Honeybadger: «Θέλουμε καλύτερη ζωή για τους πολλούς»

Κουβέντα εν μέσω εγκλεισμού με λύπη για την απώλεια των ζωντανών εμφανίσεων και της κοινωνικής ζωής

Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 04/02/2021 @ 14:23

 Με νέο δίσκο στις αποσκευές, καταφέραμε και συζητήσαμε με τρεις honeybadgers για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον τους. Παρουσιάζουμε την κουβέντα συγκεντρωμένη, καθώς κλήθηκαν και απάντησαν σε ίδιες ή παρόμοιες ερωτήσεις. 

Honeybadger

Πού σε πετυχαίνω τώρα; Πώς περνάει η ζωή;

Δημήτρης Β: Εμένα σπίτι μου, αυτή τη στιγμή ακούγοντας διάφορα άλμπουμ που δεν είχα προλάβει να δώσω προσοχή. Πολύ σπίτι αυτό τον καιρό, αφού ο κλάδος μου (μουσική και DJing) δεν λειτουργεί, οπότε τα κάνω σχεδόν όλα από εδώ.

Δημήτρης Γιαννακόπουλος: Με βρίσκεις στο γραφείο, είμαι από τους τυχερούς μέσα στην γενικότερη συμφορά που μας έχει βρει, μιας και ο κλάδος μου (συμβουλευτική), δεν σταμάτησε να δουλεύει.

Βαγγέλης Οικονόμου: Εμένα στο φαρμακείο. Ευτυχώς για μένα δεν άλλαξε κάτι σε επίπεδο πρωινής δουλειάς από την αρχή αυτής της κατάστασης. Δυσκολίες πολλές και ειδικά όταν έχεις να κάνεις με μεγάλους ανθρώπους αλλά υπάρχει και μια υποχρέωση απέναντί τους για βοήθεια και προστασία.

Πώς ξεκίνησε η μπάντα; Είστε όλοι μαζί από την αρχή;

Δημήτρης Β: Η ιδέα του εμείς οι τέσσερις να ξεκινήσουμε μια μπάντα μας μπήκε στα τέλη του 2014. Ήμασταν ήδη γνωστοί, φίλοι κιόλας. Συχνάζαμε στο ίδιο μέρος (συγκεκριμένα στο Πλέει στην Αγία Παρασκευή, είμαστε και από κοντινές περιοχές) όπου εγώ υπήρξα και ως DJ για τέσσερα χρόνια, είναι στέκι. Κάναμε κάποια jams έχοντας στο μυαλό μας το stoner ήχο και στην αρχή του 2015 καταλήξαμε στο σχήμα και στο όνομα, ακόμα και σε κάποια αρχικά μας κομμάτια. Έτσι ξεκίνησαν οι Honeybadger και έχουμε φτάσει στα έξι χρόνια, στις δύο κυκλοφορίες και σε αρκετά lives αισίως!

Βαγγέλης: Το συζητήσαμε ένα βράδυ με τον Δημήτρη Β. Αρχικά στο στέκι μας που έπαιζε μουσική. Είχαμε ήδη κλικάρει σε μουσικές προτιμήσεις γιατί ως στέκι εγώ πήγαινα και άραζα μόνος οπότε τα λέγαμε και ουσιαστικά ακούγαμε μαζί μουσικές και συζητούσαμε. Μας άρεσε το ροκ σε γενικές γραμμές, αλλά την κατεύθυνση τη βρήκαμε νομίζω από τη πρώτη πρόβα.

Ωραίο όταν ακούς κάτι πάνω στο jam και ξαφνικά όλοι κοιταζόμαστε με ευχαρίστηση ότι εδώ κάτι ωραίο συμβαίνει

Τι σας έχει λείψει περισσότερο εν μέσω καραντίνας;

Δημήτρης Β: Καλά το πρώτο είναι τα lives, οι πιο συχνές πρόβες, τα bars και οι μουσικές, το DJing και ως δουλειά για μένα. Όλα αυτά στα οποία ήταν στηριγμένη η κοινωνική μου ζωή και ύπαρξη. Είναι μια περίοδος προσαρμογής σε νέες συνθήκες, όσο κι αν αυτό φαίνεται τραγικό, πρέπει να τα κάνουμε όλα με άλλους τρόπους. Όσα γίνονται βέβαια!

