Συνέντευξη: The Shadow Theory

Δύο από τα σημαντικότερα γεγονότα που συζητιούνται ήδη εκτενώς -κυρίως στο progressive metal χώρο- είναι το ντεμπούτο των The Shadow Theory και φυσικά η επαναδραστηριοποίηση των Psychotic Waltz. Κοινός παρανομαστής αφενός ο Devon Graves, που ηγείται και στα δύο σχήματα, αλλά και το ελληνικό στοιχείο, που στους μεν The Shadow Theory αποτελεί το βασικό μοχλό έμπνευσης μέσω του Demi Scott και στους Psychotic Waltz θα διαβάσετε τί ρόλο ενδεχομένως είχε στο reunion του συγκροτήματος. Το Rocking.gr μίλησε πρώτα με τον Demi Scott και στη συνέχεια με τον Devon Graves και σας παρουσιάζει ό,τι θα θέλατε να ξέρατε και ό,τι πρέπει να μάθετε. Οι Psychotic Waltz επανήλθαν -με ό,τι αυτό συνεπάγεται- και οι The Shadow Theory ήρθαν για να μείνουν.



Οι The Shadow Theory κυκλοφορούν αυτές τις μέρες το ντεμπούτο άλμπουμ τοτς και, όπως διαφαίνεται εξ αρχής, πρόκειται για ένα συγκρότημα, το οποίο αναμένεται να πρωταγωνιστήσει στα δρώμενα του σύγχρονου progressive metal χώρου. Μιλήσαμε με τον βασικό συνθέτη, Demi Scott, για τη μπάντα, τα προσεχή σχέδια για περιοδεία και ζητήσαμε τη γνώμη του γύρω από θέματα, στα οποία αναγκαστικά εμπλέκονται οι The Shadow Theory, όπως φυσικά η επαναδραστηριοποίηση των μεγάλων Psychotic Waltz. Προσγειωμένος και ταυτόχρονα γνωρίζοντας την ποιότητα του δίσκου που παρέδωσε με την μπάντα του, μας προσκαλεί σε μια μοναδική μουσική περιπέτεια.

Γειά σου Demi. Πώς είναι η ανταπόκριση του τύπου μέχρι στιγμής; Τι feedback λαμβάνετε;
Γεια σου και σένα Πάνο. Είναι αλήθεια πως η ανταπόκριση του τύπου και του κόσμου μέχρι στιγμής είναι κάτι πολύ παραπάνω απο απλά θετική, δεδομένου ότι μιλάμε για μια πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα. Έχει γίνει μεν ένα στοιχειώδες promotion, αλλά η διάδοση του άλμπουμ πιστεύω θα επεκταθεί ευρύτερα, αφότου κυκλοφορήσει και μετά, κυρίως μέσω του κόσμου που θα το ακούσει και θα του αρέσει.

Πώς νοιώθεις τελικά να πραγματοποιείται κάτι σαν όνειρο και να βλέπεις το δημιούργημά σου να βρίσκεται πλέον διαθέσιμο εκεί έξω;
Τις πρώτες μέρες, πριν απο 5 περίπου χρόνια, στην έναρξη της συνεργασίας μου με τον Devon, ήμουν σε ένα είδος μόνιμης έκστασης. Για την ολοκλήρωση του άλμπουμ, όμως, χρειάστηκε πολλή, πολλή δουλειά, ηρεμία, μεθοδικότητα, ακλόνητη πίστη και 100% αφοσίωση. Μετά απο όλα αυτά, έχω φτάσει στο σημείο να βρίσκω πολύ φυσικό το γεγονός οτι σε λίγες μέρες θα είναι διαθέσιμο σε όλο τον κόσμο.

Ήταν εύκολη η διαδικασία ηχογράφησης του άλμπουμ; Υπήρχε η αίσθηση της μπάντας ή δουλέψατε ξεχωριστά ο καθένας, αν λάβουμε υπόψη ότι το ντεμπούτο στην ουσία είναι σχεδόν εξ'ολοκλήρου δική σου σύλληψη;
Καταρχήν, να σου εξηγήσω λίγο γρήγορα γιατί μας πήρε 4 χρόνια. Πρώτον, έπρεπε να βρούμε τον τρόπο, τη «φόρμα» πάνω στην οποία θα ανταλλάζουμε ιδέες. Δεύτερον, βομβάρδιζα τον Devon με τόσο πολύ υλικό καθημερινά, που νομίζω πως από κάποιο σημείο και μετά τον μπλοκάρισα στο τί να πρώτο-διαλέξει και σε τί θεματολογία του άλμπουμ να καταλήξει. Τελικά, όλες οι ανταλλαγές ιδεών επιτυγχάνονταν μέσω private server ή email μεταξύ μας. Φαντάσου, για παράδειγμα, πως έχω στείλει ένα τραγούδι στον Devon με email. Την επόμενη μέρα, θα μου ζητούσε μια μικρή αλλαγή σε κάποιο σημείο. Τη μεθεπόμενη του έστελνα το διορθωμένο. Μετά, άλλη αλλαγή, κοκ. Μιλάμε για μια διαδικασία η οποία θα μας έπαιρνε μόλις λίγα λεπτά εάν ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Όταν πια τα τραγούδια ήταν πλέον έτοιμα προς ηχογράφηση, μοιραζόταν σε όλους το τελικό υλικό για μελέτη. Αν και αναγκαστικά λόγω αποστάσεων ο καθένας ηχογραφούσε ξεχωριστά, παρ' όλα αυτά η ηχογράφηση ήταν το ευκολότερο και γρηγορότερο μέρος της όλης διαδικασίας. Βέβαια, το σκηνικό έχει αλλάξει πια όσο αφορά τη σύνθεση, μιας και πολύ πρόσφατα μετακόμισα στην Αυστρία και μένω 10 λεπτά μακριά από τον Devon.

