Συνέντευξη The Neal Morse Band

Ο ακατάπαυστος ρυθμός με τον οποίο παράγει μουσική ο Neal Morse μας δίνει την δυνατότητα να συνομιλούμε συχνά μαζί του και ποτέ δεν χάνουμε αυτή την ευκαιρία. Ειδικά, όταν επανέρχεται με νέες προκλήσεις, όπως η νεοσυσταθείσα προσωπική του μπάντα, με την οποία συνέθεσε και κυκλοφορεί αυτές τις μέρες το εντυπωσιακό "The Grand Experiment". Διαβάστε τι είναι διαφορετικό αυτή τη φορά και τα όσα ακόμα ενδιαφέροντα μας είπε ο μεγάλος αυτός μουσικός.

Καλησπέρα Neal. Ελπίζω να είσαι καλά. Είναι πάντα χαρά και προνόμιο το να συνομιλώ μαζί σου. Στο κάτω-κάτω, είσαι από τους μουσικούς μου ήρωες...
Ω, σε ευχαριστώ!

Υποθέτω πως με όλη αυτή τη δημιουργικότητα χρειάζεσαι νέες προκλήσεις για να διατηρείς τα πάντα φρέσκα και ενδιαφέροντα, σωστά; Και το να έχεις την δική σου μπάντα είναι κάτι το καινούργιο για σένα...
Ω ναι, ήταν κάτι τελείως καινούργιο. Δεν είχαμε κάτσει να συνεργαστούμε ποτέ, όχι κατά αυτό τον τρόπο, ούτε καν με τον Mike (σ.σ.: Portnoy) και τον Randy (σ.σ.: George). Το κοντινότερο πράγμα που έχω κάνει, αντίστοιχα συνεργατικό όσο αυτό, είναι οι Flying Colors. Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, οι Flying Colors χρησιμοποιούν πολύ υλικό και βάσεις πραγμάτων που έχουν δημιουργηθεί πριν μαζευτούμε όλοι μαζί, δουλεύουμε πάνω σε ιδέες για τραγούδια που ήδη έχουμε. Στην προκειμένη περίπτωση όλα προέκυπταν φρέσκα από το τίποτα, ήταν απλά συνεργασία στον ίδιο χώρο, παρόλο που χρησιμοποιήσαμε και κάποια σημεία που είχαμε από παλιότερα και ιδέες που φέραμε και μας άρεσαν. Αλλά, σε γενικές γραμμές, ήταν κάτι που προέκυψε μέσα από συνεργασία και ήταν πολύ συναρπαστικό.

Μιας και παίζετε αρκετό καιρό μαζί και έχετε περιοδεύσει αρκετά με τους εν λόγω μουσικούς, στηριχτήκατε περισσότερο σε ιδέες που δουλεύατε όσο ήσασταν σε περιοδεία και ανταλλάσατε μεταξύ σας ή κατά βάση προέκυψαν από το πουθενά στο στούντιο;
Θα έλεγα πως κυρίως προέκυψαν από το πουθενά στο στούντιο. Στην πραγματικότητα, είχα κάποια demo με διάφορα πράγματα πριν βρεθούμε, αλλά δεν δουλέψαμε καθόλου πάνω σε αυτά. Οπότε, καταλήξαμε να κάνουμε αυτό που κάναμε...

Ο Mike Portnoy κι ο Randy George είναι στο πλευρό σου σχεδόν σε όλους του προσωπικούς σου δίσκους, τουλάχιστον στου prog / κανονικούς που έχεις βγάλει. Είχαν διαφορετικό ρόλο αυτή τη φορά;
Ναι, ήταν διαφορετικός, διότι είχαμε τον Bill και τον Eric να συνεργάζονται μαζί μας και αυτό άλλαξε την όλη δυναμική. Στην πραγματικότητα, σε πολλά από τα άλμπουμ που έχουμε κάνει ο Mike, ο Randy κι εγώ, είχα ήδη το 99% του υλικού γραμμένο. Έρχονταν και με βοηθούσαν σε κάποια λίγα πράγματα, ίσως προσέθεταν και κάποια σημεία, αλλά κυρίως σε θέματα ενορχήστρωσης κλπ... Αυτή ήταν επί της ουσίας η συμβολή τους. Οπότε, αυτή ήταν σίγουρα μια διαφορετική εμπειρία και πολύ καλή θα έλεγα, πολύ εγκάρδια και είναι πάρα πολύ χαρούμενος με αυτή.