Δημήτρης Γ: Κυρίως τα lives , οι κοινωνικές συναναστροφές και το γήπεδο. Να μπορώ να πάω να δω έναν αγώνα μπάσκετ ή να μπορώ να παίξω μπάσκετ ή ποδόσφαιρο είτε σε κλειστό είτε σε ανοιχτό γήπεδο.

Βαγγέλης Οικονόμου: Εννοείται τα lives και μένα. Και τα δικά μας αλλά και να πάω σε ένα, να αγκαλιαστώ με αγνώστους, να χορέψω και να πιω σάπια μπύρα σε πλαστικό. Ένα ποτό αποσυμπίεσης, ένα σπιτικό πάρτυ, σινεμά κλπ κλπ. Ότι δηλαδή μας αποσυμπιέζει από την καθημερινότητα.

Honeybadger

Πώς γίνονται οι πρόβες όσο δεν μπορείτε να μαζευτείτε; Πώς λειτουργεί η διαδικασία σύνθεσης για εσάς, σαν μπάντα;

Δημήτρης Β: Από την έναρξη του δεύτερου lockdown και μετά μόλις πριν λίγες μέρες ξεκινήσαμε ξανά τις πρόβες. Υπάρχει νόμιμος τρόπος με την άδεια της Πολιτικής Προστασίας και προσπαθούμε να εξαντλήσουμε το τί μπορούμε να κάνουμε χωρίς να φάμε στο κεφάλι 300ρια πρόστιμα! Πριν μπορεί να στέλναμε ο ένας στον άλλο κάποιες ιδέες απλά και να τις δουλεύαμε ξεχωριστά, ήταν λίγο περίεργο έπρεπε να βρούμε τους ρυθμούς μας. Γενικά και στις πρόβες μας κάποιος φέρνει μια καλή ιδέα, ολοκληρωμένη ή μη, και τη δουλεύουμε όλοι μαζί. Κυρίως όλα ξεκινάνε από ένα ή δύο καλά riffs. Το στίχο τον έχω αναλάβει εγώ.

Βαγγέλης: Η αλήθεια είναι ότι είχαμε σκεφτεί διάφορους τρόπους να ανταλλάζουμε ιδέες διαδικτυακά αλλά δεν έχουμε μάθει έτσι. Μας αρέσει η σύνθεση στη πρόβα, πιο οργανικά και όχι τόσο αποστειρωμένα. Αυτό που ακούς κάτι πάνω στο jam και ξαφνικά όλοι κοιταζόμαστε με ευχαρίστηση ότι εδώ κάτι ωραίο συμβαίνει.

Για μένα προσωπικά η σύνθεση έχει να κάνει και με τι θα φέρουν οι "μελωδικοί" σαν ιδέες. Δουλειά μου σα ντράμερ είναι να βάλω τον κορμό, το σκελετό ας πούμε που θα καθορίσει λίγο το ύφος και την ενέργεια της μελωδίας. Οπότε αρχικά ακούω (δε θέλω σχόλια) και μετά μαζί με τα παιδιά και κυρίως με τον Δημήτρη Γιαννόπουλο τον μπασίστα - αρκούδο, δουλεύουμε το ρυθμικό θεμέλιο του τραγουδιού.

Ποια είναι η βασική σας έμπνευση; Έχετε κάποια θεματολογία σε στίχους; Αντλείτε από κάπου ιδέες;

Δημήτρης Β: Μια που έχω αναλάβει το στίχο μπορώ να πω ότι οι στίχοι είναι βασισμένοι σε δικές μου εμπειρίες και συναισθήματα, παρατηρώντας πολλές φορές και τους τέσσερις μας σαν μπάντα. Η πλειοψηφία των θεμάτων πάντως είναι υπαρξιακά και κοινωνικά. Για παράδειγμα, το "Truth in the Lie" μιλάει για την αρνητική πλευρά της επιρροής των social media και το πως κάποιος μπορεί να γυρίσει σελίδα σε αυτό ενώ το "Good for Nothing", του οποίου τους στίχους έγραψε η φίλη μας Στεφανία Στεφανίδη, είναι ένα ερωτικό κομμάτι που θίγει και τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Βαγγέλης: Εγώ προσπαθώ να ακούω κυρίως νέες προσεγγίσεις στο όργανο μου. Η αλήθεια είναι ότι το απλό και catchy ρυθμικό στοιχείο το αγαπώ πολύ.