Σε κάποια σημεία, το άλμπουμ απογειώνεται όσον αφορά την τεχνική αρτιότητα των μελών. Νομίζεις ότι αυτό το στοιχείο πλέον στο χώρο του progressive metal έχει γίνει αυτοσκοπός και έτσι χάνεται η ουσία;
Πιστεύω πως σε κάποιες μπάντες έχει γίνει αυτοσκοπός, ενώ σε άλλες απλά έτσι τους βγαίνει. Πρόσεξε, μιλάμε για metal και το αντίστοιχο metal κοινό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Έχει γνώσεις, διαθέτει καλό «αυτί», και ξέρει να ξεχωρίζει το τεχνικά «άρτιο» από το «μη καλό». Αυτό αυτομάτως ανεβάζει τον πήχη και τις απαιτήσεις του κοινού από τις μπάντες, με αποτέλεσμα κι αυτές να μπαίνουν στο ίδιο τριπάκι. Άλλες μπάντες του progressive χώρου -ελπίζω οχι πολλές- δυστυχώς διακατέχονται απο τέτοια ανασφάλεια, που νομίζουν ότι με φλύαρα άπειρα solos, με σειρά από ατελείωτα 10λεπτα τραγούδια ή απανωτές αλλαγές μέτρου θα αποδείξουν κάτι. Αναρωτιέμαι, π;vς στο καλό περιμένουν να κάνει headbanging ο fan όταν τον φορτώνεις με 5/8, 7/8 και 11/12 εναλλασσόμενα όλη την ώρα. Καλή λοιπόν η επίδειξη, καλό να δείξεις πόσα ξέρεις, αλλά με φειδώ. Είμαι υπέρ του: παίξε αν μπορείς -μια μόνο- κατάλληλη νότα, αλλά στη κατάλληλη στιγμή.

Υπάρχουν σχέδια για κάποια περιοδεία; Και πότε; Υπάρχει περίπτωση να 'ρθετε Ελλάδα;
Θα πρέπει πρώτα να κυκλοφορήσει και να διαδοθεί το άλμπουμ, ώστε να κάνουμε κι εμείς και οι διάφοροι promoters και διοργανωτές τις πρώτες εκτιμήσεις επ' αυτού. Εννοείται πως η Ελλάδα είναι στα σχέδια μας, αν μη τι άλλο. Είμαστε ήδη ανοικτοί σε προτάσεις, απλά πρέπει να συμπίπτει και σωστό timing ώστε να τηρούνται δίκαια και οι προτεραιότητες με τις μπάντες των Devon, Kris και Johanne. Κι όπως όλοι ήδη ξέρετε, δόθηκε προτεραιότητα στην περιοδεία των Psychotic Waltz με απόλυτο σεβασμό απο μέρους μας!

Έχετε προβάρει κομμάτια για ζωντανή απόδοση; Θα υπάρχουν και διασκευές - εκπλήξεις;
Δεν έχουμε βρεθεί ακόμα όλοι μαζί στο ίδιο δωμάτιο για να προβάρουμε το υλικό μας, αλλά η πρόβα πιστεύω θα είναι ένα από τα πιο ευχάριστα events μας, μιας και όλοι μας φροντίσαμε να είμαστε αρκετά «διαβασμένοι». Η πρόβα θα αφορά περισσότερο τεχνικά θέματα αναπροσαρμογής και δόμησης του υλικού για live συνθήκες, παρά για «δέσιμο». Όσον αφορά διασκευές... όπως βλέπεις, εφόσον υπάρχει ένα μόνο άλμπουμ στο ενεργητικό μας, να περιμένετε πολλές. Είμαστε βέβαια και ανοικτοί σε προτάσεις του κόσμου για το τι θα θέλουν να διασκευάσουμε, αρκεί να αρέσει και σε όλους μας ομόφωνα.

Έχουν γίνει συζητήσεις για μέλλον των Shadow Theory και κάποιο επερχόμενο άλμπουμ;
Το μέλλον είναι μπροστά μας, μιας και έχουμε πάρα, μα πάρα πολλά να δώσουμε. Το πρώτο άλμπουμ είναι απλά μια γεύση του τί πρόκειται να έρθει αργότερα. Νέο υλικό γράφουμε ήδη και εγώ, και ο Arne, και ελπίζω και ο Kris. Από την πλευρά μου υπάρχει ήδη άφθονο, μιας και δε σταματάω να γράφω μουσική ούτε μια μέρα. Θα έλεγα πως ήδη υπάρχει μια πολύ «προκλητική» γενικότερα σύλληψη περί του δεύτερου άλμπουμ υπό σκέψη και ήδη έχουμε αρχίσει να ξεχωρίζουμε κάποια συγκεκριμένα samples. Ο Devon έχει οριστεί ομόφωνα εξ' αρχής ως αυτός που διαλέγει τί θα μπει στο άλμπουμ και έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στο γούστο του. Προσωπικά, για μένα ως συνθέτης, προέχει το γεγονός να κάνω τον ακροατή να μη βαριέται ούτε λεπτό. Εάν και εφόσον το πρώτο μας άλμπουμ αποδειχθεί επιτυχία, δε σημαίνει ότι θα το θεωρήσω ως πατενταρισμένη και πετυχημένη συνταγή για το δεύτερο και τα επόμενα. Να στο πω κι αλλιώς, δεν παρέδωσα τις best of the best των υπαρχόντων συνθέσεων μου με τη μια. Δες το ως πάγια τακτική μου, να φροντίζω να έχω πάντα άσους στο μανίκι μου.