Τώρα θα ήθελα να ξέρω τι είναι αυτό που κρατάει τόσο φρέσκια την σχέση σου με τον Mike Portnoy. Έχετε κάνει πολλά άλμπουμ μαζί, είναι στην μπάντα σου για πάνω από δέκα χρόνια και φυσικά παίζετε μαζί και στους Transatlantic και στους Flying Colors. Θα έλεγα πως είναι μια συνεργασία που σπάνια συναντάται μεταξύ μουσικών...
Πρόκειται για ευλογία. Όπως φαίνεται, τα πάμε πολύ καλά τόσο σε μουσικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο και είναι σπουδαίους φίλος, αλλά και σπουδαίους μουσικός, δίχως αμφιβολία...

Κάποιοι πάντως υποστηρίζουν ότι δεν είναι και ο πιο εύκολος συνεργάτης. Υποθέτω δεν το υποστηρίζεις κι εσύ αυτό. Θα έλεγες πως πέραν της μουσικής σύνδεσης, τον βοηθάς και σε πνευματικό επίπεδο μέσω της φιλίας σας;
Λοιπόν, ναι, πιστεύω πως υπάρχει κάτι το πνευματικό στη φιλία μας, σίγουρα. Και είμαι ευγνώμων για αυτό. Είναι αλήθεια, ο Mike μπορεί να γίνει απαιτητικός μερικές φορές. Πρέπει να ξέρεις και πρέπει να μαθαίνεις να μην του δίνεις πολλές οδηγίες όταν ακόμα είναι νωρίς για παράδειγμα... (γελάει). Και λέγοντας νωρίς, εννοώ 14:00 ή 15:00 το μεσημέρι... (γελάει). Αλλά, βασικά ο ίδιος κάνει παραγωγή στον εαυτό του. Μου πήρε καιρό να το συνηθίσω αυτό. Ξεκινούσα να του δίνω οδηγίες γύρω από το τι ήθελα να ακούσω και μερικές φορές αυτό γινόταν ενοχλητικό και για τους δυο μας. Πλέον, έχω μάθει πως αν τον αφήσω να κάνει αυτό που θέλω, όταν εν τέλει ο ίδιος είναι χαρούμενος, τότε θα είμαι κι εγώ χαρούμενος. Πρέπει να τον αφήσω να δοκιμάσει και να ανακαλύψει πράγματα μόνος του και να μην του δίνω πολλές κατευθύνσεις.

Ξέρεις, το να διαχειρίζεσαι ανθρώπους μέσα στο στούντιο είναι πραγματικά μια μορφή τέχνης. Έχει να κάνει με το να προσπαθείς να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους, να ξέρεις πώς να τους βοηθήσεις να έχουν την βέλτιστη απόδοση κι όλα αυτά. Αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, οπότε πρέπει να κάτσεις να δουλέψεις μαζί τους και να ακολουθήσεις τον δικό τους τρόπο. Αλλά ο Mike είναι εκπληκτικός. Τις περισσότερες φορές απλά κάθομαι πίσω και τον παρακολουθώ να δουλεύει, είναι εκπληκτικό!