Η καταδίκη της Χρυσής Αυγής το πιο φωτεινό σημείο την περασμένη χρονιά

Η πολιτική (ζωή) του τόπου σας απασχολεί;

Δημήτρης Β: Σίγουρα μας απασχολεί, είτε θέλουμε είτε όχι, αφού τα αποτελέσματά της τα βιώνουμε καθημερινά. Έχουμε ο καθένας τις πολιτικές του απόψεις και όταν νομίζουμε ότι θέλουμε παίρνουμε και θέση, όπως πήραμε ξεκάθαρη θέση στην δικαστική και κοινωνική καταδίκη του φασισμού - ναζισμού με τη μορφή της Χρυσής Αυγής. Παρόλο που το συγκεκριμένο θέμα δεν τελειώνει εκεί, ο αγώνας κατά των φασιστικών απόψεων και τακτικών για μας είναι αυτονόητος όταν θέλουμε να έχουμε δημοκρατία. Γενικά θέλουμε καλύτερη ζωή για τους πολλούς και όχι για τους λίγους και αυτό είναι κάτι ξεκάθαρο. Νομίζω πως συμφωνούμε και οι τέσσερις σε αυτό.

Honeybadger

Υπάρχει κάποιος που σας εκνευρίζει ή σας χαλάει σε αυτόν τον τόπο;

Δημήτρης Β: Δε θα μιλήσω με ονόματα, με χαλάνε σίγουρα αυτοί που παρασιτούν και δεν προσφέρουν τίποτα στο διπλανό τους που μπορεί να έχει μεγάλη ανάγκη, είτε είναι πολίτες είτε πολιτικό προσωπικό στην Ελλάδα, και ισχύει και στη μουσική μας σκηνή αυτό σε ένα βαθμό, να μη βγάζουμε την ουρά μας απ’ έξω. Kαι αρκετοί κακομαθημένοι μαϊντανοί της τηλεόρασης και των social media που φέρονται σαν να ζουν σε έναν άλλο φανταστικό κόσμο όπου δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Δημήτρης Γ: Εμένα με εκνευρίζουν αφάνταστα οι instagramers. Έχει εισχωρήσει τόσο έντονα στην καθημερινότητα μας αυτό το μέσο ώστε έχουμε καταλήξει σαν κοινωνία να μην κάνουμε πράγματα για τον εαυτό μας αλλά με σκοπό να τα δουν οι άλλοι. ‘Έχουμε φτάσει σε σημείο η αξία των ανθρώπων να αξιολογείται από τα πόσα likes έχει ένα post και θεωρούμε πώς ότι γίνεται στο instagram αντικατοπτρίζει την κοινωνία, ενώ στην πραγματικότητα αυτό δεν ισχύει. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα χρήσιμο εργαλείο προώθησης της δραστηριότητας σου, είτε επαγγελματικής είτε ερασιτεχνικής (ακόμα και της προσωπικής) και όχι εργαλείο καθολικής έκθεσης της προσωπικότητάς σου.

Υπήρξε κάτι καλό για εσάς ή έγινε κάτι όμορφο σε αυτή την χώρα την περασμένη χρονιά πέρα από την κυκλοφορία του δίσκου σας, το οποίο αξίζει να θυμόμαστε;

Δημήτρης Β: Για μένα είναι η καταδίκη της Χρυσής Αυγής το πιο φωτεινό σημείο την περασμένη χρονιά. Έστω και υπό αυτές τις συνθήκες. Τις δικές μου προσωπικές καλές στιγμές όντως τις συνοψίζω στο άλμπουμ μας και στη μουσική μου εξέλιξη μαζί με τους Honeybadger.