Θα 'θελες να μας πεις πώς προέκυψε ακριβώς το τελευταίο κομμάτι του δίσκου; Μήπως αφήνει και υπονοούμενα για την ενδεχόμενη πορεία των Shadow Theory και το ηχητικό πλαίσιο που θα κινηθούν; Εκπληκτικό τραγούδι.
Σ' ευχαριστώ Πάνο. Αυτό το τραγούδι το έγραψα στη διάρκεια μιας περιόδου σχετικά βαθιάς κατάθλιψης, πριν περίπου 4 χρόνια. Λίγο η «κρίση των 30», λίγο το τότε αβέβαιο μέλλον στη ζωή μου, έπαιξαν το ρόλο τους, σε συνδυασμό με την αγανάκτηση που ένιωθα για όλα τα άσχημα που συνέβαιναν γύρω μου και στον κόσμο, και κάπως έτσι «ξέσπασα» και σε αυτό το τραγούδι - μεταξύ άλλων. Το συγκεκριμένο, όμως, μαζί με μερικά ακόμα, δεν προοριζόταν για τη μπάντα. Τα είχα γράψει αποκλειστικά ως «κλασσική μουσική» για ακρόαση απο εμένα μόνο, επειδή απλά έτσι μου βγήκαν. Τα έδωσα όμως στον Devon να τα ακούσει έτσι για πλάκα, λέγοντας του: «Μη πολυ-δίνεις σημασία σε αυτά, είναι off the record» και μου είπε πολύ απλά: «Είσαι σοβαρός; Θα διαλέξω ένα από αυτά για την «κορύφωση» του άλμπουμ!» και διάλεξε το συγκεκριμένο. Ως αισθητικές επιρροές στη δημιουργία του είχα από Shostakovitch μέχρι Emperor, και πριν ξαναδώ σχόλια του στυλ: «δε γίνεται να ακούς και jazz και ethnic και metal και κλασσική μουσική μαζί», παροτρύνω όσους τα πιστεύουν, να ακούσουν το άλμπουμ και να διαπιστώσουν από μόνοι τους εάν τελικά αξίζει να ακούς και να επηρεάζεσαι από όλα τα είδη μουσικής, και να τα διηθίζεις μέσα από το προσωπικό σου -metal στην προκειμένη περίπτωση- πρίσμα. Τώρα, το αν αυτό το τραγούδι θα ορίσει το ηχητικό πλαίσιο που θα ακολουθήσουμε μελλοντικά, αυτό θα εξαρτηθεί από το πόσο θα αγαπηθεί ως άκουσμα.

Με τις εξελίξεις στους Psychotic Waltz πώς τα βλέπεις τα πράγματα; Αισθάνεσαι ότι οι Shadow Theory μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα;
Ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί ο κόσμος μπλέκει τόσο πολύ τους TST με τους PW, και όχι π.χ. με τους POS ή τους Τhreshold. Ξεκαθαρίζω για ακόμα μια φορά, για να ησυχάσουν όλοι, πως στην πορεία μας ως TST δε σκοπεύουμε ούτε να ανταγωνιστούμε τους PW, ούτε να προκαλέσουμε τη δουλειά των PW να «πάει πίσω» σε καμία περίπτωση. Και στις δυο μπάντες, ο Devon λειτουργεί ως frontman και στιχουργός και το βάρος της σύνθεσης και ενορχήστρωσης δεν πέφτει πάνω του, οπότε καμία από τις δύο δε γίνεται να δυσλειτουργήσει επ' αυτού. Το μέλλον της πορείας της κάθε μπάντας εξαρτάται κυρίως απο το τί γίνεται στο εσωτερικό της. Να μην ξεχνάμε επίσης πως οι εποχές έχουν αλλάξει και οι περισσότεροι μουσικοί πια δεν έχουν αποκλειστικότητα σε μία μπάντα, για πολλούς και διάφορους λόγους. Εν κατακλείδι, ούτε «απειλούμε», ούτε «απειλούμαστε» από τους PW. Πολύ κακώς που οι Deadsoul Tribe, για παράδειγμα, αφέθηκε να εννοηθούν ως μια κύρια «αιτία» που δεν επανενώνονταν οι PW. Μέγα λάθος που αρκετός κόσμος το έβλεπε έτσι. Εγώ το μόνο που μπορώ να πω σε όλους εκεί έξω είναι: προσέχετε τι εύχεστε, είτε όταν «θάβετε» ή υποβαθμίζετε μια μπάντα, είτε όταν επιδιώκετε να προκαλέσετε ένα reunion.



Πάντως νομίζω ότι κι εσύ ως οπαδός θα το περίμενες καιρό αυτό το reunion.
Είναι μια πάρα πολύ σοβαρή απόφαση εκ μέρους των PW. Το επιθυμούσα κι εγώ εννοείται. Ως fan χαίρομαι, γιατί επιτέλους θα βγουν να τους δούμε ξανά ζωντανά, μιας και περιμέναμε τόσα χρόνια γι' αυτό. Παράλληλα, όμως, ως μουσικός, περιμένω να δω κι εγώ και να αξιολογήσω τί το καινούριο θα έχουν να μας προσφέρουν. Ως μέλος των TST, το θέμα δε με αφορά περαιτέρω. Κοιτάω τη δουλειά μου κι έχουμε ένα δεύτερο TST άλμπουμ να συνθέσουμε άδω πέρα. Αυτής μόνο της μπάντας το status έχω καθήκον να προστατεύω όσο μπορώ.

Πιστεύεις ότι η InsideOut είναι το πλέον κατάλληλo label για μια μπάντα σαν τους Shadow Theory, μιας και απευθύνεται ως επί το πλείστον σε συγκεκριμένο ακροατήριο;
Για το στυλ της μουσικής μας, η InsideOut διαφαινόταν από την αρχή ως η καταλληλότερη. Όπως οι μπάντες είναι ουσιαστικά οι «αντιπρόσωποι» του εκάστοτε label προς τον έξω κόσμο και πρέπει να προσέχουν υπεύθυνα ώστε το υλικό που θα παρουσιάζουν να αναδεικνύει το label που ανήκουν, έτσι και τα labels πρέπει να προσέχουν τις μπάντες τους με τον τρόπο τους και να μην τις αδικούν, για να υπάρχει μακροχρόνια και ομαλή συνεργασία. Μέχρι στιγμής είμαστε αμφότεροι ικανοποιημένοι απο την έως τώρα συνεργασία μας. Ο χρόνος θα δείξει.

Άκουσες κάτι εξαιρετικό φέτος που να έχεις ξεχωρίσει;
Ναι, έχω ξεχωρίσει κάποια φετινά άλμπουμ.  Το "Aqua" των Angra, το "Road Salt One" απο Pain Of Salvation, το "ΑΒ ΙΙΙ" από Alter Bridge, το "X" των Spock's Beard και τέλος Arjen Lucassen's Star One - "Victims Of The Modern Age", όπου αν και έχω ακούσει μόνο λίγα δείγματα, προβλέπεται ιδιαιτέρα εξαιρετικό.

