Δεν υπάρχουν κρυφά μηνύματα στο εξώφυλλο, ωστόσο υπάρχουν συμβολισμοί και συνδετικά στοιχεία με το "Hypnosis".

Hypnotic Nausea

Στο άλμπουμ ακούγονται ηχογραφήσεις από διάφορες ιστορικές και μη ομιλίες, όπως π.χ. του Martin Luther King. Πώς εξυπηρετούν το νήμα της ιστορίας σας;

Νίκος: Λειτουργούν όπως και στο "Hypnosis" ως συμπληρωματικές δηλώσεις στους στίχους, από διαφορετικές γωνίες παρατήρησης.

Πείτε μου μία μόνο φράση που κρατάτε από τις ομιλίες αυτές;

Γιώργος: "Cause it can’t be a matter of god’s free decisional wimp what’s right and wrong; if people can see that morality is what it is, they know what they ought to do..." , είναι του Colin McGinn από το "The Atheism Tapes"

Πρόκειται για μια πραγματικά εξαιρετική δουλειά, πώς θα την παρουσιάσετε στο κοινό;

Φώτης: Αυτό δουλεύουμε τον τελευταίο καιρό. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα show αντάξιο του δίσκου που θα ισορροπεί ανάμεσα στην εξέλιξη της ιστορίας σε σημεία με stop - motion προβολές που επιμελείται ο Monkey αλλά και δυνατό light show.

Μια συναυλία με το πλήρες show, με φώτα, προβολές, samples κ.λπ. είναι μια διαφορετική εμπειρία από το απλό jam επί σκηνής;

Φώτης: Εντελώς διαφορετική. Για να συντονιστούν όλα αυτά που προανέφερες και να δέσουν σωστά πρέπει να είναι προσχεδιασμένα πολλά πράγματα. Κάτι το οποίο δε γίνεται να υπάρχει στο απλό jam.

Monkey: Και τα δύο έχουν την ομορφιά τους αλλά και τον σκοπό τους.

Μου λέγατε ότι στο άλμπουμ αυτό σας βοήθησε πολύ ο Ravaya από τους Need (κατά κόσμον, ο ηθοποιός Γιώργος Τζαβάρας), μίλησε μου γι' αυτήν τη συνεργασία.

Φώτης: Ο Γιώργος ανήκει στην κατηγορία των καλλιτεχνών που δε συναντάς συχνά στις μέρες μας. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που θα εκφράσει την άποψη του, είτε κάτι του αρέσει είτε όχι, χωρίς φόβο και χωρίς να χαϊδεύει αυτιά.

Γιώργος: Οι συμβουλές του στην δημιουργία του τελευταίου δίσκου ήταν καθοριστικές όπως και του παραγωγού μας, του Έκτορα Τσολάκη. Ήταν, γενικά, αυτοί που με την εμπειρία τους μας ξεμπλόκαραν, όταν φτάναμε σε αδιέξοδα. Πλέον τους νιώθουμε δίπλα μας σε αυτό που κάνουμε και αυτό μας δίνει μεγάλη δύναμη.

Πώς βλέπετε την ελληνική σκηνή;

Φώτης: Διάβασα πρόσφατα σε μία έρευνα ότι το ποσοστό συγκροτημάτων/πληθυσμού στην Ελλάδα είναι από τα πιο υψηλά στην Ευρώπη και όχι μόνο! Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια συνεχίζεται αυτή η ανοδική πορεία της τελευταίας δεκαετίας.

Νίκος: Είναι αδιαμφισβήτητη πλέον η ποιότητα των δουλειών που παρουσιάζουν οι εγχώριες μπάντες. Πολλές φορές, ελληνικά σχήματα αναγνωρίζονται πρώτα στο εξωτερικό και μετά στην Ελλάδα. Αυτό τα λέει όλα.

Ποιο CD θα βρω τώρα που μιλάμε μέσα στο αμάξι σας;

Γιώργος: Στο φλασάκι μου αυτό τον καιρό υπάρχει η δισκογραφία των Enslaved, Puscifer, Mr. Bungle, Gorillaz και John Frusciante.

Νίκος: Το "Out Of The Blue" των Tuber και το "Earths Collide" των We.Own.The.Sky.

Monkey: Δισκογραφία The Prodigy, Talking Heads και Red Hot Chili Peppers.

Φώτης: Το "OK Computer" των Radiohead, το "Mandylion" των Gathering, το "In Utero" των Nirvana και το "Untitled" των Sigur Ros.

Φώτη, με το πιστόλι στον κρόταφο, είστε prog-rock, post-rock ή απλά ώριμοι μεταλάδες;

Φώτης: Κάναμε μεγάλη προσπάθεια για να μη μπούμε κάτω από μία ταμπέλα, οπότε τράβα τη σκανδάλη...

Γιώργο, έχεις ναυαγήσει σε ερημικό νησί, θυμήθηκες να πάρεις μαζί σου τους δέκα δίσκους, αλλά δεν έχει πικάπ. Ποιούς δίσκους θυμάσαι απ’ έξω ολόκληρους;

Γιώργος: Οι πρώτοι που θα μου έρθουν στο μυαλό μιας και θυμάμαι περισσότερους απ’ έξω ολόκληρους θα είναι:

"Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band" - The Beatles,

"Parsley, Sage, Rosemary & Thyme" - Simon & Garfunkel,

"Pet Sounds" - The Beach Boys,

"Crime Of The Century" - Supertramp,

"Radioactivity" - Kraftwerk,

"Piece Of Mind" - Iron Maiden,

"Grace" - Jeff Buckley,

"Americana" - The Offspring,

"Mezmerize" - System Of A Down,

"Waking Life" - Glover Gill & The Tosca Tango Orchestra.

Πείτε αλήθεια, έχετε ήδη στο μυαλό σας το τρίτο άλμπουμ, ἐτσι;