Πώς καταφέρατε να γράψετε και να κυκλοφορήσετε εν μέσω πανδημίας;

Δημήτρης Β: Ευτυχώς οι εγγραφές είχαν τελειώσει πριν αρχίσουν τα lockdowns, είχαμε ήδη κυκλοφορήσει και το πρώτο single το "That Feel" στα τέλη του 2019. Μέσα στην πανδημία καταφέραμε να συνεννοηθούμε για να μιξάρουμε και να γίνει το mastering πρώτα του δεύτερου single του "The Wolf¨ και μετά ολόκληρου του "Pleasure Delayer". Πολλά μηνύματα, πολλές αποστολές αρχείων με Google Drive και WeTransfer και πολλές συζητήσεις για τις λεπτομέρειες, ειδικά την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού του 2020 για να καταλήξουμε στο αποτέλεσμα. Ήταν όμως και κάτι που αυτή την άτυχη περίοδο μας κρατούσε ζωντανούς και σε μουσική εγρήγορση.

Τα φωνητικά τί στυλ θα έλεγες ότι έχουν;

Δημήτρης Β: Εγώ θα τα περιέγραφα ως semi-dirty με μια μικρή δόση λυρικότητας. Κάτι μεταξύ Wyndorf των Monster Magnet, πιο καθαρής version του Neil Fallon των Clutch, με μία ιδέα από Danzig!

Heavy rock είμαστε κι ας υπάρχουν διάφορες επιρροές μέσα στον ήχο μας

Πώς θα περιέγραφες τη μουσική που δημιουργείτε σε κάποιον που δεν την έχει ξανακούσει στο παρελθόν;

Δημήτρης Β: Heavy rock είμαστε κι ας υπάρχουν διάφορες επιρροές μέσα στον ήχο μας. Προφανώς και έχουμε έμπνευση το Palm Desert Scene αλλά έχουμε πολλές ώρες ακρόασης και στο metal και σε άλλα είδη rock. Άρα heavy rock, με τον Honeybadger τρόπο.

Με ποια μπάντα θα ήθελες να παίξεις/περιοδεύσεις;

Δημήτρης Β: Αναμφισβήτητα με τους Queens of the Stone Age, με τον Mark Lanegan ή τους Metallica. Υπερβολές αλλά πρέπει να κάνεις και όνειρα!

Υπάρχει καμία ιστορία πίσω από την επιλογή ονόματός σας;

Δημήτρης Β: Ψάχνοντας για όνομα για τη μπάντα αρχίσαμε να σκεφτόμαστε και ονόματα από περίεργα ζώα. Έτσι πέσαμε πάνω σε φοβερά βίντεο στο YouTube για τον honey badger (μελοασβός στα ελληνικά) που είναι ένα άγριο ζώο της Ασίας και της Αφρικής με μια "αμάσητη" νοοτροπία, δεν κολλάει να πάρει αυτό που θέλει, επιβιώνει σκληρά και αντιμετωπίζει πολύ μεγαλύτερα και επικίνδυνα ζώα. Μας ενθουσίασε, κάναμε το όνομα του μια ενιαία λέξη και συνεχίσαμε με αυτό.

Honeybadger

Ποιος επιμελήθηκε της ηχογράφησης, παραγωγής, μάστερ (κτλ) του δίσκου;

Δημήτρης Β: Ο βασικός συντελεστής είναι ο Αλέξης Μπόλπασης, ο παραγωγός μας στο "Pleasure Delayer". Γράψαμε μαζί του στο Suono Studio όλα τα μέρη εκτός από τα drums που ηχογραφήθηκαν στο Unreal Studio και τα επιμελήθηκε όλα ο Αλέξης. Το mastering έγινε από τον Nick Townsend στο Orange County της California. Ένα πολύ σημαντικό σπρώξιμο μας έδωσε και το φοβερό artwork του A.D.Visions, καλύτερο δεν το φανταστήκαμε όταν είχαμε την ιδέα του "Pleasure Delayer". Πολύ σημαντικοί και έμπειροι όλοι οι συνεργάτες μας στο δίσκο και δε θα μπορούσαμε να είμαστε πιο ευχαριστημένοι από την εμπειρία αυτή.