Επίσης, ο Bill κι ο Eric φαίνεται να έχουν κάνει καταπληκτική δουλειά στο άλμπουμ. Από την όλη συνεισφορά τους, ποιά σημεία θα ξεχώριζες για τον καθένα τους;
Για να δούμε... Λοιπόν, ο Bill έχει πολύ εμφανή συμμετοχή στο συνθετικό κομμάτι αυτού του άλμπουμ. Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα / σημεία του όλου άλμπουμ είναι στην αρχή του με τα φωνητικά και στη συνέχεια αυτό το κάπως κλασικό - δεν ξέρω πώς να το πω, το instrumental μέρος με το οποίο ξεκινάει το άλμπουμ. Αυτό στην πραγματικότητα ήταν ένα μέρος που είχε ο Bill, το οποίο αποτελούσε μέρος ενός άλλου τραγουδιού και το αφαιρέσαμε και στο τέλος αυτό το μέρος έγινε το τραγούδι "The Call". Θα έλεγα πως αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου συνεισφορές του Bill στο άλμπουμ.

Η αγαπημένη μου συνεισφορά του Eric είναι το ρεφρέν του "Alive Again". Είχε αυτή την ιδέα «I'm Alive Again» (σ.σ.: ξεκινάει να τραγουδάει την μελωδία του ρεφρέν) πάνω στην οποία δουλέψαμε. Έγραψα κάποιους επιπλέον στίχους πάνω σε αυτό και στο τέλος βγήκε πολύ ωραίο.

Κατά την άποψή μου αυτό που δίνει έξτρα ώθηση στο άλμπουμ είναι η συλλογική δουλειά στα φωνητικά. Οι αρμονίες είναι φοβερές. Πόση δουλειά απαιτείται για να μπορεί κάποιος να συνθέσει τέτοιες αρμονίες; Θεωρείς αυτό το συστατικό βασικό στην συνθετική σου προσέγγιση;
Πρώτα από όλα, ο πατέρας μου ήταν διευθυντής σε χορωδία, οπότε μεγάλωσα ακούγοντας και τραγουδώντας αρμονίες. Επίσης, τα περισσότερα συγκροτήματα που μου άρεσαν ήταν πολύ βασισμένα στις φωνητικές αρμονίες, από τους Beatles, μέχρι τους Yes και τους Crosby, Still & Nash και ούτε ο καθεξής. Οι αρμονίες ήταν κάτι που πάντα λάτρευα, οπότε ναι αποτελούν αδιαμφισβήτητα μέρος της μουσικής μου προσέγγισης, ενώ είναι πολύ σημαντικές και για τα υπόλοιπα μέλη. Οι αρμονίες είναι κάτι το πολύ σημαντικό για εμάς, ναι.

Τα υπόλοιπα μέλη συνεισέφεραν και στο στιχουργικό κομμάτι; Μερικά τραγούδια έχουν τις χαρακτηριστικές πνευματικές σου αναφορές, αλλά κάποια διαφέρουν, όπως για παράδειγμα το "Agenda". Από πού άντλησες έμπνευση αυτή τη φορά;
Βασικά, απλά βρεθήκαμε όλοι μαζί κι αρχίσαμε να παραθέτουμε γενικές ιδέες, κατά κάποιο τρόπο, για να μπορέσουμε απλά να δούμε με τι αισθανόμασταν άνετα. Φυσικά, πάντα εμπνέομαι από τις σκέψεις μου για τον Θεό και τον Ιησού, οπότε όλες αυτές οι σκέψεις κατά κάποιο τρόπο βρήκαν το δρόμο τους στους στίχους. Ο Bill είναι επίσης Χριστιανός και ως εκ τούτου αποτελεί έμπνευση και για αυτόν, όπως είναι κι ο Eric...

...Όσον αφορά στο "Agenda", αυτό στην πραγματικότητα είναι ένα τραγούδι που είχα γράψει πριν συναντηθούμε όλοι μαζί, το μόνο που έφερα ως ιδέα και ήθελαν να πραγματικά να δουλέψουμε... (γέλια). Δεν νομίζω πως το αλλάξαμε πολύ από την αρχική του εκδοχή, απλά το συνεχίσαμε από το σημείο που το είχα ήδη. Αυτό το τραγούδι το έγραψα το προηγούμενο έτος, κατά την περίοδο που έγραφα το "Songs From November"...