5 δίσκους που ακούς αυτό τον καιρό;
Το "Thick As A Brick" απο Jethro Tull είναι η μόνιμη «ασπιρίνη» μου εδώ και περίπου 20 χρόνια. Εκτός αυτού, πριν λίγες μέρες, άκουγα πάλι το "Crimson Idol" απο W.A.S.P και το "Sailing The Seas Of Cheese" απο Primus, έτσι για να αναπολήσω τα παλιά. Μόλις χθες, άκουγα το πρωί "Persistence Of Time" απο Anthrax για να πάει καλά η μέρα, και το βράδυ "The Whirlwind" απο Transatlantic, για να τελειώσει καλά. Μυημένος στο metal απο το 1988, είναι λογικό να είμαι σχετικά παλιομοδίτης στα γούστα μου, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ξέρω τι «παίζει» σήμερα.

Αν σου δινόταν η ευκαιρία να κάνεις ένα αντίστοιχο «project» και να επιλέξεις εσύ τους μουσικούς, ποιοί θα ήταν αυτοί;
Εάν μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω ένα δικό μου «project», ίσως να διάλεγα γνωστούς μουσικούς, αλλά παρ' όλα αυτά θα προτιμούσα να διαλέξω κυρίως άτομα άγνωστα μεν στο ευρύ κοινό, ταλαντούχα δε. Δε γίνεται να έχω πιο κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή στο μυαλό μου.

Αν έπρεπε να δώσεις ένα τραγούδι από το άλμπουμ σε κάποιον που δεν έχει ακούσει τίποτα ως χαρακτηριστικό δείγμα, ποιό θα ήταν αυτό;
Eπειδή το άλμπουμ είναι αρκετά πολυποίκιλο και απευθύνεται οχι μόνο αποκλειστικά στους λάτρεις του progressive metal, το να διάλεγα κάτι «αντιπροσωπευτικό» θα ήταν λίγο δύσκολο, παρόλα αυτά θα έδινα το "Ghostride" γιατί έχει τα περισσότερα TST στοιχεία συμπυκνωμένα μαζί, σε πολύ λίγο χρόνο.

Ξέρω ότι δίνεις σημασία στις μικρές λεπτομέρειες και σε κάθε τραγούδι βρίσκω τέτοιες που είναι ή tributes ή mind games. Κάνω λάθος επ' αυτού; Αν όχι, πες 2-3 ενδεικτικά ή αγαπημένα σου τέτοια σημεία.
Όχι, δεν κάνεις λάθος. Όπως θα έχεις καταλάβει, είμαι από εκείνους που «ξεψάχνιζαν» το εξώφυλλο του "Somewhere In Time" για κρυφά οπτικά «μηνύματα» και πιστεύω ότι είναι πάντα πιο ενδιαφέρον ένα άλμπουμ όταν έχει «κρυφά μηνύματα», είτε στο εξώφυλλο, είτε μέσω της μουσικής, έστω και για εκείνους μόνο που τους αρέσει να ψάχνουν. Θα πω μόνο δυο-τρία πολύ «χτυπητά» ηχητικά tributes μου σε κάποια άλμπουμ από μπάντες που με ενέπνευσαν κατά τη σύνθεση και θα αφήσω τα υπόλοιπα σ' εσάς: Death - "Spiritual Healing", Annihilator - "Alice In Hell", Iron Maiden - "Piece Of Mind".

Ευχαριστώ πολύ Demi για το χρόνο σου.
Εγώ σ' ευχαριστώ Πάνο, που με αυτές τις ερωτήσεις έδωσες την ευκαιρία να εμβαθύνουμε λιγάκι πέρα από τα τυπικά που συνηθίζονται. Προσμένω να αρέσει σε όσο γίνεται περισσότερους το άλμπουμ μας και θέλω να είναι γνωστό σε όλους ότι η επικοινωνία μου με τον κόσμο, για ανταλλαγή απόψεων, για ιδέες και προτάσεις, είναι ζωτικής σημασίας για μένα.


Στον ένα χρόνο που πέρασε από τη συνέντευξη με τον Devon Graves, σχεδόν τίποτα δεν είναι ίδιο. Το μόνο που τήρησε ήταν η υπόσχεση πως η νέα του μπάντα, The Shadow Theory, θα βγάλει ένα δίσκο που θα προκαλέσει αίσθηση. Αυτό ναι, το επιβεβαιώνουμε. Η έμπνευση, το concept όλο, το σκηνικό πίσω από την επαναδραστηριοποίηση των Psychotic Waltz και τα μελλοντικά του σχέδια αναλύονται στις επόμενες γραμμές από τον ανοιχτό και πάντα εξαιρετικό συνομιλητή Devon Graves.

Γεια σου Devon. Καταρχάς, συγχαρητήρια για το νέο σου αριστούργημα. Το "Behind The Black Veil" ξεπερνά τις πολύ ψηλές προσδοκίες. Πώς αισθάνεσαι για αυτό και ποια είναι η ανταπόκριση μέχρι στιγμής;
Σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Είμαστε όλοι πραγματικά χαρούμενοι με το άλμπουμ. Οι αντιδράσεις δεν έχουν έρθει πλήρως σε εμάς, καθώς ακόμα το άλμπουμ δεν έχει κυκλοφορήσει. Είμαστε ευχαριστημένοι με την αρχική αντίδραση του τύπου, αν και λίγες κριτικές έχουν δει το φως της δημοσιότητας ως τώρα. Επίσης, η ανταπόκριση στο "The Sound Of Flies" που έχουμε ανεβάσει στο myspace της μπάντας είναι πολύ ενθαρρυντική, ειδικά αν σκεφτείς ότι δεν είναι και το αγαπημένο μας τραγούδι από το δίσκο αναγκαστικά. Αν τους αρέσει αυτό τόσο πολύ, πιστεύουμε πως θα αγαπήσουν πραγματικά τα υπόλοιπα.

Αυτό που εντυπωσιάζει πραγματικά είναι η διαφοροποίηση ανάμεσα στα τραγούδια και φυσικά η τρομερή ποικιλία των φωνητικών σου. Ήταν σκοπός σου να επιτύχεις κάτι τέτοιο, σπρώχνοντας τα όριά σου ως τραγουδιστής και ως μουσικός για το άλμπουμ ή προήλθε φυσικά;
Ήταν σκόπιμο στυλιστικά να αλλάζω διαρκώς τον ήχο των φωνητικών, γιατί ήθελα να δώσω την εντύπωση του χαρακτήρα στην ιστορία να περιβάλλεται από πολλές διαφορετικές υπάρξεις. Έτσι, άλλαζα τις φωνές, το εύρος, ακόμα και την προφορά πολύ συχνά, για να δώσω την ψευδαίσθηση ότι τραγουδάνε πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι.