Ακούγοντας τον δίσκο σας διέκρινα μια δική σας μυρωδιά. Κάτι ξεχωριστό. Πόσο δύσκολο είναι να κρατάτε τις επιρροές σας και να τις αφομοιώνεται σε κάτι απολύτως δικό σας;

Δημήτρης Β: Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας ακούμε rock μουσική και τα συγγενή είδη αλλά μας τράβηξε σα μπάντα ο heavy και desert ήχος. Παίρνω ως πολύ θετικό το να βγάζουμε μια ιδιαιτερότητα γιατί, όχι μόνο στο stoner και στο heavy, στη rock υπάρχει μια επαναληπτικότητα και ότι ο καθένας έχει αρκετά διαφορετικές επιρροές βοηθάει στο να αλλάζει πάντα ένα στοιχείο και να βγαίνει μια "σφραγίδα" της μπάντας. Για παράδειγμα, εγώ υπήρξα μεγάλος fan του grunge και του desert rock ενώ ο κιθαρίστας μας ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος περισσότερο της funk και της blues μουσικής. Για μένα τις περισσότερες φορές είναι πλεονέκτημα αυτές οι διαφοροποιήσεις.

Το mastering έγινε από τον Nick Townsend στο Orange County της California

Ποια είναι καλύτερη συναυλία που πήγατε και μια συναυλία που μετανιώσατε γιατί δεν πήγατε;

Δημήτρης Β: Metallica με opening μπάντα τους Monster Magnet το 1999 στη Ριζούπολη. Νομίζω ότι ήταν ο ορισμός μια εκρηκτικής συναυλίας με μπάντες ενεργειακά στο απόγειο τους και παράλληλα ήταν και από τις δύο αγαπημένες μου ούτως ή άλλως. Αυτή που έχασα και στενοχωρήθηκα είναι οι AC/DC στο Ολυμπιακό Στάδιο γιατί δυστυχώς έλειπα από την Ελλάδα.

Βαγγέλης: Η καλύτερη συναυλία που έχω πάει είναι το 2003 στο Παρίσι που πήγα επί τούτου να ακούσω και να δω Queens of the Stone Age. Θυμάμαι ακόμα τον πρώτο βαθύ απο το Millionaire να μου σηκώνει τη τρίχα και για μένα είναι ένα benchmark εμφάνισης, ενεργειας, επαγγελματισμού και παραγωγής. Και είχε και Band of Horses σαν opening act που ήταν αποκάλυψη.Μετανιώνω που ήμουν φλώρος και δε πήγα στους Rage Against the Machine τον Ιούνιο του 2000 γιατί έδινα Πανελλήνιες. Θα τους έβλεπα στη Κρακοβία το 2020 αλλά… COVID.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη ελληνική μπάντα, διαχρονικά, κατ' εσέ;

Δημήτρης Γ:: Δημοκρατικά πάντα διαλέγω τις Μουσικες Ταξιαρχίες. Οι ήχοι και η τεχνική του Δρόλαπα και του Πάζιου με συνοδεύουν μέχρι σήμερα.

Δημήτρης Β: Πολύ κλισέ η δική μου απάντηση αλλά πάντα και για πάντα θα είναι οι Τρύπες. Ότι πιο ιδιαίτερο στη rock στην Ελλάδα, οι Έλληνες Clash λέω μερικές φορές. Αδυναμία μου οι διαπεραστικές κιθάρες του Μπάμπη Παπαδόπουλου.

Βαγγέλης: Συμφωνώ με τα παιδιά 100% και θα πω και τους Aphrodite's Child. Τί να πει κανείς για τις συνθέσεις και την ατμόσφαιρα του 666;

Μεγαλύτερα ελληνικά συγκροτήματα; Μουσικές Ταξιαρχίες, Τρύπες και Aphrodite's Child!