Άρα, για αυτό είναι διαφορετικό σε σχέση με το υπόλοιπο υλικό...
Ναι, σίγουρα... Βασικά είναι διαφορετικό, γιατί όλη του η προσέγγιση ήταν διαφορετική. Ακόμα και για μένα ως συνθέτη είναι διαφορετικό αυτό το τραγούδι... Μερικές φορές προκύπτουν και διαφορετικά πράγματα, ξέρεις...

Είδα πως γυρνάς κι ένα video για αυτό. Δυο videos από ένα άλμπουμ πρέπει να είναι το νέο σου ρεκόρ...
Ναι, είναι καλή φάση γιατί ο γιός μου ο Chad μορφοποιούσε και κινηματογραφούσε υλικό στην California, αλλά έχει έρθει στο Nashville πλέον και του έλεγα αν θα μπορούσαμε να κάνουμε ένα καλύτερο video για το "Agenda", οπότε μου είπε «ας δούμε τι μπορεί να σκαρφιστώ». Δοκιμάσαμε μερικά τρελά πράγματα και θεωρώ πως θα βγει ωραίο. Θα ενημερώσω όταν είναι...

Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός πως στο άλμπουμ υπάρχει ένα ακόμα μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι, το "Alive Again" και επίσης δεν αποτελεί έκπληξη το ότι είναι φοβερό. Θεωρώ πως είσαι με διαφορά ο καλύτερος στο να γράφεις τέτοια επικά τραγούδια και να τα φτιάχνεις κατά τέτοιο τρόπο ώστε να κυλούν τόσο αβίαστα. Είναι κάτι που σου προκύπτει φυσικά; Πώς ξέρεις ότι οδηγείσαι στο να γράψεις ένα τέτοιο επικό τραγούδι κάθε φορά;
Λοιπόν, όταν μαζευόμαστε όλοι μαζί, ο Mike είναι αυτός που έχει πολλές ιδέες γύρω από το συγκεκριμένο θέμα. Ο Mike είναι πραγματικά καλός στο να συνθέτει κομμάτια ώστε να δημιουργεί επικά (σ.σ.: σε διάρκεια) τραγούδια και είναι κάτι που κάνει με τους Transatlantic εδώ και πολλά χρόνια. Δεν είμαι σίγουρος, είναι δύσκολο να το περιγράψω, είναι σαν να βρίσκεσαι σε ένα ταξίδι, σαν μια περιπέτεια κατά τη διάρκεια της οποίας πραγματοποιούνται αλλαγές που αισθάνεσαι πως είναι ωραίες. Αν όλοι συμφωνούν πως ο δρόμος που ακολουθείτε είναι ο σωστός, τότε συνεχίζεις προς αυτή την κατεύθυνση, μέχρι να νιώσεις την ανάγκη να αλλάξεις εκ νέου πορεία. Σε εκείνο το σημείο θα πρέπει να κάτσεις να ξεκαθαρίσεις προς ποια κατεύθυνση θες να πας και τότε όλοι αρχίζουν να παραθέτουν τις ιδέες τους σχετικά με ποια πορεία πρέπει να ακολουθήσουμε και πως πρέπει να συνεχίσουμε, μέχρι που κάποια στιγμή προκύπτει κάτι με το οποίο όλοι συμφωνούν πως είναι καλό και πως θα κατευθυνθούμε προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Κάποια στιγμή αποφασίζεις να το ολοκληρώσεις... (γέλια). Πρόκειται, όντως περί ενός «Μεγάλου Πειράματος» (σ.σ.: Grand Experiment - ο τίτλος του άλμπουμ)...