Φαντάζομαι πως αντιμετωπίζεις το δίσκο ως μια ολοκληρωμένη δουλειά, αλλά θα μπορούσες να διακρίνεις τα τραγούδια εκείνα που σε ενθουσιάζουν περισσότερο και τα τραγούδια που σε δυσκόλεψαν περισσότερο όταν ο Demi και ο Arne σου έστειλαν τη μουσική;
Ένα από τα αγαπημένα μου μπορεί να σε εκπλήξει, αλλά πραγματικά αγαπώ το "Selebrate". Απλά θεωρώ πως είναι ένα θαυμάσιο τραγούδι που αρνείται την κατηγοριοποίηση. Πιστεύω πως θα μπορούσε πιθανότατα να επεκτείνει τα όρια του metal σε κάτι πιο ευρέως αποδεκτό. Την ίδια στιγμή έχει μια «ύπουλη» σκοτεινή άκρη που το κάνει να ανήκει σε αυτό το άλμπουμ. Είναι ένα «επεισόδιο» που έχει σκοπό να αναπαραστήσει ένα πάρτι, το οποίο λαμβάνει χώρα στο σπίτι. Το πιο δύσκολο τραγούδι χωρίς αμφιβολία ήταν το "A Symphony Of Shadows", μόνο και μόνο για την τεράστια δουλειά που έγινε σε επίπεδο μελωδιών και αρμονιών. Το άκουσα στο μυαλό μου καθαρά και εύκολα, αλλά πήρε πολύ χρόνο να το καταγράψω από το πνευματικό στάδιο σε πραγματικό τραγούδι.

Μια ιστορία φαντασμάτων λοιπόν! Πάντα πίστευα ότι υπάρχει ένας παράλληλος κόσμος  με την πραγματικότητα σε concept δίσκους όπως αυτός. Υπάρχουν στοιχεία και σκέψεις από τη ζωή σου που μεταφέρεις μέσα στην ιστορία «μεταμφιεσμένα»; Μπορείς να μας δώσεις μια καλύτερη εσωτερική ματιά στην ιστορία; Ίσως κάποιο στοιχείο που θα μας κάνει να κατανοήσουμε περισσότερα από τα βασικά;
Κάνω αναφορά στα βασικά στοιχεία της ιστορίας στα liner notes του cd. Είναι βασικά η ιστορία ενός ναρκομανή rock star που παίρνει υπερβολική δόση και πέφτει σε ένα διαρκές επίπεδο ύπνου, ξυπνώντας από τον ένα εφιάλτη στον επόμενο, αλλά η ίδια η ιστορία εξελίσσεται. Το "A Symphony Of Shadows" είναι η κορύφωση, που η αλήθεια του τί πραγματικά συνέβη αποκαλύπτεται, μέχρι που να τελειώσει με ένα ξυπνητήρι, του οποίου η σημαντικότητα έγκειται πάνω στον ακροατή να αποφασίσει ποια είναι.

Η μουσική του δίσκου είναι φρέσκια και σχετικά καινοτόμα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό στις μέρες μας, όταν οι περισσότεροι ισχυρίζονται ότι σχεδόν τα πάντα έχουν παιχτεί στη μουσική;
Σε αυτή τη φάση, η κύρια τεχνική ανάμεσα στους μουσικούς για καινοτομία είναι να αναμιγνύουν τα υπάρχοντα μουσικά είδη. Η ανάμιξη αντικρουόμενων επιρροών και το πάντρεμα διαφορετικών ειδών για να δημιουργήσουν νέες φόρμες μουσικής. Η δική μας τεχνική είναι να αναμίξουμε όσο το δυνατόν διαφοροποιημένες επιρροές και όσο μεγαλύτερο εύρος όσο είναι πιθανό. Στο μέλλον αυτή η καινοτομία θα προχωρήσει κι άλλο!

Αν κάποιος θέλει να πάει να αγοράσει το άλμπουμ και πρέπει να του πεις 2-3 παρεμφερή άλμπουμ (ενδεχομένως concept) που είναι κοντά στο πνεύμα του "Behind The Black Veil", ποια θα ήταν αυτά;
Πραγματικά δεν πιστεύω ότι κάποιο άλλο άλμπουμ θα μπορούσε να αναπαραστήσει το "Behind The Black Veil", αλλιώς δε θα υπήρχε και λόγος για την ύπαρξή του. Το πιο κοντινό που θα μπορούσα να σκεφτώ θα ήταν κάποιο από τα πρώτα άλμπουμ του King Diamond, από τη στιγμή που μιλάμε για ιστορία πνευμάτων. Επίσης, κάποια μουσικά σημεία ενδεχομένως να μπορείς να πεις ότι έχουν κοινό σημείο. Το "By The Crossroads", για παράδειγμα, μου θύμισε King Diamond την πρώτη φορά που το άκουσα ως σύνθεση. Παρ' όλα αυτά, προέρχομαι από ένα πολύ διαφορετικό φωνητικό υπόβαθρο, που είναι σημαντικότατος διαχωρισμός.

Επένδυσες σε δύο άγνωστους μουσικούς όπως ο Arne και ο Demi, ειδικά στον τελευταίο που προέρχεται από μια χώρα χωρίς καμία ιδιαίτερη παράδοση στο διεθνές rock/metal στερέωμα. Πως αισθάνεσαι για αυτή σου την επιλογή;
Ο Demi και ο Arne είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για τη μουσική του άλμπουμ. Τέλος! Θα μπορούσα να είχα κάνει ένα συγκρότημα με διαφορετικούς ανθρώπους, αλλά η μουσική θα ήταν τελείως διαφορετική. Λατρεύω το άλμπουμ όπως εξελίχθηκε και δε θα άλλαζα τίποτα. Νιώθω από την καρδιά μου δικαιωμένος για την επιλογή μου σε αυτούς τους δύο.