Με ποια συγκροτήματα έχετε επαφή, σχέσεις ή μοιράζεστε ιδέες από την ελληνική σκηνή;

Δημήτρης Β: Πολλοί μιλάμε μεταξύ μας και έχουμε επαφή, κάποιοι ενδεικτικά είναι οι Breath After Coma, οι Dendrites, οι Rolling Dice, οι Desert Monks, οι Narcosis και αρκετές μπάντες του label μας, της Made Of Stone Recordings και κάποιες με κοινό παρονομαστή τον παραγωγό μας όπως οι Xoan και οι Bonnie Nettles.

Διακρίνεις ελληνική ή αθηναϊκή σκηνή στον χώρο τελικά; Αν ναι τι θα όριζες σαν σκηνή εσύ και ποιοι είναι οι βασικοί εκφραστές της;

Δημήτρης Β: Νομίζω πως διακρίνω περισσότερο ελληνική σκηνή και λιγότερο αθηναϊκή, ειδικά στο δικό μας κομμάτι που είναι το heavy rock/stoner. Υπάρχει και μια πιο ευρεία rock αγγλόφωνη σκηνή βέβαια. Για να μιλήσω για τον ήχο μας νομίζω πως οι βασικοί εκφραστές της είναι οι πιο ιστορικές, έμπειρες και με σφραγίδα στον ήχο μπάντες όπως οι Nightstalker, οι 1000Mods, οι Planet of Zeus, οι Naxatras σε μια πιο psych παραλλαγή. Σίγουρα ξεχνάω κάποιους, υπάρχουν πολλές μπάντες με σοβαρό υλικό και επιρροή, αλλά νομίζω πως οι βασικοί εκφραστές είναι αυτοί.

Βαγγέλης: Και εγώ ελληνική σκηνή διακρίνω. Πολλές μπάντες υπάρχουν και ακούγονται όπως, VIC και Κ2 από τα Ιωάννινα, Bonzai, Paranoid Reverb και Chipper από Θεσσαλονίκη, Wormhog από Τρίπολη, Fuel Eater από Πάτρα, με πολύ ωραία άλμπουμ. Σίγουρα μου διαφεύγουν και άλλες.

Honeybadger

Γιατί νομίζεις στην Ελλάδα είχαμε τόσες μπάντες και τόσο κόσμο που ακολούθησε το γενικότερο stoner ήχο τα τελευταία χρόνια; Νομίζεις ότι αυτό θα καταλαγιάσει πλέον; Διακρίνεις στροφή του κόσμου σε διαφορετικές μουσικές;

Δημήτρης Β: Όλα αυτά έχω την εντύπωση ότι κάνουν κύκλους και νομίζω πως είμαστε σε μια καμπή που αλλάζει ο πιο αμιγής stoner ήχος και εμπλουτίζεται με άλλα στοιχεία, έχουμε μια αλλαγή κατεύθυνσης που θα δείξει που θα πάει. Εμένα μου αρέσουν από τις ελληνικές μπάντες η κατεύθυνση οι νέες κατευθύνσεις των 1000Mods που έπαιξαν με στοιχεία grunge και πιο μοντέρνου rock στο τελευταίο album. Στο πιο μοντέρνο θα βάλω και τους Deaf Radio που, εκτός του desert ήχου, έχουν και μια post-punk αίσθηση και νομίζω ότι τους ταιριάζει. Γενικότερα έχουμε μια στροφή και στο post-punk και indie ήχο αλλά και στο psych. Δε λέμε ούτε εμείς όχι σε κάτι από αυτά. Μας αρέσουν και αν το λέει η καρδιά μας θα φλερτάρουμε στο songwriting.

Υπάρχει ελληνική σκηνή, μην την περιορίζουμε σε Αθηναϊκή

Ακούτε διαφορετική μουσική από αυτή που παίζετε; (γράψτε και καμιά μπάντα)

Δημήτρης Γ: Λένε πως από τα γονίδια δεν μπορείς να ξεφύγεις κι ετσι λόγω του πατέρα μου έχω μια τάση να ακούω και να τραγουδάω παλιά λαϊκά τραγούδια (ξεκίνησα την μουσική παίζοντας μπουζούκι). Επίσης λατρευω την blues και την funk (από Robert Johnson, Muddy Waters, BB King, Jimi Hendrix μέχρι Funkadelic, Parliament, Kool & the Gang κλπ) που ήταν και τα μουσικά είδη που με ώθησαν να ξεκινήσω την κιθάρα.