Άρα αυτό είναι το πραγματικό «Μεγάλο Πείραμα» του άλμπουμ...
Όλο το άλμπουμ είναι ένα «Μεγάλο Πείραμα», στην πραγματικότητα. Μιλάμε για δημιουργικότητα και πειραματισμό. Το να προσπαθείς να κάνεις πράγματα που ποτέ δεν ξέρεις που θα καταλήξουν και αυτό να είναι ωραίο. Να νιώθεις καλά με αυτό, να σου αρέσει. Εν τέλει, είναι δύσκολο να πεις τι θα προκύψει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δοκιμάσεις και να δεις αν έφτιαξες κάτι σπουδαίο ή όχι...

Και λέγοντας αυτό μόλις συνειδητοποίησα ότι δεν σου έχω πει ακόμα συγχαρητήρια για το άλμπουμ και ότι το θεωρώ σπουδαίο, αλλά υποθέτω ότι θα το έχεις καταλάβει από την ως τώρα κουβέντα μας. Έχω την αίσθηση πως πρόκειται για μια από τις καλύτερες προσωπικές σου δουλειές των τελευταίων ετών...
Σ' ευχαριστώ πολύ. Με κάνει πολύ χαρούμενο αυτό...

Μιλώντας για τραγούδια επικών διαρκειών, μερικές φορές έχω την αίσθηση ότι επιμέρους κομμάτια τους θα μπορούσαν να αποτελούν από μόνα τους τραγούδια. Σκέφτεστε ποτέ να απομονώνετε κομμάτια και να τα κάνετε αυτόνομα τραγούδια, έστω για τις ανάγκες των συναυλιών; Ή θεωρείς πως κάθε τραγούδι πρέπει μόνο να παρουσιάζεται στην ολότητά του;
Αυτό είναι κάτι που συζητάμε μερικές φορές, κυρίως όταν δουλεύουμε πάνω σε ένα συγκεκριμένο κομμάτι. Όπως, για παράδειγμα, το "Waterfall", νομίζω, συζητήσαμε το να το χρησιμοποιήσουμε ως μέρος ενός άλλου επικού τραγουδιού, να το βάλουμε ως κομμάτι ενός μεγαλύτερου τραγουδιού, αλλά είπα πως αυτό το τραγούδι θεωρώ ότι θα πρέπει να αποτελεί αυτόνομη σύνθεση. Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε αυτές τις επιλογές και εν τέλει λειτουργείς βάσει ενστίκτου και προχωράς...

Ανέφερες πριν το "Waterfall" και επ' αυτού ήταν η επόμενη ερώτησή μου. Αυτή τη φορά το καθιερωμένο ακουστικό τραγούδι δεν αποτελεί μια τυπική μπαλάντα, αλλά για κάποιο λόγο μου δίνει την αίσθηση της «αμερικάνικης» σύνθεση, υλικό που έχει να κάνει με το Nashville, όπως η country μουσική. Μιας και ζεις στο Nashville, το οποίο θεωρείται η πρωτεύουσα της country μουσική και επίσης έχεις αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορείς να αποδώσεις πολύ καλά αυτή τη μουσική, θα έλεγες πως το περιβάλλον σου σε επηρέασε;
Μπα, όχι, δεν μου πέρασε καν από το μυαλό. Κατά την άποψή μου, πρόκειται για ένα τραγούδι περισσότερο στο στυλ των Crosby, Still & Nash ή των Genesis. Δεν ξέρω, δεν το είχα σκεφτεί καν αυτό. Μάλιστα, πρόκειται για μια σύνθεση που προέκυψε μέσα από συνεργασία με τους υπόλοιπους. Ο Bill έγραψε το μεγαλύτερο μέρος του chorus και εγώ πρέπει να συνεισέφερα το verse και κάποιους επιπλέον στίχους, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είχα στο μυαλό μου την country μουσική...

Καλά, προφανώς δεν είναι country κομμάτι, αλλά για κάποιο λόγο μου κόλλησε η ιδέα και πιθανότατα λανθασμένα...
(γέλια) Δεν υπάρχει πρόβλημα...