Άλλο ένα εντυπωσιακό στοιχείο του άλμπουμ είναι οι ενορχηστρώσεις των τραγουδιών. Τα σωστά κομμάτια στο σωστό σημείο και χωρίς να είναι υπέρ-φορτωμένο το αποτέλεσμα. Ήταν δική σου δουλειά, του Demi ή προήλθε από τη συνεργασία σας;
Γενικά, αυτή είναι δουλειά του Demi και είναι η απόδειξη της συνθετικής του ικανότητας. Επίσης, είναι μόνο σα να σκάβουμε την επιφάνεια σε σχέση με αυτά που είναι ικανός να κάνει σε μουσικό επίπεδο. Λέγοντας αυτό, είχα σημαντικό ρόλο γύρω από τις δομές, απλώς και μόνο επειδή έχω πιο προηγμένο μουσικό εξοπλισμό σε σχέση με αυτόν που είχε τότε. Από τη στιγμή που ήξερα πώς να χρησιμοποιήσω αυτούς τους ορχηστρικούς ήχους και είχα πρόσβαση σε ποικιλία αυτών, είχα μεγάλη συμβολή στην ενορχήστρωση, κυρίως στο να την καταστήσω πολύ πιο δυναμική και ρεαλιστική. Υπάρχουν και περιπτώσεις που προσέθεσα δική μου ενορχήστρωση, όπως στα pre-choruses του "The Sound Of Flies" και στο verse του "Welcome", στα οποία επίσης συνέβαλα.

Μοιράσου αν μπορείς μαζί μας τις σκέψεις σου για το απόλυτο highlight του δίσκου, που είναι φυσικά το κλείσιμο με το "A Symphony Of Shadows". Θα μπορούσε άνετα να είναι το soundtrack της επόμενης σκοτεινής ταινίας του Tim Burton. Πώς ένιωσες την πρώτη φορά που το άκουσες;
Χαίρομαι πολύ που συμφωνούμε επ' αυτού. Αυτό το συγκεκριμένο ήξερα πως θα είναι το μεγάλο φινάλε πριν καν αρχίσω να δουλεύω στις φωνητικές γραμμές μου. Στην πραγματικότητα, κράτησα τη σύνθεση των μερών μου για το τέλος, αφότου είχα τελειώσει όλα τα υπόλοιπα στο άλμπουμ, διότι ήθελα να νιώσω ότι όλες μου οι προσπάθειες μπορούν να επικεντρωθούν σε αυτό μόνο. Μπορούσα να ακούσω στη φαντασία μου κάτι σχετικό με τις γραμμές του "Bohemian Rhapsody", ως προς το ότι θα ήταν αρκετά πολύπλοκο και με πολλαπλά επίπεδα, όπως είναι το τραγούδι. Επίσης, ήξερα ότι θα είναι τεράστια δουλειά και δεν ήθελα άλλες πιέσεις στο μυαλό μου όταν ξεκίνησα να συνθέτω τα μέρη μου. Έτσι, το κράτησα τελευταίο και είμαι πολύ χαρούμενος με αυτό. Όταν το άκουσα ολοκληρωμένο ένιωσα τρομερά ευχαριστημένος, γιατί είχα καταφέρει ακριβώς το στόχο που είχα φανταστεί. Νιώθω πως είναι πιθανότατα το μεγαλύτερο μου επίτευγμα σε επίπεδο σύνθεσης.

Ο Travis Smith για μια ακόμα φορά έκανε καταπληκτική δουλειά στο artwork, το οποίο είναι λίγο παλιάς σχολής ή είναι ιδέα μου; Του δίνεις εσύ τις κατευθυντήριες γραμμές ή έχει το απολύτως ελεύθερο να παρουσιάσει το τελικό αποτέλεσμα;
Έκανα το ίδιο που κάνω πάντα με τον Travis. Του λέω τους τίτλους των τραγουδιών, τον τίτλο του άλμπουμ... Αυτή τη φορά είχα την πολυτέλεια να έχω κάποιους έτοιμους στίχους, ακόμα και κάποια demos για να του δώσουν καθαρότερη εικόνα από την οποία θα σχεδίαζε. Μετά αυτός μας στέλνει τις ιδέες και επιλέγουμε αυτό που μας αρέσει. Ακολουθείται μια σειρά από επεμβάσεις μέχρι να επιτευχθεί η τελική μορφή. Ο Travis είχε πάντα ένα ταλέντο στο να αποσπά την πραγματική έννοια των ιδεών μου και να τη μεταφράζει σε οπτικό αποτέλεσμα. Παράξενο!

Υπάρχουν σχέδια για περιοδεία; Τώρα με τους Psychotic Waltz πίσω μπορεί να υπάρχει πρόβλημα στο πρόγραμμα;
Πιθανότατα, όχι πρόβλημα προγραμματισμού, αλλά σίγουρα πρόβλημα ευκαιριών σε πρώτη φάση. Όπως έχουν τώρα τα πράγματα, όλες οι προσφορές πάνε στους Psychotic Waltz και είναι κατανοητό. Αυτό έχει να κάνει με το ότι οι The Shadow Theory είναι μια τελείως άγνωστη μπάντα στο σημείο αυτό και οι διοργανωτές απλώς δεν ξέρουν τι χάνουν! Αλλά νομίζω πως τα πράγματα θα αλλάξουν με τον καιρό, όσο όλο και περισσότερος κόσμος θα ακούει το άλμπουμ. Νομίζω πως όλα θα γίνουν. Αν ο Maynard James Keenan μπορεί να διαχειριστεί τις δουλειές τόσο των Tool, όσο και των A Perfect Circle, νομίζω πως και εγώ μπορώ αν διαχειριστώ τόσο τους Psychotic Waltz, όσο και τους The Shadow Theory αυτή τη στιγμή.