Δημήτρης Β: Μπορώ να πω ότι έχω ακούσει πολύ τον desert και heavy ήχο και με τον καιρό και το επάγγελμά μου (DJ) έχουν ανοίξει πολύ περισσότερο οι μουσικοί μου ορίζοντες. Για παράδειγμα, ακούω νέες soul μπάντες και καλλιτέχνες που έχουν και υφή pop και psych όπως οι The Milk, οι Black Pumas, ο Leon Bridges, που μου βάζουν και προκλήσεις σαν vocalist. Και σε άλλα συγγενή είδη, όπως τους Khruangbin, τους Skinshape, τους Growlers, τους Brian Jonestown Massacre. Τελευταία από πιο παλιούς πάρα πολύ Bruce Springsteen, Dandy Warhols και Supergrass.

Έχεις τυχόν εθισμούς / αγαπημένα πράγματα;

Δημήτρης Γ: Προσωπικά, έχω μια αδυναμία στον αθλητισμό και συγκεκριμένα στο μπάσκετ. Παρακολουθώ απο ΝΒΑ μεχρι τοπικά πρωταθλήματα και έχω το ψώνιο του scouter. Επίσης παίζω video games και αν δεν ήμουν τόσο δεμένος με τα παιδιά και το συγκρότημα θα μπορούσα να ήμουν επαγγελματίας παίκτης 2Κ.

Βαγγέλης: Ο βασικός μου εθισμός είναι το ποδήλατο. Κυρίως παλαιότερα που είχα και πιο πολύ χρόνο ξεχνούσα να κατέβω. Αν μπορούσα να λείψω 3 μήνες θα γυρνούσα την Ευρώπη με ποδήλατο.

Δημήτρης Β: Ταινίες και σειρές πάρα πολύ εγώ, γενικά είχα πάντα κόλλημα με το σινεμά, ήταν το μεγαλύτερό μου μετά τη μουσική. Και ολόκληρό κομμάτι στήσαμε πάνω στο Twin Peaks του David Lynch μέσα στο album μας, και λέγεται Laura Palmer. Να το ακούσετε, δεν κάνουμε spoilers!

Επίσης για δικούς μου cult λόγους ακούω πολλές φορές αθλητικά ραδιόφωνα, βρίσκω εκπληκτικά αυτά που ακούγονται εκεί μέσα (και αρνητικά και θετικά) και παρακολουθώ λίγο ποδόσφαιρο και περισσότερο μπάσκετ σαν τον Γιαννακόπουλο, με προτίμηση στο NBA.

Tί σχέδια υπάρχουν για το μέλλον;

Δημήτρης Β: Στα άμεσα σχέδια νομίζω είναι ένα live streaming concert, αφού αυτό μας επιτρέπει η περίοδος αυτή και θέλουμε να το πραγματοποιήσουμε, περαιτέρω marketing - προώθηση του "Pleasure Delayer" και μια νέα κυκλοφορία όσο συντομότερα μπορούμε. Με βλέμμα και φοβερή προσμονή για τα ζωντανά lives που θα ακολουθήσουν στην έξοδο από την covid εποχή, μακάρι για όλους μας να τα υποδεχτούμε σύντομα και με υγεία.

Σας ευχαριστώ πολύ, ελπίζω να τα πούμε σε κάποιο live σύντομα!

Δημήτρης Β: Η χαρά ήταν δική μας Θεοδόση, ευχόμαστε σε όλους νέα headbanging, ιδρώτα και παγωμένες μπύρες!

Βαγγέλης: Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο σου και τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις. Ελπίζω να τα πούμε σύντομα είτε σε δικό μας live, είτε σε κάποιο άλλο.

-

Βρείτε τους Honeybadger παντού:

Official Site / Spotify / YouTube / Bandcamp / Facebook / Instagram / Twitter  

  • SHARE
  • TWEET