Μιας και ζεις στο Nashville, θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου να βγάζει ένα country άλμπουμ, ώστε ίσως περισσότερος κόσμος εκεί να δώσει την δέουσα προσοχή στο ταλέντο σου;
(γελάει) Μπααααα... Ξέρεις... Έχω γράψει μερικά country τραγούδια και θεωρώ πως είναι καλά. Θα μπορούσα ίσως να δω την συνεργασία με έναν κανονικό country τραγουδιστή, ο οποίος θα τραγουδούσε τα τραγούδια μου. Αλλά, σε καμία περίπτωση δεν θα έπρεπε να προσπαθήσω εγώ ο ίδιος να ακουστώ σαν country καλλιτέχνης. Δεν νομίζω πως θα ακουγόμουν καθόλου αυθεντικός...

Καλώς, εσύ ξέρεις καλύτερα. Το σκεφτόμουν παρακολουθώντας το ντοκιμαντέρ του Dave Grohl (σ.σ.: τη σειρά "Sonic Highways" της HBO), όταν ήταν το επεισόδιο για το Nashville, όπου αναλογιζόμουν ότι δεν ξέρει τον καλύτερο μουσικό που μένει εκεί... (γέλια)
Ω, σ' ευχαριστώ...

Νομίζω πως δεν μπορείς να αγνοείς το γεγονός πως θεωρείσαι ένας εκ των ηγετών της progressive rock μουσικής σήμερα κι ένας εκ των σημαντικότερων αντιπροσώπων του ιδιώματος. Πάντως, το prog παρά την φαινομενικά αυξανόμενη δημοφιλία του, μοιάζει να έχει περιορισμένο αριθμό οπαδών που πηγαίνουν σε συναυλίες και αγοράζουν δίσκους. Συμφωνείς; Πώς το βλέπεις από τη δική σου σκοπιά;
Για να είμαι ειλικρινής, απλά είμαι ευγνώμων. Πέραν της επιχειρηματικής πλευράς και του πόσος κόσμος στηρίζει κι όλα αυτά, είμαι πραγματικά ευγνώμων που υπάρχει ακροατήριο για αυτού του είδους τη μουσική. Ο Κύριος μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι μέρος αυτού και του να μπορώ να δημιουργώ μουσική από το τίποτα, μουσική που αγαπώ και να έχω απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία και να μπορώ να βιοπορίζομαι από αυτή. Αυτό είναι το σπουδαιότερο πράγμα που υπάρχει! Οπότε, απλώς είμαι ευγνώμων που υπάρχει prog ακροατήριο γενικώς! Για αυτό και σας ευχαριστώ!



Είχα την ευκαιρία να σας δω με τους Transatlantic στο Βερολίνο και να συνομιλήσω με τον Pete, ο οποίος μου είπε πως παίζετε σε όλο και μεγαλύτερα ακροατήρια με κάθε νέα περιοδεία. Περιοδεύοντας πολύ με τους Transatlantic, τους Flying Colors και τη δική σου μπάντα, συμφωνείς πως όλο και περισσότερος κόσμος εμφανίζεται στις συναυλίες και ενδιαφέρεται για αυτή τη μουσική.
Η αλήθεια είναι πως υπήρξε μια αύξηση των πωλήσεων, ειδικά στην περιοδεία των Transatlantic, που πήγε πολύ καλά. Επίσης, ήμασταν headliners στο Lorelei Festival όπου ήταν περισσότεροι από 3.000 άνθρωποι ή πόσοι ήταν τέλος πάντων... Για μια prog μπάντα, μια νέα μπάντα, υπό την έννοια ότι δεν είναι από τα '70s, αυτό είναι αρκετά καλό νούμερο. Νιώθω πολύ ωραία με όλα όσα συμβαίνουν...