Οι εποχές αλλάζουν λοιπόν! Πριν ένα χρόνο που μιλήσαμε είχες πει πως δεν έβλεπες την πιθανότητα για το reunion των Psychotic Waltz και τώρα είναι γεγονός! Και μάλιστα με το αρχικό lineup! Μπορείς να μας πεις λίγο την ιστορία του πώς προέκυψε;
Αρχικά, είχα πει «θα χρειαστεί ένα θαύμα...» και μάλλον το θαύμα έγινε. Για μένα το αρχικό lineup ήταν η μόνη επιλογή, καθώς οτιδήποτε άλλο δε θα ήταν αληθινό. Παρά ταύτα, ήμασταν έτοιμοι να το δοκιμάσουμε χωρίς τον Dan για να δούμε αν θα ήταν πιθανό, μιας και δεν ήταν έτοιμος να ακολουθήσει. Φαινόταν πως οι υπόλοιποι ήταν αποφασισμένοι να το κάνουν με ή χωρίς τον Dan. Έβαλα όρο για το reunion ότι θα πρέπει να είναι με όλα τα αρχικά μέλη, αλλά τουλάχιστον ήμουν πρόθυμος να ακούσω το νέο υλικό και αν αυτό ήταν βάσει των απαραιτήτων standards, τότε θα ακολουθούσα όπως και να είχε. Στο μεσοδιάστημα παρακινούσα και παρακαλούσα τον Dan να έρθει και αυτός, γιατί στην καρδιά μου ήταν ο μόνος τρόπος για να πούμε ξανά τη μπάντα Psychotic Waltz. Νομίζω πως πρέπει να ευχαριστήσουμε τη Rock The Nations για την επιστροφή του Dan, διότι μας προσέφεραν ένα εξαιρετικό πακέτο περιοδείας με τους Symphony X και τους Nevermore. Καθώς λοιπόν ήμασταν έτοιμοι να στείλουμε όλα τα στοιχεία για τα διαβατήρια (περιλαμβάνοντας τον Steve Cox που ήταν εκεί για να αντικαταστήσει τον Dan), απευθύνθηκα στον Dan μια τελευταία φορά. Του είπα για την προσφορά της περιοδείας και τον προειδοποίησα ότι «το λεωφορείο ήταν έτοιμο να αναχωρήσει από το σταθμό», άρα πρέπει να μιλήσει. Βλέπεις, ο Dan δεν έλεγε «όχι», έλεγε «όχι τώρα». Αλλά το έλεγε αυτό για περίπου 4 χρόνια και έτσι ένιωσα την υποχρέωση να του πω «τώρα ή ποτέ», γιατί η Rock The Nations χρειαζόταν τα διαβατήρια για να κλείσει τις πτήσεις. Το μόνο ερώτημα ήταν αν θα είναι το διαβατήριο του Dan ή του Steve. Ο Dan είδε αυτή την περιοδεία ως την τέλεια ευκαιρία και κάτι το οποίο άξιζε για όλη τη δουλειά που απαιτείται για ένα τέτοιο reunion. Είπε «αυτό είναι ακριβώς το γεγονός που περίμενα...», οπότε συμφώνησε και είναι πίσω. Είμαι πραγματικά χαρούμενος για αυτό και έχω μεγάλες ελπίδες ότι η νέα μουσική που θα έρθει θα έχει κάθε στοιχείο που είχαν πάντα οι Psychotic Waltz. Το οποίο βέβαια πρέπει να πω πως θα είναι ένα μυστήριο για μένα, όπως και για οποιονδήποτε άλλο.

Αναφορικά με τις εμφανίσεις σας στο πακέτο που ανέφερες, έχετε κατασταλάξει στο set list; Θα είναι σταθερό ή θα αλλάζει από εμφάνιση σε εμφάνιση;
Έχουμε ήδη έτοιμο το set list. Αυτό είναι απαραίτητο, με σκοπό να εστιάσουμε όπως πρέπει στο να επαναφέρουμε το υλικό στο χρόνο που μας μένει για να ετοιμαστούμε. Ένα γεγονός που έκανε την συγκεκριμένη περιοδεία βιώσιμη ήταν ότι απαιτούσε μικρό set list. Μόνο 45 λεπτά, οπότε ήταν ρεαλιστική δουλειά για τον Dan, ο οποίος δεν έχει ακουμπήσει κιθάρα για περίπου 6 χρόνια. Μπορεί να έχουμε κάποιες εναλλακτικές επιλογές έτοιμες για να διαφοροποιήσουμε τα πράγματα λίγο, αλλά γενικά θα εμείνουμε σε ένα σταθερό set που περιέχει μερικές από τις καλύτερες στιγμές και των 4 δίσκων.

Οι Psychotic Waltz ήταν πάντα «ακραίοι» σε όλες τις εκδοχές της μουσικής τους, τόσο σε τεχνικό επίπεδο, όσο και στα φωνητικά σου. Είναι εύκολο για σένα να αποδώσεις υλικό που τραγουδούσες 20 χρόνια πριν;
Πάνε πολλά χρόνια από τότε που τραγουδούσα τόσο ψηλά όσο τις παλιές μέρες. Αυτή ήταν μια μουσική απόφαση που μου υπέδειξε το μουσικό μου γούστο και δεν προήλθε από κάποιο φυσικό περιορισμό. Αλλά δε σου κρύβω ότι ανησυχούσα πως δε θα μπορούσα πλέον να τραγουδήσω έτσι. Η πραγματικότητα είναι όμως ότι ακόμα μπορώ! Χρειάστηκε λίγη εξάσκηση και δουλειά για να ανοίξει η φωνή σε αυτές τις υψηλές οκτάβες, αλλά μετά από μια περίπου εβδομάδα, μπορώ να τραγουδήσω όπως τότε. Κανένα απολύτως πρόβλημα. Δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να το πω εύκολο το όλο εγχείρημα, αλλά ποτέ δεν ήταν εύκολο. Έχει να κάνει με το να είσαι σε καλή φυσική κατάσταση και υγιής. Ένα θέμα είναι να εξασκώ και να περιποιούμαι τη φωνή μου. Υπάρχουν πάντα αυτές οι μεταβλητές συνθήκες όταν είσαι στο δρόμο, που δε μπορείς να ελέγξεις και μπορούν να επηρεάσουν την ικανότητα κάθε τραγουδιστή. Ένα κρύωμα ή μια γρίπη, για παράδειγμα, που είναι πολύ συνηθισμένα σε περιοδεία. Επίσης, το να βρίσκεσαι σε χώρο με καπνό από τσιγάρο είναι πολύ επιβλαβές, με τρόπο που οι καπνιστές δεν καταλαβαίνουν. Επίσης, το να έχεις τη δυνατότητα να κοιμάσαι αρκετά είναι ένα πραγματικά σημαντικό θέμα, κάτι το οποίο δεν είναι πάντα εύκολο ή δυνατό. Αλλά αυτές οι μεταβλητές ήταν πάντα μέρος της εξίσωσης και θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, με κάθε πιθανή κατάσταση προκύψει, όπως έκανα πάντα.

Μπορούμε να ελπίζουμε και σε κάποια headline shows; Ρωτάω κιόλας γιατί πακέτα όπως αυτό με τους Symphony X και τους Nevermore δεν περνάνε από την Ελλάδα για διάφορους λόγους... Οπότε μόνο σε headline εμφάνιση μπορούμε να ελπίζουμε (και τέτοια θέλουμε).
Βασικά, το επεξεργαζόμαστε τη δεδομένη χρονική στιγμή για κάποια στιγμή το καλοκαίρι του 2011. Από την πρώτη φορά που ήρθα με τους Deadsoul Tribe, η εντύπωση που μου έμεινε ήταν «αναρωτιέμαι πώς θα ήταν να ερχόμασταν εδώ με τους Psychotic Waltz». Στην πραγματικότητα ήταν μάλλον η πρώτη φορά που σκέφτηκα την επανένωση της μπάντας, μόνο και μόνο για να ζήσω αυτή την εμπειρία. Για να δω και μόνο την έκφραση στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων. Το ελληνικό κοινό είναι ιδιαίτερα παθιασμένο με τη μουσική και δε φοβάται να εκφράσει τα συναισθήματά του. Φαίνεται να εκτιμούν πολύ τους Psychotic Waltz, οπότε ναι, αυτό είναι κάτι που θέλω πολύ να κάνω.

Πάντως ετοιμάζετε και νέο άλμπουμ. Συμμετέχετε όλοι στη σύνθεσή του; Σκεφτόμενος πως οι Psychotic Waltz έχουν τέσσερα ανυπέρβλητα άλμπουμ ως παρακαταθήκη, θεωρείς ότι δυσκολεύουν το όλο εγχείρημα, λαμβάνοντάς τα ως μέτρο σύγκρισης; Πότε πρέπει να το περιμένουμε;
Δουλεύουμε πάνω σε αυτό με το ίδιο κίνητρο με το οποίο δουλεύαμε τα πρώτα χρόνια. Το οποίο είναι να γράφουμε μουσική που θέλουμε να παίξουμε, χωρίς να πρέπει να υποταχθούμε σε κάποια δισκογραφική εταιρεία. Δε λέω ότι η μουσική θα ακούγεται σαν τα δύο πρώτα άλμπουμ, στην πραγματικότητα αυτός ίσως και να μην είναι ο βέλτιστος τρόπος να προχωρήσουμε. Αυτό που λέω είναι πως ό,τι και να κάνουμε θα έχει ως κίνητρο τη μουσική έμπνευση και την αναζήτηση και όχι για να πουλήσουμε δίσκους ή να επιδιώξουμε ένα μεγάλο δισκογραφικό συμβόλαιο. Σκοπεύω να συμπεριλάβω και ένα ή δύο δικά μου τραγούδια, όπως ήταν η αρχική παράδοση. Αλλά στο σύνολό της δεν έχω ιδέα του πώς θα είναι η μουσική και αυτό είναι κάτι που με κάνει να είμαι ενθουσιασμένος. Πραγματικά ανυπομονώ.

Ωραία! Και με επόμενο άλμπουμ των The Shadow Theory τι γίνεται; Πότε να το περιμένουμε; Πρέπει να έχετε αρκετή μουσική για το μέλλον.
Υπάρχει πληθώρα ιδεών, αλλά ό,τι απέρριψα για αυτό το άλμπουμ σίγουρα δε θα είναι στο επόμενο. Θα προχωρήσουμε μπροστά από αυτό το σημείο που είμαστε, όχι πίσω. Και πρέπει να σου πω ότι νέο εξαιρετικό υλικό έχει ήδη ξεκινήσει να βγαίνει από το μικρό μαγικό δωμάτιο του Demi.

Είναι τελικά εύκολο να έχεις δύο συγκροτήματα σε βασική προτεραιότητα; Φοβάσαι μήπως το ένα επισκιάσει το άλλο;
Μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, γιατί ασχολούμαι με ένα πράγμα κάθε φορά. Θα δούμε στο μέλλον πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, αλλά νομίζω έχω αρκετή δύναμη και χρόνο και για τα δύο. Μπαίνω μάλλον στην πιο φιλόδοξη φάση της ζωής μου και ανυπομονώ για την πρόκληση και όλες τις πιθανότητες. Το βλέπω ως μια εξαιρετική ευκαιρία να μείνω απλά απασχολημένος.

Σε περίπτωση που βγείτε σε περιοδεία με τους The Shadow Theory, τί να περιμένουμε; Το έχετε συζητήσει;
Το μόνο που μπορώ να πω -γνωρίζοντας καλά τα μέλη- είναι ότι η μπάντα θα είναι ένα πραγματικό τέρας ζωντανά. Πραγματικά μια δύναμη που θα αναγνωριστεί και συγκεκριμένα ανυπομονώ να έχω επιτέλους κάποιους τρομερούς τραγουδιστές στο συγκρότημά που θα δημιουργούν αρμονίες στη σκηνή με ένα δυναμικό τρόπο.

Έχεις ένα τρομερό fan base στην Ελλάδα, κυρίως με τους Psychotic Waltz, κάτι που αναπόφευκτα θα έχεις αντιληφθεί και από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στο internet. Πες κάτι που θέλουν να ακούσουν.
Αυτό είναι κάτι που προσπαθώ να κάνω με κάθε δίσκο. Αλλά πραγματικά ανυπομονώ να πραγματοποιήσω την υπόσχεση που είχα δώσει στο τελευταίο live με τους Deadsoul Tribe στο AN Club. Αυτοί που ήταν εκεί ξέρουν. Υποσχέθηκα να φέρω τους Psychotic Waltz μια μέρα και φαίνεται πως αυτό θα γίνει πραγματικότητα.

Οκ. Σε ευχαριστώ πολύ Devon για το χρόνο σου.
Long Live Rock!