Τώρα, θα ήθελα να μάθω πως πήγε το MorseFest; Κάποιοι οπαδοί σου από όλο τον κόσμο θα ήθελαν πολύ να παρευρεθούν σε αυτό και μπορούμε μόνο να φανταστούμε πόσο ωραία θα ήταν. Πες μου μερικά πράγματα, όπως το πώς το αποφάσισες να το κάνεις, πως πήγε και αν σκοπεύεις να το επαναλάβεις...
Θα ήθελα πολύ να το κάνω ξανά. Συζητάμε το να το επαναλάβουμε το επόμενο φθινόπωρο γιατί ήταν υπέροχα! Πήγε πολύ καλά από προσέλευση, η μπάντα ήταν εκπληκτική, ο χώρος φανταστικός και υπήρχε συντροφικότητα και καλό κλίμα ανάμεσα στον κόσμο... Περάσαμε πολύ ώρα μαζί, κάναμε και λειτουργία τη μια μέρα, καθώς και δύο ξεχωριστές VIP συναντήσεις, παίξαμε το «βρες το τραγούδι»... ήταν πραγματικά διασκεδαστικά και μια πολύ πλούσια, σπουδαία, πνευματική και μουσική εμπειρία...

Υπάρχει πιθανότητα να κάνεις κάτι αντίστοιχο και για τους Ευρωπαίους οπαδούς σου;
Ναι, το συζητήσαμε κι αυτό. Δεν ξέρω. Απλά είναι κάτι που σκεφτόμασταν...

Βγαίνεις σε περιοδεία με την Neal Morse Band τώρα. Τι πρέπει να περιμένουν οι οπαδοί σου από αυτή την περιοδεία;
Ω φίλε, την πιο εντυπωσιακή μουσική και υψηλού επιπέδου παίξιμο, σπουδαία τραγούδια, υψηλή ποιότητα ήχου και γενικά κάτι που θεωρώ πως θα είναι πολύ καλό. Δεν πρέπει να το χάσει κανείς...

Πριν κλείσουμε αυτή τη συνάντηση θα ήθελα να σε ρωτήσω κάτι διαφορετικό. Πολύς κόσμος ισχυρίζεται ότι οι καλλιτέχνες δεν πρέπει να το παρακάνουν με την παραγωγή μουσικής, θα πρέπει να κόβουν τις περιττές ιδέες και να παρουσιάζουν μόνο τις καλύτερες εξ αυτών, ώστε να χτίσουν μια καλύτερη φήμη. Θεωρώ πως δεν συμμερίζεσαι αυτή την άποψη, όπως ούτε κι εγώ. Θεωρώ πως ένας ενεργός μουσικός οφείλει να συνθέτει, να ηχογραφεί και να αποδίδει ζωντανά μουσική, όχι να παίζει τα ίδια και τα ίδια. Τι πιστεύεις επ' αυτού;
Πιστεύω πως ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό που αισθάνεται. Υπάρχει κατάλληλος χρόνος για όλα τα πράγματα. Για μένα, όλα έχουν να κάνουν με τη θέληση του Θεού, σε μουσικό επίπεδο. Θεωρώ πως τότε είναι που προκύπτουν τα καλύτερα αποτελέσματα και αυτό προσπαθώ να κάνω, ακόμα κι όταν δεν δείχνει να βγάζει νόημα. Μερικές φορές, αν κάτι δεν το καταλαβαίνουμε, σκεφτόμαστε πως δεν πρέπει να το κάνουμε. Αν, όμως, νιώθω πως αυτό είναι κάτι ο Κύριος θέλει να κάνω, τότε αυτό είναι που πρέπει να κάνω.

Θεωρώ πως οι επιλογές σου σε έχουν δικαιώσει ως τώρα και οι οπαδοί σου θα πρέπει να είναι ευγνώμονες που τις πήρες...
Σ' ευχαριστώ πολύ Χρήστο. Το εκτιμώ πολύ αυτό.